Bestaat de kans

[joge]

Hallo allemaal,

Zoals iedereen kan zien ben ik nieuw hier, en ben een beetje beverig o het eigenlijk al te vragen hier..
Even mijn "liefdes situatie" schetsen,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) , maar daar ben ik niets mee in geloofwaardigheid als er moet geoordeeld worden over het al dan niet oprecht zijn in het starten van een blijvende relatie voor de rest van mijn leven.
Ik ben sedert meer dan een jaar gescheiden van mijn eerste vrouw ( een Russiche BTW ) waarmee ik 9 jaar getrouwd geweest ben ...2 kids .
Mijn vriendin is 24 ,studeert nog haar laatste jaar, en wij hebben elkaar leren kennen via het net, zoals meerdere hier waarschijnlijk.
Het klikte van de eerste minuut tussen ons in echt alles, het begon begin Oktober 2012, en sedert die datum hebben we echt elke dag een dikke 5 uur de video chat via Skype mooi benut om elkaar zeer hecht te leren kennen, ontelbare sms'jes, en een pak emails....
Op 27 December 2012 ben ik haar gaan bezoeken in Makati, we hebben de eerste 4 dagen alleen doorgebracht in de stad, en we waren op slag smoorverliefd echt super verliefd.
Op 31 December zijn we haar familie vlakbij gaan opzoeken en hebben daar de laatste 6 dagen doorgebracht, een heel gelovige familie, maar eentje die eigenlijk er "goed" voorstaat, ze hebben niets of niemands hulp nodig . maar ze namen mij erg graag op als "bijna " familielid... ja ik heb het eerst met haar overlegd en ze zei "ja" , daar na heb ik het plechtig aan haar ouders gevraagd , en deze stemden toe na een paar concrete vragen van papa.

Het lijkt misschien te mooi om waar te zijn , maar we kunnen elkaar niet meer missen, geen minuut, en er is zelfs geen enkele seconde geweest waarvan ik zou denken .... het zou zo of zo beter geweest zijn , neen alles maar dan ook alles is gewoon perfect tussen ons , ik ga niet zeggen dat ik Brad Pit ben , of dat mijn lieve vriendin een supermodel is , maar er is meer dan alleen fysieke aantrekking tussen ons, er is een echt band , ook al is deze zeer nieuw ik weet het , maar ik weet ook zeker dat ik haar nooit zal opgeven wat dan ook, zij zegt het zelfde, als we niet mogen trouwen van de "wet"  dan zullen we eewig de dierbaarste geliefden blijven.

Nu de vraag ; zouden ze ons gelukkig samen laten blijven en toestemmen in ons huwelijk ? of ons gewoon uitlachen , wat niet verdiend is vindt ik

Mvg

Joge

[yepyep]

Ik gun je de liefde van harte toe en geloof ik dat je een supertijd met haar hebt gehad.

Alleen puntje bij paaltje schelen jullie 27 jaar en dat kan natuurlijk wat vragen oproepen bij de ambassade. Ik vind sommige koppels met een groot leeftijdsverschil best bij elkaar passen, maar zie ook vaak koppels waar ik je aan ziet dat het gewoon niet klopt. Maar je bent niet de eerste waar de vrouw vele jaren scheelt met haar man.

[kristof19]

Hallo allemaal,

Zoals iedereen kan zien ben ik nieuw hier, en ben een beetje beverig o het eigenlijk al te vragen hier..
Even mijn "liefdes situatie" schetsen,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) , maar daar ben ik niets mee in geloofwaardigheid als er moet geoordeeld worden over het al dan niet oprecht zijn in het starten van een blijvende relatie voor de rest van mijn leven.
Ik ben sedert meer dan een jaar gescheiden van mijn eerste vrouw ( een Russiche BTW ) waarmee ik 9 jaar getrouwd geweest ben ...2 kids .
Mijn vriendin is 24 ,studeert nog haar laatste jaar, en wij hebben elkaar leren kennen via het net, zoals meerdere hier waarschijnlijk.
Het klikte van de eerste minuut tussen ons in echt alles, het begon begin Oktober 2012, en sedert die datum hebben we echt elke dag een dikke 5 uur de video chat via Skype mooi benut om elkaar zeer hecht te leren kennen, ontelbare sms'jes, en een pak emails....
Op 27 December 2012 ben ik haar gaan bezoeken in Makati, we hebben de eerste 4 dagen alleen doorgebracht in de stad, en we waren op slag smoorverliefd echt super verliefd.
Op 31 December zijn we haar familie vlakbij gaan opzoeken en hebben daar de laatste 6 dagen doorgebracht, een heel gelovige familie, maar eentje die eigenlijk er "goed" voorstaat, ze hebben niets of niemands hulp nodig . maar ze namen mij erg graag op als "bijna " familielid... ja ik heb het eerst met haar overlegd en ze zei "ja" , daar na heb ik het plechtig aan haar ouders gevraagd , en deze stemden toe na een paar concrete vragen van papa.

