Budgetteren op de Filippijnen, een utopie?

[Phille]

Worden ze vervelend in hun vragen, inclusief de boel belazeren, dan krijgen ze niks meer.
De 4000 voor een kind moest opeens verdubbeld worden naar 8000. Het was te weinig. Nu doen ze het alweer een paar jaren met 0 peso.
En het kind gaat toch naar de private school en ook hebben ze 2 auto's.
Vaak is er geen echte nood maar het is wel makkelijk effe vragen en vangen.
Sommigen maken er hun beroep van, bij hun eigen familie te bedelen en te schooien. Zeker als er wat veel OFW in de familie zit.

Baron Het bedelen en schooien zit ze nu eenmaal in het bloed Maar wat U zegt het is simpel op te lossen Gewoon 0 peso zo gauw je de boel belazer of als je voor dingen vraagt die je zelf ook wel kan oplossen

En Jos V je hoeft vaak daar niet te zijn om er achter te komen Duurt misschien iets langer maar ze verspreken zich wel een keer of anderen gaan klagen Mijn zwager lag in het ziekenhuis volgens zijn vrouw Bel een tante om te vragen hoe erg het was Zegt die wou je hem even spreken hij is hier Die staat nu dus voorgoed op 0 ook bij de rest van de OFW familie

Ik begrijp echt niet dat iemand een relatie heeft of getrouwd is met iemand uit een land waar  "Het bedelen en schooien ze nu eenmaal in het bloed zit"...
Ik schaam me eigenlijk in jullie plaats dat je zelfs eigenlijk zo over je eigen partner denkt, want... die is ook een van "ze", van "die cultuur"...
Ik moet ook niets hebben van puur profitariaat, en ben daar in mijn 2 jaar relatie nog niet mee geconfronteerd geweest.
Ik hoed me echter voor valkuilen, doch.. net zoals je daar mensen kunt hebben die je vertrouwen schenden, heb je die hier ook.
Een sterk staaltje daarvan : iemand die al jaaaaren stempelde schreeuwde zijn afkeur uit tegen vreemdelingen en asielzoekers, die ALLEMAAL KWAMEN PROFITEREN VAN ZIJN BELASTINGSGELD.... tot ik hem vroeg of hij zich kon herinneren wanneer hijzelf voor het laatst belastingen had betaald.. Het gesprek en geschreeuw was... ogenblikkelijk gedaan... Eigenlijk.. nooit meer een gesprek gehad met die kerel ! 

Neen, echt.. om op het topic en de reactie van Budgie terug te komen : ik krijg de rillingen van dergelijke beweringen die eigenlijk niet meer zijn dan loze en onoverdachte beschuldigingen en .. die meer zeggen over de auteur dan over de "geciteerde personen of gemeenschap"...

en.. Budgie.. wil je je eigen laatste zin nog eens herlezen en taalkundig reconstrueren, want...ik kan er noch kop noch staart aan krijgen . Zoniet moet ik nog gaan stellen dat ALLE NEDERLANDERS dommeriken zijn net als SOMMIGE VLAMINGEN of .. is het feit dat ik 5 x moest herlezen het ultieme bewijs dat ik een echte belg/vlaming ben??? 

Wel Jiggy, dan zijn wij blij dat er toch één iemand is hier op het forum die gespaard blijft van de honger naar centjes  en niet geconfronteerd wordt met het profitariaat! 

Ik zal je een kleine anekdote vertellen, van zeer recente datum, ergens vorige week op precies te zijn. Het gaat over mijn schoonzus, in een relatie zijnde met een Japanner en hebben één zoontje, zij woont in Manilla, hij woont in Japan. Vorige week krijgt mijn vrouw het verzoek van die schoonzus om 6.000,00 pesos te lenen, geld vragen doen ze nooit, het is altijd of ze een bepaald bedrag kunnen lenen, of je het dan later terugziet is de grote vraag  ; paar dagen terug hoor ik via mijn vrouw dat die schoonzus ondertussen naar Japan vertrokken is en daar ze haar zoontje niet kan meenemen vliegt de mama naar Manilla om voor het zoontje te zorgen ... en het is dan duidelijk dat die centen nodig waren om de vlucht van de mama te betalen. Dit komt bij mij over als schooien, misschien heb jij er een andere mening over.  Dergelijk vragen heb ik ondertussen al wel een paar keer gehoord, en dan soms al wel eens grotere bedragen. Uiteraard weiger ik pertinent om hier aan toe te geven. Ik gebruik dit puur als een voorbeeld om de stelling te staven dat men er niet beschaamd voor is om te bedelen en te schooien. Voor alle duidelijkheid, die Japanner zorgt goed voor haar en hun zoon, ik heb is een bedrag horen vallen dat ie elke maand 30.000 pesos opstuurt voor het levensonderhoud van vrouw en kind, maar heel zeker ben ik er niet van  . Maar toch zullen ze proberen om via andere wegen aan meer geld te geraken. Ik durf haast te beweren dat ik niet de enige ben hier op het forum dat met dergelijke verzoeken geconfronteerd wordt.

