Verschil tussen schoonfamilie: PH-EU

[Phille]

Dat ik het dak laat herstellen is toch normaal, of moet ik ze in de miserie laten zitten.
Misschien is dit dan te veel zoals de Belgische mentaliteit denken, ike ike ike en de rest kan stikken.
Dan zou je beter gewoon in België blijven denk ik.

Even een kleine reactie op bovenstaande, weliswaar buiten het topic, maar is dat dan allemaal zo vanzelfsprekend? Stel dat jij hier in België in een soortgelijke situatie zou zitten en je schoonouders hebben het niet breed en een lekkend dak, zou je het dan ook normaal vinden om ze financieel te steunen? Het verrast mij steeds om te horen dat men dit normaal vindt als men in de Filipijnen is en het abnormaal zou zijn mocht een zelfde situatie zich hier voordoen. Dan moeten ze maar hun plan trekken, vanwaar komt het verschil in houding eigenlijk? Want ook bij ons zijn er een groot aantal mensen die het niet breed hebben.

[xav]

Dat ik het dak laat herstellen is toch normaal, of moet ik ze in de miserie laten zitten.
Misschien is dit dan te veel zoals de Belgische mentaliteit denken, ike ike ike en de rest kan stikken.
Dan zou je beter gewoon in België blijven denk ik.

Even een kleine reactie op bovenstaande, weliswaar buiten het topic, maar is dat dan allemaal zo vanzelfsprekend? Stel dat jij hier in België in een soortgelijke situatie zou zitten en je schoonouders hebben het niet breed en een lekkend dak, zou je het dan ook normaal vinden om ze financieel te steunen? Het verrast mij steeds om te horen dat men dit normaal vindt als men in de Filipijnen is en het abnormaal zou zijn mocht een zelfde situatie zich hier voordoen. Dan moeten ze maar hun plan trekken, vanwaar komt het verschil in houding eigenlijk? Want ook bij ons zijn er een groot aantal mensen die het niet breed hebben.

als je schoonouders in belgenland zitten, gepensioneerd, en jij bent met hun enige dochter getrouwd... dan denk ik wel dat je hun ook zou helpen... en ben jij het niet, dan zal het hun dochter wel zijn...

[Baliw-katok]

Even een kleine reactie op bovenstaande, weliswaar buiten het topic, maar is dat dan allemaal zo vanzelfsprekend? Stel dat jij hier in België in een soortgelijke situatie zou zitten en je schoonouders hebben het niet breed en een lekkend dak, zou je het dan ook normaal vinden om ze financieel te steunen? Het verrast mij steeds om te horen dat men dit normaal vindt als men in de Filipijnen is en het abnormaal zou zijn mocht een zelfde situatie zich hier voordoen. Dan moeten ze maar hun plan trekken, vanwaar komt het verschil in houding eigenlijk? Want ook bij ons zijn er een groot aantal mensen die het niet breed hebben.

Het grote verschil -volgens mijn bescheiden mening- is dat jij hun dochter huwt en haar daardoor wegneemt van haar familie.  Je biedt haar idd veel liefde, eventueel kinderen, een materieel goede toekomst, maar zij geeft hiervoor ook wel een groot deel op.  Ze verlaat haar familie en cultuur en moet zich hier volledig aanpassen aan stress, koelere maatschappij, koud klimaat, geheel andere voeding, structuur en planning (werk), etc.  Ik denk dat de Filipina dit allemaal met veel liefde en plezier doet maar haar familie niet wil vergeten en deze leegte opvult door wat financiële steun.  Ten andere getrouwd zijn met een Belgische en een bemoeiende schoonmoeder hebben waarvoor je ook cadeau's moet kopen bij verjaardag, moedertjesdag, nieuwjaar, ... is natuurlijk het andere alternatief.  Ik pleit hier helemaal niet voor volledig parasitaire toestanden waarbij je de familie in de phils volledig moet gaan onderhouden, maar een beperkte financiële bijdrage vind ik idd "normaal".

PS als de admin vindt dat dit beter wordt afgesplitst en/of toegevoegd aan een reeds bestaande discussie hieromtrent heb ik geen bezwaar.

[Phille]

Verwoord de titel van het zonet aangemaakt topic echt wel de essentie van de voorafgaande discussie, naar mijn mening niet echt.

Het gaat niet over het verschil tussen de schoonfamilie EU versus PH, het gaat er volgens mij eerder over de vanzelfsprekendheid om ze te ondersteunen, zoals het voorbeeld van het lekkende dak, je kan ze toch niet in de miserie laten zitten schreef men.

Zou het kunnen dat vrouwen welke zich in de zogenaamde rand van onze maatschappij bevinden niet tot onze interesse behoren en we dus niet geconfronteerd worden met gezinnen welke zich in de armoede bevinden en we daardoor ook niet geconfronteerd worden met soortgelijke situaties als in de Filipijnen? We dit type vrouwen gewoon links laten liggen, dat we hier wel degelijk rekening houden met de afkomst van een eventuele partner en niet als het gaat over de armoedige toestand van een potentiële Filipijnse vrouw, dat wanneer het gaat over Filipijnse vrouwen we totaal andere criteria hanteren?

Wie onder ons zou een zelfde houding aannemen wanneer hij hier, een vrouw zou ontmoeten (die kans is quasi onbestaand dat we die überhaupt zouden tegenkomen, daar dit type vrouwen niet in onze middens circuleren) die ongelooflijk lief is en wenst zorg te dragen voor haar man (de meest opgesomde eigenschap van een Filipina), maar uit een zogenaamde arme (kansarme) familie komt, dan heb ik het echt wel over de laag van de bevolking die al wel eens als marginaal omschreven wordt, haar en haar familie in financiële steun voorzien om hun een betere toekomst te kunnen bieden.

Het is maar een bedenking, zoals ik er vele heb  maar toch ben ik benieuwd hoe men hierop reageert.

[Mawibata]

Tijdens het intervieuw op de     ambassade werd mij de vraag gesteld of ik op de hoogte was dat het gebruikelijk is dat de family verwacht dat hun dochter geld zou opsturen.

Ik was er van op de hoogte, en had het met Mihmi er al over gehad.


Moest het zijn dat je uit de lucht komt gevallen, heb je nog enkele dagen de tijd om er met je toekomstige over te praten, en van het huwelijk af te zien als je er niet mee akkoord kan gaan, en je vriendin er echt op staat.

Verder zijn er volgens de ambassade al meerdere huwelijken om deze reden stuk gelopen. Eens in     wilt ze geld opsturen, en indien het niet mag van de echtgenoot zal het mss, onder druk van haar family achter zijn rug om gebeuren, met alle gevolgen vandien.

Ik weet uit mijn nabije omgeving dat het gebeurd. (Nabij is NIET Mihmi)   

[Pieter-Jan]

