Armoede in de Filipijnen: Mythe of realiteit

[Phille]

Het grote verschil -volgens mijn bescheiden mening- is dat jij hun dochter huwt en haar daardoor wegneemt van haar familie.  Je biedt haar idd veel liefde, eventueel kinderen, een materieel goede toekomst, maar zij geeft hiervoor ook wel een groot deel op.  Ze verlaat haar familie en cultuur en moet zich hier volledig aanpassen aan stress, koelere maatschappij, koud klimaat, geheel andere voeding, structuur en planning (werk), etc.  Ik denk dat de Filipina dit allemaal met veel liefde en plezier doet maar haar familie niet wil vergeten en deze leegte opvult door wat financiële steun.  Ten andere getrouwd zijn met een Belgische en een bemoeiende schoonmoeder hebben waarvoor je ook cadeau's moet kopen bij verjaardag, moedertjesdag, nieuwjaar, ... is natuurlijk het andere alternatief.  Ik pleit hier helemaal niet voor volledig parasitaire toestanden waarbij je de familie in de phils volledig moet gaan onderhouden, maar een beperkte financiële bijdrage vind ik idd "normaal".

Het zou idd een ander topic kunnen zijn, waarschijnlijk kan het onder gebracht worden in een van de reeds bestaande topics.

Het is inderdaad de wij hun dochter huwen, maar zover ik weet verplichten wij de dochter toch niet om met ons te trouwen, dit is toch vaak op hun eigen initiatief, en naar hun eigen zeggen, omdat de Filipijnse mannen niet over de juiste attitude beschikken en er voor hun meer kansen zijn in de westerse wereld. En toch lees ik dat velen hier het vanzelfsprekend vinden om steun te bieden, zie onder andere topic 'financiele steun aan schoonfamilie' ... eigenlijk ben ik al een tijdje aan het overwegen om een nieuw topic aan te maken met als onderwerp ... 'Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit?" ... want ik vermoed dat velen hier de traditionele fout maken om welvaart hier te vergelijken met welvaart in de Filipijnen, zonder er te blijven bij stilstaan dat het hele systeem in de desbetreffende landen helemaal niet te vergelijken zijn. Misschien moet ik dat topic toch eens aanmaken, ben benieuwd welke discussie daar gaat uit voortvloeien.

[Pjottr]

.

... eigenlijk ben ik al een tijdje aan het overwegen om een nieuw topic aan te maken met als onderwerp ... 'Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit?" ... want ik vermoed dat velen hier de traditionele fout maken om welvaart hier te vergelijken met welvaart in de Filipijnen, zonder er te blijven bij stilstaan dat het hele systeem in de desbetreffende landen helemaal niet te vergelijken zijn. Misschien moet ik dat topic toch eens aanmaken, ben benieuwd welke discussie daar gaat uit voortvloeien.

Ik heb dit verhaal nu een aantal keren gelezen maar ik begrijp dit nog steeds niet.
Wellicht dat dit aan mijn intelligentie quotient ligt. Wat bedoel je nu precies met de stelling 'Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit?"
Het lijkt er op als ik de stelling vertaal, dat je een andere visie hebt op armoede. Maar misschien wil je daar wat dieper op in gaan.
Moderator misschien kunt u dit als nieuw topic afsplitsen.
Gr
Pjottr........

[Phille]

Ik heb dit verhaal nu een aantal keren gelezen maar ik begrijp dit nog steeds niet.
Wellicht dat dit aan mijn intelligentie quotient ligt. Wat bedoel je nu precies met de stelling 'Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit?"
Het lijkt er op als ik de stelling vertaal, dat je een andere visie hebt op armoede. Maar misschien wil je daar wat dieper op in gaan. weetikniet
Moderator misschien kunt u dit als nieuw topic afsplitsen.
Gr
Pjottr........

De voorgaande berichten zijn mij ook niet geheel duidelijk Pjottr, wat ik bedoel met de stelling "Armoede in de Filipijnen, mythe of realiteit" is van een andere orde als wat er tot nu toe geschreven is onder dit topic; het is inderdaad geen slecht idee om hier een afzonderlijk topic van te maken.

Ik zal proberen mezelf te verduidelijken waarom ik deze titel zou willen begrijpen.

