Onderhoud (financieel) van de schoonfamilie

[Baliw-katok]

In het begin toen we getrouwd waren, kwam er af en toe eens een vraag om wat financieel te steunen.  Ik was beginnende zelfstandige en mijn vrouw had geen werk, dus we hadden het zelf al redelijk krap.  Het feit dat we toen nauwelijks iets konden opsturen woog zwaar op mijn asawa.  Toen ze later werk had en ook ik door de meest zware periode heen was, konden we wel iets opsturen.  Maar geleidelijk aan voelde ik dat de vragen regelmatiger werden en de bedragen groter.  Mijn vrouw had het soms moeilijk om nee te zeggen en ik had het erg moeilijk om ja te zeggen.  Nu hebben we een meer dan goede relatie, maar toen waren er enkel en alleen om die redenen wat spanningen.  Ik besliste om mijn vrouw een afgesproken budget te geven dat ze volledig naar eigen goeddunken kon beheren.  Wou ze een extraatje voor haarzelf of wou ze alles opsturen, ik wist wat het mij zou kosten en geen peso meer.  Zij content, ik content en het feit dat ze alles zelf moest beheren, leerde ze ook om assertiever te zijn tegen haar familie.  Ze besliste om enkel nog geld te geven voor studies en eiste met de nodige regelmaat inschrijvingsbewijzen, rapporten en dergelijke.  Ik was haar stok achter de deur.  Aan tantes, nonkels en andere tweede en derde familie wordt nooit iets gegeven.  Inmiddels hebben wij al twee zussen kunnen laten afstuderen en zien we ook dat hun levensstandaard gestegen is.  Een schoonbroer vroeg mij ook geld om te kunnen gaan werken in Qatar.  Hij zette ook effectief door en kan nu elke maand 20.000 pesos opsturen.  Zoals het nu loopt, ben ik heel blij en fier hun financieel te kunnen helpen wetende dat ze hun kans op een beter leven ook effectief nemen en het geld niet verspillen aan feestjes e.d.
Ik denk dat bij het opsturen van geld best duidelijke afspraken gemaakt worden.  

[boomerang]

Misschien moet ik toch nog iets duidelijker zijn waarom ik dit topic heb aangemaakt.

Ik heb paar zaken vermeld om de context te schetsen, maar waar ik vooral mee zit is, welke invloed heeft de honger naar geld van de schoonfamilie en het daar al dan niet aan toegeven op de relatie als dusdanig?

Want die honger is er zeker en de perceptie is dat een westerling rijk is ... dit is hier al meer dan genoeg aangehaald; dus wat gebeurt er als men niet kan of niet wilt tegemoetkomen aan de vraag van de familie, dit is vooral waar ik een antwoord op tracht te vinden.

(Door de hevige regenval worstel ik met brownouts, vandaar dat mijn reactie wat laat is).

Ik heb de verantwoordelijkheid voor het budgetbeheer aan de manager van de huishouding (oftewel mijn asawa) overgedragen en haar geleerd dat het budget ons eigen leefgeld is en als wij daar schenkingen of leningen van gaan doen dan kunnen wij geconfronteerd worden met afsluitingen van bijvoorbeeld internet, elektriciteit, water, enzovoort. Dan staat er absoluut geen familie klaar met een paar centen om ons met dat ongemak te helpen.

Voor mijn komst hier moest de schoonfamilie zichzelf ook redden en moesten zij de tering ook naar de nering zetten.

Mijn asawa delegeert nu alle verzoeken naar mij en met mijn beperkte kennis van het Visayan ben ik al snel klaar met de woorden "dili, wala kwarta".
Ik heb immers alleen een beetje zakgeld want mijn asawa beheerd het budget.

Men zal mij dan nu ongetwijfeld minder sympathiek en zelfs gierig en egoïstisch gaan vinden maar ik trek mij daar absoluut niets van aan. Mijn asawa heeft een duidelijke keus gemaakt en die keus is voor 100% voor mijn standpunten.