Ik vind dat dat het minste is wat je kan doen. Het zou niet alleen je schoonfamilie gelukkig maken maar vooral je vrouw. Jij wil een aziatische vrouw huwen Phille en zij moet zich volledig aanpassen naar onze cultuur. We wil jij je zelfs geen klein beetje aanpassen aan hun cultuur. In de filipijnen is geen sprake van pensioen. Een ziekteverzekering is voor 99procent van de bevolking onbetaalbaar. Het pensioen zijn de kinderen. De ouders werken ten slotte niet hun ganse leven voor hun pensioen, ze werken om de kinderen op te voeden en naar school te brengen. Dat is op zich een hele opdracht. Ik zeg niet dat je daar het groot geld moet gaan uitgeven maar een vrijwillige kleine maandelijkse bijdrage en een bijdrage in noodgevallen dat is toch niet iets om over te vallen. Integendeel als ik iets kleins kan doen wat die mensen gelukkig maakt dan ben ik daar zeer blij om. Als jij een topic wil maken Phille over '''Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit?'' Dan zou ik u toch eens uitnodigen om uw ogen open te trekken. Ben je eigenlijk al eens op de filipijnen geweest? En zo ja, ben je al eens buiten Manilla geweest en in Mindanao. Dit maakt mij kwaad en voor mij is dit een opmerking die uit het gat van een koe zou kunnen komen. Ik denk dat je bankrekening grote is dan je hart. Sorry voor mijn taalgebruik maar ik nodig je uit om hier eens een maandje of 2 naar de provincie te komen. Ik kan je verzekeren dat je terug gaat met de schok van uw leven. De wereld is groter dan belgie alleen. Als je een Filipijnse huwt die niet uit een rijke familie komt dan is het meer dan normaal dat je soms een klein steentje bijdraagd. Sta eens goed stil bij het feit dat de lonen hier in Samal voor een helper in de bouw 180pesso per dag bedragen. Een beenbreuk op de filipijnen kost 25000pesso. Een apendix opperatie kost hier 90000pesso. Ik weet niet of je het beseft maar je moet hier 2 jaar werken om een appendix opperatie te betalen. Dan mag je niets van geld gebruiken, je kinderen niet voeden, en zelf ook niet eten. In het hospitaal mag je liggen doodgaan, niemand zal je verderhelpen zonder dat je eerst de cashier gepasseerd bent. Mijn buurman stierf van suikerziekte. De man had geen geld voor een insulineshot. Een vriend had een werkongeval, bij een val werd hij verlamd. De baas betaald niets en de dag erna was er een andere bezig. Die jongen kan nu enkel zijn ogen bewegen en hangt af van zijn familie die niets heeft. Zo kan ik dagen doorgaan. weet je Phille, mijn schoonbroer en zijn vrouw zijn bijden boekhouder. Hij verdient 7000pesso(en hij werkt al 10jaar in het zelfde bedrijf) en zijn vrouw werkt in een groot bedrijf en zij heeft 9000pesso. Ik daag je uit om hier eens een maandje te komen overleven op 9000pesso. Ik hoop maar dat je niet ziek wordt of een werkongeval hebt. Kortom als je een filipijnse huwt moet zij zich in vele verschillen aanpassen. Op zijn minst moet jij proberen om u ook een klein beetje aan te passen. Culturen kun je er nu eenmaal niet uitstampen. Uw toekomstige zal altijd haar familie op de tweede plaats nemen, na u. Maar als u geen grijntje respect en medeleven toont zal daar rap verandering in komen. Ze zal wel een andere belg vinden die wel een hart heeft. Jij haalt overal dezelfde topic boven. Geld, verantwoordelijkheden, geld, geld en geld. Dan nog uw geld. Als je huwt is het de bedoeling het jullie geld wordt en dat je samen beslist over dingen. Voor mensen met zo een ingesteldheid wens ik dat ze hier geboren waren. Nog een laatste dingetje. Dat je vrouw een cultuur heeft van altijd te zorgen dat uw eten klaar staat, uw huis gekuist is, uw kinderen goed opgevoed worden en alles voor haar man doet om hem gelukkig te maken en haarzelf altijd op de 2e plaats neemt dat zul je waarschijnlijk wel aanvaarden. De andere kant van de cultuur wil je dan weer niet aanvaarden. Wat is belangerijker voor u? Een vrouw die u liefheeft en gij die een klein beetje medelijden hebt en een klein frankske bijdraagd indien echt nodig, of een vrouw die u niets kost maar die ook niet thuis is, jij je pizza zelf in de oven moogt steken en zelf uw bruine onderbroeken moogt wassen. Het leven is geven en nemen Phille. Niets voor niets en voor wat hoort wat. Zie dat niet als een betaling. Je huwt uw vrouw dus haar ouders worden UW schoonouders. Pas je aan aan de cultuur of huw een belgische zou ik zeggen. Daar heb ik mij niet in te moeien maar het is voor uw eigen goed. Weg zal ze zijn!

[Rich]

Ik vind dat dat het minste is wat je kan doen. Het zou niet alleen je schoonfamilie gelukkig maken maar vooral je vrouw. Jij wil een aziatische vrouw huwen Phille en zij moet zich volledig aanpassen naar onze cultuur. We wil jij je zelfs geen klein beetje aanpassen aan hun cultuur. In de filipijnen is geen sprake van pensioen. Een ziekteverzekering is voor 99procent van de bevolking onbetaalbaar. Het pensioen zijn de kinderen. De ouders werken ten slotte niet hun ganse leven voor hun pensioen, ze werken om de kinderen op te voeden en naar school te brengen. Dat is op zich een hele opdracht. Ik zeg niet dat je daar het groot geld moet gaan uitgeven maar een vrijwillige kleine maandelijkse bijdrage en een bijdrage in noodgevallen dat is toch niet iets om over te vallen. Integendeel als ik iets kleins kan doen wat die mensen gelukkig maakt dan ben ik daar zeer blij om. Als jij een topic wil maken Phille over '''Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit?'' Dan zou ik u toch eens uitnodigen om uw ogen open te trekken. Ben je eigenlijk al eens op de filipijnen geweest? En zo ja, ben je al eens buiten Manilla geweest en in Mindanao. Dit maakt mij kwaad en voor mij is dit een opmerking die uit het gat van een koe zou kunnen komen. Ik denk dat je bankrekening grote is dan je hart. Sorry voor mijn taalgebruik maar ik nodig je uit om hier eens een maandje of 2 naar de provincie te komen. Ik kan je verzekeren dat je terug gaat met de schok van uw leven. De wereld is groter dan belgie alleen. Als je een Filipijnse huwt die niet uit een rijke familie komt dan is het meer dan normaal dat je soms een klein steentje bijdraagd. Sta eens goed stil bij het feit dat de lonen hier in Samal voor een helper in de bouw 180pesso per dag bedragen. Een beenbreuk op de filipijnen kost 25000pesso. Een apendix opperatie kost hier 90000pesso. Ik weet niet of je het beseft maar je moet hier 2 jaar werken om een appendix opperatie te betalen. Dan mag je niets van geld gebruiken, je kinderen niet voeden, en zelf ook niet eten. In het hospitaal mag je liggen doodgaan, niemand zal je verderhelpen zonder dat je eerst de cashier gepasseerd bent. Mijn buurman stierf van suikerziekte. De man had geen geld voor een insulineshot. Een vriend had een werkongeval, bij een val werd hij verlamd. De baas betaald niets en de dag erna was er een andere bezig. Die jongen kan nu enkel zijn ogen bewegen en hangt af van zijn familie die niets heeft. Zo kan ik dagen doorgaan. weet je Phille, mijn schoonbroer en zijn vrouw zijn bijden boekhouder. Hij verdient 7000pesso(en hij werkt al 10jaar in het zelfde bedrijf) en zijn vrouw werkt in een groot bedrijf en zij heeft 9000pesso. Ik daag je uit om hier eens een maandje te komen overleven op 9000pesso. Ik hoop maar dat je niet ziek wordt of een werkongeval hebt. Kortom als je een filipijnse huwt moet zij zich in vele verschillen aanpassen. Op zijn minst moet jij proberen om u ook een klein beetje aan te passen. Culturen kun je er nu eenmaal niet uitstampen. Uw toekomstige zal altijd haar familie op de tweede plaats nemen, na u. Maar als u geen grijntje respect en medeleven toont zal daar rap verandering in komen. Ze zal wel een andere belg vinden die wel een hart heeft. Jij haalt overal dezelfde topic boven. Geld, verantwoordelijkheden, geld, geld en geld. Dan nog uw geld. Als je huwt is het de bedoeling het jullie geld wordt en dat je samen beslist over dingen. Voor mensen met zo een ingesteldheid wens ik dat ze hier geboren waren. Nog een laatste dingetje. Dat je vrouw een cultuur heeft van altijd te zorgen dat uw eten klaar staat, uw huis gekuist is, uw kinderen goed opgevoed worden en alles voor haar man doet om hem gelukkig te maken en haarzelf altijd op de 2e plaats neemt dat zul je waarschijnlijk wel aanvaarden. De andere kant van de cultuur wil je dan weer niet aanvaarden. Wat is belangerijker voor u? Een vrouw die u liefheeft en gij die een klein beetje medelijden hebt en een klein frankske bijdraagd indien echt nodig, of een vrouw die u niets kost maar die ook niet thuis is, jij je pizza zelf in de oven moogt steken en zelf uw bruine onderbroeken moogt wassen. Het leven is geven en nemen Phille. Niets voor niets en voor wat hoort wat. Zie dat niet als een betaling. Je huwt uw vrouw dus haar ouders worden UW schoonouders. Pas je aan aan de cultuur of huw een belgische zou ik zeggen. Daar heb ik mij niet in te moeien maar het is voor uw eigen goed. Weg zal ze zijn!