Hoe zou jij dan het bovenstaande omschrijven Jiggy? Als het niet onder bedelen en schooien valt, hoe noem jij het dan wel? Of hoe noem jij de vraag naar geld, wat ik geregeld hoor, om te kunnen leven zonder zelf bereid zijn ervoor te willen werken. Ik ga helemaal niet beweren dat ELKE Filipino zo is, maar ik hoor het verhaal toch meer dan me lief is hoor. Of past deze uitspraak gewoon niet in je kraam omdat je van mening zijt dat de waarheid niet gezegd mag worden. Zou best kunnen! 

[klootzakken (voorheen Jens)]

Worden ze vervelend in hun vragen, inclusief de boel belazeren, dan krijgen ze niks meer.
De 4000 voor een kind moest opeens verdubbeld worden naar 8000. Het was te weinig. Nu doen ze het alweer een paar jaren met 0 peso.
En het kind gaat toch naar de private school en ook hebben ze 2 auto's.
Vaak is er geen echte nood maar het is wel makkelijk effe vragen en vangen.
Sommigen maken er hun beroep van, bij hun eigen familie te bedelen en te schooien. Zeker als er wat veel OFW in de familie zit.

Baron Het bedelen en schooien zit ze nu eenmaal in het bloed Maar wat U zegt het is simpel op te lossen Gewoon 0 peso zo gauw je de boel belazer of als je voor dingen vraagt die je zelf ook wel kan oplossen

En Jos V je hoeft vaak daar niet te zijn om er achter te komen Duurt misschien iets langer maar ze verspreken zich wel een keer of anderen gaan klagen Mijn zwager lag in het ziekenhuis volgens zijn vrouw Bel een tante om te vragen hoe erg het was Zegt die wou je hem even spreken hij is hier Die staat nu dus voorgoed op 0 ook bij de rest van de OFW familie

Ik begrijp echt niet dat iemand een relatie heeft of getrouwd is met iemand uit een land waar  "Het bedelen en schooien ze nu eenmaal in het bloed zit"...
Ik schaam me eigenlijk in jullie plaats dat je zelfs eigenlijk zo over je eigen partner denkt, want... die is ook een van "ze", van "die cultuur"...
Ik moet ook niets hebben van puur profitariaat, en ben daar in mijn 2 jaar relatie nog niet mee geconfronteerd geweest.
Ik hoed me echter voor valkuilen, doch.. net zoals je daar mensen kunt hebben die je vertrouwen schenden, heb je die hier ook.
Een sterk staaltje daarvan : iemand die al jaaaaren stempelde schreeuwde zijn afkeur uit tegen vreemdelingen en asielzoekers, die ALLEMAAL KWAMEN PROFITEREN VAN ZIJN BELASTINGSGELD.... tot ik hem vroeg of hij zich kon herinneren wanneer hijzelf voor het laatst belastingen had betaald.. Het gesprek en geschreeuw was... ogenblikkelijk gedaan... Eigenlijk.. nooit meer een gesprek gehad met die kerel ! 

Neen, echt.. om op het topic en de reactie van Budgie terug te komen : ik krijg de rillingen van dergelijke beweringen die eigenlijk niet meer zijn dan loze en onoverdachte beschuldigingen en .. die meer zeggen over de auteur dan over de "geciteerde personen of gemeenschap"...

en.. Budgie.. wil je je eigen laatste zin nog eens herlezen en taalkundig reconstrueren, want...ik kan er noch kop noch staart aan krijgen . Zoniet moet ik nog gaan stellen dat ALLE NEDERLANDERS dommeriken zijn net als SOMMIGE VLAMINGEN of .. is het feit dat ik 5 x moest herlezen het ultieme bewijs dat ik een echte belg/vlaming ben??? 

relatie van 2 jaar  dan moet ge nog een hoop leren vriend.  . of misschien bent u  wel. want die heb ik ook nog nooit horen klagen . awel ieder zijn meug niet waar.

