Wat betekend 100€ voor een Filipino?

[Quezonboy]

Baron, ik denk toch wel dat de barmeisjes heel wat tips achterover slaan en da's niet enkel gebruikelijk in de PH.
Toen ik in de US was in Florida werd er ook duidelijk verwacht dat je tips gaf, deed je dat niet dan werd het verbaal wel vermeld dat ze enkel aan tipgeld verdienen en verwacht wordt (geëist) dat je ± 10% tipgeld geeft. Ik heb dat ooit daar eens geweigerd omdat ik de service slecht vond, man wat een rel.

Dus overal ter wereld vangen opdiensters en opdieners tipgeld die het hoofdaandeel van hun inkomen uitmaakt.

Die categorie vindt ik dus persoonlijk niet relevant.

my meaning eh
koy

Ze doen mischien wel als Amerikanen maar ze zijn nog geen Amerikanen.
Het gross van de restaurants (ketens, high end) rekenen 10% "service charge" op de totale kost aan.
Kleinere zaken (cafees, eateries, bars etc..) hebben geen "service charge" en het is vrij aan de klant om te tippen.
Het hangt soms in grote letters aan de muur: "NO SERVICE CHARGE"

Persoonlijk tip ik enkel in de laatste groep als ik meer dan gevraagde service kreeg of laat ik het kleingeld/muntjes liggen.
Nog nooit een rel gehad omdat ik geen tip gaf. Hooguit wat gezeur....

Ik geef ze sleutelhangers of magneetjes met klompjes als fooi/tip, nooit klachten gehad.

[josv]

  Probeer de volgende keer eens een paar kraaltjes of 'n spiegeltje, zijn  ze ook reuze blij mee 

[yepyep]

 

Nee toch?

[Quezonboy]

Probeer de volgende keer eens een paar kraaltjes of 'n spiegeltje, zijn  ze ook reuze blij mee  

Dat denk ik niet  . , dat is geen uniek cadeau. Kraaltjes en spiegeltjes kunnen ze overal wel kopen.

[Quezonboy]

Een frame van een 2persoonsbed en opstartkapitaal van een zaakje.

[Pjottr]

Het topic is "wat betekent â,¬ 100 voor een Filipino". Maar we dwalen steeds verder af.
â,¬ 100 voor een Filipino is gelijk aan 5.000 ps nu. Maand salaris maar dan wel het minimum. Het is echt geen wereld bedrag. Sterker nog voor een klein gezin met 2 kunderen is het honger lijden.
Maar waar het hier in dit topic denk ik omgaat is niet zo zeer die â,¬ 100 dan wel de vraag hoe de gever het voelt  en hoe de ontvanger het voelt.
Wat is mijn verwachtings patroon in het algemeen als ik geld opstuur? Dat ze mij als God zien en om de nek moeten vallen van dankbaarheid of zo? Is dat wat ik wil? Dit zou voor mij een klassiek geval van eikelpoetserij zijn.
Of... is de dankbaarheid al genoeg!

Het gevoel van de gever is veelal gebaseerd op het feit dat de mensen het hier allemaal heel erg arm hebben. De gever heeft daarom het gevoel dat hij of zij een wereld bedrag overmaakt.
Het gevoel van de ontvanger kan zijn: Blij, omdat er tenminste iemand is die om hem of haar geeft en blij alleen al met de gedachte daar aan. Het bedrag zelf is ondergeschikt.
Of..... de ontvanger kijkt alleen naar het bedrag en beoordeelt op grond daarvan de verzender. Krenterig of erger.
Hoe kunnen we een antwoord op de vraag geven als we de ontvanger zelf niet zijn!
Kort gezegd ,Hoe kan ik voor de ontvanger antwoorden.
Hoe weet ik of mijn ontvanger oprecht blij is met mijn â,¬ 100, of welk bedrag dan ook. In je gezicht wel misschien maar hoe zit dat achter je rug?
Ik denk dat we nooit zelf dat antwoord kunnen formuleren.Al schrijf je het hele forum vol.