Ik ben namelijk niet naar de Filippijnen verhuisd om als een soort burgervader voor een hele barangay te moeten zorgen.

[Robert]

Phille,

Goed dat je deze topic hebt geplaatst, je stelt je open voor opmerkingen. Je stelt dat je relatie solid as a rock is, maar toch heb je ook twijfels. Logisch denk ik, in mijn ogen is er een enorm verschil tussen leven daar en het leven hier in het westen. Als je iemand hebt die enorm aan de familie hangt krijg je gewoon in de meeste gevallen problemen, niet in het begin, maar je kan erop wachten.
Jou pech is ook nog eens dat haar zus een vermogende amerikaan heeft, dat gaat tegen je gebruikt worden als je dat niet meteen de kop indrukt, een vriend van mij zit in precies dezelfde situatie. Die woont dan wel in de Filipijnen, maar krijgt ook regelmatig te horen dat ie te weinig doet.
Ik gun iedereen het beste, hoop dat alles goed voor je zal gaan, mijn mening is echter wel dat het moeilijk zal worden. 

[klootzakken (voorheen Jens)]

ha die phille, jonge jonge met zo,n gedachten kun je toch onmogelijk leven man.

als je nu al bang bent dat je asawa bij je weg gaat omdat jij de fam niet onderhoud , dan vraag ik mij zeer stellig af of het wel echte liefde is van haar kant. laat die rijke amerikaanse schoonbroer van jullie de fam maar lekker verwennen , niets mis mee zolang die mafkees dat doet , maar maak ze direct duidelijk dat jij daar niet intrapt. kijk je hoeft je natuurlijk niet gierig op te stellen, en zo af en toe een kleine bijdrage is niets mis mee, maar vertel je asawa dat je hier geen gewoonte van maakt en zeker niet iedere maand want ongeacht het bedrag dat je ze geeft houden ze aan het einde van het geld een vlink stuk maand over, dat staat als een paal boven water.
des te vaker je in de filippijnen komt des te meer je de ogen open gaan. je kunt die mensen nu één maal niet helpen , het is de doorsnee mentalitijd van de bevolking daar, bedelen om geld . je moet maar zo denken,  als jij er nu niet was geweest hoe doen ze het dan?.
mijn schoonmoeder is 75 jaar, [mijn schoonvader is al gaan hemelen] dus onderhoud ik [wij] haar. dit mens waar ik zies veel van houd kan van mij net krijgen wat ze hebben wil mede omdat ze zeer zuinig is en geen peso over de balk gooit , ik heb diep respect voor haar. ik vraag haar dan ook geregeld of ze geld nodig heeft , en steevast is haar andwoord, nee ik heb nog genoeg.
verder geef ik de rest van de fam 3 broers en 2 zussen  met de kerst een zak rijst en 50â,¬ per persoon waar ze erg blij mee zijn , en als ik naar de filippijnen toe ga dus op vakantie herhaal ik dit , wederom blij.
vroeger was ik ook zo gek dat ik ze daar mee hielp met van alles en nog wat , dat doe ik nu niet meer , ik heb mijn fam daar ééns goed bekeken en ben tot de conclusie gekomen dat ze niets verschillen met mezelf, dus waar ik handen heb daar hebben zij ook geen stokjes zitten, moraal van het verhaal, laat ze lekker werken gaan dat moet ik ook.

ik kan je verder nog mede delen dat ik daar op de filippijnen van alles en nogwat voor ze heb gedaan , maar er is niets van terecht gekomen , ze feesten het geld op en gaan weer in de hangmat liggen , wel laat ze er maar lekker in blijven liggen daar liggen ze mij niets in de weg.

o bijna vergeten , ben het volledig met mijn voorganger ROBERT eens

jens.......

