Te mooi om waar te zijn.....

[Carpie]

of ben ik één van de weinige gelukkigen?

Hmmm, de titel laat alvast vermoeden dat ik heel wantrouwig ben. Niks is echter minder waar.

Hieronder het relaas van een nieuwe sedert kort aangegane relatie.....

Nadat ik kortelings alleen kwam te staan en ik toch een paar vrienden heb die met een Filipijnse vrouw getrouwd zijn ben ik op aanraden van 1 van hun eens op een site gaan kijken. "Je zult je ogen niet geloven" was zijn reden die hij opgaf, " je komt net binnen in een snoepjeswinkel" was het andere verhaal erachter.

Nu, ik wist totaal niet wat te verwachten en toch maar eens gaan piepen. Hmmmm, 10122 meisjes (nu ja, meisjes.....varieërend van 18 tot 50+) ter beschikking dus waar begin je hé.

Na ettelijke tientallen pagina's te doorbladeren kom ik op pagina 104(er waren maar 1044 pagina's en die 104 staat echt in mijn geheugen gegrift) en t'was bingo. Ik zag daar iemand waarvan ik zei tegen mezelf, kijken naar dat profiel !!!!!!

Ja, alles leek dik in orde, haar omschrijving, haar beschrijving, haar levensmotto, het klikte in mijn ogen. Met een klein hartje toch maar gereageerd (ik ben niet echt een jager ) en nog geen 24 uur later kreeg ik mijn eerste reactie.

Wow, dit had ik nooit verwacht maar..... het was geen makkelijke, zodra ze op YM kwam en ik niet meteen antwoorde was het van " sorry to bother you, you are busy it seems" en lap, weg was ze........

Hmmm, dit kon ik niet laten gebeuren want voor mij stond al vast dat zij de ware was, vraag mij niet waarom maar eens in je leven kom je zo iemand tegen waarvan je zegt, yep, thats the one for me......

Na een keer of 5 op die manier afgescheept te zijn kan ik haar op dag 3 eindelijk strikken voor een lang gesprek, en met een lang gesprek bedoel ik ettelijke uren.

Ik weet dat de meeste mij hier nu omver zullen schieten maar om een lang verhaal kort te maken, na 3 dagen was ik compleet verkocht en werd er al gesproken over....jaja, trouwen. Ik weet het, klinkt totaal onlogisch maar ik herhaal, ik had en heb daar zo'n sterk gevoel bij dat ik niet verder kijk dan dat moment.


Mijn vriend heeft mij ondertussen al een keer of 10 gek verklaard, wat steek jij uit, geniet nu eens van wat er allemaal te vinden is inplaats van U meteen te binden.... Maar verdomme, als ik meteen mijn goesting vind, waarom moet ik verder zoeken?


We zijn nu 7 weken verder, ettelijke 100derden uren gechat verder en het gevoel dat er bij het eerste moment was is alleen maar versterkt.

Tot op heden hebben wij al heel wat diepgaande gesprekken gehad waar discussies niet uit de weg worden gegaan, echte discussies waar geen enkel onderwerp wordt uit de weg gegaan. Niet één keer heeft zij ge-opperd dat ze geld wil, niet 1 keer heeft zij achter iets materealistisch gevraagd want integendeel, tot op heden mocht ik van haar al 2 pakketjes ontvangen waar ik niet eens 1 stuurde. (ondertussen wel gebeurd)

Ergens blijft er natuurlijk de vraag hangen, hoe oprecht zijn ze maar het zou mij ten zeerste verbazen dat.....

Maar begin maart weet ik meer, want dan ga ik diegene gaan opzoeken die mij nu al 7 weken gek maakt, mij terug een reden in het leven geeft en waar ik eigenlijk alles zou willen voor doen. Echter, dat wordt falikant geweigerd, ze heeft haar eigen trots en wil alles zelf verwezelijken. Dit sterkt mij nog meer in mijn gevoelens en dan zeker in haar oprechte gevoelens.

Wordt vervolgd.................

[xav]

ik wens je alvast veel succes in maart  maar een goed advies, probeer met beide voeten op de grond te blijven... ik weet dat het moeilijk is, heb het zelfde meegemaakt als jij, zoals velen denk ik... voor mij is het uitstekend afgelopen en ik hoop voor jou het zelfde... maar er zijn ook anderen... en eens je elkaar echt ontmoet kan het toch zijn dat het toch niet echt zo klickt zoals je dacht...

maar nog es... veel succes 

[Baliw-katok]

Ik weet dat de meeste mij hier nu omver zullen schieten maar om een lang verhaal kort te maken, na 3 dagen was ik compleet verkocht en werd er al gesproken over....jaja, trouwen. Ik weet het, klinkt totaal onlogisch maar ik herhaal, ik had en heb daar zo'n sterk gevoel bij dat ik niet verder kijk dan dat moment.

