Philippines anno 2013

[yepyep]

Mooie video over de Filippijnen dat grote stappen in de juiste richting maakt tegenwoordig.

http://vimeo.com/56190703

[callebaut]

Mooie video over de Filippijnen dat grote stappen in de juiste richting maakt tegenwoordig.

http://vimeo.com/56190703

[Michaela]

heb nog geen vierde deel van de video bekeken, heb geen geduld want het lijkt wel een campagne. Ik heb gekeken met pijn in mijn maag.
Daarachter de hoge gebouwen zijn ontelbaar krottenwijken te vinden. Mensen die daar wonen vechten elke dag voor hun bestaan.
Ze kunnen nog van alles en wat beweren dat het goed gaat met de economie van filippijnen. Ik zie wel anders. Helaas.

[yepyep]

heb nog geen vierde deel van de video bekeken, heb geen geduld want het lijkt wel een campagne. Ik heb gekeken met pijn in mijn maag.
Daarachter de hoge gebouwen zijn ontelbaar krottenwijken te vinden. Mensen die daar wonen vechten elke dag voor hun bestaan.
Ze kunnen nog van alles en wat beweren dat het goed gaat met de economie van filippijnen. Ik zie wel anders. Helaas.

Ik kan me jouw frustratie zeker wel voorstellen, die armoede wordt ook aangestipt in een later deel in de video.
Desondanks ervaar ik als buitenlander die reeds 5 jaar in de Filippijnen woont, vooruitgang en denk dat de middenklasse steeds groter wordt.

[gosternokke]

Mooi filmpje, en goed gemaakt. Als ik de filmpjes van  department van toerism van de afgelopen jaren zie, zijn dat dat vaak hele knullige amateuristische filmpjes, maar dit is knap gemaakt.

Ik kom zelf sinds begin jaren 80 van de vorige eeuw in     dus ik zie het verschil in dertig jaar.

Weet nog dat ik de eerste keer arriveerde in manila,  ik had van men levensdagen nog nooit zulke gammele taxis gezien als toen,  zonder aircon en zonder zijramen, en MET gaten in de vloer waardoor je het wegdek kon zien tijdens de  rit, en Met rammelende slechtsluitende portieren.

Das nu wel anders, als je de vele nieuwe taxis met aircon ziet op de airport.

Middenklasse ?  was er toen vrijwel niet, of ieder geval heel klein.


   MRT of LRT   waren er niet, ik heb toen de lijn van Baclaran  naar Monumento zien bouwen.


  En natuurlijk de wisselkoers die veel veranderd is . Ik zal het nooit vergeten , de koers was de eerste keer 4 peso voor 1 gulden.   

[yepyep]

Mooi filmpje, en goed gemaakt. Als ik de filmpjes van  department van toerism van de afgelopen jaren zie, zijn dat dat vaak hele knullige amateuristische filmpjes, maar dit is knap gemaakt.

Ik kom zelf sinds begin jaren 80 van de vorige eeuw in     dus ik zie het verschil in dertig jaar.

Weet nog dat ik de eerste keer arriveerde in manila,  ik had van men levensdagen nog nooit zulke gammele taxis gezien als toen,  zonder aircon en zonder zijramen, en MET gaten in de vloer waardoor je het wegdek kon zien tijdens de  rit, en Met rammelende slechtsluitende portieren.

Das nu wel anders, als je de vele nieuwe taxis met aircon ziet op de airport.

Middenklasse ?  was er toen vrijwel niet, of ieder geval heel klein.


   MRT of LRT   waren er niet, ik heb toen de lijn van Baclaran  naar Monumento zien bouwen.


  En natuurlijk de wisselkoers die veel veranderd is . Ik zal het nooit vergeten , de koers was de eerste keer 4 peso voor 1 gulden.   

Ik heb wel het e.e.a. gehoord over de taxi's toen ja, aircon was niet nodig zeiden ze. En dat zal ook wel niet met zulke openingen in de wagen haha
Dat was ook een Chinees merk auto geloof ik. LTFRB heeft op een gegeven moment gezegd dat al die auto's vervangen moesten worden door Japanse wagens (Toyota's e.d.)

4 pesos voor 1 gulden.. Dan was de Filippijnen een dure bestemming!

[koy]

Leuke film, mooie perspectieven voor PH, positief blijven is hun moto

[O.B.Bommel]

4 pesos voor 1 gulden.. Dan was de Filippijnen een dure bestemming!

Dat viel wel mee geloof ik, mijn vrouw verdiende toen (begin jaren 80) naar zeggen in peso bij de gemeente ook iets van 20 of 45 peso per week of per maand. Of was het haar studiebeurs daar wil ik af zijn.
Dus inflatie zal het grootste element zijn.
Overigens was toen PH redelijk welvarend heb ik van haar begrepen in relatie tot Taiwan b.v. Of het is toen propaganda geweest, mijn vrouw werkte daar in de Marcos-tijd.

