wou graag een buitenlandse liefde,maar twijfel over de echtheid..

[O.B.Bommel]

Ik vraag mij soms toch ook af hoe sommige mensen erbij komen te huwen zonder elkaar eerder reeds "in het echt" ontmoet te hebben...

Het verhaal van Baliw-Katok heeft dan toch ook wat romantisch. Wat is het verschil met een beetje internet, ik zie maar weinig. Internet maakt natuurlijk een relatie ook weer wat vluchtig, in de oude situatie was er veel meer "effort" nodig en was het "jagen" op buitenlanders geen nationale hobby.
Tegenwoordig stikt het van de datingsites en de relaties zijn vluchtiger dan ooit heb ik zo de indruk.

Nu mijmer ik even terug naar die tijd (13 jaar ouder er even niet bij herinnerd) en inderdaad, ik had ook geen internet, had net mijn eerste computer (een Tulip met 20MB harde schijf, gekocht met een pc-prive van het werk) waarmee ik met Q&A rapportjes maakte en ander tekstwerk. Nee, nog geen internet, bij lange na niet voor mij. De wereld zag er toch een stuk anders uit en vergelijkingen gaan niet op.

Ben stiekem toch ook wel een beetje benieuwd hoe en waarom Baliw op de gedachte kwam zo ver te zoeken, ik hoor het vast nog wel eens maar ook hier herinner ik mij een opmerking die gemaakt werd bij het huwelijk van een vriend (zo is het mij verteld) die als provinciale Brabander trouwde (35+ jaar geleden) met een Rotterdamse: "Ge bent er wel veul veurbij geloipe". Ook die zijn nog steeds gelukkig getrouwd.

[vvjoris]

Ik vraag mij soms toch ook af hoe sommige mensen erbij komen te huwen zonder elkaar eerder reeds "in het echt" ontmoet te hebben...

Het verhaal van Baliw-Katok heeft dan toch ook wat romantisch. Wat is het verschil met een beetje internet, ik zie maar weinig. Internet maakt natuurlijk een relatie ook weer wat vluchtig, in de oude situatie was er veel meer "effort" nodig en was het "jagen" op buitenlanders geen nationale hobby.

Ik had Janice nooit ontmoet zonder internet, toen ik er haar ontmoette dacht ik 'zooooo ver', ik wist twee keer niks over de  , ik was destijds op zoek, en plots dook haar 'cute face' op, ik klikte erop en 't was van start .... Heeft ook wel iets romantisch meen ik, zeker als je bekijkt hoe het dan geevolueerd is.

In ieder geval heb ik wel heel wat "effort" in de relatie gestoken, veel meer dan ik zou doen met een  meisje .... dat is gewoon nodig om het cultuurverschil 'te boven te komen'

[Fail_over]

Ik ben 14 jaar getrouwd geweest met het   meisje wat ik als 16 jarige ben tegengekomen in de plaatselijke disco. Zo ver weg had ik in eerste instantie dus niet gekeken.

Op de lagere school zat een Chinees meisje bij mij in de klas die er toch wel heel erg leuk uit zag.

Na mijn scheiding kreeg ik een fotootje en email onder ogen van Lorrie, van een kennis die al 17 jaar met een   was getrouwd. Ik had wel eens op Chinabrides.com enzo gekeken, maar vond dat toch te onzeker en onbekend. Na wat over en weer mailen is een en ander toch serieuzer geworden en ben ik voor twee weken naar de   afgereist om haar in het eggie te ontmoetten. Daarna nog 7x op en neer geweest, en vrijwel heel 2009 daar gezeten.

Tja, t kan verkeren. Of ik er veel voorbij gelopen ben? Denk het niet, in de periode dat ik gescheiden was, en weer toe was aan een nieuwe relatie ben ik (zeer) actief op zoek geweest via de bekende datingsites in   en  . Na zo'n 8 tal keer gedate te hebben, en wat kortstondige relaties met ex Hell's angel girls en Drug verslaafde ben ik daar maar mee opgehouden......  

