Wat mis je in Nederland t.o.v. de Filipijnen?

[Adriaan]

Ik ben veertien jaar geleden voor het laatst in Nederland geweest. Maar de herinnering daaraan, en eerdere ervaringen, vertellen me dat er in Nederland geen service mentaliteit bestaat - en weinig "openbare" vriendelijkheid.

Ja ik prefereer het winkelen op de Filipijnen. Er is altijd genoeg personeel om je te helpen en in de supermarkets is er een aparte kassa voor "senior citizens" (met een fijne bank om uit te rusten voor dat je aan de beurt bent). En komaan, worden we als witneuzen niet vrijwel overal met meer onderscheiding behandeld dan we verdienen?

Wat ik wel vervelend vind daar is dat er, vooral in de goedkopere malls, zoals bijv. SM in Consolacion (Cebu) vaak zo'n kolere herrie heerst, meestal veroorzaakt door die onzinnige shows met schoolkinderen waaraan vele Filipino's zich vergapen alsof ze een internationaal bekende rock band op het toneel zien. Men kent daarbij maar een stand van de geluidsapparatuur: maximum.

Maar in Nederland, zo vertelt mijn geheugen me, maar ook de verhalen van familieleden en vrienden die naar Australie komen, hebben de overbevolking, het gebrek aan ruimte en het betuttelende overheidstoezicht geleid tot een vorm van stress die hier in Australie, en tot op zekere hoogte ook in de Filipijnen (ondanks de overbevolking daar), ontbreekt. Gebrek aan ruimte leidt tot agressie, men kan dit niet alleen bij dierproeven waarnemen. Ik vind Nederlanders, eerlijk gezegd, een nogal agressief volkje.

Mijn zuster en zwager kwamen niet lang geleden naar Australie voor een bezoek en ze bleven maar zeggen hoe "ontspannen" ze hier alles vonden. Op een gegeven moment stonden we bij het Flindersstreet Station in Melbourne waar de van buiten zichtbare roltrappen de hele dag tienduizenden mensen op en neer brengen en ik vroeg mijn zus: vind je het nog steeds "ontspannen" ("relaxed") hier. Ja hoor, die indruk raakte ze niet kwijt. En mijn zwager, oorspronkelijk Amerikaan, kon op de vaak vrijwel lege autoweg van Sydney naar Melbourne, zijn plezier niet op over het ontspannen rijden.

Ja die mate van ontspanning mis ik wel in de Filipijnen (het verkeer in Cebu is vaak hopeloos en in Manila is het wschl. nog erger) maar ik denk dat er daar toch in het verkeer minder agressie bestaat dan in Nederland.

[Amice]

Ik hoop echt dat het weer zal veranderen hier en dat het weer net als 20 jaar geleden zal worden

Hopelijk ben je dan ook tevreden met een loon dat 50 % lager ligt dan nu.

Uw-loon-steeg-met-50-procent (de laatste 10 jaar)

http://be.hudson.com/Portals/BE/pdf/be-articles-2011_06_25_Vacature_Uw-loon-steeg-met-50-procent.pdf

Verdomme! Ik heb daar maar 10% van gezien!
Waar is die 40% naar toe? 

Wellicht wordt het hiermee duidelijk waarom de lonen 50% gestegen zijn maar jezelf daarvan maar een klein beetje overhoud(meestal genoeg om te niet te sterven)

http://www.nu.nl/ondernemen/4042982/fabrikanten-eurozone-verhogen-prijzen-weer.html

[nils]

In de Filippijnen is service iets wat je overal terug ziet. Zolang je er niet veel extra voor hoef te betalen is het wel ok.
Daarentegen maak ik vaak genoeg mee dat ze ongevraagd hand en span diensten leveren, waar ze dan geld voor willen zien.

Daarnaast is de reden dat de service in Nederland tot een minimum gedaald is, omdat we daar geen geld voor over hebben.
De laatste tijd zijn niet voor niets veel budget stores zoals de action, preismepper en de euroshop groot geworden.
Daarnaast is er al sinds jaar en dag een supermarktoorlog aan de gang om de prijzen te drukken.
Dus naar mijn mening hebben we het aan onze eigen krenterigheid te danken.

[bananacreek]

Ik ben veertien jaar geleden voor het laatst in Nederland geweest. Maar de herinnering daaraan, en eerdere ervaringen, vertellen me dat er in Nederland geen service mentaliteit bestaat - en weinig "openbare" vriendelijkheid.

Ja ik prefereer het winkelen op de Filipijnen. Er is altijd genoeg personeel om je te helpen en in de supermarkets is er een aparte kassa voor "senior citizens" (met een fijne bank om uit te rusten voor dat je aan de beurt bent). En komaan, worden we als witneuzen niet vrijwel overal met meer onderscheiding behandeld dan we verdienen?

Wat ik wel vervelend vind daar is dat er, vooral in de goedkopere malls, zoals bijv. SM in Consolacion (Cebu) vaak zo'n kolere herrie heerst, meestal veroorzaakt door die onzinnige shows met schoolkinderen waaraan vele Filipino's zich vergapen alsof ze een internationaal bekende rock band op het toneel zien. Men kent daarbij maar een stand van de geluidsapparatuur: maximum.