Wij kunnen een prachtig verhaal schrijven en ons zelf een heel goed gevoel geven terwijl dat aan de ontvangende kant helemaal zo niet voelt.
De formulering van de vraag geeft mij eerlijk gezegd niet een echt fijn gevoel. "Wat betekent het voor een Filipino." Welke perceptie hebben wij van deze mensen. Een Top Down perceptie waarin wij superieur zijn?

Maar hoe zouden wij het vinden als er zo over ons gesproken zou worden. Wat voor gevoel zou dat oproepen?
.
Conclusie: De hoogte is niet waar het omgaat maar de intentie van de gever en de intentie van de ontvanger en dan ben ik van mening dat ik met mijn wijze Nederlandse hoofd niet de pretentie moet hebben om een antwoord te kunnen geven op een vraag als deze.
Ten tweede: Het is mij een voorecht om te helpen en dankbaar heid kan met al het geld van de wereld niet worden terugbetaald en is daarom meer dan genoeg.
Het kan zo maar zo zijn dat ik straks in die situatie zit en dan hoop ik dat er ook iemand voor mij is die mij helpt.

[Quezonboy]

Het topic is "wat betekent â,¬ 100 voor een Filipino". Maar we dwalen steeds verder af.
â,¬ 100 voor een Filipino is gelijk aan 5.000 ps nu. Maand salaris maar dan wel het minimum. Het is echt geen wereld bedrag. Sterker nog voor een klein gezin met 2 kunderen is het honger lijden.
Maar waar het hier in dit topic denk ik omgaat is niet zo zeer die â,¬ 100 dan wel de vraag hoe de gever het voelt  en hoe de ontvanger het voelt.
Wat is mijn verwachtings patroon in het algemeen als ik geld opstuur? Dat ze mij als God zien en om de nek moeten vallen van dankbaarheid of zo? Is dat wat ik wil? Dit zou voor mij een klassiek geval van eikelpoetserij zijn.
Of... is de dankbaarheid al genoeg!

Het gevoel van de gever is veelal gebaseerd op het feit dat de mensen het hier allemaal heel erg arm hebben. De gever heeft daarom het gevoel dat hij of zij een wereld bedrag overmaakt.
Het gevoel van de ontvanger kan zijn: Blij, omdat er tenminste iemand is die om hem of haar geeft en blij alleen al met de gedachte daar aan. Het bedrag zelf is ondergeschikt.
Of..... de ontvanger kijkt alleen naar het bedrag en beoordeelt op grond daarvan de verzender. Krenterig of erger.
Hoe kunnen we een antwoord op de vraag geven als we de ontvanger zelf niet zijn!
Kort gezegd ,Hoe kan ik voor de ontvanger antwoorden.
Hoe weet ik of mijn ontvanger oprecht blij is met mijn â,¬ 100, of welk bedrag dan ook. In je gezicht wel misschien maar hoe zit dat achter je rug?
Ik denk dat we nooit zelf dat antwoord kunnen formuleren.Al schrijf je het hele forum vol.

Wij kunnen een prachtig verhaal schrijven en ons zelf een heel goed gevoel geven terwijl dat aan de ontvangende kant helemaal zo niet voelt.
De formulering van de vraag geeft mij eerlijk gezegd niet een echt fijn gevoel. "Wat betekent het voor een Filipino." Welke perceptie hebben wij van deze mensen. Een Top Down perceptie waarin wij superieur zijn?

Maar hoe zouden wij het vinden als er zo over ons gesproken zou worden. Wat voor gevoel zou dat oproepen?
.
Conclusie: De hoogte is niet waar het omgaat maar de intentie van de gever en de intentie van de ontvanger en dan ben ik van mening dat ik met mijn wijze Nederlandse hoofd niet de pretentie moet hebben om een antwoord te kunnen geven op een vraag als deze.
Ten tweede: Het is mij een voorecht om te helpen en dankbaar heid kan met al het geld van de wereld niet terugbetaald en is daarom meer dan genoeg.
Het kan zo maar zo zijn dat ik straks in die situatie zit en dan hoop ik dat er ook iemand voor mij is die mij helpt.

