Duurzame relatie of OCMW?

[Phille]

Phil heeft hier weer een hele epistel geschreven en er zit waarheid in maar ook Westers egoïsme...

Ikzelf ben nu reeds 2 jaar in relatie met m'n vriend en het maakt niet uit of het een Filipino of Filipina is wat ik hier ga zeggen. Iedereen is hier aangetrokken door de schoonheid van het land en de meiden, de cultuur, bwa als het past ja anders liever niet. Wat ik ervaar is dat "familie relaties en -banden" heel erg belangrijk zijn voor de mensen daar. Zo houden de armen zich recht door de steun van de familie. Als wij daar nu in terecht komen (als super rijke) en niet een beetje die cultuur kunnen begrijpen dan vind ik dat heel triest.

Ikzelf steun die familie niet met luxe goederen maar met "basic needs" zoals elke maand een zak rijst van 50kg en de stage van de oudste zoon, zodat hij kapitein op een schip kan worden. Mocht ik dat NIET doen, zouden ze zeker het geld vinden, maar als ik deel uitmaak van de familie, respecteer ik hun cultuur en draag ik net als iedereen mijn steentje (of steen) bij. Ik vind het al te gemakkelijk om je knap bruidje daar te gaan wegplukken in een familie en je te onttrekken aan sociale gewoontes die overal in de Filippijnen gelden.

mijn mening eh....
Koy

Wel Koy, dan heb je mijn hele epistel niet grondig genoeg gelezen:

"Ga ik beweren dat ik geen cent heb gestuurd, dat is ook niet het geval; maar in de eerste plaats heb ik ervoor gezorgd haar beter te leren kennen en dan van het budget dan nog beschikbaar was, daarvan heb ik dan al wel eens wat opgestuurd"

Het is wikken en wegen, maar ik was pas bereid om geld te sturen van zodra onze relatie veel concreter was (denk nadat ik haar ten huwelijk heb gevraagd; toen kenden we elkaar ongeveer onderhalf jaar).

Zo zorg ik er onder ander voor dat er geld beschikbaar is voor het schoolgeld van haar jongere broer, ongeveer 40.000 per jaar; maar ik zal in geen geval geld opsturen voor alles wat niet essentieel is, zoals het organiseren van fiesta's (en een fiesta vinden zij wel ontzettend belangrijk, is een sociale gewoonte, maar ik daar doe ik niet aan mee  ; als ik wil feesten dan moet ik daarvoor werken en sparen, dat vind ik dat zij dan ook maar moeten doen, feesten met geld van een ander is iets te gemakkelijk), ook doe ik niet mee aan bijdragen voor  materiële dingen als een iPhone; ze heeft nochtans haar best gedaan om mij duidelijk te maken dat ze een nieuwe gsm nodig heeft. Ik ben daar heel strikt in, is het levensnoodzakelijk of is het luxe.

Ook zal ik later, indien er steun nodig is voor de ouders m'n steentje bijdragen (ook als mijn vrouw niet zou werken), maar daar stopt het wel; als de zussen of zo niet rond komen dan komt mijn westers egoïsme naar boven; wilt mijn vrouw werken en een deel van haar loon gebruiken om haar familie te helpen dan vind ik dat geen enkel probleem. Ik hoop dat ge de nuance begrijpt.

Maar mijn epistel gaat niet over op welke wijze steun bieden nadat men van een duurzame relatie kan spreken, het gaat over de fase ervoor. Hoeveel zijn er niet die al geld sturen zonder de persoon in kwestie ooit eens gezien te hebben. Daar gaat het over. Is een belangrijk verschil!

[Rich]

Geen steun aan de familie met luxe goederen, maar met "basic needs"................daar hoort dus ook een iPhone bij. het is maar wat je verstaat onder "basic needs".  

Het klinkt allemaal nogal contradictorisch.

Als wij daar nu in terecht komen (als super rijke)

En dat is nu juist de val waar velen in lopen. Super rijk? leg mij eens uit Koy wat jij verstaat onder super rijk?  Ik ken mensen die 1000 euro  gaan lenen om hun vriendin in de filippijnen te gaan bezoeken. jaja...leg het ze maar eens uit daar. En dan wordt het hen nog kwalijk genomen als ze geen hulp bieden als er weer één of ander dak is afgewaaid bij de schoonbroer of zus of neef, die te lui is om een klop te doen en enkel hangt en zuipt.

Och gelukkig heb ik het getroffen wat dat betreft en de broers en zussen van mijn vriendin zijn allemaal harde werkers en hebben een goeie job, en zijn geen zuipers.
Mijn vriendin zal niets tekort komen, en als haar ouders of kinderen dringend medische hulp zouden nodig hebben, dan draag ik bij naar vermogen.