[richard1910]

Hallo,leuk dat je even je verhaal doet,en..heb je nu met het chinese meisje een relatie,
of ben je nu gelukkig getrouwd met een filipijnse? ben zelf nog nooit in fh geweest,maar zou er best wel willen kijken,vakantie houden, maar ik vind wel dat je je best gedaan hebt, zo vaak dat je daar geweest bent, mijn respect daarvoor,ikzelf denk dat ik daar wat te "lui" voor ben, ik vind de reis ernaar toe wel erg lang, maar ja ..alles wat ver weg is is mooier toch? , ben nu zelf op dit moment bezig met contact zoeken met een filipijnse via een kennis,die ook getrouwd is met een fil. , tis zon lieverd die vrouw van hem, maar ja ik denk dat als ze wat in me ziet ,dat ik dan toch naar de fil. af reis, gr,richard

[Baliw-katok]

Mag ik vragen hoe je op je 26e zonder het internet tijdperk bij een Filipijnse terecht ben gekomen? Trouwen zonder de persoon in kwestie te hebben gezien en ook nog eens van een totaal andere cultuur zonder ooit een stap in haar land te hebben gezet op je 26e Nu ben ik nieuwsgierig

Wel, de zwakte voor Oosterse schoonheden heeft al altijd in mijn bloed gezeten. Toen  ik twaalf jaar oud was, vertelde ik aan mijn moeder "ik zal later trouwen  met een Japanse." Mijn moeder lachte het vrolijk weg "ja,ja, tuurlijk jongen."  De meisjes waarop ik viel als teenager hadden uiterlijk wel een Oosters trekje, doch het klikte niet echt.  Toen ik in het leger zat, kreeg ik nieuwe vrienden.  Eén ervan huwde later met een Filipina.  En toen ben ik eens bij hem op bezoek geweest en kwam buiten met een handvol adressen.  Ik heb er drie aangeschreven (het sturen van een brief duurde 2 weken en dus nog eens twee weken vooraleer je antwoord kreeg) en ik vond al gauw dat het klikte met "die kleine uit Leyte".  En zoals reeds gezegd, na wat over en weer schrijven (ik wachtte niet altijd het antwoord af, maar schreef elke week één of meerdere brieven)  en later eens een telefoontje, besliste ik dan maar om naar de Filippijnen te gaan. Ik had zo het idee "ofwel klikt dit en dan wil ik meteen trouwen (het heeft geen zin om nog enkele jaren te blijven over en weer schrijven), ofwel klikt het niet en dan maak ik er gewoon een mooie reis van en kan ik wel iemand anders leren kennen." Maar het feit dat ik alle papieren in orde deed om te huwen en dat ik mijn moeder en broer uitnodigde om ons huwelijk bij te wonen, toonde wel aan dat ik er 200 % voor ging (en dat moet ook als je echt van iemand houdt).  Tuurlijk moet dit ook zo zijn van de kant van de Filipina, en ik ben een gelukkig man dat ik met Citadel zo'n vrouw getroffen heb.  Jawel, de eerste stappen in Manilla waren een ware cultuurshock, jawel, de eerste ontmoeting was best vreemd, maar ik had meteen het gevoel dat het klikte en .... tja, meer kan ik niet zeggen.  Ik weet dat het rationeel geen steek houdt, maar liefde is nu eenmaal niet altijd rationeel. En zoals met veel zaken in het leven hoort een portie geluk er ook bij.  Tuurlijk nam ik een risico (en ik was me daar goed van bewust), maar zij als 20-jarige naar een vreemd land met een "vreemde" man deed dit ook.  En wij waren dus op onszelf aangewezen en wij deden er alles aan om de relatie te laten slagen.  Het eerste jaar was immers het moeilijkste (vooral omdat zij heimwee had naar huis), maar wij vochten voor elkaar en wij leerden elkaar kennen met onze goede en minder goede kanten... en onze relatie groeide gaandeweg, net zoals elke andere relatie, maar met dit grote verschil dat wij al getrouwd waren.
Klinkt vreemd, is het ook, maar zo is het bij mij verlopen en ik ben heel gelukkig met mijn vrouw en onze twee kinderen.

[vvjoris]

... dat ik daar wat te "lui" voor ben, ik vind de reis ernaar toe wel erg lang, ...