[Michaela]

Tijdens het Marcos-regime was ik een basisschool kindje, wij waren arm, wonen in een ruime native hut midden in de wildernis. Er was geen electriciteit. 's avonds zagen wij veel sterren, en wanneer de maan er niet was, vlogen er veel vuurvliegjes die wij af en toe vangen. Mijn vader heeft de hut zelf gebouwd met de hulp van zijn kameraden. Rond ons huis plantten mijn moeder allerlei soorten groenten. Er waren ook twee grote varkens in een bamboe stal. Rond die stal groeiden enorme cactus met lange stekels, voor in het geval er 's avonds boeven komen. Vlakbij ons huis was een enorme lange moerasgebied, daar speelden ik en mijn zus en broertjes altijd. Wij bouwden hutjes en maakten zelf speelgoed van wat wij kunnen vinden in de moeras en in de omgeving. De weg (ongeveer 100 meter van ons huis vandaan) die ons dorp verbond naar de stad ( nog geen 10 km) is onverhard. Er reed weinig jeepney, misschien passeerde een jeepney een keer per half uur. Omdat het zo rustig was kon men de jeepney al van veraf goed horen aankomen. Ik herinner nog goed toen wij gingen verhuizen. Er kwamen veel mannen. Mijn moeder heeft ons huis helemaal leeg gemaakt. Alle spullen stonden buiten op de grond. Een enorme hoevelheid gekookte rijst en soep is gereed, en een galoon koude water met ijs. De mannen begonnen ons huis te dragen op hun schouder. Ik was nog een klein kind, maar ik was helemaal onder de indruk van die samenwerking. En de kracht die de mannen hebben. Het was ook ondenkbaar dat ze dat vrijwillig doen, want het is niet zonder risico. Als iemand plotseling zijn deel van het huis laat vallen die op zijn schouder rust, dan kan het huis zomaar plotseling kantelen en vallen met mannen daaronder.
Dit verhaal speelde ongeveer 30 jaar terug. Onlangs ben ik daar terug geweest. Het was een treurig gezicht. Moeras weg, de rivier waar wij altijd zwemmen en helder was is nu pikzwart, en nog erger, de plek waar ons huis was gestaan is onvindbaar omdat er veel kleine vieze hutjes staan. De weg is verhard, er rijd geen jeepneys meer, alleen ontelbare tricycle, en die laat veel lawaai en zwarte rook achter. Er rijd ook veel grote bussen op de smalle wegen, en het is zo gevaarlijk omdat naast de wegen veel huizen staan. De mensen die daar nu wonen kennen elkaar nauwelijks, ook als ze buren zijn. Kinderen krijgen zelf al kinderen en blijven wonen in de al volgepropte huisje van hun ouders.
Waarom ik dit verhaal vertel? Omdat ik geloof dat het een afspiegeling is van heel het land. Het fil. cultuur is snel aan het verdwijnen. Zoals bayanihan en harana bijvoorbeeld. Mijn moeder vertelde me dat in haar tijd harana doodgewoon was. Ikzelf heb het niet meer meegemaakt.
Dat er veel mooie hoge gebouwen zijn, gloedniuwe taxis en bussen met airco betekent niet altijd een vooruitgang. Naar mijn mening moet er globaal gekeken worden.  

[Baron]

 

Ik vond het in de Marcos tijd ook beter!

Ja, et gaat beter. In het nieuws was een dag of 10 geleden dat er in Metro manila het minste honger werd geleden van heel de PH. namelijk nog slechts 25 %.
Gemiddeld lag het wel nog op 40 %. Vooral het zuiden, incl. Mindanao, bracht het er slecht af.

Een kennis van me heeft de familie in Mindanao een grot stuk grond geschonken, en een kleine maandelijkse toelage.
Op die "farm" lukt niks, geen koeien teelt, geen varkens fokken, geen kippen. De mango boompjes zijn verpieterd. Nog nooit een mango vanaf gekomen.

Hoe kan dat? Nu, die kleine toelage is genoeg om wat rijst te kopen en verder zijn ze dus al jaren te moe, ze vinden het wel goed. Af en toe gaat er een koe dood. Die is dan "begraven"  Bij controle kunnen ze de beraafplaats, 4 dgn oud, niet meer vinden.

Na "onderzoek" bleek dat ze de mango boompjes nog nooit water hadden gegeven. Moet dat dan, zeggen mensen die daar al 10 generaties wonen.

Kortom, met respect voor degenen die wel wat doen om uit de misere te komen (en hun gezin en kinderen) ligt het HEEL VEEL en VAAK aan henzelf.