Sorry dit slaat nergens op.
Dus door het feit dat zij zo weinig verdienen is het vanzelfsprekend dat witneuzen steeds maar klaar staan met hun portefeulle open? kom nou toch. En wat als ik het geld niet zou hebben om de halve family te helpen? Dan geloven ze me niet............en dat maak je er zelf toe. Dat bijvoorbeeld een apendixoperatie zo duur is is toch onze schuld niet?

[Phille]

Zalige reactie Pieter-Jan  

Ten eerste ben ik al meer in de Filipijnen geweest dan jij vermoedt en ja, ik ben ook in Mindanao geweest, in Balingasag, Misamis Oriental om precies te zijn. En ja ik ben mij bewust dat het systeem er anders is. Niet te vergelijken met wat wij hier gewoon zijn. Naturlijk leven zij anders, maar of het nu zo erbarmelijk slecht is, daar heb ik mijn twijfels over. Ik bekijk het daar lokaal vanuit een lokaal standpunt en projecteer onze welvaart niet naar de hunne, is gewoon niet te vergelijken. Ik zie ze daar allemaal met een GSM rondlopen om maar een voorbeeld te geven. Ik zie ze daar allemaal (of toch veel) uren chatten in internet cafe's. Ik zie ze daar allemaal feesten dat het geen naam heeft, voor de minste reden is er wel een fiesta. Ik zie de mensen er niet ongelukkig rondlopen, integendeel, ik ervaar dat ze er meer levensvreugde hebben dan wat je bij ons ziet. Ja het is waar, de overheid treft niet dezelfde voorziening dan wat wij kennen, en nee, men betaalt er ook geen belastingen zoals velen onder ons dat moeten doen hier.

Ten tweede, ik heb nog nooit beweerd dat ik geen steun aan de schoonfamilie wil geven, dit interpreteer je dan volledig verkeerd. Wat ik wel doe, is de vanzelfsprekendheid ervan in vraag stellen.

Ten derde, ik zal de laatste zijn om mij niet aan te passen aan de cultuur. En ja ik ben vaak over geld bezig, precies omdat men het de normaalste zaak van de wereld vindt om in financiële steun te voorzien. Daardoor maak ik mij een aantal bedenkingen, ook met mij (of ons in het algemeen) kan het fout gaan, ook wij kunnen door omstandigheden opeens niet meer over dezelfde financiele middelen beschikken dan vandaag het geval is, denk maar aan ziekte, ongeval, etc ... dan zal men moeten leven van de steun van de overheid op den een of andere manier en dan weet je ook wat dat betekent, dan is er geen overschot, dan moet men hier ook vechten om te overleven, wat dan? Want dan opeens is er geen ruimte meer om in die financiële steun te kunnen voorzien, is vrouwtje lief met al de goeie intenties dan nog zo lief, er doen zich meer dan genoeg verhalen de ronde dat het dan precies de verkeerde kant uitgaat.

Ten vierde, zolang wij hier een goed inkomen hebben, hebben wij een schitterend leven, maar als wij niet denken aan morgen, aan de toekomst, aan onzen oude dag dan blijft er niet veel over om een goeie dag te hebben. Dan staan we nu voor de keuze, steun geven aan de schoonfamilie, ok, maar in welke mate, je gaat er toch mee akkoord dat dit maar zolang kan zolang de eigen toekomst niet bedreigd wordt, ik ga ervan uit dat zij later niet voor mij gaan zorgen als ik niet toekom. Voorlopig ga ik ervan uit dat mijn toekomst hier in België ligt en niet in de Filipijnen.

Ten vijfde, het baart me echt veel zorgen over je uitspraak en tegelijkertijd een illustratie waarover het eigenlijk gaat, indien er geen geld zou zijn dan zoekt ze wel een andere belg met een hart ... maw, iemand die bereid is om voor de nodige fondsen te zorgen. Stel dat mijn toekomstige schoonfamilie in een situatie komt dat ze dergelijke medische hulp nodig hebben en zoals jij aangeeft het de normaalste zaak is van de wereld dat die steun van de kinderen komt (onder andere van mij) en er verwacht wordt dat die 90.000 pesos moet betaald worden dan vrees ik voor het ergste, dat is om en bij de 1.600,00 euro, en daar heb ik nu bang voor se ... het is niet dat in niet bereid zou zijn om zo een bedrag op te hoesten, nee het is omdat ik dat gewoon niet zou kunnen, en dit is dan nog maar een eenmalige feit, er zijn twee ouders, 4 dochters, 2 broers, ... begin maar eens ... maar ok, ik heb geen hart, zal ik hier dan wat inbinden zekers.

Ten zesde, wat doen al die Filipijnse gezinnen waar de dochters NIET met een westerling trouwen maar gewoon met een Filipino, wat volgens mij dan toch wel de overgrote meerderheid is, hoe kunnen die in godsnaam overleven als het allemaal zoveel kommer en kwel is als jij ons probeert duidelijk te maken.

[xav]

Ten zesde, wat doen al die Filipijnse gezinnen waar de dochters NIET met een westerling trouwen maar gewoon met een Filipino, wat volgens mij dan toch wel de overgrote meerderheid is, hoe kunnen die in godsnaam overleven als het allemaal zoveel kommer en kwel is als jij ons probeert duidelijk te maken.

gaan er veel een lening aan, sommige gaan dood omdat ze geen medicatie of operatie kunnen betalen... of jij het nu zelfsprekend vind of niet phille, elk doet wat hij of zij goed vind... maar je zal toch wel goeie afspraken moeten maken met je vriendin en laat haar het ook maar uitleggen aan haar familie zodat die ook op de hoogte zijn, zodat er later geen onaangename discussie's zijn...

[Phille]

Dat ben ik ook van plan Xav, ben ik nu echt de enige die zich vragen stelt bij dit fenomeen, of ben ik de enige dat dit hier in vraag durft te stellen 

Ik zal het nog even herhalen, ik heb nog nooit beweerd dat ik niet bereid ben om voor financiële steun te zorgen, ik stel mij alleen maar de vraag hoever moet men hierin gaan, wat is gebruikelijk, wat wordt er verwacht. Ik besef ook dat iedereen zelf moet bepalen wat draagbaar is en wat niet. Maar het is toch wel duidelijk dat hierover een consensus bestaat en het een standaard onderdeel is van een relatie met een Filipina. Maar ik ga niet zover dat ik de kwaliteit van mijn eigen leven in het gedrang ben, is dat dat gebrek aan een hart, so be it!

[harley2830]

Phille, ik denk je te begrijpen en ik ben het volmondig met je eens.
Het is geen kwestie dat ik niet wil helpen (financieel dan), maar het is allemaal zo vanzelfsprekend dat je het doet.
En het is ook een straatje zonder eind. Want het is nooit genoeg. Zij vinden altijd wel een smoes om geld te vragen.
En ik weet het wel, de mensen zijn arm, er is weinig werk, de lonen zijn laag, en ga zo maar door, maar ik ben geen wereldverbeteraar en ik ga de armoede zeker niet kunnen verhelpen.