[O.B.Bommel]

Er is geen richtlijn, iedere situatie is anders, hangt af van de familiestatus, de directe familie, of er meer buitenlanders in de directe familie rondhangen, aantal zussen/broers.
Wat echter altijd hetzelfde is is de cultuur en die is nu eenmaal verschillend met hier. Daar is het een familiecultuur hetgeen de buffer voor kosten vertegenwoordigt (en met een buitenlander zijn de mogelijkheden blijkbaar groter).
Zie het spiegelbeeld hier: Individueel, iedereen zorgt voor zichzelf, je betaalt belasting voor de uitkeringen (dus geen invloed meer) en we hebben bijna oorlog als er een erfenis verdeeld moet worden. Een in wezen harde samenleving.

Zie ook de beperkte kennis van het westen en de budgetten. Ze hebben geen idee hoe het in elkaar steekt. ik ben er allang mee gestopt om het uit te willen leggen. Vaste lasten wat zijn dat? En: Bijna alle mensen die er komen hebben geld en............laten dat ook zien. Ze hebben geld om te komen dus ook veel meer. Kan ook niet anders, want het woord sparen komt niet in het woordenboek voor dus hoe krijg je dat uitgelegd.

Praktisch nu. Even voor de duidelijkheid: Er is wel geld, want anders was het geen issue hier. Iemand die zich in de schulden gaat steken voor ondersteuning kan ik niet helpen, die moet op zijn minst naar de dokter.
Als je in een rijke familie komt is het makkelijk, die zorgen wel voor zichzelf. In mijn schoonfamilie zit ook een rijke tak waar ik schril tegen afsteek, waarbij ik ook moet constateren ik ze net zolief er niet had zitten, want die krijgen dan zo'n feodale attitude. Bij de rest heb je een "probleem".

Om te beginnen: hou de familie beperkt tot ouders/broers/zussen. Mijn echtgenote heeft dit uitgebreid met een paar van hun kinderen, maar dat zijn er niet zoveel.
Leningen heb ik getest: Diegene die niet terugbetaalt is financieel ge-excommuniceerd.

- Echtgenote zorgt voor pensioen voor haar moeder, dat doet ze al 25 jaar en al lang voordat een buitenlander in beeld kwam.
- Echtgenote beoordeelt aanvragen naar budget en noodzaak en niet voor feestjes.
- Studiekosten voor een neefje worden betaald en ze spaart voor een eventuele vervolgopleiding in de toekomst.

Ik doe eigenlijk niks, maar ik sponsor jaarlijks het Purok-basketbalteam met complete outfit. Daarbij wordt ik gewaardeerd (en beschermd) in de omgeving en het kost me  ongeveer 8000 P. Grappig om de omgeving (de rest van het jaar) met mijn shirts te zien rondlopen.  Verder nodig ik af en toe de buurt uit voor een borrel en als ik ergens ga buurten neem ik mijn eigen drank mee.  En ik moet mijn huis onderhouden. Dat is het wel zo ongeveer.
Wat wel zo is: als ik er ben en ik ga ergens heen wat voor hen duur is en ze zijn bij mij, dan kan ik hun natuurlijk niet laten betalen.

[O.B.Bommel]

Jou pech is ook nog eens dat haar zus een vermogende amerikaan heeft, dat gaat tegen je gebruikt worden als je dat niet meteen de kop indrukt, een vriend van mij zit in precies dezelfde situatie.

Dit is in een andere topic al eens behandeld, inderdaad, je kunt dit niet genoeg benadrukken. Zorg dat je de baas bent over jezelf, als je je laat beinvloeden door de zus dan ben je verloren.
Elke verwijzing naar Mr. USA verwijs je terug en ik liet Mr. USA voor wat hij was.

Een kerstman in de familie is genoeg zou ik zeggen en als daar plenty is laat de poet maar komen.

[Rich]

Phille,

Ik heb je topic en de antwoorden tot nu toe uitvoerig gelezen. Ik ben het eens met het antwoord van Robert.
Natuurlijk heb je twijfels, gelukkig maar, want je zou niet de eerst zijn die daar blind voor is, dus goed dat je dat soort dingen als de titel van je topic onder ogen ziet.

