Back to the bukit of hoe vier ik m'n 50e verjaardag.

[Digos]

Alsook onze deelneming Jos en Nene.

Ja wat een trip.....dat is echt op je adem trappen hé.

Mooi gebracht Jos, een Abraham belevenis die je zeker niet gauw zult vergeten.

Aan de andere kant geeft je verslag ook mooi weer hoe het echte leven (buiten de resorts en hotels) eraan toegaat in de Phils 

[boldy]

nog gecondoleerd  met het overlijden van je schoonmoeder ,en nog gefeliciteerd met je verjaardag. ik wou je bedanken voor deze mooie  reportage ook al is het over een trieste aangelegheid .

[rambonsusay]

hier ook nog gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder en ook  nog gefeliciteerd met je verjaardag en wat een  reportage  bedankt hiervoor

[Mawibata]

Gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder, en het verslag met de mooie foto's is prettig om te lezen.


Mawibata

[Budgie]

Ook beiden gecondoleerd met het overlijden en bedankt voor de reportage

[kristof19]

Inderdaad wat een belevenis. Ikzelf heb zo een 2 weken geleden Mount Apo bekommen met ook heel veel regen en glibberige paden en rotsen. Ik kan mij dus perfect inbeelden hoe u hebt afgezien om het huis van uw schoonmoeder te bereiken. Bij mij was het trouwens ook op mijn verjaardag maar ben wel 15 jaren jonger dan u  en heb er zelfs  geld voor betaald  . Dus respect ik weet hoe moeilijk de tocht was. Deze verjaardag zal u zich eeuwig herinneren. Mijn 35ste vergeet ik ook niet gauw. Ik kan mij bijvoorbeeld niet herinneren wat ik op mijn 30ste verjaardag zou gedaan hebben.

Aan uw vrouw mijn innige deelneming voor het verlies van haar moeder. Aan u een late proficiat voor uw 50ste verjaardag.


ps. fotos en verslag van mijn tocht op Mount apo volgen bij mijn terugkomst in Belgie

[Ifugao]

Jos: Die jungle trip moet je zien te "verkopen" aan bv backpackers. Er zijn dus nog echt plaatsen "off the beaten track". Of wat dacht je van een groep overspannen Shell mederwekers uit Pernis die aan Teambuilding moeten doen. Laat ze ploeteren, in de hut overnachten, eten wat de pot schaft, en er vet voor betalen. En KASSA voor je familie.

[koy]

Jos, gecondoleerd en of course Proficiat met je 50ste verjaardag.
Ook ik ben in april 50 geworden en ik heb dat gevierd in de Phils met m'n vriend in El Nido, maar deze belevenis is zeker eentje om nooit meer te vergeten, respect!

Wat ik me afvraag, die kinderen daarboven, hoe gaan die naar school? Is daarboven onderwijs, ik kan me moeilijk voorstellen dat die naar beneden komen om school te gaan?

Grtjs, Koy.

[balikbayan]

Vaak heb je daar geen of schamel onderwijs, of ze moeten letterlijk 2 uur lopen om op school te komen.

Dus er word als uitweg gezocht naar een pleeggezin waar het kind geplaatst kan worden in ruil voor hulp in de huishouding en desnoods op het land als het boeren betreft, in ruil  krijgen ze dan scholing onderdak eten en drinken en verzorging in het algemeen

Mijn schoonmoeder heeft meestal een kind uit de bergen bij haar wonen. Die helpt mee op de boerderij / huis en gaat in ruil daarvoor naar de elementary school en vervolgens naar highschool.

De meesten gaan na hun highschool te hebben afgesloten hun eigen weg en 1 is er nog altijd na 14 jaar en is onderhand 23 jaar oud en heeft zijn Elementary / Highschool / College gedaan en is nu lasser heeft daar opleiding voor gedaan en is met honours en cumlaude etc geslaagd.

Afhankelijk van hun instelling / niveau hebben ze het dus vrij goed tenminste bij ons.

Als er tenminste geld voor is anders is het na Highschool helaas afgelopen (In het algemeen)

PS dit verhaal geld voor de gelukkigen vaak ook blijven de kinderen thuis en hebben alleen de toekomst van hun ouders als voorland

[josv]

Wat ik me afvraag, die kinderen daarboven, hoe gaan die naar school? Is daarboven onderwijs, ik kan me moeilijk voorstellen dat die naar beneden komen om school te gaan?
Grtjs, Koy.

Er is 'n elementary ( 1 klas ) en 'n kleine highschool. Maar die zijn onderaan de berg, zeg maar vlakbij ons logeer-adres. Willen de kinderen uit de hogere regionen naar school dan zullen ze of moeten lopen of familie beneden moeten hebben waar ze kunnen verblijven. En meestal is dat er wel. Het is namelijk wel 'n barangay maar die is voor 98% bewoont door 1 tribe ( stam ). Iedereen is op een of andere manier wel via via in bloedlijn verbonden met iedereen. Het geld ervoor wordt meestal weer opgebracht door inkomsten uit 'n klein stukje lan met kokospalmen of 'n kleine sari-sari-store. 'n Hoop gezinnen bestaan meestal ook maar uit 1 ouder omdat de andere wat geld probeert te verdienen in 'n grote stad zoals Davao. Sommige kinderen hebben 'n slimme tante of oom die wel 'n goed adresje voor ze weet bij 'n familie in de grote stad waar ze wat mee kunnen helpen in de huishouding en die hun studie betalen. Dit geluk had mijn vrouw. Die is als 12 jarig meisje door haar tante naar Davao gestuurd naar een goed gastgezin. Het rieten mandje waar ze toen mee vertok uit de bergen staat nog steeds in haar "museumpje" zoals ze het noemt. Maar dat overkomt maar weinigen. Met 'n beetje pech worden ze op 13-14 jarige leeftijd uitgehuwelijkt. Geen scholing, nul komma nul.