Ik ben tot nu toe 5 keer in de Filipijnen geweest, waaronder natuurlijk in Manilla, maar ook in andere delen, waaronder Puerto Galera, Bohol, Mindanao. In Mindanao ben ik in een echt provincie dorpje geweest, Balingasag, Misamis Oriental; en ja de omstandigheden zijn er niet zo luxueus als bij ons, vooral dan vertaald in huisvesting; ik was daar toen op bezoek om met mijn vriendin haar ouders kennis te maken; het deel waar zij wonen bestond uit voornamelijk naar onze normen barakken, tegen elkaar geslagen houten planken en golfplaten dak. Komt armoedig over, maar ik kan niet zeggen dat ik echt armoedige toestanden gezien heb. Men leeft gewoon anders! Hier in Europa is het contrast in huisvesting tussen Noord en zuid ook erg groot.

Natuurlijk zijn er wel erg schrijnende toestanden te zien in bepaalde delen van Manilla, maar dat is eigen aan grootsteden (er wonen ook meer dan 11 Miljoen mensen) dat trekt mensen aan vanuit de provincies op zoek naar het grote geluk, een toestroom waar de grote stad niet op voorzien is. Je gaat mij ook niet horen zeggen dat er GEEN armoede is, die is er wel degelijk.

Dit fenomeen treft men ook aan in Brussel, men moet maar eens rondlopen in de metro's of stations buurten, of bepaalde wijken van Brussel, of neem nu Charleroi in Wallonië (om maar een paar probleem gebieden van België te vernoemen), als men van die buurten een documentaire zou maken, voeg daar aan toe voegen dat 15% van de Belgische bevolking onder de armoede grens leven dan zitten wij eveneens met hetzelfde probleem. En ja, die armoede grens in vergelijking met de Filipijnen is waarschijnlijk nog een luxe situatie, maar die vergelijking gaat niet op; men moet kijken met welke middelen men hier een menswaardig bestaan kan opbouwen, niet hoe men met die middelen een bestaan zou kunnen uitbouwen in de Filipijnen. Er zullen er hier wel zijn die zeggen, ja maar dat is Brussel, is niet representatief voor Belgie, juist ... is het ook niet, omdat de andere steden die grote toevloed niet kennen, of beweren ze niet te hebben. Ik weet niet hoe het in Antwerpen zit, maar daar zal het allemaal wel beter zijn neem ik aan, of dat zal men in elk geval toch trachten te beweren.

Maar ik stel de vraag, hoe armoedig is men dan wel ... als ik veel leden hier bezig hoor is het allemaal verschrikkelijk, is het allemaal kommer en kwel, vele Filipijnen weten dat en ik heb een vermoeden dat er veel hier dankbaar gebruik van maken (om het woord misbruik niet te gebruiken).

Het is trouwens ook een gegeven dat het aantal malls in grotere steden per inwoner bijna nergens anders ter wereld groter is dan in de Filipijnen, ik heb ergens gelezen dat de Filipijnen op nummer drie staat in deze ranking. Als men dan allemaal toch zo arm mocht zijn, dan zouden die malls geen reden tot bestaan hebben. Dus hoe arm is men eigenlijk in de Filipijnen? Het zal zeker zo zijn dat de kloof tussen arm en rijk vele malen groter is dan wat wij kennen.

Met daar te zijn zie ik wat ik zie! En niet vanuit het standpunt dat ik met mijn luie krent op het strand lig en mij laat bedienen door hardwerkende Filipijnen aan paar 1000 pesos per maand. Maar vanuit het standpunt door de straten slenterend en links en rechts is een praatje te maken met jan met de pet in de straat.

Ik projecteer mijn luxe situatie ook niet met de situatie van de gemiddelde werkende Filipijn, er zijn er die ondernemen en het goed doen, er zijn er die geen poot uitsteken en het slecht doen; helaas is er geen sociaal opvangnet zoals wij dat kennen, om die een redelijk bestaan te kunnen bieden op de kap van de hardwerkende belastingbetaler. Maar ik zal het nog herhalen, ook hier in België is er veel kommer en kwel, echter velen onder ons negeren dit en dus bestaat het niet. Zijn wij echt wel zo rijk als wij pretenderen en zijn zij echt zo arm als zij pretenderen?

[Pjottr]

Ben blij dat je hierop reageerde. Ik snapte er al niets meer van omdat inderdaad de antwoorden of commentaren bezijden de topic zijn.
Dit maakt me duidelijk wat je bedoelt en ik ga er een heel eind in mee
De basis vraag is dus eigenlijk: Wat is armoede en rijkdom in het westen en wat is armoede en rijkdom in het oosten en..........kun je deze  met elkaar vergelijken.
Het antwoord zoals ik dat van jouw kant vertaal is dus Neen!!! Ik onderschrijf dat zeker.
Armoede in het westen is nog steeds leven van een Sociale Uitkering. Maar wij zijn gewend met meer of een veelvoud van dat niveau en moeten dus een flinke stap terug en vinden ons zelf dus arm. Echter wonen nog steeds in een stenen huis met tuin of flat, rijden als het enigszins kan ook nog auto zij het een misschien een heel oude maar what the heck; liever een litertje extra benzine maar een lboterhammetje minder en..... we hebben dagelijks te eten. Zal niet zeggen dat het overvloed is maar je kunt er heel oud mee worden. Ook is onze ziektekosten verzekering er nog dus mankeer ik wat dan zal er tenminste medische hulp zijn. Misschien zit armoede bij de westerse mens ook een beetje tussen de oren.
Ik heb het hier dus niet over de schrijnende gevallen die er zeker zijn in onze welvaarts maatschappij. Ik zal dus niet generaliseren.

