Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

Vraag over vriendin

Gestart door Waskonius, maandag 22 augustus 2016, 12:29:48

Vorige topic - Volgende topic

Waskonius

Daar ben ik bang voor. Alsook als ze het uiteindelijk goed zou menen ze terug in de armoede verzeild geraak. Vroeger voor we de keuze maakten samen te wonen had ze de keuze om als au pair in Noorwegen te werken, maar als ik dan opzocht wat een au pair visum is, dan stel ik vast dat zoiets tot en met 25 jaar gegeven wordt. Of ben ik daarin verkeer?


Citaat van: joost op dinsdag 23 augustus 2016, 16:35:46
Citaat van: Waskonius op dinsdag 23 augustus 2016, 10:06:28
Ze was al au pair in zowel Nederland als België dus zou ze onze cultuur vast al kennen. Ze zou er in het illegale circuit willen werken want een vriendin van haar doet het ook.

Ja ik ben nog jong en woon voor het eerst op mezelf.

Hallo.
Vriendinnen van mijn vrouw die werken dus ook in het "illegale circuit". Zwart werken dus. Ik heb mijn vrouw dat nadrukkelijk verboden om dat te gaan doen. Als je problemen wil hebben dan moet je ze dat laten doen. Onder Filipijnse vrouwen is zoveel jaloezie en als ze je eraan kunnen naaien dan ben je aardig de pisang.  Ik ben zelf namelijk jaren geleden door 'n oud vriendin , onterecht , aangebracht bij het toenmalige GAK. Ik werd daar uitgenodigd door 'n buitengewoon opsporingsambtenaar en die weten precies wat jij ooit gedaan hebt. Als je daar zit dan heb je niet vel noten meer op de zang. Het is wel fijn wat extra inkomen te hebben maar dan kies ik voor de legale weg. Dat leeft wat ontspannend.
Groeten.
Joost.

Cosyns Guy

Citaat van: Waskonius op dinsdag 23 augustus 2016, 10:06:28
Ze was al au pair in zowel Nederland als België dus zou ze onze cultuur vast al kennen. Ze zou er in het illegale circuit willen werken want een vriendin van haar doet het ook.

Ja ik ben nog jong en woon voor het eerst op mezelf.
Euh,hoe oud ben je dan als ik vragen mag ?

Waskonius


Adik

Adik. Hier in België heeft ze enige vorm van bescherming zolang de procedure loopt.

Het probleem ligt vooral aan spenderen. Alles moet tot op de laatste cent op en als ik praat over sparen ben ik "selfish". Net zijbheeft er alle belang bij om te sparen..

Ik geef aan dat ze in 6m nog geen stap vooruit is. Niet ivm omgaan met geld, noch taal, noch sociaal leven.

Om rond te komen moet ik vooral besparen op onprettige dingen voor mezelf. Als ze dit doorheeft begint ze nog meer over "we must buy"..


Je hebt een hele westerse benadering. Ben je al eens een paar weken in Phils geweest? Misschien dat je daardoor haar wat beter begrijpt.
Je kunt een Filippijnse wel uit de Filippijnen halen maar de Filippijnen niet uit een Filippijnse.

Ik zeg niet dat jij de enige bent die concessies moet doen. Maar omgaan met geld deels, taal ontwikkeling en sociaal leven zijn vooral haar eigen keuzes. Zou je zelf vol op een taal leren, en sociaal leven inzetten terwijl je verblijfstatus/ toekomst mogelijkheden onzeker zijn?

Als je denkt dat een relatie met een Aziatische gemakkelijk is omdat ze zo gehoorzaam zijn en geen persoonlijkheid hebben, is er nog wel het een en ander te leren voor je? Het zijn vaak de dragende leden van de familie, degene die pit hebben, en voor familie zorgen. Die ga je echt niet 'zomaar' inkleuren met je eigen mening. 

En nu ga ik hetzelfde doen als ik jou adviseer, me koest houden in dit topic en jou je eigen mening laten vormen. Veel succes verder!   :hoedjeaf:

