Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

"politiecultuur"

Gestart door Adriaan, zondag 19 april 2015, 01:41:30

Vorige topic - Volgende topic

Adriaan


Zelfs al is mijn persoonlijke situatie in de Filipijnen comfortabel vind ik het toch moeilijk te vergeten daar dat je in een land woont waar de politie zelf een half criminele organisatie is en het justitiële apparaat op zijn best maar wat aan klungelt en op zijn slechtst omkoopbaar is.

Het een en ander is me bijzonder opgevallen in een paar zaken die vorig jaar voorvielen en waarvan ik er een in enig detail wil nagaan.

Op de achttiende februari van het vorige jaar werd nabij Dalaguete, Cebu, een auto eerst door een paar wagens ingesloten en vervolgens onder vuur genomen. Van de vier inzittenden stierven er drie, de advocaat Noel Archival en twee van zijn vrienden, ter plekke. Alleen de chauffeur overleefde het.

Wie had die misdaad begaan? Door een toeval was er een video opname van het misdrijf en de "get away car" van de moordenaars, een rode Toyota Vios Sedan, was duidelijk te zien. De NBI ging achter het misdrijf aan en vond die wagen in ... de parkeerplaats van de verkeerspolitie, de Highway Patrol Group, in Cebu.

Waarom was men daar gaan kijken? Wel zoals bij elk misdrijf moest het onderzoeksteam zich afvragen wat het motief voor deze moord kon zijn, wie die advocaat kwalijk gezind was. En men kwam al gauw tot de conclusie dat de voornaamste verdachten onder de leden van de Highway Patrol Group gezocht moesten worden.

Waarom stond die advocaat, Noel Archival, op slechte voet met hen? Hij had enkele malen op de bres moeten staan voor cliënten van hem die onder een voorwendsel door deze politiemannen van hun wagen werden ontdaan, die ze daarna pas tegen betaling van hoog "losgeld" terug konden krijgen. In een van die gevallen had Archival, na een hooglopende ruzie op het politiebureau, een aanklacht ingediend wegens afpersing.

Aan de hand van de politietaaklijsten kon worden nagegaan wie die Toyota op het tijdstip van die driedubbele moord hadden gebruikt en men plaatste toen de drie hoofdverdachten, waaronder twee seniore politieofficieren (een "senior superintendent" en een "senior inspector") in voorlopige hechtenis. Moord is een "non bailable" misdrijf en het zag er dus naar uit dat zij daar voorlopig niet uit zouden worden ontslagen.

De drie hoofdverdachten begonnen echter al spoedig met verzoeken om de zaak in Manila te laten voorkomen want, zo zeiden zij, ze vreesden in Cebu geen onpartijdige berechting te krijgen omdat Archival's broer daar zo veel invloed had. Dat lijkt me schromelijk overdreven want die broer is, voor zover ik heb kunnen nagaan, niet meer dan een "barangay councillor" (van de barangay Talamban), lid van een buurtraad dus. Men had wschl. een heel ander motief voor de wens om die hechtenis en berechting in Manila te ondergaan dat ondertussen wel duidelijk is geworden.

OP 31 april van het vorige jaar werden de drie hoofdverdachten overgebracht naar Camp Crame, het hoofdkwartier van de Nationale Politie in Manila. Daar gold een "restriction order" voor hen, ze konden zich dus niet vrijelijk bewegen. Ondertussen bleef men in Cebu treuzelen met een definitief arrestatie bevel dat pas zo'n acht maanden later, in december vorig jaar, werd uitgevaardigd. Men moest dus op grond daarvan naar Camp Crame om de drie onverlaten eindelijk formeel te arresteren.

Maar de vogels waren gevlogen. Hoe kon dat nou, in het hoofdkwartier van de politie en met een "restriction order" om hen daar te houden? Wel de Heer Subong, het hoofd van de Highway Patrol Goup, had het antwoord. Tja, zei hij, onze interne bepalingen zijn dat een "restriction order" na negentig dagen kan worden opgeheven en dat heb ik dus begin augustus gedaan. Kennelijk was het dus in de volgende vier maanden niet tot de openbare aanklagers in Cebu doorgedrongen dat de lieden waar voor ze, kennelijk op zijn elfendertigst, een arrestatiebevel  aan het voorbereiden waren al lang niet meer te arresteren vielen.