[jiggy]

Hoe zou jij dan het bovenstaande omschrijven Jiggy? Als het niet onder bedelen en schooien valt, hoe noem jij het dan wel? Of hoe noem jij de vraag naar geld, wat ik geregeld hoor, om te kunnen leven zonder zelf bereid zijn ervoor te willen werken. Ik ga helemaal niet beweren dat ELKE Filipino zo is, maar ik hoor het verhaal toch meer dan me lief is hoor. Of past deze uitspraak gewoon niet in je kraam omdat je van mening zijt dat de waarheid niet gezegd mag worden. Zou best kunnen! 

beste Phille,
eigenlijk ben je een man naar m'n hart, recht voor de raap, en met een groot analytisch denkvermogen... denk ik..  

doch ik vermoed dat je mijn tussenkomst niet helemaal begrepen heb : het gaat namelijk over de veralgemening "ZE". (dus allemaal, dus.. ook je eigen vrouwtje, Crissy..?)

ik ben inderdaad ook bekend met de Filippijnen , en dat daar een westerling vlug aanzien wordt als een mogelijke sponsor,
doch... ik kan me niet vereenzelvigen met de uitspraak dat "het bedelen en schooien ze nu eenmaal in het bloed zit".
Die uitspraak kan je hier op het forum plaatsen, maar .. ik vermoed dat er meer aan de hand zou zijn dan een gewone donderwolk mocht jij dergelijke uitspraak naar je eigen vrouw doen,
want.... dan zeg je de ZE ook zo is, want ... "het zit ZE nu eenmaal in het bloed"...

ik ken ook staaltjes hoor. een nichtje kwam me 3000 Pps vragen , op een totaal verkeerd moment (maar .. dat kon zij uiteraard niet weten).
ik twijfelde, doch... kon een jonge aanstaande moeder zoiets toch niet weigeren, dus gaf ik het haar.
met de plechtige belofte dat ze dat aan mijn vrienin zou teruggeven, want.. ikzelf vertrok 1 week later opnieuw naar België.

Resultaat kan je al raden, wellicht : geld nooit teruggezien, evenals het nichtje !! ik heb haar nog wel diverse berichten gestuurd, want ze zat inmiddels ook op mijn FB, doch noppes..
wel... die is dus getaxeerd bij mij... en ooit zullen we elkaar nog wel eens treffen...  Al gaat het om 50 Pps ipv 50 â,¬... men heeft mijn vertrouwen beschaamd...

Over mijn vriendin kan ik dat helemaal niet zeggen, integendeel , die is de eenvoud zelve, en ..als ze iets niet heeft, zal ze bij mij ook niet komen vleien of zo om het te bekomen..
Wij zijn beiden van eenvoudige afkomst, ja zeg maar van "boeren"-afkomst, maar hebben er ook ons "boeren"verstand aan over gehouden ...

Mijn vriendin is eerder een gevend type dan ze er op uit is om iemand iets te vragen.
In betere tijden heeft ze nog ca. 5 meisjes , vriendinnen van haar dochters opgevangen en gedurende gans hun studieperiode onderdak en onderhoud geboden. Dit waren meisjes van families die dat amper of niet aankonden. Eens ze hun diploma hadden heeft ze die dan terug naar huis "gestuurd" met de boodschap om vanaf dan hun families zelf te helpen.

Wel.. toen mijn vriendin me dat zei, in het begin dat we elkaar leerden kennen, kreeg ik diep respect en wist ik wat voor een bijzondere vrouw zij was...
Net als mijn moeder : gevend, zorgend, zichzelf kunnen wegcijferen ten voordele van anderen, en ... in niets verlangend van een ander wat je zelf niet hebt of aankan....

Ja, ik heb mijn vriendin moeten bijspringen, anders was zij hier nooit 3 x op bezoek kunnen komen, maar.. ze was er telkens "ashamed" over, omdat zij dit uiteraard op eigen krachten nooit zou gekund hebben..

dus nog eens... "het zit ZE in het bloed"... maakt bij boos, omdat mijn vriendin ook één van ZE is, maar ... duidelijk niet dezelfde gewoontes heeft.

[jiggy]

relatie van 2 jaar  dan moet ge nog een hoop leren vriend.  . of misschien bent u  wel. want die heb ik ook nog nooit horen klagen . awel ieder zijn meug niet waar.

ja idd. Jens... ik ben een mens en sta nog elke dag open om te leren...
Mochten sommige forumleden ook zo in het leven staan, dan zouden er niet zo'n overtrokken, veralgemenende uitspraken vallen, dan die waarop ik reageerde, denk ik...

Ja, ik heb een relatie van 2 jaar, en zonder samen te leven zijn we al .. 30 weken, quasi 24/24 bij elkaar geweest.
Echter... die uitspraak die je doet... zegt meer over jezelf en je situatie dan dat ik er mij door aangesproken voel....

Ik heb niet zoveel tijd nodig om iemand te leren kennen hoor !!
Trouwens.. we zijn geen 20ers meer, dus.. onze persoon en karakter zijn al een tijdje gevormd.