Het allereerste wat er in mij opkwam toen ik je topic las? Ik wil hem eens uitleggen wat ik in al die jaren Filippijnen heb geleerd, maar als ik dat doe heb ik niet genoeg aan 10 bladen om het even zo uit te drukken. Helemaal in het begin van mijn memberschip hier heb ik dacht ik eens gezegd dat ik van plan ben een boek te schrijven over mijn belevenissen en getuigenissen. Wel het zal een heel dik boek worden denk ik, en heel positief over het land en zijn bevolking.

Even kort nu. Ik kom sinds 1978 in de Filippijnen. Ik heb in Manila Brusselse wafels gebakken, ken de stad als mijn broekzak en ken er beter de weg dan in Antwerpen, heb er 3 maanden gewoond. Daarna een Groothandel en export bedrijf uit de grond gestampt in Cavite even buiten Manila.( een joint venture) Ik had 150 mensen aan het werk daar. Hier in Belgie en Nederland twee groothandelsbedrijven, en import export gedaan over heel Europa. Import gedaan vanuit Maleisie en China. Ik was dus veel in die landen.

Zowel privé als op zakengebied  meen ik te kunnen zeggen dat ik de Filipppijnen, de cultuur, het volk, een beetje ken.

Het spreekt vanzelf dat ik jou heel goed begrijp en wat je zegt is terecht, en je anticipeert daar goed op.

Het beginnen van een relatie met iemand van zo'n andere cultuur wordt fel onderschat. We kennen misschien veel mooie verhalen, maar ik ken er heel veel die slecht afgelopen zijn.

De mensen die denken bank en de mooie man te kunnen spelen in de Filippijnen gaan dikwijls tegen wil en dank kopje onder.
Het ligt veelal aan henzelf. Natuurlijk moet je ook geluk hebben.

Als ik je één raad kan geven Phille.  Wees baas over je eigen zuurverdiende centen, of ze dat nu begrijpen of niet.
Vele foreigners zijn mislukte filantropen. Dat is mijn persoonlijke mening.

Voordat ze jou leerden kennen leefden en aten ze toch ook?.............denk hier eens goed over na...............maar dat deed je al zag ik dus. Héél verstandig van je  

Rich

[Budgie]

@ Phille Ik denk dat Robert je een heel goed antwoord heeft gegeven en als ze van jouw verlangt dat je regelmatig ook bijdraagt dan denk ik dat je je moet afvragen of het wel goed zit
Persoonlijk draag ik alleen bij als het om ziekte gaat en dan alleen als we het kunnen missen En als ik het gecheckt heb bij een tante want schoonzus liegt wat te goed om zo geld te krijgen.Vraagt voor een zieke tante maar wel via haar en steekt het in eigen zak  

Ik kan je maar een advies geven Vraag haar of ze ook voor je kiest als ze hier is als er geen geld naar de familie gaat omdat het er niet is en dit een breuk met de familie opleverd Hopelijk geeft ze je een duidelijk antwoord.
Het is wel de cultuur daar om gewoonweg te vragen om geld bij iedereen waarvan men denkt dat ze wat hebben Alleen diegene die willen werken en echt zelfrespect hebben werken en vragen dan ook niet en daar heeft een keertje hulp best een goed effect  

[Rich]

@ Phille Alleen diegene die willen werken en echt zelfrespect hebben werken en vragen dan ook niet en daar heeft een keertje hulp best een goed effect  

Heel juist !  Gelukkig zit de familie van mijn vriendin ook zo in mekaar. Harde werkers en geen parasieten.

[O.B.Bommel]

Vroeger heb ik geleerd:

"Economie is de wetenschap die de mens bestudeerd in zijn streven naar stoffelijke welvaart".

Economie was niet je hoofdvak. Hoodstuk 1 in Elementaire economie van A.Heertje ging over schaarste. Als ze in PH hoofdstuk 1 al tussen de oren konden krijgen waren we al een stuk verder.