Het lijkt misschien te mooi om waar te zijn , maar we kunnen elkaar niet meer missen, geen minuut, en er is zelfs geen enkele seconde geweest waarvan ik zou denken .... het zou zo of zo beter geweest zijn , neen alles maar dan ook alles is gewoon perfect tussen ons , ik ga niet zeggen dat ik Brad Pit ben , of dat mijn lieve vriendin een supermodel is , maar er is meer dan alleen fysieke aantrekking tussen ons, er is een echt band , ook al is deze zeer nieuw ik weet het , maar ik weet ook zeker dat ik haar nooit zal opgeven wat dan ook, zij zegt het zelfde, als we niet mogen trouwen van de "wet"  dan zullen we eewig de dierbaarste geliefden blijven.

Nu de vraag ; zouden ze ons gelukkig samen laten blijven en toestemmen in ons huwelijk ? of ons gewoon uitlachen , wat niet verdiend is vindt ik

Mvg

Joge

Hallo welkom op het forum. U laat er ook geen gras over groeien. Is dat niet een beetje te vlug na 3 maanden en 10 dagen samen? Waarom niet wachten en uw vriendin beter leren kennen? Als het echte liefde is kan dit geen probleem zijn. Ga gewoon terug binnen 6 maanden en zie de periode ertussen als een test voor elkaars liefde. Is de wederzijdse liefde en vertrouwen nog hetzelfde of zelfs nog gegroeid, waarom dan niet proberen om te huwen?

groetjes

[joge]

Hallo,

Dank u alvast voor de reactie, ja het is nog maar kort in tijd , maar de gesprekken in  "uren" die we tot nu al gevoerd hebben waren echt zo intens en diep , en over echt alles kunnen we elkaar perfect overweg, ik heb dit nog nooit in een ander persoon gevoeld.
We hebben beide al vaak met verbazing aan elkaar verteld hoe goed we elkaar aanvoelen, het lijkt of we elkaar al meerdere jaren kennen, ik zweer het, zo van dat we elkaar gedachten kunnen lezen soms, ja klinkt een beetje melig misschien, maar het is echt .
En daarom willen we elkaar geen extra seconde missen om het zo te zeggen, mijn plannen zijn al gemaakt en de maand Maart en Oktober zal ik bij haar zijn al, ook voor volgend jaar zijn de vakanties al gepland naar daar toe.
Begrijp me niet verkeerd ik wil haar niet zo direkt naar hier sleuren, neen eerst haar diploma afmaken , heb ik ook aan haar vader verteld dat dat ook zeer belangrijk is voor haar toekomst.
Ha ha de mensen in het plaatselijke gemeente huis aldaar zeiden dat we een mooi koppel vormden :-) , mooie pluim als je het van "niet familie of vrienden" mag horen.
Ik weet zeer goed dat trouwen op de PH voor "altijd" is zeker als je daar voor de kerk getrouwd bent,  en dat is wat we beiden willen.

Dus als ik het goed versta zijn er al  eerder koppels met het zelfde leeftijdsverschil en "geschiedenis" gelukkig getrouwd ?  dat is al een opluchting ,

Erg bedankt voor jullie reactie alvast, en een fijn weekend gewenst

Grts 

[gosternokke]

  Leeftijdsverschil is niet belangrijk in een relatie,  ik verschil zelf bijna 20 jaar met mijn vrouw, en we zijn  (bijna) 15  jaar getrouwd inmiddels.    Wat de 

  autoriteiten  van het leeftijdsverschil tussen U en uw geliefde gaan vinden weet ik niet, maar als ik de verhalen op het forum lees , kom ik tot de conclusie dat je dan in      gelijk in de categorie  ,, schijnhuwelijk,, valt.