Maar een iPhone mijn jongen, inderdaad een half jaarloon, tja dan ben jij in hun ogen een superrijke natuurlijk, en de vraag is dan maar...met wat hij de volgende keer tevreden is.

Zijn mijn zaken niet, en ieder doet waar hij zich goed bij voelt.

@Koy,

Eens.  Mijn asawa zal blij zijn als ze weg is van haar bemoeizuchtige familie die alleen maar haar om geld vraagt, omdat ze met een kano getrouwd is.

Geen maandelijkse ondersteuning, ze zijn nog steeds fit genoeg om zelf te werken. Ziekenhuis of een afgewaaid dak? Ok, dat zijn uitzonderingen. Of ze dat geld opzuipen? Hun probleem, dan zitten ze maar in de regen. Of gaat de patiënt dood.

Dat je iets meer overhebt voor een Pinay ligt zuiver aan je persoonlijke voorkeur. Dat je een baan, fatsoenlijkheid inkomen en onderkomen moet kunnen bieden aan je partner is niet meer dan billijk.

Een parel moet je koesteren.

Jij snapt het Fail Over  

[Rich]

Maar mijn epistel gaat niet over op welke wijze steun bieden nadat men van een duurzame relatie kan spreken, het gaat over de fase ervoor. Hoeveel zijn er niet die al geld sturen zonder de persoon in kwestie ooit eens gezien te hebben. Daar gaat het over. Is een belangrijk verschil!

Ja, correct Phille.  Dat zijn gewoon domme mensen die dat doen.

[Phille]

@Koy,

Eens.  Mijn asawa zal blij zijn als ze weg is van haar bemoeizuchtige familie die alleen maar haar om geld vraagt, omdat ze met een kano getrouwd is.

Geen maandelijkse ondersteuning, ze zijn nog steeds fit genoeg om zelf te werken. Ziekenhuis of een afgewaaid dak? Ok, dat zijn uitzonderingen. Of ze dat geld opzuipen? Hun probleem, dan zitten ze maar in de regen. Of gaat de patiënt dood.

Dat je iets meer overhebt voor een Pinay ligt zuiver aan je persoonlijke voorkeur. Dat je een baan, fatsoenlijkheid inkomen en onderkomen moet kunnen bieden aan je partner is niet meer dan billijk.

Een parel moet je koesteren.

En mijn oosterse parel koester ik naar best vermogen, wees daar maar zeker van 

[spo0n]

Armoede is snel uitgebuit ook hoor! Werken doen ze niet graag, heb het zelf ondervonden. Ik ken een kerel die een tricycle had gekocht zodat meneer geld kon verdienen door volk te vervoeren, toen ik daar was heb ik er weinig van gemerkt. Heel gemakkelijk als de zus hier hard werkt en geld opstuurt en ze zelfs een huismeid inhuren omdat ze zelf te lui zijn om het huishouden te doen en met een pens zitten die op springen staat!
En haar vader stuurt ze ook geld die er op zijn beurt ermee naar de hoertjes gaat en zich vol vreet en kapot zuipt!
Ze zijn zelfs niet verlegen om hun eigen volk in het zak te zetten!

kan mss een uitzonderlijke familie zijn maar daar twijfel ik sterk aan... Zoekt maar eens op google, lees je heel veel van de corruptie van het gewone Filipijnse volk!

Een Iphone is wel degelijk luxe, een gewone simpele gsm zal ook wel volstaan zeker?

[Fail_over]

@spo0n
Mijn schoonvader rookt en zuipt ook. Maar van zijn eigen centen.

Het verschilt maar net welke familie je treft, en hoe strak je je poot houdt....

[koy]

OK ik voel het aan, die iPhone zal ik effe verklaren! Ik werk nl in de IT-sector in een verkoopfunctie waar regelmatig incentives worden gehouden. De laatste tijd gaat het me redelijk voor de wind en niet enkel financieel (variabel loongedeelte) maar eveneens qua incentives. Ik heb nl. al een iPhone 3 gewonnen, alsook nadien 2x een iPhone 4 en niet het goedkoopste model (ook een iPad en een Coyote voor in de wagen). Nu enkele maanden win ik toch alweer een iPhone 4 en vermits mijn vriend zijn fototoestel was gestolen (samen met het mijne overigens) heb ik besloten om hem deze kado te doen, met de bijbedoeling dat we dan via wifi gratis konden facetime en dat lukt ondertussen heel aardig. Ik kan jullie zeggen, had ik dat ding niet gewonnen ik had het hem NOOIT gekocht want idd een zeer duur en mss wat overdreven kadoo. Tot zover de kwestie iPhone4...