Stel de Filipino zou die zelfde uitkering hier ontvangen dan is hij plotseling stik rijk..

Armoede hier is inderdaad van een andere orde. Ik ben doodziek en heb geen geld voor een medische behandeling. Dus ga ik dood.Ik las dat elders al. je moet eerst langs de cashier,lukt dat niet kun je een kist bestellen.
Cru gezegd maar wel realiteit hier.

Mijn schoonouders (nu alleen nog mijn schoonmoeder) en de ganse familie zijn "arm" dwz ze hebben dagelijks hun natje en droogje+GSM+TV.
Maar zijn ze ziek dan betekent dat een enkele reis hemelen. In onze optiek zijn ze arm. Voor hen is het een levenswijze, gewoon omdat er niet meer is.
Ik heb met mijn schoonmoeder een gesprek hierover gehad en gevraagd of ze net zoals ik zou willen leven. Het antwoord was glashelder: "Neen ik ben dit gewend en ik ben hier happy mee. Natuurlijk zou ze het wel wat breder willen voor eventuele dokters en ziekenhuis bezoeken maar ze accepteren feitelijk dat het nu eenmaal niet zo is.

Dat je onder sommige omstandigheden af en toe helpt (Ziekte) vind ik meer dan logisch. Mijn schoonvader had nier en prostaat kanker. Heb hem 2 jaar lang mogen helpen en daarmee 2 jaar lang zijn leven kunnen verlengen. Dat was geen verdienste maar voor mij de gewoonste zaak van de wereld.
Dat je de hakken in het zand zet als het om andere zaken gaat die voor de familie wel heeeel erg "belangrijk zijn"  lijkt me logisch. Doe ik ook.

Geld dat er niet is kun je niet uitgeven maar vreemd genoeg  heeft men vaak wel de middelen of leen capaciteit voor en TV of GSM???  Dan kun  je mi ook sparen voor een nieuw dak en dat........is nu het probleem hier. Daarom gaan bij mij echt de hakken in het zand!!
Men anticipeert niet, men leeft met de dag. Dit zelfde ervaarde ik ook in Zuid Amerika waar ik jaren heb gezeten. Dak misschien kapot morgen?? Dat is dus niet vandaag en vandaag is het nog heel en daarom koop ik liever een flesje matador bij wijze van spreken.
Hier is dus een verandering van het denken nodig; althans zo zouden wij in het westen reageren. Nou ik kan je verzekeren, dat dit hier in Azie nooooit zal gebeuren.T'is eenvoudigweg de cultuur niet.

Wij zijn geneigd om alles of heel veel zielig te vinden hier. Nou dat is in veel gevallen niet nodig. Wel als het inderdaad gaat om straat kindertjes in Manila of andere steden. Dan draait mijn hart om in mijn keel en krijg ik de tranen in mijn ogen. Ik wilde wel dat ik heeeel veeeel geld had,
dan zou ik daar mee heel veel mooie dingen kunnen doen.

Gr
Pjottr......

[xav]

Wel als het inderdaad gaat om straat kindertjes in Manila of andere steden. Dan draait mijn hart om in mijn keel en krijg ik de tranen in mijn ogen. Ik wilde wel dat ik heeeel veeeel geld had,
dan zou ik daar mee heel veel mooie dingen kunnen doen.

Gr
Pjottr......

je zou idd veel kunnen doen... maar ik zou dan toch maar maken dat je alles zelf dat ze zouden kunnen gebruiken... want ik ben er zeker van dat ze het geld zouden gebruiken voor andere dingen... en als je het dan ook zelf koopt en aan ze heeft, is er veel kans dat ze het direct naar pawn shop brengen...

[Phille]

Pjottr,

Zo zie ik het ook in grote lijnen, maar toch een paar opmerkingen:

Stel de Filipino zou die zelfde uitkering hier ontvangen dan is hij plotseling stik rijk..