We zijn weer vier maanden verder. Van de week kwam het bericht af dat de CIDG, de Criminal Investigation and Detectives Group, een speciale opsporingsgroep heeft geformeerd om achter hun voormalige collega's van de verkeerspolitie aan te gaan. Maar die waren dus toen al bijna negen maanden op vrije voeten en bovendien was er wschl., voordat hun formele arrestatiebevel in vorig jaar december afkwam,  geen "hold departure order' tegen hen uitgevaardigd. Zitten ze nu onder de vele miljoenen in bijv. Jakarta waar zij op grond van hun  "speciale expertise" contact kunnen zoeken met de lokale onderwereld? We wachten op verder bericht ... dat zal wel weer een half jaar duren, als er ooit nog een komt. Archival's familie heeft een beloning van 500,000 pesos in het vooruitzicht gesteld voor een tip die tot hun gevangenneming kan leiden.

jamietagabundok

Best wel schokkend Adriaan, en reden te meer om me als buitenlander verre van politie en justitie te houden in  :smiley-philippines:.     Maar wel begrijpelijk dat het zo gaat in een derde wereld land.    Zelfs in een land als  :nederlandsevlag:  gaat er veel mis binnen politie en justitie.  Varierend van verdachten die vrijuitgaan door vormfouten of fouten in tenlastelegging of dagvaarding.     Tot onschuldigen die jaren lang vast zitten, op grond van door politie gefabriceerd bewijs   :negatief:
Gebeurt niet vaak, maar is gebeurd helaas.
De cultuur bij de politie in  :nederlandsevlag:  zal wel de insteek hebben het goed te doen, maar iedere misser is er een te veel.   En wat   :smiley-philippines: betreft, lijkt me heel moeilijk om een cultuur omslag te maken bij politie, daar gaat een generatie overheen.

Want die omslag moet in feite al op de politie opleiding beginnen, om daar al de ,, rotte appels,,  uit de mand te gooien.

LMBen

"non bailable" betekend in de phil gewoon dat de prijs wat hoger is om vrij te zijn.
Normaal volstaat een "vrijwillige" bijdrage in het politie pensioen fonds om vrij te zijn.
Na 8jaar philipijnen weer terug europa

Adriaan

Jamietyagabundok, ja in principe zou het mooi zijn als de "rotte appels" al gedurende de opleiding herkenbaar zijn - maar ik denk dat veel van die appels pas gaan rotten wanneer ze in het werkelijke politiewerk (lees: vaak misdadigheid) betrokken zijn. Dat is de macht van die "politiecultuur". De groepsnormen daar zijn misschien weer heel anders dan op de politieschool.

Dit schijnt zeker het geval wat de Filipijnse militaire academie betreft. Niet lang geleden was er een geruchtmakende zaak van een militaire cadet die twee minuten te laat in de klas verscheen en loog over de reden. Hij beweerde opgehouden te zijn door een leraar. Zijn medestudenten veroordeelden hem toen tot verwijdering van de academie want het was hun erecode dat een kadet niet mocht liegen.De veroordeelde bewoog hemel en aarde om toch weer opgenomen te worden maar dat is hem, geloof ik, niet gelukt.

Een strikte erecode dus van "niet liegen" op de academie. Maar velen van de daar opgeleide kadetten logen als de beste toen ze later, als officieren, betrokken waren bij de eliminering van "activisten". (lees: vaak mensen die door NGO-activiteiten of wat dan ook er van verdacht werden "links" te zijn). Velen daarvan verdwenen onder de Arroyo-regering. Er is menig onderzoek ingesteld, ook met buitenlandse hulp. Maar de direct betrokkenen deden er of het zwijgen toe of logen dat ze zwart zagen. Zo zegt bijv. een rapport van Human Rights Watch dat van juni 2007 dateert en getiteld is "Scared Silent":

"The Philippines military continue to assert that extrajudicial killings and "disappearances" are being carried out by the NPA and CPP as part of an internal purge ordered by the CPP founding chair Jose Maria Sison."

De commissie wijst er op dat dit zeer onwaarschijnlijk is omdat de gewone praktijk van NPA en CPP bij de uitvoering van "revolutionary justice" is om de namen van hun slachtoffers bekend te maken.

