Met de auto van Manila naar Palawan.

[Cosyns Guy]

Men kan blijkbaar niks vinden en de rit gaat verder. Binnen een paar minuten begint het weer te stinken.  Ik denk ik zeg niks meer, er is duidelijk iets mis, maar hou mijn mond. Ik denk we zien het wel

  Binnen de 10 minuten komen er grote grijze rookwolken vanuit de wielkast aan de voorzijde  van de bus door de open ramen naar binnen. De bus stopt wederom, en iedereen vlucht naar buiten, in de veronderstelling dat de bus in brand staat.

[imghttp://imageshack.us/a/img831/4606/nokiapix033.jpg][/img]


  Als de bus stilstaat is het roken binnen een minuut over, en gaat men toch maar het wiel los sleutelen om te kijken wat er loos is.

Vast gelopen rem denk ik

[gosternokke]

Ja, zoiets was het wel.  nadat het wiel was verwijderd een hoop zwarte rommel wat er uit kwam 

 

[gosternokke]

Meeste passagiers zoeken een plekje in de schaduw onder de bomen en kijken toe hoe er aan de bus word gesleuteld. In een stilstaande bus word het al snel bloedheet.  Valt me op dat iedereen gelaten toekijkt, niemand die ook maar klaagt.    Denk d at in  als een bus 5 minuten te laat is er meer word gemopperd

[Baliw-katok]

Schitterende reportage, Gosternokke ... met jouw verhalen waan ik mij volledig in da Phils! 

[Baliw-katok]

Schitterende foto's jongens 

[gosternokke]

 De chauffeur kwam toch al snel tot de conclusie dat het gedoe met die rem nog wel   effen kan duren.   Hij komt met het volgende voorstel ieder die geen bagage op het dak heeft kan na betaling  van 50 peso op een andere bus stappen die staks lang komt.

  Na een kwartier komt er een wit/groene  bus langs waarin nog wat plek is, en aantal passagiers waaronder wij besluiten in de andere bus te gaan.

We hopen zo thuis te zijn, maar wisten niet wat er verder nog komen zou.

  De toch verloopt voorspoedig, de bus is tjokvol en de chauffeur geeft plankgas,  en stopt zelfs niet voor nieuwe pasagiers, de bus is toch vol.

Na een half uur klinkt er een luide knal , ditmaal aan de achterzijde van de bus.   De bus komt tot stilstand en we stappen uit.

  Aan de banden is niks te zien,  maar aangezien het gereedschap en de reserveband tevoorschijn word gehaald vermoed ik dat de band aan de binnen zijde is geklapt, de bussen hebben aan de achtekant immers dubbel stel wielen.

 

[gosternokke]

En jawel hoor, het wiel word op het dooie gemakje er af gesleuteld, de binnenste blijkt geklapt. D e reserve wiel gaat erop ,en na zo  20 minuten rijden we alweer   


 

[gosternokke]

 Ik weet het word eentonig verhaal maar na een half uurtje stoppen we alweer. Ditmaal bij de vulcanizingshop

 


   De geklapte band word met grof geweld van de velg afgestompt.  En men gaat op zoek naar een passende band, geen nieuwe, een die  zo glad als je reet is maar ja beter wat dan niks.

[gosternokke]

 Dan vinden ze zowaar ook nog een bruikbare binnenband, die nog wel gevulcaniseerd moet worden.  Ales bij elkaar staan we hier meer dan 1 uur   

Dus ik heb tijd rond te kijken, naast vulcanisingshop hebben ze ook in handeltje in copras.   Het copras rijkt behoorlijk, vreemde geur die ik nergens anders mee kan vergelijken.

  In de tijd dat aan de band word gewerkt sta ik te kijken hoe een vrachtwagen vol met zakken copras word geladen.

 

[gosternokke]

 Ik sta hier met verbazing te kijken zakken copras van zeker 40 kilo, worden door jonge knullen op blote voeten, over een smalle plank op een sukkeldrafje de vrachtwagen opgedragen.

Ze zijn met zen 4 man, 2 tillen steeds een zak op en leggen die bij een drager op het hoofd.   Geen kattepis met 40 kilo op je hoofd  die zak in balans houden en ook nog naar boven die plank op lopen.

 


  Duurd niet lang of de mannen zweten als paarden en hun lichamen glimmen van het zweet   

  Ze gaan stug door  en tegen de tijd de bus vertrekt is de vrachtwagen geladen.