Goe zot ben jij !! ... net zoals ik destijds.  Toevallig hebben mijn vrouw en ik vandaag nog eens onze map met liefdesbrieven van onder het stof gehaald. Ja inmiddels documenten van 16 jaar geleden.  Had haar mijn eerste brief geschreven (nog geen internet !) in juni 1993 en nauwelijks na vier maanden over en weer te hebben geschreven (en ook wel eens gebeld of k7-tje opgestuurd) deed ik haar een huwelijksaanzoek eind september van hetzelfde jaar.  In april 1994 hebben we elkaar voor het eerst ontmoet en amper 14 dagen later waren we getrouwd.  Ik heb nog steeds het gevoel dat ik toen het groot lot heb gewonnen.

Kijk goed uit, volg je gevoelens maar schakel ook je hersenen niet uit !

Veel suc6

Baliw-katok

[Rich]

Ergens blijft er natuurlijk de vraag hangen, hoe oprecht zijn ze
.

Hoi Carpie.
Vanzelfsprekend stel je jezelf die vraag. Als je denkt de vrouw van je dromen gevonden te hebben is het wat jouw vraag betreft een kwestie van geluk.

Als je het land en zijn cultuur niet  of nauwelijks kent, dan zou ik me daar ik gaan verdiepen.

Veel geluk en succes.

[Carpie]

Ondertussen zijn we vlot de kaap van 3 maand gepasseerd en is het aftellen ingezet.

Nog amper 5 weken scheiden mij van mijn lieftallig vrouwtje. Worden het 5 lange weken, nee, totaal niet daar het werk er wel voor zorgt dat ik mij niet verveel en uiteindelijk zijn er elke avond nog es die 3 tot 4 uur gezellig samen praten (yep, dat kan ook via Yahoo Messenger  )

De maanden worden weken en stilaan begin ik in termen van dagen te spreken.

Ik kan bijna niet meer wachten 

Grtz

Jo

[nils]

Hey Jo,

Enigzins zullen menigeen de enthousiasme van de eerste ontmoeting herinneren. 
Zo was in het begin contact met elkaar ook een full time baan erbij. 

Laat het hopen dat het raak is.
Alleen een goed advies, laat de verliefdheid, de tijd en moeite en de kosten die je maakt niet je zelfreflectie in de weg staan.
Hiermee bedoel ik, wees altijd eerlijk naar jezelf en ga na of jullie echt bij elkaar passen.
Dit lukt vaak het best als alle verliefdheid en emoties bedaard zijn.

Bij mij was de eerste ontmoeting in persoon net als op de chat, je praat over hetzelfde, reageert het zelfde etc.
Toen wist ik dat de klik aldaar was. Uiteraard heeft het enkele bezoeken geduurd voordat ik wist dat we verder moeten gaan.
Maar dit zal je ook wel allemaal meemaken.

Daarnaast zal je al vrij snel merken dat het vrij normaal is in de Filippijnen dat je als buitenlander een steentje bijdraagt bij uitjes etc.
Bereid je hier op voor hoe je hiermee om wilt gaan en dit indirect aan haar vrij snel bekend te maken bij activiteiten.
Het dillema is altijd, als je iemand uitnodigt hebben ze niet altijd geld en als je ze niet uitnodigt kan dat onbeleefd zijn. 
Daarnaast is lenen bij een niet wetende buitenlander gelijk aan geven. (alhoewel er genoeg uitzonderingen zijn.)
Mijn persoonlijk advies houdt je hand op de knip totdat je de persoon in kwestie kent, dan wel met je vriendin verder wilt.
Dit is in het kort een paar culture shocks/valkuilen bij een eerste bezoek.

Hopelijk portretteer ik niet alles te negatief, maar het zeker belangrijk om je zelf emotioneel/cultureel goed voor te bereiden.
Dit bezoek kan namelijk een verandering van je toekomst betekenen in positieve, maar soms helaas ook in negatieve zin bij een foute beslissing.

Maar iig veel geluk en hou ons op de hoogte,

Nils

[Phille]

Carpie ik wens je heel veel succes!