Nu Phille met je uitleg die je nu geeft kan ik wel akkoord gaan. Dus jij gaat wel degelijk in op een situatie met financiële hulp als het om basic needs gaat en dat kan ik enkel appreciëren. Je onttrekt je niet aan je verantwoordelijkheid. Ik ben ook akkoord dat onmiddellijk geld opsturen een "verkeerd signaal" is dat je geeft en van dan af aan is er geen weg meer terug. Gelukkig heeft mijn vriend me nooit zelf achter enige financiële ondersteuning gevraagd. Ikzelf ben er mee begonnen (30â,¬/maand) na 8 maand relatie). Nadat ik hem leerde kennen in de Filippijnen en zijn familiale toestand zag heb ik die inspanning verhoogd naar +/- 100â,¬ per maand.

Je moet wel weten dat zijn vader, die enige kostwinner was, de familie in de steek heeft gelaten voor een jonge filipina in Manila. Dit deed zich voor na 1,5jaar relatie en op dat moment was ik al 2 maal naar de Filipijnen gereisd om m'n vriend te ontmoeten. Vandaar dat ik hier spreek over basic needs, rijst kopen, gasfles kopen om te koken, elektriciteit betalen... Voor de meeste zaken worden ze geholpen door andere familieleden, maar zoals ik al zei ik draag ook mijn steentje bij.

[Phille]

OK ik voel het aan, die iPhone zal ik effe verklaren! Ik werk nl in de IT-sector in een verkoopfunctie waar regelmatig incentives worden gehouden. De laatste tijd gaat het me redelijk voor de wind en niet enkel financieel (variabel loongedeelte) maar eveneens qua incentives. Ik heb nl. al een iPhone 3 gewonnen, alsook nadien 2x een iPhone 4 en niet het goedkoopste model (ook een iPad en een Coyote voor in de wagen). Nu enkele maanden win ik toch alweer een iPhone 4 en vermits mijn vriend zijn fototoestel was gestolen (samen met het mijne overigens) heb ik besloten om hem deze kado te doen, met de bijbedoeling dat we dan via wifi gratis konden facetime en dat lukt ondertussen heel aardig. Ik kan jullie zeggen, had ik dat ding niet gewonnen ik had het hem NOOIT gekocht want idd een zeer duur en mss wat overdreven kadoo. Tot zover de kwestie iPhone4...

Nu Phille met je uitleg die je nu geeft kan ik wel akkoord gaan. Dus jij gaat wel degelijk in op een situatie met financiële hulp als het om basic needs gaat en dat kan ik enkel appreciëren. Je onttrekt je niet aan je verantwoordelijkheid. Ik ben ook akkoord dat onmiddellijk geld opsturen een "verkeerd signaal" is dat je geeft en van dan af aan is er geen weg meer terug. Gelukkig heeft mijn vriend me nooit zelf achter enige financiële ondersteuning gevraagd. Ikzelf ben er mee begonnen (30â,¬/maand) na 8 maand relatie). Nadat ik hem leerde kennen in de Filippijnen en zijn familiale toestand zag heb ik die inspanning verhoogd naar +/- 100â,¬ per maand.

Je moet wel weten dat zijn vader, die enige kostwinner was, de familie in de steek heeft gelaten voor een jonge filipina in Manila. Dit deed zich voor na 1,5jaar relatie en op dat moment was ik al 2 maal naar de Filipijnen gereisd om m'n vriend te ontmoeten. Vandaar dat ik hier spreek over basic needs, rijst kopen, gasfles kopen om te koken, elektriciteit betalen... Voor de meeste zaken worden ze geholpen door andere familieleden, maar zoals ik al zei ik draag ook mijn steentje bij.

En gaat je vriend werken Koy?

[koy]

Hij is 20j en studeert nog steeds en als het me lukt om hem in België te krijgen dan zal hij hier eerst NL leren en dan zijn studies verder zetten in 't Nederlands. Maar om zijn studies te betalen werkte hij in een rijke familie thuis als "genitor" voor 1$ per dag, vandaar die 30â,¬ die ik hem gaf, moest hij daar niet meer gaan werken om te studeren.

[Phille]

Hij is 20j en studeert nog steeds en als het me lukt om hem in België te krijgen dan zal hij hier eerst NL leren en dan zijn studies verder zetten in 't Nederlands. Maar om zijn studies te betalen werkte hij in een rijke familie thuis als "genitor" voor 1$ per dag, vandaar die 30â,¬ die ik hem gaf, moest hij daar niet meer gaan werken om te studeren.

Ok, en wat studeert hij dan zoal? Ik ben ne nieuwsgierige mens he

En in welke tak van de IT zit jij, ik zit ook in den IT