Ik heb er totaal geen probleem mee om de twee nog schoolgaande kinderen van mijn vrouw, mee op te voeden en financieel te steunen. Meer dan normaal zelfs, haar kinderen zijn de mijne. Maar daar houd het op.
Ik wil onze eigen financiële toekomst niet in gedrang brengen. Als ik later met mijn echtgenote in de filippijnen wil gaan wonen moet ik er zelf voor zorgen dat we financieel sterk genoeg staan. Ik zal ginder op niemand moeten rekenen. Geld op = terug naar België. En dat is niet de bedoeling.

Ik beweer niet dat ik NOOIT iemand help (buiten de kinderen dan), maar ik probeer het echt wel te beperken.
En geloof me, het laat mij koud wat zij er van denken. Wij laten hen ook koud, wees daar maar zeker van.

Ik heb al genoeg negatieve ervaringen gehad de voorbije jaren door mijn goed geloof in de mensen.
Ik vind de filippijnen nog steeds een prachtig land maar de mensen hebben mij wel al meermaals teleurgesteld.

En versta mij niet verkeerd, ik hou erg veel van mijn filippijnse asawa, maar zij is wel één van de weinigen die ik echt vertrouwen kan (op financieel gebied bedoel ik dan).

Ik ban al bang voor de reacties..........;

[Rich]

Bang voor de reacties Harley? Je hebt gewoon gelijk  En net als Phille zit dat woord "vanzelfsprekend" mij ook dwars.

[Pieter-Jan]

Sorry dit slaat nergens op.
Dus door het feit dat zij zo weinig verdienen is het vanzelfsprekend dat witneuzen steeds maar klaar staan met hun portefeulle open? kom nou toch. En wat als ik het geld niet zou hebben om de halve family te helpen? Dan geloven ze me niet............en dat maak je er zelf toe. Dat bijvoorbeeld een apendixoperatie zo duur is is toch onze schuld niet?

Rich. Natuurlijk is het niet vanzelfsprekend dat de witneuzen altijd met hun portefuille openstaan. We hebben het hier over een kleine bijdrage als iemand in nood is. We hebben het hier ook niet over ''De family helpen'' We hebben het hier over schoonouders. De ouders van uw eigen vrouw, de opa en oma van uw kinderen. Als zij dan hun hele leven gewerkt hebben om de kinderen op te voeden maar dan toch de kans niet gehad hebben om hun eigen pensioen te sparen, ziek zijn, en geen ziekteverzekering hebben zijn ze het leven niet meer waard voor u? Dat een appendix opperatie zo duur is in de phills is natuurlijk onze schuld niet maar is het hen schuld? Ik ben er zeker van dat wij onze eigen ouders ook zullen helpen moesten zij in een situatie zonder pensioen, zonder geld of mutualiteit. Ja, iedereen doet daarmee wat hij wil natuurlijk.
@phille
Ik ben ik feite een beetje scherp uit de hoek gekomen maar ik zeg wat ik er van vind. Ik zou bvb mijn schoonouders niet in de regen laten liggen en ik zou hun dak herstellen.  Elke maand geef ik ook 4k pesso aan de ouders. Zij wassen dan weer wat kleren voor ons en dat gaat goed zo. Zij zijn daar zeer blij mee en weten ook dat ze niets meer moeten verwachten. Neven en nichtjes en heel de reeks sponsoren doe ik niet. Weet je Phille, Als ik diemensen hun levenskwaliteit een klein beetje kan verbeteren dan verbeterd dat ook mijn levenskwalteit. Iedereen doet wat wil natuurlijk. Het is ook te zien wat jij verstaat onder levenskwalieit...
@ Harley. Je hebt gelijk. er komen altijd mensen met smoesen af maar daar geeft ik ook nooit aan toe.

[rudy1962]

Ik ben nu iets meer dan een week terug in  . Dit is wat ik aan de lijve heb ondervonden wat betreft geldkwesties.Het is een hele boterham, sorry daarvoor

1.Aankomst te Manila

Joyce(mijn vriendin) stond me op te wachten samen met haar zus Bebs (zo was ze niet alleen in die grote stad), voor mij geen enkel probleem tot dusver. Bebs zou bij hun broer, die in Manila woont, blijven overnachten en 's anderendaags terug de bus nemen naar Bataan. Echter, broer was de stad uit zodat een extra matras werd geregeld op onze hotelkamer,Php 800. Niet dat Bebs arm is, haar man werkt in Saoudi Arabie en ze had net een 2e hands auto(300.000 Php) kado gekregen ter gelegenheid van hun huwelijksverjaardag. Die 800 pesos, dat zou de 'rijke' belg wel even regelen(ik kon haar ook niet op straat zetten). De volgende morgen ontbijt,natuurlijk op rekening van ....juist ja !

2.Tricy(beste vriendin van Joyce)

Na het ontbijt naar de luchthaven voor de vlucht naar Dipolog (waar Joyce woont). Tricy staat ons op te wachten en met zijn drieen nemen we de tricycle richting hotel. Iedereen heeft honger en we besluiten in het hotel te dineren, na het maal ik naar buiten om rustig een sigaretje te roken. Eens terug binnen word er voorlopig afscheid genomen, Tricy weg en wij naar onze kamer. Tiens, heb ik iets gemist ? Wie heeft het diner betaald ? Geen probleem ! Terwijl jij buiten aan het roken was, heb ik even de rekening gehandtekend en het, bedrag wordt bij op je hotelrekening gezet, aldus Joyce. Tricy had de onhebbelijke gewoonte telkens op te duiken als er een gratis maaltijd te versieren was en ik moet zeggen, ze was hier heel goed in !

3. Dakak beach resort

In april ll. was Joyce's dochter (woont en werkt in Bacolod) voor een paar dagen op bezoek. Ze wou graag een keer naar Dakak beach gaan, zij zou betalen. Aangezien Dakak tamelijk afgelegen is, regelde Tricy vervoer: een vriendin van haar heeft een auto en voor php 1000 + een inkomticket (php 200) voor de chauffeur was alles klaar. Joyce had me enkele foto's gemaild en ik wou daar ook wel een keer naartoe, je kan ook vervoer regelen via Dakak zelf maar dit kostte php 2600 h/t . Dus werd nog een keer beroep gedaan op dezelfde chauffeur als in april. Maandagmorgen plots een sms: php 1000 was niet genoeg, er kwam php 500 bij met een aantal excuses om het uit te leggen. Ik moest uiteraard toegeven, het was te laat om nog iets anders te regelen.Die plotse prijsverhoging, was dat omdat er plots een 'witte' in de buurt was ?

Joyce heeft nog 2 inwonende kinderen dus ik dacht om met zijn vieren naar de beach te gaan. Doch dit was even misrekend, er logeerde ook nog een neefje, die moest toch ook mee ! Dan nog de chauffeur(se) en uiteraard dook Tricy maandagmorgen ook op, zodat i uiteindelijk voor 7 personen inkom had betaald. Ik had haar niet uitgenodigd maar is ook niet nodig, dit doen ze zelf wel. Onderweg moest er nog gestopt worden voor proviand, niemand die ook maar moeite deed om haar 'wallet' boven te halen dus....je kan het al raden.