We weten echter alles van elkaar, sinds we de voorbije maand januari uitvoerig over onze jeugd en eigen verleden hebben verteld aan elkaar.
Dit heeft mij nog meer gesterkt : mijn vriendin en ikzelf zijn dezelfde : dezelfde achtergrond en houden dezelfde waarden aan...
Ja.. jammer dat ik dat op mijn 54ste pas kan zeggen : wij zijn voor elkaar gemaakt...

[Phille]

Hoe zou jij dan het bovenstaande omschrijven Jiggy? Als het niet onder bedelen en schooien valt, hoe noem jij het dan wel? Of hoe noem jij de vraag naar geld, wat ik geregeld hoor, om te kunnen leven zonder zelf bereid zijn ervoor te willen werken. Ik ga helemaal niet beweren dat ELKE Filipino zo is, maar ik hoor het verhaal toch meer dan me lief is hoor. Of past deze uitspraak gewoon niet in je kraam omdat je van mening zijt dat de waarheid niet gezegd mag worden. Zou best kunnen! 

beste Phille,
eigenlijk ben je een man naar m'n hart, recht voor de raap, en met een groot analytisch denkvermogen... denk ik..  

doch ik vermoed dat je mijn tussenkomst niet helemaal begrepen heb : het gaat namelijk over de veralgemening "ZE". (dus allemaal, dus.. ook je eigen vrouwtje, Crissy..?)

ik ben inderdaad ook bekend met de Filippijnen , en dat daar een westerling vlug aanzien wordt als een mogelijke sponsor,
doch... ik kan me niet vereenzelvigen met de uitspraak dat "het bedelen en schooien ze nu eenmaal in het bloed zit".
Die uitspraak kan je hier op het forum plaatsen, maar .. ik vermoed dat er meer aan de hand zou zijn dan een gewone donderwolk mocht jij dergelijke uitspraak naar je eigen vrouw doen,
want.... dan zeg je de ZE ook zo is, want ... "het zit ZE nu eenmaal in het bloed"...

ik ken ook staaltjes hoor. een nichtje kwam me 3000 Pps vragen , op een totaal verkeerd moment (maar .. dat kon zij uiteraard niet weten).
ik twijfelde, doch... kon een jonge aanstaande moeder zoiets toch niet weigeren, dus gaf ik het haar.
met de plechtige belofte dat ze dat aan mijn vrienin zou teruggeven, want.. ikzelf vertrok 1 week later opnieuw naar België.

Resultaat kan je al raden, wellicht : geld nooit teruggezien, evenals het nichtje !! ik heb haar nog wel diverse berichten gestuurd, want ze zat inmiddels ook op mijn FB, doch noppes..
wel... die is dus getaxeerd bij mij... en ooit zullen we elkaar nog wel eens treffen...  Al gaat het om 50 Pps ipv 50 â,¬... men heeft mijn vertrouwen beschaamd...

Over mijn vriendin kan ik dat helemaal niet zeggen, integendeel , die is de eenvoud zelve, en ..als ze iets niet heeft, zal ze bij mij ook niet komen vleien of zo om het te bekomen..
Wij zijn beiden van eenvoudige afkomst, ja zeg maar van "boeren"-afkomst, maar hebben er ook ons "boeren"verstand aan over gehouden ...

Mijn vriendin is eerder een gevend type dan ze er op uit is om iemand iets te vragen.
In betere tijden heeft ze nog ca. 5 meisjes , vriendinnen van haar dochters opgevangen en gedurende gans hun studieperiode onderdak en onderhoud geboden. Dit waren meisjes van families die dat amper of niet aankonden. Eens ze hun diploma hadden heeft ze die dan terug naar huis "gestuurd" met de boodschap om vanaf dan hun families zelf te helpen.

Wel.. toen mijn vriendin me dat zei, in het begin dat we elkaar leerden kennen, kreeg ik diep respect en wist ik wat voor een bijzondere vrouw zij was...
Net als mijn moeder : gevend, zorgend, zichzelf kunnen wegcijferen ten voordele van anderen, en ... in niets verlangend van een ander wat je zelf niet hebt of aankan....

Ja, ik heb mijn vriendin moeten bijspringen, anders was zij hier nooit 3 x op bezoek kunnen komen, maar.. ze was er telkens "ashamed" over, omdat zij dit uiteraard op eigen krachten nooit zou gekund hebben..

dus nog eens... "het zit ZE in het bloed"... maakt bij boos, omdat mijn vriendin ook één van ZE is, maar ... duidelijk niet dezelfde gewoontes heeft.