  En das heel jammer zeker als je oprecht bent wat je relatie betreft.      Denk dat je moet voorbereiden op een lang  ,, gevecht,, met de autoriteiten in 

[mike-bel]

beste Joge,

ik herken mezelf in uw situatie, behalve het verschil in leeftijd slechts 10 jaar is in ons geval

heb mijn vrouw leren kennen per toeval op yahoo chat in januari 2004 en voelde reeds aan dat het klikte en ze oprecht was , ben er naartoe gegaan in april voor 2 weken en het was alsof we elkaar jaren kenden,een wederzijds gevoel

graag wou zij in juli of augustus naar belgie komen voor een vakantie, maar dit was een njet van de ambassade,
frustrerend is de administratieve rompslomp en lange de weg die je samen moet afleggen om je droom waar te maken, maar als het gemeend is, bereiken jullie zeker je doel, en is het meer dan de moeite waard,
en elke dag uren chatten, meer dan 2 jaar lang !

ben dan zelf 2 of 3 maal teruggeweest, tot we december 2006 in belgie gehuwd zijn,

in jullie geval is uiteraard het grote leeftijdsverschil, welke het niet eenvoudiger maakt, daar de relatie van een "oude" man  met een 25 jaar jongere vrouw, veel vooroordelen oproept
nl : de man voor de sex en om zijn imago op te krikken en de vrouw voor de centen, dat is nu eenmaal de perceptie..
en ook de realiteit
maar uit je verhaal meen ik te begrijpen dat het oprecht is
en 'k zou zeggen ga er voor, doe het rustig aan en laat je niet ontmoedigen door obstakels die jullie pad zullen kruisen, want die mag je zeker verwachten
succes!

[vvjoris]

in jullie geval is uiteraard het grote leeftijdsverschil, welke het niet eenvoudiger maakt, daar de relatie van een "oude" man  met een 25 jaar jongere vrouw, veel vooroordelen oproept
nl : de man voor de sex en om zijn imago op te krikken en de vrouw voor de centen, dat is nu eenmaal de perceptie..
en ook de realiteit

Voor een stuk is dat zo, omdat wij in  meer â,¬, $ of Php ter beschikking hebben, en het leven in  goedkoper is enerzijds, en een 'oudere' man hier maar zelden een partner zal vinden die twintig jaar of meer jonger is ...

Leeftijdsverschil is niet zo belangrijk, zolang het niet echt enorm is (70 - 20 vind ik er ook wel een beetje over)

Maar let op, in het begin gaat het meestal wel goed, vooral als de 'klik' er is, maar vergeet niet dat je het cultuurverschil moet overbruggen, en dat kan pas als je mekaar een tijdje kent, en als je voldoende tijd 'face-to-face' doorgebracht hebt...

[mike-bel]

juist vvjoris, leeftijd is niet zo belangrijk om een goede relatie uit te bouwen

maar in vele gevallen (niet allemaal uiteraard) is dit grote leeftijdsverschil te wijten aan het feit
1)dat armoede troef is en de kano of alien als een "atm" wordt aanzien door de filipina, en hij daar ook gretig gebruik van maakt
stel voor dat je in haar  schoenen staat..., iedereen wil een beetje beter leven

2) de kano of alien die 50, 60 of ouder hier niet meer aan zijn trekken komt bij jonge dames en ginder wel, juist omdat ie centen heeft, niet omdat ie moeders mooiste is en filipinas van 20 op ouwe venten valt.

weeral, er zijn altijd uitzonderingen en mijn inziens behoort de situatie van Joge tot deze







[/quote]

Voor een stuk is dat zo, omdat wij in  meer â,¬, $ of Php ter beschikking hebben, en het leven in  goedkoper is enerzijds, en een 'oudere' man hier maar zelden een partner zal vinden die twintig jaar of meer jonger is ...