Hier ben ik het niet mee eens, in Belgie krijgt men een uitkering die gelijk is aan het minimum loon, als ik mij niet vergis is dat voor een gezinshoofd 1.070 euro (ergens in die buurt), stel dat dit mij zou overkomen kan ik niet eens al mijn financiële plichten nakomen (denk aan hypotheek en dergelijke), dus de vergelijking gaat niet op, mocht dit systeem in de Filipijnen van toepassing zijn dan zouden zij waarschijnlijk een bedrag uitgekeerd krijgen dat representatief is voor het gemiddelde minimum inkomen, iets in de buurt van 6.000 pesos denk ik dan. Maar ja, dit is niet mogelijk omdat er ook weinigen zijn die een bijdrage leveren.

Armoede hier is inderdaad van een andere orde. Ik ben doodziek en heb geen geld voor een medische behandeling. Dus ga ik dood.Ik las dat elders al. je moet eerst langs de cashier,lukt dat niet kun je een kist bestellen.
Cru gezegd maar wel realiteit hier.

Is niet alleen de realiteit in de Filipijnen, is ook de realititeit in sommige rijke westerse landen, denk maar aan de USA ... is daar precies hetzelfde. Sociale voorzieningen die wij kennen is typisch voor Europa.

Ik verwacht in elk geval al reacties, van ja maar ... met die lage lonen die de meeste daar hebben is er geen ruimte om geld opzij te zetten voor slechtere tijden, denk aan de eventuele medische zorgen.

Wel, voor velen onder ons, mensen met een gewone job, die misschien misschien 1.500 euro de maand netto verdienen (als het al zoveel is); die hun bijdrage staat ook niet in verhouding tot wat ze ervoor terugkrijgen. Ons systeem is gebaseerd op het sociaal principe, herverdeling van de rijkdom.

Hoe meer men verdient, hoe hoger het belasting percentage (aanslagvoet) wordt, dus zij die beter verdienen en de rijken, die dragen verhoudingsgewijs veel meer bij aan het sociaal systeem.

Dit maakt dat er in de Filipijnen het systeem bestaat dat wanneer je de middelen niet hebt je maar op straat crepeert ... zij die willen ondernemen die hebben het wel goed. Maar naar mijn gevoel wringt hier ook wel een schoentje, men droomt van een leventje zoals in de westerse wereld, maar dit liefst vanuit de hangmat (bij wijze van spreken) ... men denkt dat het hier allemaal vanzelf gaat, ik denk dat er velen het met mij eens zijn dat we der hard moeten voor werken! EN mochten we de ingesteldheid hebben van menig Filipijns heerschap wij het hier ook niet breed zouden hebben. Voeg hier nog aan toe dat menige ouders hun dochters aanzetten om een westerling aan den haak te slaan, waarom gaan werken als de dochter op die manier een geldstroom kan tot stand laten komen. En hier wordt dan vaak de kaart van grote armoede getrokken, inspelen op het sentiment van velen onder ons.

Waar ik zeker niet beweer dat iedereen liever lui dan moe is, zeker niet! Maar ik heb toch wel het idee dat men indien het echt niet moet men liever toch niets doet. Ik wil ook niemand beledigen, het is gewoon een indruk die ik heb.

[Pjottr]

Dit bedoel ik dus zeker niet. Ik heb na al die jaren hier geleerd geen geld te geven. In een aantal gevallen geef ik nu werk. Wordt er gewerkt dan verdienen ze een inkomen. Wat ze daarmee doen is mijn zaak niet. Wordt er niet gewerkt dan is er ook geen inkomen. Simpel.

In mijn eerder schrijven had ik het over straatkinderen die ik zou willen helpen. Natuurlijk geef je die geen geld. Dat is ook geen helpen.
Je kunt  heel veel mooie dingen doen voor die kinderen maar je moet hier zelf de regie bepalen en in eigen hand houden anders wordt het een mislukking.

Gr
Pjottr...........

[Pjottr]

Pjottr,

Stel de Filipino zou die zelfde uitkering hier ontvangen dan is hij plotseling stik rijk..

Hier ben ik het niet mee eens, in Belgie krijgt men een uitkering die gelijk is aan het minimum loon, als ik mij niet vergis is dat voor een gezinshoofd 1.070 euro (ergens in die buurt), stel dat dit mij zou overkomen kan ik niet eens al mijn financiële plichten nakomen (denk aan hypotheek en dergelijke), dus de vergelijking gaat niet op, mocht dit systeem in de Filipijnen van toepassing zijn dan zouden zij waarschijnlijk een bedrag uitgekeerd krijgen dat representatief is voor het gemiddelde minimum inkomen, iets in de buurt van 6.000 pesos denk ik dan. Maar ja, dit is niet mogelijk omdat er ook weinigen zijn die een bijdrage leveren.


