Bestaat de kans

[Paring Belga]

Joge, gaat ervoor.

Doch, tijd zal het uitmaken...

[Amice]

 

Toch even iets ter discussie brengen:

Je(jullie) zeggen trouwen voor altijd..toch?

Waarom zou dat dan perse in de filippijnen moeten waar scheiden niet mogelijk is?
Voor altijd kan ook in belgie of desnoods Denemarken.

Ik zie vooralsnog geen reden om in de filippijnen te trouwen omdat het "voor altijd" is.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen nl "kip ik heb je en de helft van wat jij hebt is van mij nu".

Denk daar eerst eens over na nu je net gescheiden bent.

Zomaar mijn 2 cent   

[ladgar]

,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) ,

Op de PH kunnen ze evengoed de leeftijd schatten , als in gelijk welk land . Als ze u daar jonger schatten is het vleierij , waar ge blijkbaar intrapt.

[Kano]

Joge 

Ik kan mij voorstellen hoe jij je voelt, maar je weet dat liefde ook blind kan maken. Heb je je wel eens afgevraagd waarom een goeduitziende welgestelde jonge vrouw van 24 jaar met een goede opleiding op het internet zoekt naar een levenspartner zoekt en daar kiest voor een 51 jarige gescheiden Belg?  En is het nu zo dat je elkaar slechts 10 dagen in het echt hebt meegemaakt? (4 dagen Manila en 6 dagen bij familie). Ik misgun je niets, maar je loopt wel erg hard van stapel hoor.

[joge]

,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) ,

Op de PH kunnen ze evengoed de leeftijd schatten , als in gelijk welk land . Als ze u daar jonger schatten is het vleierij , waar ge blijkbaar intrapt.

Hoi, ja misshien wel maar het was een ambtenaar van de plaatselijke city hall... geen vriend of bekende, misschien had ie zijn bril verloren kan ook :-)
de tweede was een vrouw at  Starbucks ook geen bekende   :-)



Hier is iets wat ze vandaag schreef tijdens onze Skype meeting :

End is not the end, in fact E.N.D is " Effort Never Dies " and if you get NO in an answer , then remember NO is " Next Opportunity ". Always be positive..


Ik ga dit houden als een onderschrift , goed gevonden vindt ik zelf

Ook zie er iemand liefde maakt blind , correct vooral als het om een erg mooi ogende dame gaat dan durft het brien wel eens naast de ziel lopen en als een blind kieken er op af gaan, maar tussen ons is het net iets anders , het vorige heb ik al mee gemaakt en heb er van geleerd dus na de steen ezel zou er toch iets levenswijsheid moeten over blijven , dank u allemaal wederom voor alle commentaren,

Grts

[koy]

Ikzelf heb ook een relatie met een jongere partner, homo relatie weliswaar, maar maakt niet uit. Als je elkaar graag ziet, maakt het niet uit. Echter, ik zou er nooit aan denken om na 10-tal dagen al aan trouwen te denken. Dit jaar in mei kennen we elkaar 4 jaar en het klikt nog steeds enorm tussen ons en ondertussen ben ik er 5 keer geweest en de laatste keer was dat een hele maand. Een hele maand omdat ik wou zien hou hij zich gedraagt als we niet in een 4-sterren ressort zitten waar alles sowieso perfect verloopt. En ja, zelfs na weken samen te zijn in alledaagse situatie van het Filipijnse familie leven, is de chemistry nog steeds aanwezig. Terug thuis chatten we elke dag via Whatsapp of Facetime of Skype. We kunnen elkaar niet missen en gaan nu voor de 4de keer een visum aanvragen, voor samenwoonst in België vermits ik niet kan trouwen in de PH.

Dus wat ik wil zeggen is, "give it some time" en trouwen kan altijd als de liefde sterk genoeg is.

Succes gewenst!
Koy

[Ronny55]

  Beste Joge ,

   Geniet ervan .......te mooi om waar te zijn....waarom ?? het kan , daar zijn genoeg bewijzen van. Laat je gewoon niet van de wijs brengen door "azijnpissers", wat je nu meemaakt ....ben ik ook doorheen gegaan.
   Heb ook mijn vrouw leren kennen op het net , leeftijdverschil iets minder, 15 jaar, maar ook ik denk dat het er niets mee te maken heeft. Dat de autoriteiten dan iets moeilijker doen .....hmmm...dat zou in de beginne wel kunnen kloppen.
   Ben nu 5 jaar getrouwd ...een schat van een vrouw...ze leid een winkelketen voor huishoudtoestellen, 28 afdelingen verspreid over de  , financieel helemaal onafhankelijk. De bakken kritiek en hoongelach van de "azijnpissers" gelaten voor wat het was. Opletten is altijd geraden en ik lees ook veel goede raad hier ....deze niet te lichtzinnig in de wind slaan. Ik zou zeggen geniet ervan, hou je verstand op de juiste plaats ......en al bij al een slechte ervaring is ook een ervaring.    ....zorg gewoon dat deze niet te duur wordt.