Ik kan zo nog even doorgaan maar ik vrees dat het een beetje te eentonig gaat worden. Wat ik ondervonden heb: als er een witneus in de buurt is, dan houden ze de knip op hun portemonnee. Ik had constant het gevoel dat er van me geprofiteerd werd. Nog even zeggen dat ik niet wil veralgemenen, dit is wat ik persoonlijk heb ondervonden

[Phille]

@phille
Ik ben ik feite een beetje scherp uit de hoek gekomen maar ik zeg wat ik er van vind. Ik zou bvb mijn schoonouders niet in de regen laten liggen en ik zou hun dak herstellen.  Elke maand geef ik ook 4k pesso aan de ouders. Zij wassen dan weer wat kleren voor ons en dat gaat goed zo. Zij zijn daar zeer blij mee en weten ook dat ze niets meer moeten verwachten. Neven en nichtjes en heel de reeks sponsoren doe ik niet. Weet je Phille, Als ik diemensen hun levenskwaliteit een klein beetje kan verbeteren dan verbeterd dat ook mijn levenskwalteit. Iedereen doet wat wil natuurlijk. Het is ook te zien wat jij verstaat onder levenskwalieit...

Het is geen probleem om scherp uit de hoek te komen, daar kan ik best tegen en dan is het maar aan mij om weerwoord te bieden.

Ik heb ook geen problemen om te helpen waar kan, dat is allemaal het issue niet ... en 4.000 pesos is nu ook de kop niet af; momenteel bezorg ik mijn vriendin ongeveer 8.5,00 pesos (150,00 euro) de maand, onder andere om haar het mogelijk te maken haar broer te laten studeren, maar zij krijgt dat geld en doet ermee wat ze wilt, dit om te vermijden dat ik de kosten van studies van haar broer volledig voor mijn rekening zou moeten nemen, want dan weet men niet waar men aan begint. Dit is volledig mijn beslissing geweest en heeft zijn niet om gevraagd, dit voor alle duidelijkheid. En wat gebeurt er, nog niet lang geleden kwam dan de vraag om geld voor te schieten voor bijvoorbeeld vluchten voor haar tantes die de nanny zijn bij haar oudere zus, want men zat krap bij kas. Heb ik natuurlijk geweigerd. Maar dat men het al gewoon durft vragen is bedenkelijk en een illustratie van de mentaliteit. Voor hun behoren tantes wel degelijk tot de familie en dat is wat ik onder andere bedoel met de vraag, in hoever ga je hierin mee! Ook hier zouden wij ze wandelen sturen. Ouders steunen indien echt nodig is iets waar ik geen problemen mee heb. Echter, wat indien die steun duizenden euros omvat, zoals het voorbeeld voor die medische zorgen die jij aanhaalt (die 90.000,00 pesos). En hoe waar is het allemaal, daar doen ook wilde verhalen de ronde, want als men daar niet is dan kan men het niet controleren, hoe hard het ook mag klinken, maar ik heb al verhalen gehoord dat men dergelijke excuses (geld voor medische zorgen) wel degelijk gebruikt om op het sentiment van de westerling in te spelen om op die manier geld toegestuurd te krijgen.

Ik weet niet wat jij voor werk daar zoal doet, het zou kunnen dat je het hier al eens verteld hebt, maar kan je dat nog eens vertellen; hoe kom jij daar aan de kost? EN wat zou jij doen indien de vraag van de ouders komt om bijvoorbeeld die 90.000 pesos te financieren?

En verbeteren van levenskwaliteit, goeie vraag, jij spreekt vanuit de ervaring om daar te leven, ik spreek over de ervaring van hier te leven. Ik hou er degelijk rekening mee dat vanaf het moment mijn geliefde hier in België is, ik voor haar zorg zal dragen, ook dat is een hap uit mijn budget, heb ik daar problemen mee? Absoluut niet, dat zal ik met heel veel liefde doen. Het is niet zeker of zij hier gemakkelijk aan werk zal komen, daar hou ik dus ook rekening mee. Vanaf het moment dat er kinderen komen zal dat ook impact hebben op het beschikbare budget. 

Echter, dit houdt ook in dat er dan minder financiële vrijheid overblijft om geld naar haar familie te sturen, want het is dus vanzelfsprekend dat dit gedaan moet worden. Als het over slechts 4.000 pesos gaat dan (dus een goeie 70,00 euro) dan heeft dat geen impact, gaat het over grotere bedragen dan heeft dat zeker een impact op onze levenskwaliteit hier, de hare, die van onze toekomstige kinderen en dus ook de mijne. Dus hier is dan het dilemma, kiezen voor de kwaliteit van het leven voor mijn kinderen, voor mijn vrouw of voor haar ouders en groot-ouders van mijn kinderen.

[Phille]

Rudy,

Wat jij schrijft is de normaalste zaak van de wereld in de Filipijnen. Dat zullen we allemaal al mogen ondervinden hebben.

Ze nodigen zichzelf uit, is normaal.
Ze bestellen maar, zonder te vragen.

Ik ook kan zo een paar anekdotes neerpennen. Of het nu familie is of niet, als je iets doet, ofwel is er familie bij ofwel vrienden, het is de normaalste zaak dat je dat allemaal als westerling betaalt. Ik heb het daar ook moeilijk mee en heb dat dan ook gewoon gezegd. Vinden ze niet erg dat je daar iets over zegt, of dat laten ze dan toch uitschijnen dat ze dat niet erg vinden. De eerste keer dat ik met mijn vriendin en haar vriendinnen naar de disco gingen dan had ik op het eind van de avond een rekening van 5.000 pesos, dat is toch bijna 100 euro. We waren met zen achten in totaal en er werd maar besteld, drank, eten, het kon niet op, ik wist toen nog niet beter en ging ervan uit dat de rekening gedeeld zou worden, of op zen minst de vraag zou gesteld worden of ze mochten hun deel betalen. Niks is minder waar, ondergetekende kon gezellig de rekening betalen. Als je dit soort toestanden een paar keer moet meemaken wordt het een hele dure vakantie.

Vorige keer dat ik daar was, vroeg mijn vriendin om naar de disco te gaan, met een paar vriendinnen, ik zei ok, geen probleem, maar als je iets wilt bestellen om te eten, dan mij dat toch wel effe vragen. Is dan ook gebeurd, schade was al heel wat minder, 1.500 pesos voor een avondje uit.

Afgelopen Mei ben ik daar nog eens op bezoek geweest en ik had met mijn vriendin afgesproken om een weekje naar Puerto Galera te gaan; paar weken voor ik zou afreizen kwam opeens de vraag van haar, of ik het ok zou vinden dat haar broer en neef ons zou vergezellen. Op zich heb ik daar geen problemen mee, maar het daar zo al een beetje kennende vroeg ik aan haar, en wie gaat dat allemaal betalen? Want ik ging ervan uit dat ik al zowizo de rekening van het hotel kon betalen, maar wat met het verteer daar, eten, drinken, het zijn jonge gasten, dus verwachten ze ook toestanden als jet-ski en andere leuke animatie op het strand. Ik zag het al gebeuren, ipv de 350 euro dat ik er nu heb opgedaan, zou het al wel eens snel 1.000 euro of meer kunnen worden. Dus heb ik haar gezegd, het hotel betaal ik wel, de rest moeten ze maar zelf zien te regelen. Resultaat, opeens vond ze het toch geen goed idee, we zouden toch gebrek hebben aan privacy tussen ons twee als haar broer en neef er ook altijd zouden zijn.

Dat is nu eenmaal hoe het er in de Filipijnen aan toe gaat. Zal wel cultuur zijn zekers, wel aan die graai-cultuur pas ik mij niet aan!

[xav]

Ik ben nu iets meer dan een week terug in  . Dit is wat ik aan de lijve heb ondervonden wat betreft geldkwesties.Het is een hele boterham, sorry daarvoor

1.Aankomst te Manila

Joyce(mijn vriendin) stond me op te wachten samen met haar zus Bebs (zo was ze niet alleen in die grote stad), voor mij geen enkel probleem tot dusver. Bebs zou bij hun broer, die in Manila woont, blijven overnachten en 's anderendaags terug de bus nemen naar Bataan. Echter, broer was de stad uit zodat een extra matras werd geregeld op onze hotelkamer,Php 800. Niet dat Bebs arm is, haar man werkt in Saoudi Arabie en ze had net een 2e hands auto(300.000 Php) kado gekregen ter gelegenheid van hun huwelijksverjaardag. Die 800 pesos, dat zou de 'rijke' belg wel even regelen(ik kon haar ook niet op straat zetten). De volgende morgen ontbijt,natuurlijk op rekening van ....juist ja !