We hebben ook het getuigenis van Luis Jalandoni, een voormalige priester die bekendheid verwierf in de linkse beweging toen hij de wrede toestanden op suikerplantages aan de kaak stelden. Hij moest , net als Sison, de wijk nemen naar Nederland. In 2010 nodigde President Aquino hem uit om terug te komen om onderhandelingen te leiden met CCP en NPA. Jalandoni schreef:

General Esperon is lying through his teeth in claiming that I wrote a book entitled "The Philippine Revolutionary Movement" which purportedly supports his contention that the Communist Party of the Philippines (CPP) and the New People's Army (NPA) were behind the killings of 1,200 persons.

I wrote no such book.

Like Hitler's propaganda chief, Joseph Goebbels, General Esperon fabricates lie after lie to cover up the responsibility of the Arroyo regime, himself and General Palparan included, for the extrajudicial killings of more than 750 unarmed civilians, the wounding and frustrated killings of more than 200 others, and the enforced disappearances of more than 180 persons.



Dus een grote  kloof tussen de erecode van de militaire academie en die van het werkelijke leger. Het is niet onmogelijk dat iets dergelijks ook geldt voor politieschool en politie.

Adriaan

Ben, in principe is een beslissing betreffende bail een gerechtelijke zaak en niet onderhevig aan arbitraire politiebesluiten. Zo werd een van de Ampatuans een paar maanden geleden bail vergund door de Quezon Regional Trial Court na betaling van meer dan 11 miljoen peso, 200.000 peso voor ieder van de 58 slachtoffers van de massamoord. De overweging van de rechter was dat het voorhanden bewijsmateriaal tegen dit lid van de clan gering was. Maar er gebeuren wschl. veel onregelmatigheden in de eerste periode van voorlopige hechtenis. Zeker is ook, na recent onderzoek, dat vele gevangenen door af te schuiven aan het gevangenispersoneel zich allerlei voorrechten konden verwerven tot het bouwen van hun eigen comfortabele appartementen in de gevangenis toe.

Tussen haakjes, die berechting van de Ampatuans gaat op een farce lijken. De massamoord werd begaan in 2009. De onderzoekende rechter heeft laten weten dat met een beetje geluk de zaak volgend jaar ( na zeven jaar!) voor kan komen. Ondertussen schijnt de ene getuige na de andere verdwenen te zijn ...

LMBen

Kijk maar eens wat er gebeurd is met de zaak Cedric die de tv star gekidnapt had.
Er waren getuigen verklaringen zelfs van mede daders, camera opnamen in de lift en condomudium.
Hij is een grote zakenman met veel invloed en geld dus is weer vrij man.
Coruptie viert hoogtij bij de politie, hoeveel bar eigenaars zijn niet "geraid" omdat ze niet genoeg betalen.
Ook forigners waarvan ze denken dat er wat te halen valt zijn een doelwit.
Er wordt gewoon een "valse" aanklacht ingedient door een familie lid ( vrouwelijk meestal) je wordt opgepakt en na een paar dagen in hun jail wil je wel betalen om weer naar huis te gaan ondanks dat je onschuldig bent.
De zaak van de brid en vrouw de Elia zaak, van het vermoorde kind heeft 5 jaar geduurd ondanks dat er alleen onbetrouwbare getuigen waren.
Zelfs een byut had wat gezien maar naar later bleek zat hij in manila om die tijd.
Zo vielen stuk voor stuk alle getuigen weg, maar de politie gaf niet toe.
Er valt tenslotte miljoenen te verdienen dus waarom opgeven, ze slapen er niks minder om dat jij onschuldig zit.
Na 8jaar philipijnen weer terug europa

bananacreek

Citaat van: Adriaan op zondag 19 april 2015, 01:41:30

Zelfs al is mijn persoonlijke situatie in de Filipijnen comfortabel vind ik het toch moeilijk te vergeten daar dat je in een land woont waar de politie zelf een half criminele organisatie is en het justitiële apparaat op zijn best maar wat aan klungelt en op zijn slechtst omkoopbaar is.

Het een en ander is me bijzonder opgevallen in een paar zaken die vorig jaar voorvielen en waarvan ik er een in enig detail wil nagaan.

Op de achttiende februari van het vorige jaar werd nabij Dalaguete, Cebu, een auto eerst door een paar wagens ingesloten en vervolgens onder vuur genomen. Van de vier inzittenden stierven er drie, de advocaat Noel Archival en twee van zijn vrienden, ter plekke. Alleen de chauffeur overleefde het.

