BEROEP INSTELLEN TEGEN WEIGERING VISUM

[jiggy]

BEROEP INSTELLEN TEGEN WEIGERING VISUM

INLEIDING
Wellicht zijn meerdere leden, of juister geformuleerd hun partner, aangelopen tegen een geweigerd visum.
Onderaan die weigeringsbeslissing wordt dan verwezen naar de mogelijkheden hiertegen in beroep te gaan : nietigverklaring en/of schorsing. Dit is een elementair onderdeel van een democratisch rechtssysteem : met kan de genomen beslissing betwisten.

Een visum is echter een aangelegenheid , behorend tot het publiek, administratief recht. De uitspraak zal gebeuren door een Raad, en niet door een rechtbank. Het resultaat, het verschil zit hem hier in dat die Raad de bestreden beslissing kan vernietigen, maar ze NIET door haar beslissing zal vervangen. M.a.w. : ze gaat enkel na of de overheid, bij het nemen van de beslissing zelf de regels wel heeft gevolgd.  Toegepast op visa : de weigering kan worden vernietigd. Daardoor wordt ze geacht nooit te hebben bestaan (annuleringsbeslissing) maar bekomt men geen visum. Een nieuwe uitspraak, geheel volgens de regels moet worden genomen. Of... men dient een nieuwe aanvraag in, waarbij de overheid er uiteraard uiterstzezorg voor moet dragen niet op dezelfde manier in de fout te gaan.

DE RAAD VOOR VREEMDELINGENBETWISTINGEN

is opgericht bij wet van 15 september 2006 tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. Deze wet kwam tot stand ten gevolge van het wetsontwerp ingediend door de regering bij de Kamer van volksvertegenwoordigers op 10 mei 2006.
De belangrijkste reden voor deze diepgaande hervorming was de globale gerechtelijke achterstand in het vreemdelingencontentieux, voornamelijk bij de Raad van State, maar ook bij de thans opgeheven Vaste Beroepscommissie voor Vluchtelingen (VBC) waarvan de Raad de historische achterstand erfde. Vanaf zijn ontstaan stond de Raad voor twee belangrijke uitdagingen: enerzijds diende de Raad een contentieux te verwerken dat in 2003-2004 82% van de beroepen voor de Raad van State vertegenwoordigde en anderzijds diende hij de historische achterstand van de VBC weg te werken.

Bij het aannemen van de Europese Visumcode (Schengenvisa) werd voor wat België betreft de beroepsmogelijkheid tegen een geweigerd visum kortverblijf dan ook  toegewezen aan deze Raad.
Men komt derhalve volledig in de materie van "asielaanvragers, uitdrijvingen, illegaal verblijf".
Dat merkt men des te meer wanneer men de wetgeving van de procedure doorneemt, de terminologie leest en ook.. de praktische moeilijkheden om aan de vormvereisten voor dergelijk beroep te voldoen.

Wet van 15-12-1980 (meerbepaald art. 39/2 ivm instellen beroep) :

http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_loi/change_lg.pl?language=nl&la=N&cn=1980121530&table_name=wet

En... gezien de grote dossierachterstand bij die RvV kan het tot een jaar of langer duren vooraleer men een uitspraak mag verwachten. Je zou voor minder ontmoedigd worden om alle rechtsmiddelen uit te putten en .... DAT WEET EN BESEFT MEN BIJ DVZ !

Hier de link naar de website van de RvV waar je een beter inzicht kan krijgen over de werking, samenstelling en procedures  (lees de verhelderende FaQs...) :

http://www.rvv-cce.be/nl



IN BEROEP GAAN TEGEN GEWEIGERD VISUM
(lang verblijf: gezinshereniging, student, ... kort verblijf: toerisme, vrienden- of familiebezoek...)

Zoals bij elke betwiste , voor de betrokkene nadelige maatregel, kan je dus overwegen hiertegen in te gaan.
Een eerste , elementaire vraag, die men zich ZELF dient te stellen is , of je wel degelijk aanvoelt of kon vaststellen dat die overheid in de fout is gegaan. Zoals ik immers zei in de aanhef : de RvV zal immers NIET in de plaats van DVZ opnieuw beoordelen, doch slechts oordelen of de "spelregels" door de overheid zijn gevolgd bij het nemen van de beslissing.
Je kan dus ook tijdens die procedure geen NIEUWE elementen, bewijsstukken voorleggen om te visumaanvraag te staven. Onthou je in ieder geval in een verzoekschrift van allerlei niet dienende commentaren over DVZ, blijf bij de zaak : over vermeende schending van de "spelregels" !