Je verhaal is herkenbaar voor velen onder ons, ik heb ook dergelijke ervaring, alhoewel iets minder snel verkocht maar dat zal wellicht aan mezelf liggen en wat meer ervaring met chatten; hoed u voor hun onschuldige uitstraling (puppy eyes) en verdomd "killing smile" en sommige zijn verdomd geslepen  maar wat niet wilt zeggen dat er velen echt wel oprecht zijn. Ikzelf heb ervoor gekozen om mijn voetjes op de grond te houden, hoe moeilijk het ook is, en ze een aantal keer in het echt te onmoeten alvorens enige lange termijn engagementen aan te gaan. Voor ik mijn vriendin ging bezoeken gingen de gesprekken over trouwen (trouwen in 2010), wat ik uiteraard zag zitten, maar uiteindelijk was ze daar niet geheel eerlijk over, ze wilt wel trouwen, maar niet zo snel, maar durfde dat niet zeggen; zoals velen zeggen ze dat wat wij willen horen. Ondertussen hebben we dit volledig uitgeklaard, zij was bang dat ik voor iemand anders zou kiezen als ze eerlijk was over haar intenties. Een huwelijk tussen ons zal iets voor binnen een jaar of 2 zijn, misschien zelfs 3 ... geeft mij alleen maar zoveel extra tijd om haar nog beter te leren kennen dacht ik dan maar, alhoewel ik ze doodgraag bij mij zou hebben. Vele vrienden verklaren mij ook zot, commentaar van, ze is nog zo jong en weet nog niet wat ze wilt ... wel, ze weet verdomd goed wat ze wilt, maar durfde het gewoon niet zeggen; nu dus wel! Kwestie van open kaart te spelen. Dus, carpie, ik wens jou heel veel succes, er is niks zo fijn als op dat kleine roze wolkje te zitten, dromen van een mooie toekomst 

@ Nils

Het klopt idd dat men meestal er gewoon vanuit gaat dat de buitenlander veel geld heeft en bijgevolg het vanzelfsprekend is dat die dan ook alles betaalt. Dit heb ik tijdens mijn vorige bezoek aan mijn vriendin een aantal keer aan den lijve ondervonden. Zoals bijvoorbeeld, na bezoek aan haar familie terugvliegen naar Manilla, ging de jonge zus ook mee en was het vanzelfsprekend dat ik het ticket betaalde; zij is nog student, dus heeft zeker de centen niet, mijn vriendin studeert ook nog, dus die heeft de centen ook niet ... dus tja, heb ik het maar betaald, het was uiteraard ook geen mega bedrag, we spreken over 60 euro. Kan je hierover zeuren, waarschijnlijk wel, met het resultaat dat ze je als gierigaard beschouwen want in hun perceptie, je kan met de glimlach 70.000 pesos betalen om naar de Filippijnen te komen, je kan met gemak een resort betalen die paar 1.000 pesos per nacht kosten, maar 4.000 pesos voor de jonge zus haar ticket zou een probleem zijn ... en vanuit dat standpunt kan ik het wel begrijpen. Ik heb er niet over gezeurd en gewoon betaald 

Verder wil ik nog kwijt dat ik vroeger, tot voor een paar jaar, meerdere keren met een Vlaamse ben gaan uiteten, en die verwachten ook niet anders, velen vinden ook dat de man betaald, zo verschillend is het hier nu ook weer niet.

En laat ons eerlijk zijn, uitjes kosten daar ook niet veel en als je op die manier jezelf in een goed blaadje kan zetten en hun gelukkig maken dan doe ik dat met de glimlach. Het is alleen maar een kwestie van de kerk een beetje in het midden te houden, aangeven wanneer men vindt dat het overdreven wordt. 

[Robert]

Phille,

Ik ben het niet helemaal met je eens, je opmerking men gaat ervan uit dat je betaald vind ik wel makkelijk. In mijn optiek mag er wel eerst gevraagd worden of iemand mee mag met het vliegtuig. Anders zitten ze ook uren in de bus, dus moet geen gewoonte worden, let wel is mijn mening. Een vriend van mij liet zijn vriendin met haar zus naar Tacloban vliegen, had geld gegeven voor een bepaalde periode ( erg dom vond ik ). De dames hebben gewoon een vlucht gepakt en waren 3 keer zo duur uit als normaal, de rest in de provincie afgegeven en kwamen los weer terug, dat was het budget voor 2 maanden. Waarschijnlijk dachten ze 2 dagen.
Ik hoop verder dat Carpie een mooie tijd zal hebben, maar successtories zoals hier ook beschreven zijn het niet altijd natuurlijk.
Persoonlijk zou ik wel zo iemand willen ontmoeten waar hij mee chat, maar zou zelf ook eens eerst wat van het land willen zien en niet meteen 2 of 3 weken vast willen zitten, maar we zijn allemaal anders dat besef ik.
Voorlopig ben ik net weer terug en baal ik daar al weer goed van.