Leeftijdsverschil is niet zo belangrijk, zolang het niet echt enorm is (70 - 20 vind ik er ook wel een beetje over)

[/quote]

[joge]

Dank je wel allen voor de oprechte reacties al,

Het is zo dat mijn verloofde zelfs geen geld wilt aannemen van me , ik liet het al vallen dat haar familie eigenlijk niets te kort heeft ten opzichte van anderen daar , en van iets vragen zoals op vakantie hier komen zei ze zelf van daar even mee te wachten , en alles stap voor stap te doen, ze wil me nooit meer kwijt en ik haar zeker ook niet.
Mijn verloofde is ook erg intelligent en steeds de beste van de klas geweest( steeds secretaris geweest) dat is iets wat ik in haar bewonder.
Naar hier komen ligt zeker niet in de plannen voor April 2014..... een lange weg te gaan , ik denk het ook ja ..maar zoek niet op te geven .
We hebben in ons eerste treffen echt elk detail van ons zelf verteld, we hebben samen gehuild ( ja dat kan ook ) maar echt veel gelachen en ook zeer diepe gesprekken gevoerd, dingen die we zelfs tegen niemand anders ooit verteld hebben.
Ik had haar gezegd dat ik open kaart wilde spelen .... ze vond dit zo  prachtig en daarop is onze relatie nog sterker geworden, ik ken haar al beter dan mijn ex vrouw of mijn eigen familie, klinkt weer ver gezocht maar het is de pure waarheid.
Als de papier winkel lukt ,nodig ik jullie graag uit op de receptie bij het burgelijk huwelijk 

Aah een kleine vraag tussendoor , wat is het beste of makkelijkst ? , trouwen in City hall van Pasay City of in de Belgische ambasade in Manila zelf ik las ergens dat het mogelijk is ..

Bedankt al vast voor de eerlijke antwoorden

grts

ps sorry voor eventuele spelfouten ed

[Rich]

Joge,   op het forum en veel plezier hier.

[Paring Belga]

Joge, gaat ervoor.

Doch, tijd zal het uitmaken...

[Amice]

 

Toch even iets ter discussie brengen:

Je(jullie) zeggen trouwen voor altijd..toch?

Waarom zou dat dan perse in de filippijnen moeten waar scheiden niet mogelijk is?
Voor altijd kan ook in belgie of desnoods Denemarken.

Ik zie vooralsnog geen reden om in de filippijnen te trouwen omdat het "voor altijd" is.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen nl "kip ik heb je en de helft van wat jij hebt is van mij nu".

Denk daar eerst eens over na nu je net gescheiden bent.

Zomaar mijn 2 cent   

[ladgar]

,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) ,

Op de PH kunnen ze evengoed de leeftijd schatten , als in gelijk welk land . Als ze u daar jonger schatten is het vleierij , waar ge blijkbaar intrapt.

[Kano]

Joge 

Ik kan mij voorstellen hoe jij je voelt, maar je weet dat liefde ook blind kan maken. Heb je je wel eens afgevraagd waarom een goeduitziende welgestelde jonge vrouw van 24 jaar met een goede opleiding op het internet zoekt naar een levenspartner zoekt en daar kiest voor een 51 jarige gescheiden Belg?  En is het nu zo dat je elkaar slechts 10 dagen in het echt hebt meegemaakt? (4 dagen Manila en 6 dagen bij familie). Ik misgun je niets, maar je loopt wel erg hard van stapel hoor.

[joge]

,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) ,

Op de PH kunnen ze evengoed de leeftijd schatten , als in gelijk welk land . Als ze u daar jonger schatten is het vleierij , waar ge blijkbaar intrapt.

Hoi, ja misshien wel maar het was een ambtenaar van de plaatselijke city hall... geen vriend of bekende, misschien had ie zijn bril verloren kan ook :-)
de tweede was een vrouw at  Starbucks ook geen bekende   :-)



Hier is iets wat ze vandaag schreef tijdens onze Skype meeting :

End is not the end, in fact E.N.D is " Effort Never Dies " and if you get NO in an answer , then remember NO is " Next Opportunity ". Always be positive..


Ik ga dit houden als een onderschrift , goed gevonden vindt ik zelf

Ook zie er iemand liefde maakt blind , correct vooral als het om een erg mooi ogende dame gaat dan durft het brien wel eens naast de ziel lopen en als een blind kieken er op af gaan, maar tussen ons is het net iets anders , het vorige heb ik al mee gemaakt en heb er van geleerd dus na de steen ezel zou er toch iets levenswijsheid moeten over blijven , dank u allemaal wederom voor alle commentaren,

Grts

[koy]

Ikzelf heb ook een relatie met een jongere partner, homo relatie weliswaar, maar maakt niet uit. Als je elkaar graag ziet, maakt het niet uit. Echter, ik zou er nooit aan denken om na 10-tal dagen al aan trouwen te denken. Dit jaar in mei kennen we elkaar 4 jaar en het klikt nog steeds enorm tussen ons en ondertussen ben ik er 5 keer geweest en de laatste keer was dat een hele maand. Een hele maand omdat ik wou zien hou hij zich gedraagt als we niet in een 4-sterren ressort zitten waar alles sowieso perfect verloopt. En ja, zelfs na weken samen te zijn in alledaagse situatie van het Filipijnse familie leven, is de chemistry nog steeds aanwezig. Terug thuis chatten we elke dag via Whatsapp of Facetime of Skype. We kunnen elkaar niet missen en gaan nu voor de 4de keer een visum aanvragen, voor samenwoonst in België vermits ik niet kan trouwen in de PH.