Het antwoord is uiteraard genuanceerd; op het eind van mijn pleidooi heb ik duidelijk geschreven dat niet alle Filipino's zo zijn, er moet een duidelijk verschil gemaakt worden tussen zij die ginder wonen en nooit iets anders hebben gekend dat hun land, vaak nog niet eens van hun eiland zijn geweest en zij die hier wonen. Maar het is wel duidelijk een fenomeen dat men ginder denkt dat het niet op kan en het allemaal vanzelfsprekend is om geld te vragen, zonder enig schaamrood te detecteren op hun wangen. Ook moet het niet altijd eenvoudig zijn voor onze vrouwtjes hier, want ze zitten bij wijze van spreken tussen hamer en aanbeeld, ze weten maar al te goed wat het leven hier kost, maar daar houdt men in de Phils geen rekening mee, ze (in de Phils) zijn niet eens bereid om daar begrip voor op te brengen, ze (in de Phils) geloven het niet eens dat het leven hier ook duur is en we eveneens met beperkte middelen door het leven moeten. Men gaat al snel op het sentiment inspelen om toch maar hun doel te bereiken. Een praktijk die je waarschijnlijk niet al kunnen ontkennen. Dus een genuanceerde veralgemening wat betreft het bedelen en schooien is niet geheel misplaatst, als men het vanuit een standpunt van zij die in de Phils blijven bekijkt. Het is een beetje op een slappe koord balanceren! 

Neem nu het volgende voorbeeld: Mijn vrouw kreeg voor haar verjaardag wat cash geld om te gaan shoppen (want ik wist dat ze wat extra warme kleren best kon gebruiken); wel ze heeft dat bijna integraal doorgestuurd naar haar familie (studerende jongere broer en zus). Nobel gebaar zou je dan denken, en in de fond is het dat ook; maar de eerlijkheid gebied mij dan wel om te zeggen dat paar weken later er toch kleren moeten gekocht worden en dat ik die dan uiteraard ook nog is moet betalen. Uiteindelijk wordt ik geconfronteerd met onvoorziene uitgaven!

Mijn hele uiteenzetting moet wel geplaatst worden in een relatie waar de betreffende Filipina nog niet aan het werk is, ook een zeer duidelijk verschil en hier moet het thuisfront wel degelijk rekening mee houden, maar helaas is dat een ijdele hoop. Van zodra er door de Filipina gewerkt wordt dan creëert dit de mogelijkheid om wel steun aan de familie te bieden, of het dan tegemoet komen is aan bedelen en schooien vind ik dan niet eens relevant meer.

Maar voor alle duidelijkheid, ik veralgemeen niet, maar durf wel beweren dat het een gegeven is waar iedereen mee geconfronteerd wordt en zal worden; dit is eigen aan de cultuur, eigen aan de gangbare manier van denken.

[klootzakken (voorheen Jens)]

Hoe zou jij dan het bovenstaande omschrijven Jiggy? Als het niet onder bedelen en schooien valt, hoe noem jij het dan wel? Of hoe noem jij de vraag naar geld, wat ik geregeld hoor, om te kunnen leven zonder zelf bereid zijn ervoor te willen werken. Ik ga helemaal niet beweren dat ELKE Filipino zo is, maar ik hoor het verhaal toch meer dan me lief is hoor. Of past deze uitspraak gewoon niet in je kraam omdat je van mening zijt dat de waarheid niet gezegd mag worden. Zou best kunnen! 

beste Phille,
eigenlijk ben je een man naar m'n hart, recht voor de raap, en met een groot analytisch denkvermogen... denk ik..  

doch ik vermoed dat je mijn tussenkomst niet helemaal begrepen heb : het gaat namelijk over de veralgemening "ZE". (dus allemaal, dus.. ook je eigen vrouwtje, Crissy..?)

ik ben inderdaad ook bekend met de Filippijnen , en dat daar een westerling vlug aanzien wordt als een mogelijke sponsor,
doch... ik kan me niet vereenzelvigen met de uitspraak dat "het bedelen en schooien ze nu eenmaal in het bloed zit".
Die uitspraak kan je hier op het forum plaatsen, maar .. ik vermoed dat er meer aan de hand zou zijn dan een gewone donderwolk mocht jij dergelijke uitspraak naar je eigen vrouw doen,
want.... dan zeg je de ZE ook zo is, want ... "het zit ZE nu eenmaal in het bloed"...

ik ken ook staaltjes hoor. een nichtje kwam me 3000 Pps vragen , op een totaal verkeerd moment (maar .. dat kon zij uiteraard niet weten).
ik twijfelde, doch... kon een jonge aanstaande moeder zoiets toch niet weigeren, dus gaf ik het haar.
met de plechtige belofte dat ze dat aan mijn vrienin zou teruggeven, want.. ikzelf vertrok 1 week later opnieuw naar België.