Maar in Nederland, zo vertelt mijn geheugen me, maar ook de verhalen van familieleden en vrienden die naar Australie komen, hebben de overbevolking, het gebrek aan ruimte en het betuttelende overheidstoezicht geleid tot een vorm van stress die hier in Australie, en tot op zekere hoogte ook in de Filipijnen (ondanks de overbevolking daar), ontbreekt. Gebrek aan ruimte leidt tot agressie, men kan dit niet alleen bij dierproeven waarnemen. Ik vind Nederlanders, eerlijk gezegd, een nogal agressief volkje.

Mijn zuster en zwager kwamen niet lang geleden naar Australie voor een bezoek en ze bleven maar zeggen hoe "ontspannen" ze hier alles vonden. Op een gegeven moment stonden we bij het Flindersstreet Station in Melbourne waar de van buiten zichtbare roltrappen de hele dag tienduizenden mensen op en neer brengen en ik vroeg mijn zus: vind je het nog steeds "ontspannen" ("relaxed") hier. Ja hoor, die indruk raakte ze niet kwijt. En mijn zwager, oorspronkelijk Amerikaan, kon op de vaak vrijwel lege autoweg van Sydney naar Melbourne, zijn plezier niet op over het ontspannen rijden.

Ja die mate van ontspanning mis ik wel in de Filipijnen (het verkeer in Cebu is vaak hopeloos en in Manila is het wschl. nog erger) maar ik denk dat er daar toch in het verkeer minder agressie bestaat dan in Nederland.

Cebu..Minglanilla...(een plaatsje..........voordat je Talisay binnen komt)

[gertve]

Ja die mate van ontspanning mis ik wel in de Filipijnen (het verkeer in Cebu is vaak hopeloos en in Manila is het wschl. nog erger) maar ik denk dat er daar toch in het verkeer minder agressie bestaat dan in Nederland.

Ik heb me verbaasd over de afwezigheid van aggressie in het verkeer in Manila. Toen kreeg ik al het idee 'dus zo kan het ook'.
Daarnaast vind ik de kinderen in NL minder 'leuk', meer verwend zeg maar en minder respect naar anderen.

[Michaela]

Ja die mate van ontspanning mis ik wel in de Filipijnen (het verkeer in Cebu is vaak hopeloos en in Manila is het wschl. nog erger) maar ik denk dat er daar toch in het verkeer minder agressie bestaat dan in Nederland.

Ik heb me verbaasd over de afwezigheid van aggressie in het verkeer in Manila. Toen kreeg ik al het idee 'dus zo kan het ook'.
Daarnaast vind ik de kinderen in NL minder 'leuk', meer verwend zeg maar en minder respect naar anderen.

Ik bekijk het anders.
Om te beginnen, toen ik hier kwam vond ik de kinderen inderdaad "brutaal".
Jaren daarna veranderde mijn mening daarover. Ik vind het gezond dat de kinderen een eigen mening hebben, ( ik stimuleer het zeker daarom) en dat ook nog durf te laten horen.
Kijk, in de fil. zijn de kinderen angstig in het algemeen, als ze een eigen mening hebben en dat ook nog laten horen worden ze geslagen of gestraft. Dus eigen mening hebben is snel afgeleerd. Daarnaast worden ze enorm gehersenspoeld. Als kind hoort je, of beter gezegd, moet je zorgen voor de ouders wanneer ze oud zijn. Want oh wee, weet je nog wel hoeveel 'sacrifice" ze hadden om je groot te brengen??? Dat HOORT je terug te geven....en dat word ook ingestampt in je hoofd.
Hoeveel vrijgezelle vrouwen (bij mannen is dit minder) werken nu abroad om vervolgens elke maand het geld te sturen naar de fil? Ze komen niet aan toe om te trouwen, want dat betekent, einde financiële steun aan de ouders.
Kijk, ik ben er niet tegen om de ouders te helpen, absoluut niet. Maar tis niet normaal dat je je hele leven opoffert voor hen.
Houden van je ouders is goed, maar er is een grens...je moet nog als een individu een normale leven kunnen leiden.

[Adriaan]

Ik denk dat de "vrijmoedigheid" (lees ook: brutaliteit, gebrek aan manieren etc.) van Nederlandse kinderen niet alleen opvalt aan Aziaten maar ook aan sommige andere Europeanen. Een nicht van mij woonde in Frankrijk, trouwde er ook en kreeg er kinderen. Maar ze kwam tenslotte terug naar Nederland omdat ze de volgens haar te strenge Franse houding tegenover kinderen niet pruimen kon. Ik denk dat Fransen de tegenover gestelde ervaring in Nederland hebben.

Er is een heel kritisch boekje over Nederland, getiteld "The (Un)dutchables" en geschreven door twee Engelsen, waarin vooral de huns inziiens overgrote Nederlandse toegeeflijkheid t.a.v. kinderen de volle laag krijgt.