Wie had die misdaad begaan? Door een toeval was er een video opname van het misdrijf en de "get away car" van de moordenaars, een rode Toyota Vios Sedan, was duidelijk te zien. De NBI ging achter het misdrijf aan en vond die wagen in ... de parkeerplaats van de verkeerspolitie, de Highway Patrol Group, in Cebu.

Waarom was men daar gaan kijken? Wel zoals bij elk misdrijf moest het onderzoeksteam zich afvragen wat het motief voor deze moord kon zijn, wie die advocaat kwalijk gezind was. En men kwam al gauw tot de conclusie dat de voornaamste verdachten onder de leden van de Highway Patrol Group gezocht moesten worden.

Waarom stond die advocaat, Noel Archival, op slechte voet met hen? Hij had enkele malen op de bres moeten staan voor cliënten van hem die onder een voorwendsel door deze politiemannen van hun wagen werden ontdaan, die ze daarna pas tegen betaling van hoog "losgeld" terug konden krijgen. In een van die gevallen had Archival, na een hooglopende ruzie op het politiebureau, een aanklacht ingediend wegens afpersing.

Aan de hand van de politietaaklijsten kon worden nagegaan wie die Toyota op het tijdstip van die driedubbele moord hadden gebruikt en men plaatste toen de drie hoofdverdachten, waaronder twee seniore politieofficieren (een "senior superintendent" en een "senior inspector") in voorlopige hechtenis. Moord is een "non bailable" misdrijf en het zag er dus naar uit dat zij daar voorlopig niet uit zouden worden ontslagen.

De drie hoofdverdachten begonnen echter al spoedig met verzoeken om de zaak in Manila te laten voorkomen want, zo zeiden zij, ze vreesden in Cebu geen onpartijdige berechting te krijgen omdat Archival's broer daar zo veel invloed had. Dat lijkt me schromelijk overdreven want die broer is, voor zover ik heb kunnen nagaan, niet meer dan een "barangay councillor" (van de barangay Talamban), lid van een buurtraad dus. Men had wschl. een heel ander motief voor de wens om die hechtenis en berechting in Manila te ondergaan dat ondertussen wel duidelijk is geworden.

OP 31 april van het vorige jaar werden de drie hoofdverdachten overgebracht naar Camp Crame, het hoofdkwartier van de Nationale Politie in Manila. Daar gold een "restriction order" voor hen, ze konden zich dus niet vrijelijk bewegen. Ondertussen bleef men in Cebu treuzelen met een definitief arrestatie bevel dat pas zo'n acht maanden later, in december vorig jaar, werd uitgevaardigd. Men moest dus op grond daarvan naar Camp Crame om de drie onverlaten eindelijk formeel te arresteren.

Maar de vogels waren gevlogen. Hoe kon dat nou, in het hoofdkwartier van de politie en met een "restriction order" om hen daar te houden? Wel de Heer Subong, het hoofd van de Highway Patrol Goup, had het antwoord. Tja, zei hij, onze interne bepalingen zijn dat een "restriction order" na negentig dagen kan worden opgeheven en dat heb ik dus begin augustus gedaan. Kennelijk was het dus in de volgende vier maanden niet tot de openbare aanklagers in Cebu doorgedrongen dat de lieden waar voor ze, kennelijk op zijn elfendertigst, een arrestatiebevel  aan het voorbereiden waren al lang niet meer te arresteren vielen.

We zijn weer vier maanden verder. Van de week kwam het bericht af dat de CIDG, de Criminal Investigation and Detectives Group, een speciale opsporingsgroep heeft geformeerd om achter hun voormalige collega's van de verkeerspolitie aan te gaan. Maar die waren dus toen al bijna negen maanden op vrije voeten en bovendien was er wschl., voordat hun formele arrestatiebevel in vorig jaar december afkwam,  geen "hold departure order' tegen hen uitgevaardigd. Zitten ze nu onder de vele miljoenen in bijv. Jakarta waar zij op grond van hun  "speciale expertise" contact kunnen zoeken met de lokale onderwereld? We wachten op verder bericht ... dat zal wel weer een half jaar duren, als er ooit nog een komt. Archival's familie heeft een beloning van 500,000 pesos in het vooruitzicht gesteld voor een tip die tot hun gevangenneming kan leiden.