[nils]

Het probleem wat veel buitenlanders in de Filippijnen onderschatten is dat de veel Filipinos een instelling hebben van live your life to the fullest.
Of terwijl geef het geld in een keer goed uit i.p.v. gespreid, omdat je maar een keer in je leven zoveel geld krijgt???
Dit is zeer goed terug te zien in feesten waar bezuinigen als je het geld heb taboe is en delen een must.
Dus het denken over geld is op de Filippijnen korte termijn. Want als je geld heb kan je het uitgeven.
Uiteraard is het bovenstaande erg banaal, maar deze logica   zit in het hart van menigeen Filipino.
En als je gul bent dan bezorgd God het geld vanzelf weer terug, dat staat in de bijbel.

Het ultieme is het huwelijksfeest. Dit is een schranspartij waar de helft van de 'bekende' halverwege de bruiloft ceremonie vertrekt.
In Nederland noemen we dit eerst een receptie. Maar in de Filippijnen ben je uitgenodigd voor alles en als het eten op is, is het feest over.
Persoonlijk had ik hier wel moeite mee, maar je kan moeilijk boos worden op een hele bevolkingsgroep.  
Uiteindelijk heb ik genoten van de goed kanten van de cultuur, waar ik het credo once in a life time vanuit een ander perspectief heb bekeken.  

Mijn advies is daarom bij een eerste keer. Maak duidelijk aan je vriendin wat jij normaal vindt als je ergens naartoe gaat op een indirecte tactische manier!!!
Als je iets organiseert met elkaar, overleg of je dit samendoet of wie ze meeneemt.
Vertel vooral niet een week van te voren wanneer en wat je gaat doen en op welk tijdstip, anders komt er ongenodigd gezelschap.
Neem vooral zelf het initiatief of vraag gewoon wat leuk is en neem zelf de beslissingen.
Dit niet om onaardig zijn, maar de veel rijke Filipinos zijn business men/woman en beslissen zelfs soms wat genodigden eten.  

Nu kom ik misschien als een iets te autoritair persoon over, maar tegenwoordig begrijpt mijn vrouw de westerse cultuur al te best en klaagt ze er zelf ook over.
Dus nu staan er niet gelijk 10 familie leden op de stoep als je gaat zwemmen.  
En als we dat willen dan nodigen we ze kort van te voren uit.

[Carpie]

Tja, ik heb van bovenstaande al het één en ander mogen horen en zelfs opmerken 

Maar, blijkbaar heb ik toch een schot in de roos want onder geen beding wil zij ooit een uitgebreide huwelijksceremonie met aangelanden

Enigste wat er uitkomt is sparen, sparen en nog es sparen zodat we zonder al te veel problemen samen kunnen starten.

Ik geef maar een voorbeeld, blijkt dat ze ginds enkel vrij duur haardroger kunnen kopen of krultang, stel ik voor om het mee te brengen in maart...... liever niet, geef dat geld niet uit enz enz...

Weet je, bij mij is het eerder een gevecht om iets cadeau te kunnen doen, ze wordt zelfs boos als ik iets opstuur (neemt ze uiteindelijk wel aan hoor, zo dom is ze nu ook weer niet  )

Wat blijkt nu, zij heeft ondertussen al heel wat pakjes gestuurd en dit kost daar telkens toch een ferme pak pesos...........

Nu ja, afwachten, ik begin stilaan op hete kolen te zitten (jaja, alleen maar "hete kolen") om te vertrekken dus ik kijk er echt naar uit.

Ergens beseft ik wel dat het nog allemaal pril is maar toch, ik denk dat je dit maar 1 keer meemaakt in je leven, vlam, boenk en pats, meteen een schot in de roos (zal natuurlijk moeten blijken een keer ze mijn gezaag leert kennen )

Ik hou jullie op de hoogte maar geloof me, ik heb er goede hoop op  

Grtz

Johan