Waar ik zeker niet beweer dat iedereen liever lui dan moe is, zeker niet! Maar ik heb toch wel het idee dat men indien het echt niet moet men liever toch niets doet. Ik wil ook niemand beledigen, het is gewoon een indruk die ik heb.

Eens maar als ze dus een op eigen nieveau vergelijkbare uitkering zouden krijgen zeg maar Ps 6000 dan blijft het verhaal precies het zelfde.
Ze leven er van zoals ze dat gewend zijn en wij noemen dat armoede maar voor hen is dat gewoon omdat ze het gewend zijn.

Jouw indruk mbt de 2e quote is in grote lijnen juist maar is misschien ook een beetje gebaseerd op jouw ervaring met jouw Filipijnse omgeving???
In mijn omgeving zie ik ze ook lui hangen in de hangmat en/of in de sabong en/of kaarten en drinken. Maar ik heb van die mensen nooit gehoord dat ze hun dochter nichtje zussen graag met een kano zien om hen dan financieel te onderhouden.
Dus dit moeten we wel relativeren denk ik.

Het is overal bekend hier dat de gemiddelde Filipino (laag op de maatschappelijke ladder) ronduit lui is terwijl de vrouw juist masipag is (hardwerkend)

[Phille]

In mijn omgeving zie ik ze ook lui hangen in de hangmat en/of in de sabong en/of kaarten en drinken. Maar ik heb van die mensen nooit gehoord dat ze hun dochter nichtje zussen graag met een kano zien om hen dan financieel te onderhouden.
Dus dit moeten we wel relativeren denk ik.

Ik zeg niet dat het in het algemeen zo is, maar ik heb wel al dergelijke verhalen gehoord. Soms nog erger dan dat, dat ze worden aangezet om in bars te gaan werken.

Het is mij ene keer overkomen dat een moeder haar minderjarige dochter, ik schatte dat ze misschien 14 was aanbood om mee naar de kamer te gaan ... schrijnend is dit, maar het gebeurt wel meer.

Jouw indruk mbt de 2e quote is in grote lijnen juist maar is misschien ook een beetje gebaseerd op jouw ervaring met jouw Filipijnse omgeving???

Mocht dit het geval zijn dan zou ik niet trouwen!

[Rich]

Armoede in het westen is nog steeds leven van een Sociale Uitkering. Maar wij zijn gewend met meer of een veelvoud van dat niveau en moeten dus een flinke stap terug en vinden ons zelf dus arm. Echter wonen nog steeds in een stenen huis met tuin of flat, rijden als het enigszins kan ook nog auto zij het een misschien een heel oude maar what the heck; liever een litertje extra benzine maar een lboterhammetje minder en..... we hebben dagelijks te eten. Zal niet zeggen dat het overvloed is maar je kunt er heel oud mee worden. Ook is onze ziektekosten verzekering er nog dus mankeer ik wat dan zal er tenminste medische hulp zijn. Misschien zit armoede bij de westerse mens ook een beetje tussen de oren.
Ik heb het hier dus niet over de schrijnende gevallen die er zeker zijn in onze welvaarts maatschappij. Ik zal dus niet generaliseren.


Pjottr......

Sociale uitkering? Voor loontrekkenden ja, maar voor zelfstandigen noppes. Toen ik 9 jaar geleden de boeken neerlegde van een bedrijf (faillisement) had ik van de ene dag op de andere geen inkomen meer. Geld om het ziekenfonds te betalen had ik ook niet meer, maar ik heb me nooit arm gevoeld want ik had nog een huis achter de hand wat jaren later zou verkocht worden, maar op het moment zelf had ik niets meer. Dus dat van die uitkeringen daar moet ik hard om lachen. Ja ik ken mensen hier die al 20 jaar geen klop meer doen en leven van een uitkering omdat ze voor dat beetje meer in loondienst hun huis niet uit komen. Zo ongelijk verdeeld is het ook hier in vele gevallen.

5 dagen later had ik opnieuw werk en weer een inkomen. Arm, wat is arm? Ik denk dat wij westerlingen niet weten wat arm of honger is.

In de Filippijnen is men nog zo arm niet als sommigen wel denken maar het verschil tussen arm en rijk in Azie is over het algemeen veel groter. Extreem rijk en extreem arm en de middenklasse heeft het echt niet zo slecht. Kijk maar eens in de malls hoeveel "arme" schoonmoeders en vaders daar rondlopen. Maar de echte armen, tja het is heel extreem en triest vooral voor diegenen die willen werken maar geen werk kunnen vinden.