Cosyns Guy

Citaat van: Waskonius op dinsdag 23 augustus 2016, 17:10:35
Ik ben 30 zij is er 27
Nu wil ik je zeker de les niet spellen maar je bent 30,woont nu pas alleen kan het niet zijn dat nu pas je beseft wat alleen wonen of met je partner  betekend ?
Je vriendin komt uit een totaal andere cultuur,heeft misschien haar hele leven niks gehad of zich kunnen permiteren en nu heeft ze die mogelijkheid ergens.
Ergens kan ik haar wel verstaan wat niet betekend  dat ze wel moet beseffen dat het geld nu precies ook niet aan de bomen groeit en ze ook moet leren om grenzen te stellen aan uitgaven of wensen.
Toen mijn vrouw hier kwam in Spanje was de cultuur schok groter voor haar dan voor mij toen ik in de Filipijnen was en de cultuur daar meemaakte.Al die luxe die ze zag,de mooie huizen,iedereen een auto...
Nu is mijn vrouw wel spaarzaam en geen verkwister en had ze ook haar wensen en verlangens maar toen ze zag dat we hier ook hard moeten werken voor ons geld,miserie hebben,straatlozen..enz besefte ze ook wel dat leven in de westerse wereld ook niet alleen maar rozegeur en maneschijn is.
Het kostte haar een jaar om te adopteren aan de gewoontes en cultuur hier.
Denk dat je vriendin zich hier als een kind in een snoepwinkel voelt maar de middelen niet heeft om alle snoep te kopen waar ze lust in heeft.
Tis moeilijk met een vreemde cultuur omgaan,zeker in het begin maar,maar het is geven en nemen langs beide zijden.
Word ze niet onder druk gezet van haar familie om financieel bij te springen ?
Je zou verbaasd zijn hoeveel Filipinas nood gedwongen soms hun familie "moeten"ondersteunen omdat ze anders bijna letterlijk uit de familie gestoten worden.
Tis niet makkelijk maar vermits je zegt dat ze het soms wel begrijpt of tracht te begrijpen spreekt toch ook in haar voordeel dacht ik.
En au pair zijn in een Europees land zegt nog niks over de cultuur hier kennen als je je niet mengt in die cultuur zelf of er interesse voor toont.
Je schreef ergens "we must buy",bedoelde ze daarmee voor zichzelf of voor jullie tesamen ?
Dat tampo gedoe hebben we allemaal hier meegemaakt,moet je enkel weten mee omgaan.
Voor mij was dat geen probleem na een aantal tampo "aanvallen"  :lachen:   ik negeerde haar gewoon en na een dag ,soms 2 draaide ze bij en konden we  bespreken wat de reden voor haar tampo nu juist was.
Bedenk wel,ze nemen alles heel serieus op wat je ook voor verrassingen kan stellen,grap maar eens voor de lol dat ze lange teentjes heeft....gevolg tampo,of een koffiekop naar je hoofd  :happy2:
Verdiep je wat meer in de Filipijnse gedachtengang,wat normaal is voor ons is misschien abnormaal voor hun en vice versa.
Stel je eens in haar plaats 13.000 km van je thuisland verwijderd,je familie moeten missen...denk dat er voor minder zijn doorgeslagen.
En sparen,tja dat kan de ene wel en de andere niet,maar jullie nu echt alles beginnen te ontzeggen  brengt ook niks op.
Ik hoor nu wel dat Filipinas niet kunnen sparen maar dat klopt ook niet,mijn vrouw kan het wel en mijn belgische ex had een groter gat in haar hand dan veel Filipinas....dus.En nu echt sparen om te sparen...val je morgen dood heb je ook niks gehad aan het "vele" gespaarde geld.Een reserve achter de hand is niks mis maar je alles ontzeggen om toch maar dat hoopje geld te zien groeien kan je ook een relatie kosten.
En wat Adik schreef kan ik de volle 100 % in meegaan,misschien benader je alles wel teveel uit westers oogpunt en niet genoeg uit het hare.





Waskonius

Ik tracht haar vooral te begrijpen en ik wil dan ook graag een oplossing vinden voor het probleem. Nu komt het vooral over van 'mijn cultuur' overheerst hier in het huis en dit is absoluut verkeerd, daarom dat we nu wat in een 'crisis' zitten.

In de afgelopen maanden had ik een spaarreserve van plus minus 4000 euro, dit is er helemaal door, enerzijds omdat ik ook nog moest verhuizen en anderzijds toen de tampo kwam, ik gewoonweg geen kant opkon, nu leer ik dat te negeren en toch wat richting in onze relatie te sturen, vooral de input lijkt groter dan de output.

Ik begrijp ook dat ze haar familie mist, en de aanpassing heel groot is. Het grootste probleem speelt wanneer vriendinnen haar bellen. Mogelijk gaat dit vooral over wat zij te pakken krijgen van hun 'rijke' man en daar dan ook mee stoefen.

Ik wil haar vooral begrijpen en trachten te begrijpen.

Het financiele probleem is gewoon 1 van de pijnpunten in de relatie, daar zitten we vooral niet op dezelfde hoogte, ook niet ivm omgaan met voeding enzoverder.

Ik weet dat ik in het begin zoekende was, en haar wat teveel haar zin gegeven heb, waardoor ze nu wat moet inboeten en ze daar helemaal niet mee akkoord is.

In haar tijd als au pair had ze vooral het gevoel dat ze maar kon kopen, langsgaan bij de H&M was voor haar geen probleem aangezien haar familie niet echt geldrovers zijn en tevreden zijn met wat ze hebben, ze hebben (en haar ook) tot op heden nog geen geld gevraagd, wat toch wel wil zeggen dat ze geen golddigger is.