De slaagkansen zijn inderdaad bijzonder klein, doch... niet onmogelijk. Zo niet zou dergelijke mogelijkheid tot beroep zonder voorwerp zijn.

Bij het overwegen van een beroep heb je die slaagkansen zelf in de hand, of moet je ze inschatten of creëren :

-   zijn er elementaire toepassingen van de regels (wetgeving, visumcode ,.. ) geschonden ?
-   kan je deze afdoende aantonen, met verwijzing naar die regels ?
-   kan je aan de vormvereisten voldoen om een ontvankelijk beroep in te stellen?

1 Elementaire schending van de regels. 
De mensen van de ambassades en DVZ zijn uiteraard door dagelijkse ervaring op de hoogte op wat ze moeten letten bij visumaanvragen en zullen er over waken dat ze bij hun beslissing binnen de regels blijven. Vandaar dat de genomen beslissingen zo "stereotiep" lijken en vaak van algemene aard zijn : woorden waarmee je alles kunt bewijzen en ... afkeuren. Doch... als je de arresten van de RvV eens doorneemt, zal je zien dat er wel degelijk gevallen zijn waarbij DVZ net door toepassing van die algemene regels vervalt in stereotiepe uitspraken, die GEEN blijk geven van terdege onderzoek van het individuele dossier.
Bvb. Terugkeergarantie of ernstige twijfel daar aan kan niet zomaar als uitgangspunt genomen worden, doch kan pas na GRONDIG onderzoek te worden omgebogen in een ERNSTIGE twijfel om zo tot een negatieve beslissing te komen.  Voor de sterk geïnteresseerden : lees het Arrest Koushkaki maar eens na :

http://www.kruispuntmi.be/sites/default/files/hvj_c84-12.pdf

2. Aantonen van schending van rechtsregels

Dat is uiteraard arbitrair, doch zich baseren op het "zorgvuldigheidsbeginsel"  is een belangrijk of zelfs enig middel om op "objectieve" wijze de "subjectiviteit" door onvolledigheid van de beslissing succesvol aan te vechten denk ik.
In het geval van een visum : een beslissing die genomen werd en NIET getuigt dat men die genomen heeft, rekening houdend en in overweging hebben genomen van ALLE DIENENDE elementen uit een dossier is betwistbaar . Men geeft echter de "wijsheid " aan de Raad om hierover te oordelen.

Dit vergt uiteraard een grondige kennis van het administratief dossier bij de overheid.
En... laat dat nu net het punt zijn dat waar DVZ en de ambassades moeilijk over doen. Als je dan al in het kader van "openbaarheid van bestuur" een afschrift heb kunnen bekomen/afdwingen, zullen ze die vraag tot kopij "chronologisch" behandelen, zich houdend aan de 30 dagen die ze in het kader van de wet op openbaarheid van bestuur hebben. Maar.... Aan de andere kant : een beroep moet je ook instellen binnen de 30 dagen !

3. Vormvereisten voor een ontvankelijk beroep :

Die staan ook netjes opgelijst in de wettekst alsook eenvoudig uitgelegd in de FAQs om de website van de RvV.

Wanneer je een concreet geval van een geweigerd visum gaat toetsen hieraan , zal je merken dat dit een quasi schier onmogelijke opdracht is, of.. inspanningen vergt, totaal buiten verhouding tot het gestelde doel!  Doch... als dit nog het enige overblijvend rechtsmiddel is, de enige reddingsplank... dan zal je die moeten nemen.
Zoniet ... blijf je ter plaatse trappelen, ontneemt men zichzelf verder uitzicht op een visum en vervalt men uit frustratie in zelfbeklag en algemeen bekritiseren van "de overheid".

Wanneer een uitspraak door de RvV ook negatief uitvalt voor de aanvrager, moet men dus aanvaarden dan men zelf  "te subjectief" dacht. Die aanvaarding kan dan leerzaam en louterend werken, meen ik.