Dus wat ik wil zeggen is, "give it some time" en trouwen kan altijd als de liefde sterk genoeg is.

Succes gewenst!
Koy

[Ronny55]

  Beste Joge ,

   Geniet ervan .......te mooi om waar te zijn....waarom ?? het kan , daar zijn genoeg bewijzen van. Laat je gewoon niet van de wijs brengen door "azijnpissers", wat je nu meemaakt ....ben ik ook doorheen gegaan.
   Heb ook mijn vrouw leren kennen op het net , leeftijdverschil iets minder, 15 jaar, maar ook ik denk dat het er niets mee te maken heeft. Dat de autoriteiten dan iets moeilijker doen .....hmmm...dat zou in de beginne wel kunnen kloppen.
   Ben nu 5 jaar getrouwd ...een schat van een vrouw...ze leid een winkelketen voor huishoudtoestellen, 28 afdelingen verspreid over de  , financieel helemaal onafhankelijk. De bakken kritiek en hoongelach van de "azijnpissers" gelaten voor wat het was. Opletten is altijd geraden en ik lees ook veel goede raad hier ....deze niet te lichtzinnig in de wind slaan. Ik zou zeggen geniet ervan, hou je verstand op de juiste plaats ......en al bij al een slechte ervaring is ook een ervaring.    ....zorg gewoon dat deze niet te duur wordt.

[joge]

Dank je wel Ronny,

Geeft weer wat meer moed se , hopelijk zal de tijd snel voorbijgaan  ( een jaar ongeveer )  bedankt  , groetjes

[boomerang]

Hallo allemaal,

Zoals iedereen kan zien ben ik nieuw hier, en ben een beetje beverig o het eigenlijk al te vragen hier..
Even mijn "liefdes situatie" schetsen,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) , maar daar ben ik niets mee in geloofwaardigheid als er moet geoordeeld worden over het al dan niet oprecht zijn in het starten van een blijvende relatie voor de rest van mijn leven.
Ik ben sedert meer dan een jaar gescheiden van mijn eerste vrouw ( een Russiche BTW ) waarmee ik 9 jaar getrouwd geweest ben ...2 kids .
Mijn vriendin is 24 ,studeert nog haar laatste jaar, en wij hebben elkaar leren kennen via het net, zoals meerdere hier waarschijnlijk.
Het klikte van de eerste minuut tussen ons in echt alles, het begon begin Oktober 2012, en sedert die datum hebben we echt elke dag een dikke 5 uur de video chat via Skype mooi benut om elkaar zeer hecht te leren kennen, ontelbare sms'jes, en een pak emails....
Op 27 December 2012 ben ik haar gaan bezoeken in Makati, we hebben de eerste 4 dagen alleen doorgebracht in de stad, en we waren op slag smoorverliefd echt super verliefd.
Op 31 December zijn we haar familie vlakbij gaan opzoeken en hebben daar de laatste 6 dagen doorgebracht, een heel gelovige familie, maar eentje die eigenlijk er "goed" voorstaat, ze hebben niets of niemands hulp nodig . maar ze namen mij erg graag op als "bijna " familielid... ja ik heb het eerst met haar overlegd en ze zei "ja" , daar na heb ik het plechtig aan haar ouders gevraagd , en deze stemden toe na een paar concrete vragen van papa.

Het lijkt misschien te mooi om waar te zijn , maar we kunnen elkaar niet meer missen, geen minuut, en er is zelfs geen enkele seconde geweest waarvan ik zou denken .... het zou zo of zo beter geweest zijn , neen alles maar dan ook alles is gewoon perfect tussen ons , ik ga niet zeggen dat ik Brad Pit ben , of dat mijn lieve vriendin een supermodel is , maar er is meer dan alleen fysieke aantrekking tussen ons, er is een echt band , ook al is deze zeer nieuw ik weet het , maar ik weet ook zeker dat ik haar nooit zal opgeven wat dan ook, zij zegt het zelfde, als we niet mogen trouwen van de "wet"  dan zullen we eewig de dierbaarste geliefden blijven.