Mijn vrouw en ik hebben vaak verschil van mening gehad over onze geadopteerde Filippijnse stiefzoon. Hij kwam hier toen hij 13 jaar oud was, paste zich op school wonderwel aan (geholpen door zijn bekwaamheid in het basketbal en door het feit dat hij van nature "easy going" is) en had al gauw een hoop vrienden.Het was daarbij onvermijdelijk dat hij de Australische manieren van zijn leeftijdgenoten ten dele over zou nemen. Mijn vrouw kon dat niet verdragen. Ik vond hem (vergeleken met mijn eigen kinderen lang geleden) een heel makkelijke puberteit hebben maar zij vond dat hij niet voldoende respect had t.a.v. haar. Zij wilde absolute en kritiekloze gehoorzaamheid; het is m.i. niet realistisch om dat van een puber te verwachten.

Wij zijn de enigen niet met dit probleem. Een in mijn ogen "ideale" gemengde familie (zij Filipina, hij Australiër) kende het ook. Toen hun twee dochters klein waren wilde zij hen vaak met harde hand straffen voor de vergrijpen die ze volgens haar hadden begaan. Hij was daar mordicus tegen en daar kregen ze conflicten over (die hij gewoonlijk won want hij was - hij is vorig jaar overleden - de baas in huis). Ik moet zeggen dat ik die twee dochters, die nu volwassen zijn, ideale kinderen vind. Ze zijn charmant, vriendelijk, uitermate behulpzaam voor hun nu bejaarde moeder en maatschappelijk ook nog bijzonder geslaagd. Mijn vrouw schrijft dat toe aan de superioriteit van de Filippijnse opvoedingsmethoden maar ik ben daar niet zo zeker van. Ik denk dat hun kerkgenootschap ("Zevende Dag Adventisten") er meer mee te maken heeft plus de "zachte hand" van hun vader.

In ieder geval vind ik de autoritaire houding niet alleen van Filipijnse ouders maar ook van Filipijns onderwijzend personeel moeilijk te aanvaarden. Daarmee worden geen kritische staatsburgers gekweekt.

[peldoman]

Wat Adriaan zegt kan ik me in vinden.
Een van de redenen van mijn scheiding met mijn Filipijnse vrouw was ook het verschil
van mening betreffende opvoeding en pubertijd van mijn 2 kinderen.
Dat botste altijd, ik was te goed en te soft voor hun.
Pubertijd kennen we niet in de Filipijnen zegt ze altijd.
Ik probeerde haar altijd uit te leggen dat het haar niet zou lukken om de
jongens naar Filipijnse maatstaven in Nederland op te voeden.
Ze hebben totaal geen respect klaagde ze altijd.
Daarmee klaagde ze naar iedereen, maar ze kreeg van niemand gelijk, gewoon 2 normale  jongens.

En wat Adriaan zegt, met de  opvoeding ,onderwijs ,kweek je geen kritische staatsburgers.
Volgens mij zit daar het grote verschil van de Landen in, alles begint met de opvoeding.

[Amice]

Tja, dat kan best kloppen allemaal en wellicht zou het voor het land beter zijn maar.....
zouden wij dan nog zo graag in de phils zijn en een Filipina willen ?
Of liever gezegd zouden die ons dan nog wel willen?

Overigens vind ik de Nederlandse jeugd of jong volwassenen nu ook niet erg kritisch hoor, ze hebben wellicht een grotere bek maar het ontbreekt ze net zo goed aan daden om die kritiek gestalte te geven en dat is dan wellicht het gevolg van te verwend zijn. Dus of die opvoeding in nederland nou zo goed is te noemen, daar zet ik vraagtekens bij.

[Adriaan]

Amice, als ik je gedachtengang goed volg is je argument ongeveer als volgt: kritisch staatsburgerschap gaat samen met een hoger gemiddeld inkomen en als er een hoger gemiddeld inkomen is hebben Filipina's minder trek in "foreigners". Ja wat te zeggen? Kritisch staatsburgerschap is wschl. eerder een gevolg van een hoger gemiddeld inkomen dan het omgekeerde. Maar afgezien daarvan kun je moeilijk wensen dat een land arm en achterlijk blijft omdat de vrouwen ons dan beter zien zitten.

Wat Nederland betreft: ik geloof dat er daar een beter geïnformeerd publiek debat bestaat dan bijv. in Australie. Een van de criteria die je hier kunt aanleggen is het aantal opinie - week- en maandbladen. Dat is daar veel hoger dan hier (in Australie). Dat heeft vele oorzaken die ik verder zal laten rusten.

Echte opiniebladen bestaan er in de Filipijnen geloof ik niet. Ik heb er tenminste nooit een gezien. Wel wordt er heel wat af geredeneerd en becommentarieerd in Filipijnse dagbladen. Ik las regelmatig de "Philippine Daily Inquirer" en was vaak verbaasd over de vlijt van die columnisten (sommigen produceren elke dag iets) en de kwaliteit van hun commentaar.