2.Tricy(beste vriendin van Joyce)

Na het ontbijt naar de luchthaven voor de vlucht naar Dipolog (waar Joyce woont). Tricy staat ons op te wachten en met zijn drieen nemen we de tricycle richting hotel. Iedereen heeft honger en we besluiten in het hotel te dineren, na het maal ik naar buiten om rustig een sigaretje te roken. Eens terug binnen word er voorlopig afscheid genomen, Tricy weg en wij naar onze kamer. Tiens, heb ik iets gemist ? Wie heeft het diner betaald ? Geen probleem ! Terwijl jij buiten aan het roken was, heb ik even de rekening gehandtekend en het, bedrag wordt bij op je hotelrekening gezet, aldus Joyce. Tricy had de onhebbelijke gewoonte telkens op te duiken als er een gratis maaltijd te versieren was en ik moet zeggen, ze was hier heel goed in !

3. Dakak beach resort

In april ll. was Joyce's dochter (woont en werkt in Bacolod) voor een paar dagen op bezoek. Ze wou graag een keer naar Dakak beach gaan, zij zou betalen. Aangezien Dakak tamelijk afgelegen is, regelde Tricy vervoer: een vriendin van haar heeft een auto en voor php 1000 + een inkomticket (php 200) voor de chauffeur was alles klaar. Joyce had me enkele foto's gemaild en ik wou daar ook wel een keer naartoe, je kan ook vervoer regelen via Dakak zelf maar dit kostte php 2600 h/t . Dus werd nog een keer beroep gedaan op dezelfde chauffeur als in april. Maandagmorgen plots een sms: php 1000 was niet genoeg, er kwam php 500 bij met een aantal excuses om het uit te leggen. Ik moest uiteraard toegeven, het was te laat om nog iets anders te regelen.Die plotse prijsverhoging, was dat omdat er plots een 'witte' in de buurt was ?

Joyce heeft nog 2 inwonende kinderen dus ik dacht om met zijn vieren naar de beach te gaan. Doch dit was even misrekend, er logeerde ook nog een neefje, die moest toch ook mee ! Dan nog de chauffeur(se) en uiteraard dook Tricy maandagmorgen ook op, zodat i uiteindelijk voor 7 personen inkom had betaald. Ik had haar niet uitgenodigd maar is ook niet nodig, dit doen ze zelf wel. Onderweg moest er nog gestopt worden voor proviand, niemand die ook maar moeite deed om haar 'wallet' boven te halen dus....je kan het al raden.

Ik kan zo nog even doorgaan maar ik vrees dat het een beetje te eentonig gaat worden. Wat ik ondervonden heb: als er een witneus in de buurt is, dan houden ze de knip op hun portemonnee. Ik had constant het gevoel dat er van me geprofiteerd werd. Nog even zeggen dat ik niet wil veralgemenen, dit is wat ik persoonlijk heb ondervonden

zal je idd wel meer tegen komen... heeft mijn vrouwtje haar broer een echt bitch (opgevoed in een gevangenen kamp op palawan... daar kregen ze alles op een schoteltje... nu vind ze haar zelf te goed voor anderen) van een vrouw en ze voed haar 3 dochters en zoon ook zo op... wanneer we bezoek gaan bij de ouders ( haar 2 broers wonen daar ook maar ander huis) krijg ik helemaal geen respect van die meiden of die vrouw... zelfs geene goeie dag... heb ik geen probleem mee...

toen we eens een dagje een uitstap wilden doen had de schoondochter gevraagt of de kinderen meekonden  ... no way  ... laat ze maar gezellig bij moeder blijven als ze nog niet eens goeie dag kunnen zeggen...
dus mijn vrouwtje gebeld naar haar moeder om te laten weten dat de meiden niet welkom waren van mij... heeft ze dan ook alles uitgelegt en de moeder begreep het maar al te goed, want ze kan die schoondochter ook niet goed luchten...

2 dagen nadien gingen we terug naar de ouders... en je kan het al raden... waren ze plots zo vriendelijk... de honing liep er echt vanaf  ... dit pakt natuurlijk niet... zal het nog een hele tijd duren voor die nog es ergens mee gaan...

de moeder had hun verteld dat ik niet opgezet was met hun attitude, en dat ze het konden vergeten om nog es ergens mee te gaan als ze geen respect naar mij toe toonden... dus zijn ze van tactiek veranderd 

hoorde ik dan later dat niemand in de familie echt opgezet is met de manier dat ze haar dochters opvoed... en ze maakt haar zoon zo paranoide van mij, dat hij vanaf hij mij nog maar ziet al het huis in rep en roer zet...

het is jammer voor de kinderen dat ze zo opgevoed worden... er zit eentje tussen die echt heel slim is... maar het zal niet baten met zo'n moeder... de vader heeft niet veel te zeggen in huis, is enkel goed om brood (rijst) op tafel te brengen...

[Pieter-Jan]

Het is geen probleem om scherp uit de hoek te komen, daar kan ik best tegen en dan is het maar aan mij om weerwoord te bieden.

Ik heb ook geen problemen om te helpen waar kan, dat is allemaal het issue niet ... en 4.000 pesos is nu ook de kop niet af; momenteel bezorg ik mijn vriendin ongeveer 8.5,00 pesos (150,00 euro) de maand, onder andere om haar het mogelijk te maken haar broer te laten studeren, maar zij krijgt dat geld en doet ermee wat ze wilt, dit om te vermijden dat ik de kosten van studies van haar broer volledig voor mijn rekening zou moeten nemen, want dan weet men niet waar men aan begint. Dit is volledig mijn beslissing geweest en heeft zijn niet om gevraagd, dit voor alle duidelijkheid. En wat gebeurt er, nog niet lang geleden kwam dan de vraag om geld voor te schieten voor bijvoorbeeld vluchten voor haar tantes die de nanny zijn bij haar oudere zus, want men zat krap bij kas. Heb ik natuurlijk geweigerd. Maar dat men het al gewoon durft vragen is bedenkelijk en een illustratie van de mentaliteit. Voor hun behoren tantes wel degelijk tot de familie en dat is wat ik onder andere bedoel met de vraag, in hoever ga je hierin mee! Ook hier zouden wij ze wandelen sturen. Ouders steunen indien echt nodig is iets waar ik geen problemen mee heb. Echter, wat indien die steun duizenden euros omvat, zoals het voorbeeld voor die medische zorgen die jij aanhaalt (die 90.000,00 pesos). En hoe waar is het allemaal, daar doen ook wilde verhalen de ronde, want als men daar niet is dan kan men het niet controleren, hoe hard het ook mag klinken, maar ik heb al verhalen gehoord dat men dergelijke excuses (geld voor medische zorgen) wel degelijk gebruikt om op het sentiment van de westerling in te spelen om op die manier geld toegestuurd te krijgen.

Ik weet niet wat jij voor werk daar zoal doet, het zou kunnen dat je het hier al eens verteld hebt, maar kan je dat nog eens vertellen; hoe kom jij daar aan de kost? EN wat zou jij doen indien de vraag van de ouders komt om bijvoorbeeld die 90.000 pesos te financieren?