Nu de vraag ; zouden ze ons gelukkig samen laten blijven en toestemmen in ons huwelijk ? of ons gewoon uitlachen , wat niet verdiend is vindt ik

Mvg

Joge

Hallo welkom op het forum. U laat er ook geen gras over groeien. Is dat niet een beetje te vlug na 3 maanden en 10 dagen samen? Waarom niet wachten en uw vriendin beter leren kennen? Als het echte liefde is kan dit geen probleem zijn. Ga gewoon terug binnen 6 maanden en zie de periode ertussen als een test voor elkaars liefde. Is de wederzijdse liefde en vertrouwen nog hetzelfde of zelfs nog gegroeid, waarom dan niet proberen om te huwen?

groetjes

Tijd hoeft echt geen factor te zijn. Je kan gewoon de mazzel hebben de ware in één klap te vinden. Tussen mijn eerste kennismaking via het internet en mijn aankomst op Mactan Airport zaten precies 62 dagen. Inmiddels zijn wij hier over 4 weken al 4 jaar erg gelukkig samen in  en heb er nog geen dag spijt van gehad. Ook wij schelen 27 jaar in leeftijd maar zijn allebeide wat ouder als jullie. Mij had zij niet nodig voor haar onderhoud want zij had een goede baan. Leeftijdsverschil en tijdsbestek maken niet uit als je samen de ware in elkaar ziet en blijft zien.

[Cosyns Guy]

Hallo allemaal,

Zoals iedereen kan zien ben ik nieuw hier, en ben een beetje beverig o het eigenlijk al te vragen hier..
Even mijn "liefdes situatie" schetsen,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) , maar daar ben ik niets mee in geloofwaardigheid als er moet geoordeeld worden over het al dan niet oprecht zijn in het starten van een blijvende relatie voor de rest van mijn leven.
Ik ben sedert meer dan een jaar gescheiden van mijn eerste vrouw ( een Russiche BTW ) waarmee ik 9 jaar getrouwd geweest ben ...2 kids .
Mijn vriendin is 24 ,studeert nog haar laatste jaar, en wij hebben elkaar leren kennen via het net, zoals meerdere hier waarschijnlijk.
Het klikte van de eerste minuut tussen ons in echt alles, het begon begin Oktober 2012, en sedert die datum hebben we echt elke dag een dikke 5 uur de video chat via Skype mooi benut om elkaar zeer hecht te leren kennen, ontelbare sms'jes, en een pak emails....
Op 27 December 2012 ben ik haar gaan bezoeken in Makati, we hebben de eerste 4 dagen alleen doorgebracht in de stad, en we waren op slag smoorverliefd echt super verliefd.
Op 31 December zijn we haar familie vlakbij gaan opzoeken en hebben daar de laatste 6 dagen doorgebracht, een heel gelovige familie, maar eentje die eigenlijk er "goed" voorstaat, ze hebben niets of niemands hulp nodig . maar ze namen mij erg graag op als "bijna " familielid... ja ik heb het eerst met haar overlegd en ze zei "ja" , daar na heb ik het plechtig aan haar ouders gevraagd , en deze stemden toe na een paar concrete vragen van papa.

Het lijkt misschien te mooi om waar te zijn , maar we kunnen elkaar niet meer missen, geen minuut, en er is zelfs geen enkele seconde geweest waarvan ik zou denken .... het zou zo of zo beter geweest zijn , neen alles maar dan ook alles is gewoon perfect tussen ons , ik ga niet zeggen dat ik Brad Pit ben , of dat mijn lieve vriendin een supermodel is , maar er is meer dan alleen fysieke aantrekking tussen ons, er is een echt band , ook al is deze zeer nieuw ik weet het , maar ik weet ook zeker dat ik haar nooit zal opgeven wat dan ook, zij zegt het zelfde, als we niet mogen trouwen van de "wet"  dan zullen we eewig de dierbaarste geliefden blijven.