Hoe bedoel je  we dwalen af?! Volgens mij ben je  degene die afdwaalt want het gaat niet over het opsturen dat wordt in andere topic behandeld. Verder ben ik van mening dat een gezin met 2 kinderen er best wel kan van leven het is wel afhankelijk van overige kosten.

[Budgie]

@Quezonboy Pjottr is helemaal niet  maar slaat juist de spijker op zijn kop
Wie zijn wij om te kunnen denken voor een Filipino
Ik wil geen antwoord voor hem geven wat â,¬100.- voor hem betekend want dat kan voor iedere Filipino verschillend zijn.Afhankelijk van zijn maatschappelijke positie en zijn behoeften

Kan wel zeggen dat 5000 pesos daar ook gewoon zwart armoede is.Je kan er net mee in leven blijven maar ook niets meer.

[vvjoris]

@Quezonboy Pjottr is helemaal niet  maar slaat juist de spijker op zijn kop
Wie zijn wij om te kunnen denken voor een Filipino
Ik wil geen antwoord voor hem geven wat â,¬100.- voor hem betekend want dat kan voor iedere Filipino verschillend zijn.Afhankelijk van zijn maatschappelijke positie en zijn behoeften

Kan wel zeggen dat 5000 pesos daar ook gewoon zwart armoede is.Je kan er net mee in leven blijven maar ook niets meer.

Inderdaad Pjottr is helemaal on topic, het is net daarover dat het hier gaat...

We kunnen ons als westerling niet in de plaats stellen, maar kunnen toch wel iets inschatten, want wie enkele keren in de  geweest is weet wat het leven daar kost.... voor â,¬ 100 koop je wat rijst, dried fish, balut, misschien zelfs wat fruit en groenten, en als het meevalt enige noodzakelijke niet-voeding, dus als je een maand van 5000 pesos moet leven is het idd zwarte armoede....

Iets confortabeler wordt het als de ontvanger â,¬ 200 per maand krijgt, en mischien af en toe wat extras.... Vraag is hoe groot de dankbaarheid en het respect daarvoor is, want mijn ervaring is dat de gever heel wat uitleg moet geven hoe je budgeteert, waar het geld vandaan komt, en vooral dat het geld in  niet aan de bomen groeit. Vooral dat laatste schijnen ze maar niet te kunnen begrijpen: in eerste instatie wel, maar enkele dagen later hoor je dat nog wat spulletjes dienen gekocht te worden, en of die nu 1000 of 10.000 pesos kosten, daar heeft de ontvanger nog geen moment bij stilgestaan, laat staan dat hij/zij overwogen heeft of de gever wel die extra pesos/euros ter beschikking heeft.....

Ik denk dan ook dat het nog belangrijker is de ontvanger de waarde van â,¬ 100 te leren inschatten, want dat hebben de 'arme' 70 % van de Filippijnse bevolking nooit geleerd, en het is er erg moeilijk in te krijgen. Eens ze de waarde kennen van â,¬ 100 is dat m.i. al meer waard dan â,¬ 1000 geven, want dan kunnen ze met de volgende â,¬ 100 al meer dan 10 keer meer doen....

[boldy]

100 euro is voor een filippijn een kleine laste verlichting niks meer  2500 peso elektra 600 peso water per maand 800 peso voor 25 kilo rijst nou dan blijft er bitter weinig meer over voor vlees en groente en andere boodschappen .(is wel voor een gezin van 5) toen ik daar afgelopen mei was heb ik elke dag boodschappen gedaan bij de plaatselijke winkeltjes(kraampjes) en om fatsoenlijk 3 keer per dag rijst met vlees vis of groenten te vreten was ik rond de 350 peso per dag kwijt . die 5000 peso per maand stelt dan ook eigenlijk geen reet voor . tuurlijk is alles wat ze krijgen mooi meegenomen maar om nou te denken (sommige dan) dat het een wereld bedrag is  dream on zou ik zeggen.