Hieronder enkele vormvereisten voor een beroep. Hieruit blijkt duidelijk dat "het clienteel" waarvoor deze wetgeving bedoeld is, voornamelijk bestaat uit mensen die hier reeds illegaal verblijven en die worden geconfronteerd met een nadelige maatregel, zoals afkeuring van asiel , uitdrijving, of iets dergelijks :

- beroep kan ENKEL ingesteld worden door de AANVRAGER of een ADVOCAAT

Hoe kan een derdelander dat praktisch gezien ZELF doen, wanneer de omstreden maatregel net inhoudt dat hij/zij het land niet binnen mag?
Het haar praktisch beletten van deze vorm zou inhouden dat hij/zij in belangrijke mate de toegang tot de rechter wordt ontnomen !
Ook door een advocaat : dit is praktisch niet werkbaar, gelet op de fysieke afstand tussen hen beiden  EN... DE KOSTEN hieraan verbonden. Die zijn voor wat een "friends visit visum" betreft totaal in wanverhouding tot het gestelde doel : een ereloon betalen van (meer dan) een Filippijns jaarloon om hier een aantal weken op bezoek te mogen komen ! Ik zie het nog geen enkele belg of Unieburger doen : naar de rechtbank stappen in de wetenschap dat dit hem een jaarloon zal kosten ...

- verzoekschrift moet worden vergezeld van 4 eensluidend verklaarde afschriften.

Als de aanvrager ZELF in beroep gaat : hoe kan hij/zij dat verzoekschrift laten legaliseren in een Belgisch gemeentehuis???
Niet onmogelijk, doch... quasi niet werkbaar

- De verzoeker moet een "woonplaats" kiezen in Belgïe . Enkel die term wijst op het feit dat de wetgeving quasi eenzijdig er van uitgaat dat de verzoeker hier fysiek, doch illegaal op het grondgebied is. Men had beter "referentie- of correspondentie-adres als term gekozen, want het gaan hier over het adres in België waar alle briefwisseling van de RvV naar wordt gestuurd.

- De verzoeker moet ter rechtszitting verschijnen, dus bij de uitspraak aanwezig zijn op 
zitting van de Raad. Dat KAN hij/zij niet : de toegang tot het land werd immers juist door de besteden maatregel (weigering visum) ontzegd !!
Wel bestaat er sinds enkele jaren een volledig schriftelijke procedure. Ik weet echter niet in hoeverre de verzoeker die zelf kan aanvragen , om zo tegemoet te komen aan zijn onmogelijkheid ter zitting te verschijnen of dat het aan de Raad zelf is om te bepalen in welke gevallen die procedure zal worden toegepast.

––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Tot hier mijn bedenkingen mij het rechtsmiddel waar de ambassade en DVZ o zo graag naar verwijzen om op die manier verlost te worden van "lastige vragen". Doch.... Dat rechtsmiddel is, in de gegeven omstandigheden een "lege doos" voor visumaanvragers en eigenlijk totale KAFKA : hun aanwezigheid hier is quasi vereist om een ontvankelijk beroep te kunnen instellen, doch... laat die "mogelijkheid tot aanwezig zijn"  hen ontnomen zijn door het geweigerde visum .....

Met andere woorden : al is de overheid zo vriendelijk en correct om de beroepsmogelijkheid aan te geven op het einde van de weigeringsbeslissing, ze weten maar al te goed dat HUN bevindingen, advies of weigering quasi ontegenspreekbaar is en dat... is mijns inziens...  in een democratische rechtspraak, in tegenstrijd tot de fundamentele rechten van de mens.

Zal men zich misschien tot het Europees Hof moeten wenden om DAT dan op een ordentelijke werkbare wijze af te dwingen???
Tja... voer voor politici en juristen, dat gaat in ieder geval mijn petje te boven....


Tot slot : ieder zijn mening, doch... blijven jammeren over een negatief resultaat leidt tot frustratie en formuleren van bedenkingen die niet eens juist zijn.
"Ieder nadeel heb echter zijn voordeel" (Johan Cruijff?)  : Doe iets waar je kan of denkt te kunnen, het kan in ieder geval wijzer maken...
Ga niet aan de klaagmuur staan, maar tracht die te slopen, of .. er toch enkele stenen uit te peuteren...
Baat het niet , schaadt het niet : een uitspraak in beroep zal de zaak tot de essentie herleiden : waar zat de overheid in fout en.. wat is een ontegensprekelijk gebrek van de aanvraag zelf....

[bruno13]

never ending story

[jiggy]

never ending story

Ja, ergens wel, Bruno. Doch.. zulke situaties maken me sterker, dagen me uit. Want ergens heb ik nog steeds een rechtvaardigheidsgevoel. Dat "onredelijke" beslissingen of houdingen terecht aullen gewezen worden.
Ik kan voor 100x100 % bevestigen dat er GEEN ENKELE intentie was, is of zal zijn om de regels niet te volgen en mijn vriendin hier illegaal te laten verblijven via een kegaal middel, een Schengenvisum. Helaas... kan zij dat voor slechts 99 % voldoende aantonen. Dat ene 1% wordt dan aangegrepen en uitvergroot. Andere elementen onderbelicht en niet vermeld door de ambassade , in hun verslag naar DVZ. DAT is niet objectief!
Dat... heb ik kunnen vaststellen door lezing van de kopij van het dossier.