Nu de vraag ; zouden ze ons gelukkig samen laten blijven en toestemmen in ons huwelijk ? of ons gewoon uitlachen , wat niet verdiend is vindt ik

Mvg

Joge

Hallo welkom op het forum. U laat er ook geen gras over groeien. Is dat niet een beetje te vlug na 3 maanden en 10 dagen samen? Waarom niet wachten en uw vriendin beter leren kennen? Als het echte liefde is kan dit geen probleem zijn. Ga gewoon terug binnen 6 maanden en zie de periode ertussen als een test voor elkaars liefde. Is de wederzijdse liefde en vertrouwen nog hetzelfde of zelfs nog gegroeid, waarom dan niet proberen om te huwen?

groetjes

Tijd hoeft echt geen factor te zijn. Je kan gewoon de mazzel hebben de ware in één klap te vinden. Tussen mijn eerste kennismaking via het internet en mijn aankomst op Mactan Airport zaten precies 62 dagen. Inmiddels zijn wij hier over 4 weken al 4 jaar erg gelukkig samen in  en heb er nog geen dag spijt van gehad. Ook wij schelen 27 jaar in leeftijd maar zijn allebeide wat ouder als jullie. Mij had zij niet nodig voor haar onderhoud want zij had een goede baan. Leeftijdsverschil en tijdsbestek maken niet uit als je samen de ware in elkaar ziet en blijft zien.

Kan daar in meegaan.
Na een 2 tal maanden chatten vertelde ik mijn toen toekomstige  dat ik op bezoek zou komen ergens in juni.In juni was ik daar voor 17 dagen.Na 10 dagen besloten we te huwen,erg snel,weet ik.Hebben enige papieren in orde gebracht voor het huwelijk .Ben toen terug naar Spanje gevlogen en bijna 3 maand later terug gekeerd om er te huwen.Ik was er toen 51 en mijn vrouw 36 en tot nu toe zijn we nog heel gelukkig samen.
Misschien moet men geluk hebben ,ik weet het niet,maar als het echt goed klikt en aanvoeld dan kan ik alleen maar zeggen waarom tijd verspillen en 1 a 2 jaar wachten,tenslotte leert men iemand maar pas goed kennen eens men 24 op 24 uur tesamen is.
En een lange verkering is ook geen zekerheid dat het goed zal draaien eens men gehuwd is.Ken genoeg Belgische koppels waar het na een paar jaar huwelijk fout liep ondanks een jarenlange verkering,spreek dus wel over een Belg gehuwd met een Belgische in dit geval.
Dus als het goed aanvoelt,gaan ervoor maar met de nodige voorzichtigheid.

[joge]

Hallo,

Wederom bedankt om het extra hart "onder de riem" doet goed ook positief commentaar te horen   salamat !et

We zien het beiden wel zeer goed zitten eigenlijk, het wordt beter met de dag zelfs haha , neen serieus, ik ga in Maart + Juni + Oktober telkens voor een maandje naar daar , ik moet bij haar familie thuis verblijven , geen hotel dat willen ze niet haha, en volgend jaar in Maart ook nog eens terug, dus zitten we dik over de 120 dagen samen daar  ( ik had nog ouderschapsverlof staan... ) , ik denk wel dat dat redelijk overtuigend moet zijn , zoals gezegd mijn verloofde zal pas na April 2014 naar hier kunnen komen , misschien iets later.
Ik houd jullie op de hoogte :-)  van de trouwpartij stuur ik wel een fotoke

groetjes en bedankt allemaal

[Baron]

beste Joge,



in jullie geval is uiteraard het grote leeftijdsverschil, welke het niet eenvoudiger maakt, daar de relatie van een "oude" man  met een 25 jaar jongere vrouw, veel vooroordelen oproept
nl : de man voor de sex en om zijn imago op te krikken en de vrouw voor de centen, dat is nu eenmaal de perceptie..
en ook de realiteit
maar uit je verhaal meen ik te begrijpen dat het oprecht is
en 'k zou zeggen ga er voor, doe het rustig aan en laat je niet ontmoedigen door obstakels die jullie pad zullen kruisen, want die mag je zeker verwachten
succes!

Wat mij opvalt is hoe groter het leeftijdsverschil, hoe ouder de man en hoe jonger de vrouw, hoe sneller dat men wil trouwen.
Vreemd! Waarom dan toch?
Neem de tijd, Test je relatie, je zelf en je toekomstige echtgenote, op standvastigheid.