[joge]

Dank je wel Ronny,

Geeft weer wat meer moed se , hopelijk zal de tijd snel voorbijgaan  ( een jaar ongeveer )  bedankt  , groetjes

[boomerang]

Hallo allemaal,

Zoals iedereen kan zien ben ik nieuw hier, en ben een beetje beverig o het eigenlijk al te vragen hier..
Even mijn "liefdes situatie" schetsen,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) , maar daar ben ik niets mee in geloofwaardigheid als er moet geoordeeld worden over het al dan niet oprecht zijn in het starten van een blijvende relatie voor de rest van mijn leven.
Ik ben sedert meer dan een jaar gescheiden van mijn eerste vrouw ( een Russiche BTW ) waarmee ik 9 jaar getrouwd geweest ben ...2 kids .
Mijn vriendin is 24 ,studeert nog haar laatste jaar, en wij hebben elkaar leren kennen via het net, zoals meerdere hier waarschijnlijk.
Het klikte van de eerste minuut tussen ons in echt alles, het begon begin Oktober 2012, en sedert die datum hebben we echt elke dag een dikke 5 uur de video chat via Skype mooi benut om elkaar zeer hecht te leren kennen, ontelbare sms'jes, en een pak emails....
Op 27 December 2012 ben ik haar gaan bezoeken in Makati, we hebben de eerste 4 dagen alleen doorgebracht in de stad, en we waren op slag smoorverliefd echt super verliefd.
Op 31 December zijn we haar familie vlakbij gaan opzoeken en hebben daar de laatste 6 dagen doorgebracht, een heel gelovige familie, maar eentje die eigenlijk er "goed" voorstaat, ze hebben niets of niemands hulp nodig . maar ze namen mij erg graag op als "bijna " familielid... ja ik heb het eerst met haar overlegd en ze zei "ja" , daar na heb ik het plechtig aan haar ouders gevraagd , en deze stemden toe na een paar concrete vragen van papa.

Het lijkt misschien te mooi om waar te zijn , maar we kunnen elkaar niet meer missen, geen minuut, en er is zelfs geen enkele seconde geweest waarvan ik zou denken .... het zou zo of zo beter geweest zijn , neen alles maar dan ook alles is gewoon perfect tussen ons , ik ga niet zeggen dat ik Brad Pit ben , of dat mijn lieve vriendin een supermodel is , maar er is meer dan alleen fysieke aantrekking tussen ons, er is een echt band , ook al is deze zeer nieuw ik weet het , maar ik weet ook zeker dat ik haar nooit zal opgeven wat dan ook, zij zegt het zelfde, als we niet mogen trouwen van de "wet"  dan zullen we eewig de dierbaarste geliefden blijven.

Nu de vraag ; zouden ze ons gelukkig samen laten blijven en toestemmen in ons huwelijk ? of ons gewoon uitlachen , wat niet verdiend is vindt ik

Mvg

Joge

Hallo welkom op het forum. U laat er ook geen gras over groeien. Is dat niet een beetje te vlug na 3 maanden en 10 dagen samen? Waarom niet wachten en uw vriendin beter leren kennen? Als het echte liefde is kan dit geen probleem zijn. Ga gewoon terug binnen 6 maanden en zie de periode ertussen als een test voor elkaars liefde. Is de wederzijdse liefde en vertrouwen nog hetzelfde of zelfs nog gegroeid, waarom dan niet proberen om te huwen?

groetjes

Tijd hoeft echt geen factor te zijn. Je kan gewoon de mazzel hebben de ware in één klap te vinden. Tussen mijn eerste kennismaking via het internet en mijn aankomst op Mactan Airport zaten precies 62 dagen. Inmiddels zijn wij hier over 4 weken al 4 jaar erg gelukkig samen in  en heb er nog geen dag spijt van gehad. Ook wij schelen 27 jaar in leeftijd maar zijn allebeide wat ouder als jullie. Mij had zij niet nodig voor haar onderhoud want zij had een goede baan. Leeftijdsverschil en tijdsbestek maken niet uit als je samen de ware in elkaar ziet en blijft zien.