En verbeteren van levenskwaliteit, goeie vraag, jij spreekt vanuit de ervaring om daar te leven, ik spreek over de ervaring van hier te leven. Ik hou er degelijk rekening mee dat vanaf het moment mijn geliefde hier in België is, ik voor haar zorg zal dragen, ook dat is een hap uit mijn budget, heb ik daar problemen mee? Absoluut niet, dat zal ik met heel veel liefde doen. Het is niet zeker of zij hier gemakkelijk aan werk zal komen, daar hou ik dus ook rekening mee. Vanaf het moment dat er kinderen komen zal dat ook impact hebben op het beschikbare budget. 

Echter, dit houdt ook in dat er dan minder financiële vrijheid overblijft om geld naar haar familie te sturen, want het is dus vanzelfsprekend dat dit gedaan moet worden. Als het over slechts 4.000 pesos gaat dan (dus een goeie 70,00 euro) dan heeft dat geen impact, gaat het over grotere bedragen dan heeft dat zeker een impact op onze levenskwaliteit hier, de hare, die van onze toekomstige kinderen en dus ook de mijne. Dus hier is dan het dilemma, kiezen voor de kwaliteit van het leven voor mijn kinderen, voor mijn vrouw of voor haar ouders en groot-ouders van mijn kinderen.

Natuurlijk zou ik wijn schoonouders 90000pesso geven als ze een opperatie nodig hebben op leven en dood. Ook al heb ik zelf niet veel geld, ik zou doen wat ik kan. Net hetzelfde als wat ik voor mijn ouders in belgie zou doen. Als je 1 keer naar de phils komt geef je 2000euro uit maar een opperatie van 1500euro die uw schoonouders hun leven kan redden zou er dan weer niet af kunnen want dat zou uw levenskwaliteit beinvloeden. Dan zeg je maar tegen uw vrouw dat jullie dit jaar niet naar de filipijnen kunnen door de opperatiekosten. Als je een goede relatie hebt werk je samen voor iets. Voor je geld en om om elkaar gelukkig te maken. Het is vanzelfsprekend dat als je uw schoonouders laat sterven zonder dat ze het hospitaal kunnen bezoeken hebben, dat zak uw vrouw niet gelukkig maken. Nu ben ik niet over materialistische dingen bezig he maar over levensnoodzakelijke ziekenhulp aan uw eigen aangetrouwde ouders. Wat ik ervaren heb. Toen wij net getrouwd waren kreeg mijn vrouw plots buikpijn. Na enkele dagen werd het erger. We zijn naar het ziekenhuis geweest en ze hebben daar na vele onderzoeken gevonden dat haar appendix op springen stond. De kosten waren in de 90000. Vandaar dat ik weet hoeveel het kost. Na de opperatie waren haar ouders mij zo dankbaar. Ze hebben mij wel duizend keer bedankt. Als ik hen vroeg waarom zij mij bedankten dan kreeg ik het antwoordt dat mijn vrouw er niet meer ging geweest zijn als ik er niet was. Daar had ik eigenlijk nog niet bij stilgestaan maar dat is zo. Ze kunnen onmogelijk lenen. Er is niets om naar de pawnshop te brengen. Hospitaal doet niets zonder geld. Dan gaan ze meestal naar een kwak dokter hier. Die geeft je dan wat planten en dan gaan ze toch dood na enkele dagen. Het is gewoon zo. Na die situatie heb ik er toch eens bij stilgestaan wat ik zou doen als mijn schoonouders ook eens zo ziek werden. Ik zou doen wat ik kan. Zij hebben altijd voor mij klaargestaan en nooit van het misbruikend type geweest. Er is nog nooit een pesso extra gevraagd aan mij. Dat hangt natuurlijk van je relatie met je vrouw en je schoonouders af. 

Wat ik hier doe is voornamelijk watersport. We hebben een speedboot te huur en hebben ook een bananaboat te huur. Waterskien, wakeboarden, kneeboarden,duiken, island hopping met de speedboot of een 25personen banka with or without food catering. We hebben ook wat brommers te huur. Wij verdienen niet veel maar mijn ''levenskwaliteit'' is voor tmoment toch wel ok. Sinterklaas kan ik niet uithangen maar mijn schoonouders laat ik ook in de shit niet zitten.

[Fail_over]

In april 2008 een huurhuisje geregeld in Manila. Simpel, woonkamer/keuken, cr, 2 bedrooms en rooftop. Leuk, rustig buurtje in QC.

Lorrie dr jongste zus zou meekomen om haar te helpen in de huishouding, want de kinderen kwamen ook over vanuit de provincie. Daar zou ze het goed druk mee hebben. Tegen kost en inwoning beetje wassen, koken en afwassen.

Echter in december kreeg ik de vraag of ik een footspa opleidinkje wilde betalen voor de zus, want ze had een job gevonden. Goed, prima, geen probleem, heel goed initiatief. Maar eeeeh, dat helpen? Ja dat zou ze dan wel in de avonduren doen. ok, php 3000, en mevrouw had een job. Voor php 3000,- in de maand. Was wel niet veel vond ik. Bovendien moest ze het vervoer erheen zelf betalen. Dus was ze van maandag tot zaterdag, van 6 uur s'morgens weg, en kwam na 23:00 uur weer thuis. Of niet, dan bleef ze 2 of 3 dagen gewoon weg. Geen sms, niets.

Bleek dus dat ze een vriendje had. Ok. De periode dat ik daar was kwam hij regelmatig over de vloer (meeeten). En sliep op de bank. Dat heb ik een week aangekeken, en toen toch maar hem aangezegd dat hij wat minder moest komen.
Toen ik weer terug in Nederland was, begreep ik dat hetzelfde patroon weer aangehouden werd.
Lorrie heeft er diverse malen iets van gezegd maar werd totaal genegeerd.

Begin dit jaar merkte Lorrie op, dat het buikje van haar zus steeds dikker werd. Dit heeft de zus 4 maanden verborgen weten te houden, bleek achteraf.
Ok, een zwangere vrouw schop ik het huis niet uit. Ondanks dat haar vriendje nog steeds regelmatig over de vloer kwam eten.

Maar de laatste paar weken toen de baby geboren was begon de maat vol te geraken. Lorrie werd totaal genegeerd, de koelkast en gas werd volop gebruikt voor de flessenvoeding, want de zus had de borstvoeding tegen alle adviezen in al snel opgegeven. Zelfs zeep en shampoo werd van ons budget gebruikt. Zonder enkel 1 peso daar voor terug te zien.

Als de zus de baby zat was, gaf ze hem aan Lorrie. In het eerst is dat leuk. later wordt het vervelend. Zeker als advies van Lorrie afgesnauwd wordt.

Tot drie weken terug.

Ik had de maandelijkse bijdrage gestort, en vroeg Lorrie of ze gepind had, en boodschappen gedaan.
Nee zei ze. De koelkast is al 2 weken leeg. Ik heb al twee weken geen nieuwe zeep gekocht, of shampoo. Ze had nog een voorraadje in haar reiskoffer, die op slot kon.
De kinderen aten al een week rijst met zout, en water.

Want, zo zei Lorrie, ze was haar zus spuugzat.

Toen zijn er van mij een aantal smsjes naar de oudste broer gegaan. Binnen 2 dagen was er een klein huisje geregeld in de chanties.

Het heeft nog 1,5 week geduurd voordat ze opgetieft waren, want er werd constant gezeurd, of er niet een stoel meekon, of het reserve gasstel. Of een bijdrage voor de inboedel.
Niet dus, Lorrie heeft alles geweigerd. Ze heeft enkel de fan, die we toch over hadden, meegenomen.

Nu zitten ze in de chanties. Met een fan, en verder niets.
Hard? Misschien wel. Maar ook ik heb een afspraak met Lorrie dat ons gezin voor alles gaat.
En met de voorvallen hierboven, en degene die ik niet beschreven heb, hebben we zo'n ondankbaar wicht in huis gehad, dat ik er echt geen spijt van heb dat ze nu weg zijn. En lorrie ook niet.