Het is een feit dat je vrij lang onderweg hebt, en in het heengaan is dat geen probleem, de eerste ke(e)r(en) is er een zekere spanning voor de ontmoetingen, later is er het gevoel in je hart dat je je geliefde zal terugzien.... Terugkeren is wat minder, zeker als je wat tegenslag hebt zoals ik de laatste keer (31 uur onderweg)

Maar het is alleszins de moeite, of je er nu een lief kan vinden of niet, want het is dus echt waar it's always more fun in The Philippines

[Baliw-katok]

ikzelf denk dat ik daar wat te "lui" voor ben, ik vind de reis ernaar toe wel erg lang, maar ja ..

ok dat je dit zo eerlijk toegeeft, maar ik heb het er wat moeilijk mee ...

"te lui" ? Dat de reis veel geld kost, dat je vrijaf moet krijgen op het werk, dat je bang bent om op een vliegtuig te stappen,... ok, maar "te lui" ?  Je gaat toch om je geliefde te ontmoeten (of te zoeken).  Dat is wellicht typisch aan dit internettijdperk ... we willen een relatie vanuit onze luie zetel (chatten, skypen, ... ) en als het nog even kan zou het fijn zijn om onze geliefde hier te krijgen door een simpele muisklik.  Waar zit die gedrevenheid , die opoffering, dit vechten om iemand te veroveren ? Als je al te lui bent om 17 uur op het vliegtuig te zitten (!)  .... ik denk dat je in een huwelijk al héél wat meer moet "geven" (lees: doen voor elkaar) dan een saaie vlucht te maken.

[vvjoris]

ikzelf denk dat ik daar wat te "lui" voor ben, ik vind de reis ernaar toe wel erg lang, maar ja ..

ok dat je dit zo eerlijk toegeeft, maar ik heb het er wat moeilijk mee ...

Het kost vrij veel centen om erheen te vliegen, er verblijven kost heel weinig, tenzij je een luxepaardje bent
Je moet het kunnen regelen dat je enkele weken weg bent van je werk, één weekje  zou een te grote teleurstelling zijn dat je zo snel al terug moet
Je kan schrik hebben voor een vliegtuig, maar 't is veiliger dan je met de auto te verplaatsen
Het is vervelend dat het lang duurt, het vliegen, maar mits een beetje meer betalen is het toch vrij confortabel
Je kan schrik hebben voor de vreemde gewoontes, de cultuur, criminaliteit maar dat valt allemaal wel mee...

Voor die moeite en dat geld krijg je mogelijk wel 1000 keer meer terug: een gelukkig leven met een lief meisje aan je zijde!

[bruno13]

ikzelf denk dat ik daar wat te "lui" voor ben, ik vind de reis ernaar toe wel erg lang, maar ja ..

ok dat je dit zo eerlijk toegeeft, maar ik heb het er wat moeilijk mee ...

Het kost vrij veel centen om erheen te vliegen, er verblijven kost heel weinig, tenzij je een luxepaardje bent
Je moet het kunnen regelen dat je enkele weken weg bent van je werk, één weekje  zou een te grote teleurstelling zijn dat je zo snel al terug moet
Je kan schrik hebben voor een vliegtuig, maar 't is veiliger dan je met de auto te verplaatsen
Het is vervelend dat het lang duurt, het vliegen, maar mits een beetje meer betalen is het toch vrij confortabel
Je kan schrik hebben voor de vreemde gewoontes, de cultuur, criminaliteit maar dat valt allemaal wel mee...

Voor die moeite en dat geld krijg je mogelijk wel 1000 keer meer terug: een gelukkig leven met een lief meisje aan je zijde!

mooi

[Bulldozer]

Het zal wel aan mij liggen, maar ik snap niet echt waarom hier een buitenlandse partner van heel ver weg zo gepromoot wordt. Het lijkt mij helemaal niets, verliefd worden op een meisje/vrouw die duizenden kilometers ver weg woont, die je maar 1 of 2x per jaar voor een paar weken ziet. Lijkt mij persoonlijk helemaal geen leuk leven. En dan een moeilijke en onzekere periode doorlopen om haar naar Nederland / Belgie te halen, waar nog maar moet blijken of jullie wel zo goed bij elkaar passen. Persoonlijk zou ik helemaal niet zoeken. Op een gegeven moment kom je vanzelf iemand tegen die het helemaal is.