Ik schreef ergens 'we must buy' daar bedoel ik mee dat ze ergens in een reclame heeft gezien dat er iets te koop is, en ze daarbij fantaseert wat ze ermee moet doen. (mogelijk vanwege verveling).

Om zo'n oplossingen ben ik net naar dit forum gegaan, en soms laat ik me uit schrik wat te snel conclusies maken dat ze me zal verlaten eens de papieren er zijn, die schrik moet ik waarschijnlijk bij mij wegwerken.


opinie

Citaat van: Waskonius op dinsdag 23 augustus 2016, 21:03:09
en soms laat ik me uit schrik wat te snel conclusies maken dat ze me zal verlaten eens de papieren er zijn, die schrik moet ik waarschijnlijk bij mij wegwerken.

Die moet zij bij jou wegwerken! De nood om uit te geven, er zijn mensen die nooit geleerd hebben om een budget te beheren en die het nooit zullen/willen leren. Ik ken er eentje in de buurt elk jaar een nieuwe telefoon, dure handtassen, dure kleren enzovoort. Als haar man haar loon niet controleerde, was het na één week op. De rest van de maand in de weide grazen? Bluffen over de prijzen natuurlijk, 100 euro wordt 300. Dure kleren maar geen idee hoe zich te kleden. Toen ik haar een dag zag, vroeg ik me af of carnaval dit jaar in een ander seizoen viel.
Dat zijn de mensen die je een miljoen euro geeft en maximum twee dagen later klagen ze dat het op is.
Homo doctus in se semper divitias habet.
Phædrus

Ifugao

Je kan ook de rollen omdraaien: Geef haar de gehele verantwoordelijkheid over je hele inkomen en vertel erbij dat de huur $$ per maand is, gas/water/electra is $$ per maand, de auto kost $ per maand etc.
Zie maar dat we er van rondkomen. Als ze in een week alles op heeft gemaakt en er geen geld meer is voor de huur, trek je gewoon weer lekker bij je moeder in. (Jij alleen dan)

Waskonius

Ergens moet je haar situatie ook begrijpen. Ze heeft niets en plots lijkt alles te koop. Nu we hadden vorige week een gesprek hierover en we hebben 50 euro van het weekbudget over. Maar we moeten ook verhuizen dus weet ze ook wel dat we op korte tijd veel geld nodig hebben.

Citaat van: opinie op woensdag 24 augustus 2016, 01:29:38
Citaat van: Waskonius op dinsdag 23 augustus 2016, 21:03:09
en soms laat ik me uit schrik wat te snel conclusies maken dat ze me zal verlaten eens de papieren er zijn, die schrik moet ik waarschijnlijk bij mij wegwerken.

Die moet zij bij jou wegwerken! De nood om uit te geven, er zijn mensen die nooit geleerd hebben om een budget te beheren en die het nooit zullen/willen leren. Ik ken er eentje in de buurt elk jaar een nieuwe telefoon, dure handtassen, dure kleren enzovoort. Als haar man haar loon niet controleerde, was het na één week op. De rest van de maand in de weide grazen? Bluffen over de prijzen natuurlijk, 100 euro wordt 300. Dure kleren maar geen idee hoe zich te kleden. Toen ik haar een dag zag, vroeg ik me af of carnaval dit jaar in een ander seizoen viel.
Dat zijn de mensen die je een miljoen euro geeft en maximum twee dagen later klagen ze dat het op is.

Luke

Citaat van: Waskonius op woensdag 24 augustus 2016, 04:12:16
Ergens moet je haar situatie ook begrijpen. Ze heeft niets en plots lijkt alles te koop. Nu we hadden vorige week een gesprek hierover en we hebben 50 euro van het weekbudget over. Maar we moeten ook verhuizen dus weet ze ook wel dat we op korte tijd veel geld nodig hebben.

Doorsnee Filippino's denken niet aan morgen. Dat er geld nodig is later is een zorg voor later. Dan verkopen ze maar wat ze hebben.. of gaan  bedelen bij de familie of erger de loan sharks. Je vind hier pawn shops op elke hoek van de straat, waarom denk je.
Als het loon uitbetaald wordt (elke 2 weken) is het feest. de malls lopen overvol. gebeurd de uitbetaling op een vrijdag dan is het "pay weekend" en organiseren de malls een "extra sales" en zijn ze langer open, tot middernacht zelfs. Het geld MOET op!

Je gaat je harder moeten opstellen. In de PH cultuur heeft de man des huizes het laatste woord.
Desnoods geef een budget wat jij kan missen tot de volgende payslip. Als het op is moet ze maar wachten tot er weer een budget is.
Anderzijds je bent nog jong. Je leven verknallen aan iemand waar je niet kan mee samenleven .... zoals het gezegde hier; "It's up to you!"