Resultaat kan je al raden, wellicht : geld nooit teruggezien, evenals het nichtje !! ik heb haar nog wel diverse berichten gestuurd, want ze zat inmiddels ook op mijn FB, doch noppes..
wel... die is dus getaxeerd bij mij... en ooit zullen we elkaar nog wel eens treffen...  Al gaat het om 50 Pps ipv 50 â,¬... men heeft mijn vertrouwen beschaamd...

Over mijn vriendin kan ik dat helemaal niet zeggen, integendeel , die is de eenvoud zelve, en ..als ze iets niet heeft, zal ze bij mij ook niet komen vleien of zo om het te bekomen..
Wij zijn beiden van eenvoudige afkomst, ja zeg maar van "boeren"-afkomst, maar hebben er ook ons "boeren"verstand aan over gehouden ...

Mijn vriendin is eerder een gevend type dan ze er op uit is om iemand iets te vragen.
In betere tijden heeft ze nog ca. 5 meisjes , vriendinnen van haar dochters opgevangen en gedurende gans hun studieperiode onderdak en onderhoud geboden. Dit waren meisjes van families die dat amper of niet aankonden. Eens ze hun diploma hadden heeft ze die dan terug naar huis "gestuurd" met de boodschap om vanaf dan hun families zelf te helpen.

Wel.. toen mijn vriendin me dat zei, in het begin dat we elkaar leerden kennen, kreeg ik diep respect en wist ik wat voor een bijzondere vrouw zij was...
Net als mijn moeder : gevend, zorgend, zichzelf kunnen wegcijferen ten voordele van anderen, en ... in niets verlangend van een ander wat je zelf niet hebt of aankan....

Ja, ik heb mijn vriendin moeten bijspringen, anders was zij hier nooit 3 x op bezoek kunnen komen, maar.. ze was er telkens "ashamed" over, omdat zij dit uiteraard op eigen krachten nooit zou gekund hebben..

dus nog eens... "het zit ZE in het bloed"... maakt bij boos, omdat mijn vriendin ook één van ZE is, maar ... duidelijk niet dezelfde gewoontes heeft.

Het antwoord is uiteraard genuanceerd; op het eind van mijn pleidooi heb ik duidelijk geschreven dat niet alle Filipino's zo zijn, er moet een duidelijk verschil gemaakt worden tussen zij die ginder wonen en nooit iets anders hebben gekend dat hun land, vaak nog niet eens van hun eiland zijn geweest en zij die hier wonen. Maar het is wel duidelijk een fenomeen dat men ginder denkt dat het niet op kan en het allemaal vanzelfsprekend is om geld te vragen, zonder enig schaamrood te detecteren op hun wangen. Ook moet het niet altijd eenvoudig zijn voor onze vrouwtjes hier, want ze zitten bij wijze van spreken tussen hamer en aanbeeld, ze weten maar al te goed wat het leven hier kost, maar daar houdt men in de Phils geen rekening mee, ze (in de Phils) zijn niet eens bereid om daar begrip voor op te brengen, ze (in de Phils) geloven het niet eens dat het leven hier ook duur is en we eveneens met beperkte middelen door het leven moeten. Men gaat al snel op het sentiment inspelen om toch maar hun doel te bereiken. Een praktijk die je waarschijnlijk niet al kunnen ontkennen. Dus een genuanceerde veralgemening wat betreft het bedelen en schooien is niet geheel misplaatst, als men het vanuit een standpunt van zij die in de Phils blijven bekijkt. Het is een beetje op een slappe koord balanceren! 

Neem nu het volgende voorbeeld: Mijn vrouw kreeg voor haar verjaardag wat cash geld om te gaan shoppen (want ik wist dat ze wat extra warme kleren best kon gebruiken); wel ze heeft dat bijna integraal doorgestuurd naar haar familie (studerende jongere broer en zus). Nobel gebaar zou je dan denken, en in de fond is het dat ook; maar de eerlijkheid gebied mij dan wel om te zeggen dat paar weken later er toch kleren moeten gekocht worden en dat ik die dan uiteraard ook nog is moet betalen. Uiteindelijk wordt ik geconfronteerd met onvoorziene uitgaven!

Mijn hele uiteenzetting moet wel geplaatst worden in een relatie waar de betreffende Filipina nog niet aan het werk is, ook een zeer duidelijk verschil en hier moet het thuisfront wel degelijk rekening mee houden, maar helaas is dat een ijdele hoop. Van zodra er door de Filipina gewerkt wordt dan creëert dit de mogelijkheid om wel steun aan de familie te bieden, of het dan tegemoet komen is aan bedelen en schooien vind ik dan niet eens relevant meer.