Adriaan

Ben, we zijn het er over eens denk ik dat de Filipijnse politie een corrupt, en ten dele zelfs misdadig, apparaat is. Maar we moeten er ons voor hoeden te denken, en anderen te laten denken, dat in de "onsalighe eylanden" de wet volkomen wordt genegeerd. Zo is het ook weer niet.

Jij stelde in je voorlaatste brief dat vrijlating op borgtocht ("bail") kan worden verkregen door bijv. een bijdrage te geven aan het politie pensioenfonds, daarmee de indruk wekkend dat de politie arbitrair kan beslissen of iemand "bail" krijgt of niet. Ik antwoordde daarop dat in principe dergelijke beslissingen worden gemaakt door de rechterlijke macht en niet door de politie.

Jij schreef nu in je laatste brief:

"Kijk maar eens wat er gebeurd is met de zaak Cedric die de tv star gekidnapt had.
Er waren getuigen verklaringen zelfs van mede daders, camera opnamen in de lift en condomudium (sic)
Hij is een grote zakenman met veel invloed en geld dus is weer vrij man."

Voor de oningewijden, het gaat hier om de zaak van "Vhong" Navarro, een populaire zanger en 'entertainer", versus zakenman Cedric Lee  en anderen, plus het "model" Deniece Cornejo.

Om kort te gaan, Navarro had een afspraak met Cornejo in haar flat (die ze huurde van Cedric Lee). Hij had eerder met haar gevrijd en hoopte kennelijk op meer. Maar toen hij nauwelijks begonnen was kwamen Lee en zijn kornuiten binnenstormen, sloegen hem bont en blauw en zeiden (volgens Navarro) dat hij alleen aan een beschuldiging van verkrachting kon ontkomen door hen een grote som geld te betalen.

Toen hij daar niet op inging voltrokken ze een "citizen's arrest" (nu in de zaak tegen Lee "wederrechtelijke vrijheidsberoving" genoemd) en marcheerden met hem naar een politiebuiro waar ze hem beschuldigden van een poging tot verkrachting.

Op grond van o.a. weer video opnamen is het Openbaar Ministerie daar tot de conclusie gekomen dat er geen sprake was van verkrachting en men liet Lee, Cornejo en een paar anderen arresteren op grond van die wederrechtelijke vrijheidsberoving etc. Die beweerde samenzweerders hebben inderdaad zo'n vier maanden gevangen gezeten totdat de Taguig Regional Trial Court, onder de rechter Esperanza Cortes, hen in september van het vorig jaar "bail" verleende op de borgtocht van 500,000 peso voor ieder van de betrokkenen. Cortes was tot de conclusie gekomen dat het bewijsmateriaal tegen Lee e.a. "zwak" was en argumenteerde die beslissing in een document van 72 bldz.

Maar de beslissing verwekte veel opschudding. De Minister van Justitie, Leila de Lima, sprak er zelf haar verbazing en teleurstelling over uit en het Openbaar Ministerie liet weten dat het het vertrouwen in Cortes verloren had. Cortes liet toen de zaak uit haar handen gaan ("inhibited herself") en die werd toen overgedragen aan een andere rechter.

Wel, we kunnen speculeren over evt. niet in dat document van 72 bldz, genoemde redenen om die invrijheidstelling op borgtocht te verlenen, maar hier is alleen relevant om vast te stellen dat formeel de zaak volgens de regels, en door een hof en niet door de politie, is afgewikkeld.

Omdat het Filippijnse gerechtelijke apparaat oneindig langzaam werkt zal het nog wel een hele tijd duren voordat er een uiteindelijk vonnis (of niet) komt. De Lima heeft in ieder geval verzekerd dat de betrokkenen niet het land uit kunnen.

Misschien kan Creek deze zaak van illustraties voorzien. Deniece Cornejo is best de moeite van het aankijken waard.





bananacreek

Deniece Cornejo............ :lachen: :jajaja:









Vhong Navarro










Deniece and Cedric Lee

Luc

Citaat van: bananacreek op maandag 20 april 2015, 15:51:52
Deniece Cornejo............ :lachen: :jajaja:

zonder een hoop make-up en photoshop vind ik ze niks speciaals.
There is a sucker born every minute! Only now they found the internet.