[Cosyns Guy]

Hallo allemaal,

Zoals iedereen kan zien ben ik nieuw hier, en ben een beetje beverig o het eigenlijk al te vragen hier..
Even mijn "liefdes situatie" schetsen,  Ik ben 51 maar op de PH schatten ze mij rond 35 :-) , maar daar ben ik niets mee in geloofwaardigheid als er moet geoordeeld worden over het al dan niet oprecht zijn in het starten van een blijvende relatie voor de rest van mijn leven.
Ik ben sedert meer dan een jaar gescheiden van mijn eerste vrouw ( een Russiche BTW ) waarmee ik 9 jaar getrouwd geweest ben ...2 kids .
Mijn vriendin is 24 ,studeert nog haar laatste jaar, en wij hebben elkaar leren kennen via het net, zoals meerdere hier waarschijnlijk.
Het klikte van de eerste minuut tussen ons in echt alles, het begon begin Oktober 2012, en sedert die datum hebben we echt elke dag een dikke 5 uur de video chat via Skype mooi benut om elkaar zeer hecht te leren kennen, ontelbare sms'jes, en een pak emails....
Op 27 December 2012 ben ik haar gaan bezoeken in Makati, we hebben de eerste 4 dagen alleen doorgebracht in de stad, en we waren op slag smoorverliefd echt super verliefd.
Op 31 December zijn we haar familie vlakbij gaan opzoeken en hebben daar de laatste 6 dagen doorgebracht, een heel gelovige familie, maar eentje die eigenlijk er "goed" voorstaat, ze hebben niets of niemands hulp nodig . maar ze namen mij erg graag op als "bijna " familielid... ja ik heb het eerst met haar overlegd en ze zei "ja" , daar na heb ik het plechtig aan haar ouders gevraagd , en deze stemden toe na een paar concrete vragen van papa.

Het lijkt misschien te mooi om waar te zijn , maar we kunnen elkaar niet meer missen, geen minuut, en er is zelfs geen enkele seconde geweest waarvan ik zou denken .... het zou zo of zo beter geweest zijn , neen alles maar dan ook alles is gewoon perfect tussen ons , ik ga niet zeggen dat ik Brad Pit ben , of dat mijn lieve vriendin een supermodel is , maar er is meer dan alleen fysieke aantrekking tussen ons, er is een echt band , ook al is deze zeer nieuw ik weet het , maar ik weet ook zeker dat ik haar nooit zal opgeven wat dan ook, zij zegt het zelfde, als we niet mogen trouwen van de "wet"  dan zullen we eewig de dierbaarste geliefden blijven.

Nu de vraag ; zouden ze ons gelukkig samen laten blijven en toestemmen in ons huwelijk ? of ons gewoon uitlachen , wat niet verdiend is vindt ik

Mvg

Joge

Hallo welkom op het forum. U laat er ook geen gras over groeien. Is dat niet een beetje te vlug na 3 maanden en 10 dagen samen? Waarom niet wachten en uw vriendin beter leren kennen? Als het echte liefde is kan dit geen probleem zijn. Ga gewoon terug binnen 6 maanden en zie de periode ertussen als een test voor elkaars liefde. Is de wederzijdse liefde en vertrouwen nog hetzelfde of zelfs nog gegroeid, waarom dan niet proberen om te huwen?

groetjes

Tijd hoeft echt geen factor te zijn. Je kan gewoon de mazzel hebben de ware in één klap te vinden. Tussen mijn eerste kennismaking via het internet en mijn aankomst op Mactan Airport zaten precies 62 dagen. Inmiddels zijn wij hier over 4 weken al 4 jaar erg gelukkig samen in  en heb er nog geen dag spijt van gehad. Ook wij schelen 27 jaar in leeftijd maar zijn allebeide wat ouder als jullie. Mij had zij niet nodig voor haar onderhoud want zij had een goede baan. Leeftijdsverschil en tijdsbestek maken niet uit als je samen de ware in elkaar ziet en blijft zien.

Kan daar in meegaan.
Na een 2 tal maanden chatten vertelde ik mijn toen toekomstige  dat ik op bezoek zou komen ergens in juni.In juni was ik daar voor 17 dagen.Na 10 dagen besloten we te huwen,erg snel,weet ik.Hebben enige papieren in orde gebracht voor het huwelijk .Ben toen terug naar Spanje gevlogen en bijna 3 maand later terug gekeerd om er te huwen.Ik was er toen 51 en mijn vrouw 36 en tot nu toe zijn we nog heel gelukkig samen.
Misschien moet men geluk hebben ,ik weet het niet,maar als het echt goed klikt en aanvoeld dan kan ik alleen maar zeggen waarom tijd verspillen en 1 a 2 jaar wachten,tenslotte leert men iemand maar pas goed kennen eens men 24 op 24 uur tesamen is.
En een lange verkering is ook geen zekerheid dat het goed zal draaien eens men gehuwd is.Ken genoeg Belgische koppels waar het na een paar jaar huwelijk fout liep ondanks een jarenlange verkering,spreek dus wel over een Belg gehuwd met een Belgische in dit geval.
Dus als het goed aanvoelt,gaan ervoor maar met de nodige voorzichtigheid.