Maar voor alle duidelijkheid, ik veralgemeen niet, maar durf wel beweren dat het een gegeven is waar iedereen mee geconfronteerd wordt en zal worden; dit is eigen aan de cultuur, eigen aan de gangbare manier van denken.

  beter zou ik het niet kunnen 

[klootzakken (voorheen Jens)]

relatie van 2 jaar   dan moet ge nog een hoop leren vriend.  . of misschien bent u   wel. want die heb ik ook nog nooit horen klagen . awel ieder zijn meug niet waar.

ja idd. Jens... ik ben een mens en sta nog elke dag open om te leren... dit ben ik met u ééns
Mochten sommige forumleden ook zo in het leven staan, dan zouden er niet zo'n overtrokken, veralgemenende uitspraken vallen, dan die waarop ik reageerde, denk ik... u reageerd anders heftig genoeg haha.

Ja, ik heb een relatie van 2 jaar, en zonder samen te leven zijn we al .. 30 weken, quasi 24/24 bij elkaar geweest. wauw das al een hele tijd niet waar.
Echter... die uitspraak die je doet... zegt meer over jezelf en je situatie dan dat ik er mij door aangesproken voel.... het zal wel zo zijn .

Ik heb niet zoveel tijd nodig om iemand te leren kennen hoor !! tsja verschil moet er zijn .
Trouwens.. we zijn geen 20ers meer, dus.. onze persoon en karakter zijn al een tijdje gevormd.

We weten echter alles van elkaar, sinds we de voorbije maand januari uitvoerig over onze jeugd en eigen verleden hebben verteld aan elkaar.ja verliefd zijn is zacht praten en hard liegen hehe sory hoor , ik zie dat zo.
Dit heeft mij nog meer gesterkt : mijn vriendin en ikzelf zijn dezelfde : dezelfde achtergrond en houden dezelfde waarden aan...
Ja.. jammer dat ik dat op mijn 54ste pas kan zeggen : wij zijn voor elkaar gemaakt...je had toch niet zoveel tijd nodig om iemand te leren kennen?

weet je wat jens nu zo bijzonder vind, ieder zijn eigen vrouw is goed , deze vrouwen hebben voordien nooit een relatie gehad ,of het stelde niets voor . liegen nooit , sturen nooit geld op naar de famm [ die van mij niet] en ze zijn niet getrouwd om het geld of om de armoede in eigen land te ontvluchten ,     mijn vrouw niet hoor die is namelijk heel anders, die is namelijk heel erg verliefd op mij , ja ik ben dan wel 30 jaar ouder en zo lelijk als de nacht maar het is egte liefde hoor     .

MAN MAN , ik mag dat gezeik niet meer horen . er zijn er bij die een meisje uit een bar trouwen en beweren dat het kind nog maagd is . maar o wee als er een kink in de kabel komt , dan heb je nog nooit zo,n hoer mee gemaakt.

moraal van het verhaal . ik heb niet zoveel tijd nodig om iemand te leren kennen hoor!! .

[boldy]

ik doe ff een face book i like voor jens zijn antwoord   

We weten echter alles van elkaar, sinds we de voorbije maand januari uitvoerig over onze jeugd en eigen verleden hebben verteld aan elkaar.
  ik hoop het voor je jiggy maar ik gloof daar niet zo in . ik weet een relatie bestaat uit wederzijds vertrouwen maar mij ga je echt niet laten geloven dat je elkaar 100% kent .

[jiggy]

Het antwoord is uiteraard genuanceerd; op het eind van mijn pleidooi heb ik duidelijk geschreven dat niet alle Filipino's zo zijn, er moet een duidelijk verschil gemaakt worden tussen zij die ginder wonen en nooit iets anders hebben gekend dat hun land, vaak nog niet eens van hun eiland zijn geweest en zij die hier wonen. Maar het is wel duidelijk een fenomeen dat men ginder denkt dat het niet op kan en het allemaal vanzelfsprekend is om geld te vragen, zonder enig schaamrood te detecteren op hun wangen. Ook moet het niet altijd eenvoudig zijn voor onze vrouwtjes hier, want ze zitten bij wijze van spreken tussen hamer en aanbeeld, ze weten maar al te goed wat het leven hier kost, maar daar houdt men in de Phils geen rekening mee, ze (in de Phils) zijn niet eens bereid om daar begrip voor op te brengen, ze (in de Phils) geloven het niet eens dat het leven hier ook duur is en we eveneens met beperkte middelen door het leven moeten. Men gaat al snel op het sentiment inspelen om toch maar hun doel te bereiken. Een praktijk die je waarschijnlijk niet al kunnen ontkennen. Dus een genuanceerde veralgemening wat betreft het bedelen en schooien is niet geheel misplaatst, als men het vanuit een standpunt van zij die in de Phils blijven bekijkt. Het is een beetje op een slappe koord balanceren! 