Hetzelfde als haar vader. Huisje opgeknapt, holowblocks voor de muren, cementen vloer, gebruik van motor, en nu laatst een koelkast gekocht.

Lorrie heeft ook (ik dus) de rijstvelden van de gepensioneerde buurman gekocht, dus Tatay heeft 2x zoveel rijstvelden. De eerste harvest was heel goed.

Nu kwam er weer een verzoek om geld, om de nieuwe harvest te bekostigen? Huh! Het moet opleveren, niet kosten. Dus, nee, zoek het maar uit. Geen geld.

Hard? Ik dacht het niet. Je krijgt geen enkel dankbaarheid terug. Maar dat went.

Wij hebben keihard de afspraak dat ieder gezin zijn eigen boontjes moet doppen. En als je een gezin wilt beginnen, je dat ook moet doen, en niet op de zak van de kano leven.

Ik sta al bekend als kano kurryput, en daar heb ik helemaal geen spijt van. Lorrie en ik weten wel beter.

Zo dus.

[klootzakken (voorheen Jens)]

Phille, ik denk je te begrijpen en ik ben het volmondig met je eens.
Het is geen kwestie dat ik niet wil helpen (financieel dan), maar het is allemaal zo vanzelfsprekend dat je het doet.
En het is ook een straatje zonder eind. Want het is nooit genoeg. Zij vinden altijd wel een smoes om geld te vragen.
En ik weet het wel, de mensen zijn arm, er is weinig werk, de lonen zijn laag, en ga zo maar door, maar ik ben geen wereldverbeteraar en ik ga de armoede zeker niet kunnen verhelpen.

Ik heb er totaal geen probleem mee om de twee nog schoolgaande kinderen van mijn vrouw, mee op te voeden en financieel te steunen. Meer dan normaal zelfs, haar kinderen zijn de mijne. Maar daar houd het op.
Ik wil onze eigen financiële toekomst niet in gedrang brengen. Als ik later met mijn echtgenote in de filippijnen wil gaan wonen moet ik er zelf voor zorgen dat we financieel sterk genoeg staan. Ik zal ginder op niemand moeten rekenen. Geld op = terug naar België. En dat is niet de bedoeling.

Ik beweer niet dat ik NOOIT iemand help (buiten de kinderen dan), maar ik probeer het echt wel te beperken.
En geloof me, het laat mij koud wat zij er van denken. Wij laten hen ook koud, wees daar maar zeker van.

Ik heb al genoeg negatieve ervaringen gehad de voorbije jaren door mijn goed geloof in de mensen.
Ik vind de filippijnen nog steeds een prachtig land maar de mensen hebben mij wel al meermaals teleurgesteld.

En versta mij niet verkeerd, ik hou erg veel van mijn filippijnse asawa, maar zij is wel één van de weinigen die ik echt vertrouwen kan (op financieel gebied bedoel ik dan).

Ik ban al bang voor de reacties..........;

ben jij bang voor reacties haha , waarom? omdat jij de waarheid spreekt?  

geld op is terug naar belgie, wel dit heb jij goed gezien.

ik heb wel respect voor deze auteur , 2 kinderen opvoeden die niet eens van hem zijn  .

laat je de kaas niet van het brood eten daar harley. jij hebt groot gelijk.

jens.......

[Rich]

Zal wel cultuur zijn zekers, wel aan die graai-cultuur pas ik mij niet aan!

Volledig met je eens Phille. Niet aan toegeven. Enkel jij bent baas over je eigen zuur verdiende centen.

[opinie]

Schoonfamilie steunen is één ding maar als men er woont staat men zelf ook bloot aan de kosten voor medische verzorging. Ik denk dan aan kwaaltjes als ouderdomsdiabetes. Insuline kost geld in tegenstelling tot hier. Men is al eens sneller ziek of gehospitaliseerd. Een CVA of heupfractuur kan iedereen overkomen op latere leeftijd. Zal men dan kunnen rekenen op steun als wederdienst. Ik heb het dan niet over geldelijke steun maar de goedkoopste die er is: hand- en spandiensten. Zal men zich nog herinneren dat vroeger er geldelijke steun kwam of lijdt men aan collectief geheugenverlies? Als een bezoek in het ziekenhuis als teveel is, dan vrees ik ervoor.

Hoever gaat steun? Jacob [nb]In Mesopotamië trouwde Jakob met Lea, en later met Rachel, beiden dochters van zijn oom Laban. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Hij moest eerst zeven jaar werken voordat hij met Rachel mocht trouwen. Zijn oom bedroog hem echter en liet hem Lea huwen. Laban wenste dat Jakob eerst de bruiloftsweek met Lea zou doorbrengen. Daarna kreeg hij ook Rachel, maar alleen omdat hij zich ertoe verplichtte nog eens zeven jaar voor Laban te werken (Gen.29: 27)[/nb] moet slechts zeven jaar werken voor zijn schoonvader als vergoeding per vrouw. Hij genoot wel ondertussen van kost en inwoon.

Wat als men moet kiezen tussen kinderen en familie? Wie is het hemd en wie de rok?

Mag men enkel een Filippijnse trouwen als men "rijk" is? Is dan een modaalverdiener "minderwaardig? Is een Filippijnse vrouw een luxe-artikel? Is dat niet juist denigrerend voor de vrouwen en clichéversterkend?

Wie onder ons zou een zelfde houding aannemen wanneer hij hier, een vrouw zou ontmoeten (die kans is quasi onbestaand dat we die überhaupt zouden tegenkomen, daar dit type vrouwen niet in onze middens circuleren) die ongelooflijk lief is en wenst zorg te dragen voor haar man (de meest opgesomde eigenschap van een Filipina),

"Ze zijn zo lief, meneer" maar hoeveel scheiden eens ze hier in orde zijn? Soms laten ze zelfs hun kind(eren) achter bij de vader want tja, kostenposten weet je? In een ander topic las ik: "Dus dat duurt niet zo lang en weer een uit elkander door het gebrek aan geld" Wat als men een tegenslag krijgt te verwerken? Weg job, weg mooi loon, weg vrouw? Met wie trouwde ze? De man of zijn portefeuille?

Vergelijk het dan met een koppel hier waar de ouders van beide kanten hun kind een duwtje in de rug geven bij aankoop of bouw van een eigen huis. Er zijn heus ook zulke koppels die samen blijven.

[Luc]

"Ze zijn zo lief, meneer" maar hoeveel scheiden eens ze hier in orde zijn? Soms laten ze zelfs hun kind(eren) achter bij de vader want tja, kostenposten weet je? In een ander topic las ik: "Dus dat duurt niet zo lang en weer een uit elkander door het gebrek aan geld" Wat als men een tegenslag krijgt te verwerken? Weg job, weg mooi loon, weg vrouw? Met wie trouwde ze? De man of zijn portefeuille?

Ik ken er ook verschillende die hun kinderen hier gewoon achterlaten bij de vader.

De reden die ik een aantal keer heb gehoord is dat ze denken dat ze later voor hun oude dag niet moeten rekenen op steun van hun kinderen hier. Deze zijn hier Westers opgevoed. Ze zien zich al tussen de geraniums zitten in een Vlaams rusthuis net als de andere oude Belgen. Men hoopt dat de Filippijnse kant van de familie later voor hun oude dag gaat zorgen en dus blijft men die steunen en belangrijker vinden dan hun eigen kind hier. Soms tegen beter weten in.

[opinie]

Dat de ouders die ontvangende partij waren dan al dood zijn en broers en zussen ook oude mensen zijn, wordt daarbij vergeten. Neefjes en nichtjes zullen snel de rekening maken. Zoveel broers en zussen maal elk zoveel kinderen => waarom moeten wij voor haar zorgen? Wat met al die andere neefjes en nichtjes dan? Wat betaalt dat?

Dan maar terug naar de eigen kinderen? Maar die zijn het verleden ook niet vergeten!