Zelf zijn we, ik ben 5 weken ouder dan haar, ruim 10 jaar een koppel. Ongehuwd. Ik had mij voorgenomen minimaal 10 jaar vol te maken zonder voor de verleiding van al die jonge meiden die me ook willen hebben, te bezwijken. Eerst dan ben ik van mezelf overtuigd dAT WE EEN GOEDE RELATIE HEBBEN, EEN ECHT GOEDE RELATIE, ZOALS VROEGER NORMAAL WAS, DAT MENSEN 40-60 JAAR BIJ MEKAAR BLEVEN, DOOR DIK EN DUN.
Los van het feit dat de topicstarter 25 jaar ouder is, vind ik 22 jaar te jong voor een beslissing die voor het leven is en zo ingrijpend als een huwelijk nou eenmaal is. Dus los van leeftijdsverschil, raad ik niemand aan te trouwen voor zijn / haar 27 ste- 30 ste.

[Baron]

Hallo,

Wederom bedankt om het extra hart "onder de riem" doet goed ook positief commentaar te horen   salamat !et

We zien het beiden wel zeer goed zitten eigenlijk, het wordt beter met de dag zelfs haha , neen serieus, ik ga in Maart + Juni + Oktober telkens voor een maandje naar daar , ik moet bij haar familie thuis verblijven , geen hotel dat willen ze niet haha, en volgend jaar in Maart ook nog eens terug, dus zitten we dik over de 120 dagen samen daar  ( ik had nog ouderschapsverlof staan... ) , ik denk wel dat dat redelijk overtuigend moet zijn , zoals gezegd mijn verloofde zal pas na April 2014 naar hier kunnen komen , misschien iets later.
Ik houd jullie op de hoogte :-)  van de trouwpartij stuur ik wel een fotoke

groetjes en bedankt allemaal

Je gaat je verloofde bezoeken tijdens het ouderschapsverlof ...........   Dat is toch dat speciaal verlof om als ouder ook wat meer kontrakt te hebben met het kind.
Betekent het dat je nog zulk jonge kinderen hebt met een andere vrouw?    

Je eerste zin in dit bericht citerend; het wordt beter met de dag zelfs .......   Haha, dat klopt wel, dit forum wordt beter met de dag!
En met de komende 4 reeds geplande vakanties in nr.1- maart, nr. 2- juni, nr. 3- oktober en nr.4- maart volgend jaar kom je dan al !! dik over de 120 dagen heen.

Nu dan, veel plezier en geluk in maart gewenst!

[Baron]

Ikzelf heb ook een relatie met een jongere partner, homo relatie weliswaar, maar maakt niet uit. Als je elkaar graag ziet, maakt het niet uit. Echter, ik zou er nooit aan denken om na 10-tal dagen al aan trouwen te denken. Dit jaar in mei kennen we elkaar 4 jaar en het klikt nog steeds enorm tussen ons en ondertussen ben ik er 5 keer geweest en de laatste keer was dat een hele maand. Een hele maand omdat ik wou zien hou hij zich gedraagt als we niet in een 4-sterren ressort zitten waar alles sowieso perfect verloopt. En ja, zelfs na weken samen te zijn in alledaagse situatie van het Filipijnse familie leven, is de chemistry nog steeds aanwezig. Terug thuis chatten we elke dag via Whatsapp of Facetime of Skype. We kunnen elkaar niet missen en gaan nu voor de 4de keer een visum aanvragen, voor samenwoonst in België vermits ik niet kan trouwen in de PH.

Dus wat ik wil zeggen is, "give it some time" en trouwen kan altijd als de liefde sterk genoeg is.

Succes gewenst!
Koy

Kun je niet in een ander land huwen? Een land waar jullie beiden dus heen kunnen / mogen / een visum voor krijgen?
T is maar een idee, vermoedelijk heb je er zelf al aan gedacht.

[joeryenivy]

"ik had nog ouderschapsverlof staan..."

shit man, ik krijg er gewoon kippevel van als k t zo lees 

dus ge bent 51, ge hebt 2 kinderen, waarvan eentje nog piep jong vermits ge nog ouderschapsverlof hebt. en me da ouderschapsverlof gaat ge een filipijns meiske bezoeken die half zo oud is als u en nog studeert. om dan me haar te willen trouwen.

en ik lig dan wakker van mijn schatke haar visumanvraag ... ik gaan is goe slape vannacht denk ik

[boldy]

nou ben ik benieuwd of je ook goed geslapen hebt vannacht dan

[joeryenivy]

met mijn ogen dicht zelfs