Het is de "omgekeerde bewijslast": men is "schuldig" tot men ZELF 100 % onschuld heeft bewezen...

Never ending... maar zoals gezegd... het daagt me verder uit. Niet door te gaan jammeren of klagen, maar alle (rechts)middelen aan te grijpen in mijn verweer, steeds op een correcte en beleefde manier. Edoch dan... wordt het plotseling stil langs de andere kant. En richt ik mij hogerop over die onverantwoorde wijze van "onbehoorlijk bestuur"

Wordt vervolgd...

[bruno13]

the strong survive
maar het word moeilijker         

[jiggy]

Ik ben net terug van Brussel, waar ik bij de RvV het door DVZ neergelegde administratief dossier heb kunnen inkijken.
Voorafgaand was ik verwonderd dat dit kon, vermits ik niet eens in de plaats van visumaanvrager beroep kon instellen. Dus... in feite volgens de vreemdelingenwet zuiver en heel concreet "een derde" persoon ben.

Doch... vermits als "woonplaats" voor de correspondentie in deze procedure mijn thuisadres werd gekozen (moet in België) , en.. vermits mijn vriendin door de omstreden beslissing België niet binnenmag ( weigering "friends visit visum) staat op de aangetekende brieven van RvV steeds ook mijn naam vermeld. 

Dusse.. kon ik deze morgen het GANSE dossier inkijken. Ook dat van Manilla.
Het is een zeer interessant (lect)uur geworden. Zeker met wat zo "off the record" allemaal wordt gemaild tussen de diensten... over "ons". Daarmee werd mijn vermoeden bevestigd : er wordt veel stereotiepe taal gebruikt in beslissingen, doch bij pertinente vragen... is men bij de diensten vlug het noorden kwijt. Dat zegt veel over de "bagage" van sommigen en... het resultaat daarvan in hun beslissingen. Ook wordt bij intern mailverkeer het suggestief taalgebruik, gebaseerd op een negatieve ingesteldheid, neigend naar discriminatie of vooringenomenheid niet geschuwd !

Ik ben dus.... veel wijzer geworden, doch...
meer ga ik hier niet over zeggen, want... her en der wordt gesuggereerd dat "de ambassade of DVZ meeleest"? 

Ik had in dat kader reeds vroeger gesuggereerd aan de admin om topics van persoonlijke aard, dus met vermelding van situaties met quasi natrekbare persoonlijke gegevens in "enkel voor leden" onder te brengen.
Ik ben daarin nog steeds vragende partij... 

[josv]

Ik ben dus.... veel wijzer geworden, doch...
meer ga ik hier niet over zeggen, want... her en der wordt gesuggereerd dat "de ambassade of DVZ meeleest"? 

Ik had in dat kader reeds vroeger gesuggereerd aan de admin om topics van persoonlijke aard, dus met vermelding van situaties met quasi natrekbare persoonlijke gegevens in "enkel voor leden" onder te brengen.
Ik ben daarin nog steeds vragende partij... 

Dat heeft verdomd weinig nut. DVZ kan toch ook gewoon forumlid worden !

[jiggy]

Ik ben dus.... veel wijzer geworden, doch...
meer ga ik hier niet over zeggen, want... her en der wordt gesuggereerd dat "de ambassade of DVZ meeleest"? 

Ik had in dat kader reeds vroeger gesuggereerd aan de admin om topics van persoonlijke aard, dus met vermelding van situaties met quasi natrekbare persoonlijke gegevens in "enkel voor leden" onder te brengen.
Ik ben daarin nog steeds vragende partij... 

Dat heeft verdomd weinig nut. DVZ kan toch ook gewoon forumlid worden !

Ja, dat zou uiteraard /"verdomd" kunnen. Doch ik meen mij te herinneren dat wie zich aanmeldt als kandidaat- lid een korte schets van zijn binding met de Filippijnen dient op te geven?

Je kan nog verder gaan in die gedachtengang? Wat als een van de leden hier gedeelde informatie doorspeelt aan DVZ? Dan hoeven ze zelfs niet mee te lezen.   

Ik blijf bij mijn mening : dergelijke , vaak persoonsgebonden materie is mijns inziens iets voor "alleen voor leden". Toevallige lezers hebben hier sowieso geen boodschap aan....