Neem nu het volgende voorbeeld: Mijn vrouw kreeg voor haar verjaardag wat cash geld om te gaan shoppen (want ik wist dat ze wat extra warme kleren best kon gebruiken); wel ze heeft dat bijna integraal doorgestuurd naar haar familie (studerende jongere broer en zus). Nobel gebaar zou je dan denken, en in de fond is het dat ook; maar de eerlijkheid gebied mij dan wel om te zeggen dat paar weken later er toch kleren moeten gekocht worden en dat ik die dan uiteraard ook nog is moet betalen. Uiteindelijk wordt ik geconfronteerd met onvoorziene uitgaven!

Mijn hele uiteenzetting moet wel geplaatst worden in een relatie waar de betreffende Filipina nog niet aan het werk is, ook een zeer duidelijk verschil en hier moet het thuisfront wel degelijk rekening mee houden, maar helaas is dat een ijdele hoop. Van zodra er door de Filipina gewerkt wordt dan creëert dit de mogelijkheid om wel steun aan de familie te bieden, of het dan tegemoet komen is aan bedelen en schooien vind ik dan niet eens relevant meer.

Maar voor alle duidelijkheid, ik veralgemeen niet, maar durf wel beweren dat het een gegeven is waar iedereen mee geconfronteerd wordt en zal worden; dit is eigen aan de cultuur, eigen aan de gangbare manier van denken.

heel goed verwoord, Phille...
we zitten op dezelfde golflengte....
nog eens.. mijn reactie was op de VERALGEMENING, doch.. ook jij weet dat perfect te nuanceren en te plaatsen..

wel... en in het voorbeeld dat jij gaf, denk ik dat ik nog een grotere stijfkop zou geweest zijn dan jij.. Ik zou wellicht gezegd hebben : "Jouw warme kleren zitten nu in de Filippijnen".   
Zo beseft ze misschien dat niet alles zo van zelfsprekend is, en .. dat budgettereren iets is wat ze kan en MOET leren hier...

[jiggy]

weet je wat jens nu zo bijzonder vind, ieder zijn eigen vrouw is goed , deze vrouwen hebben voordien nooit een relatie gehad ,of het stelde niets voor . liegen nooit , sturen nooit geld op naar de famm [ die van mij niet] en ze zijn niet getrouwd om het geld of om de armoede in eigen land te ontvluchten ,     mijn vrouw niet hoor die is namelijk heel anders, die is namelijk heel erg verliefd op mij , ja ik ben dan wel 30 jaar ouder en zo lelijk als de nacht maar het is egte liefde hoor     .

MAN MAN , ik mag dat gezeik niet meer horen . er zijn er bij die een meisje uit een bar trouwen en beweren dat het kind nog maagd is . maar o wee als er een kink in de kabel komt , dan heb je nog nooit zo,n hoer mee gemaakt.

moraal van het verhaal . ik heb niet zoveel tijd nodig om iemand te leren kennen hoor!! .

ik mag dat gezeik niet meer horen

je bent een profeet, jens.. je neemt me de woorden uit de mond... 

uiteraard is ons eigen vrouwtje "beter" dan de andere, anders waren we allen met dezelfde getrouwd ! 

wat ik nu bijzonder vind, als ik even mag : blijkbaar zijn hier zoveel kerels met zoveel frustraties , dat ze die hier op het forum weg moeten schrijven.
Jens.. voel je nu niet al te direct aangesproken hoor, want.. ik ken jou en je situatie niet...
doch.. nog meer leden hier hebben direct een mening over iemand anders situatie, of.. wellicht extrapoleren ze hun ervaring/relatie naar die van iemand anders...

en ja... wij kennen elkaar "nog maar 2 jaar", doch.. dan is psychologisch gezin de "chemie van de zuivere verliefdheid" reeds voorbij (wetenschappelijk bewezen...)
doch... sinds mijn laatste bezoek , in dec/januari, is mijn liefde voor haar (en wederzijds) nog gegroeid, en weten we dat we de ware zijn voor elkaar.
Wellicht is het feit dat we "amper" 12 jaar in leeftijd schelen daarin een factor. we staan in dezelfde fase in ons leven, hebben beiden kinderen en.. zelfs kleinkinderen.
dus... van andere dromen en verwachtingen in het leven is geen sprake... we staan en denken op hetzelfde niveau...

doch.. ik denk niet dat er veel leden zijn die , vooraleer de stap te zetten naar een relatie van constant samenzijn (huwelijk, samenwonen,..)
hun vriendin zo vaak gezien hebben in de voorafgaande periode, met haar geleefd en beleefd, in haarof zijn eigen woonomgeving.. dan zie je immers hoe iemand dagelijks is en funcitioneert...
dan kan je geen masker dragen of lang geheimen delen.. je bent immers niet op hotel of een resort, doch in je/haar eigen biotoop...