Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

Zomer in de "onsalighe eylanden"

Gestart door Adriaan, maandag 18 april 2016, 05:11:19

Vorige topic - Volgende topic

Adriaan



Op een van mijn wandelroutes (mijn favoriete) volgt Iovanni, mijn 45 jaar jongere zwager die me chauffeert,  me op geringe afstand per auto (ik mocht eens een beroerte krijgen). Maar hij zet die wagen neer op een punt waar de weg in een onverhard pad overgaat dat naar beneden leidt. Er is niets aan het eind van die weg Kuya, alleen maar een rivier. Maar ik ben toch gaan kijken en dat doe ik nu elke keer wanneer ik die route wandel. Want aan het eind WAS een rivier. Er is nu alleen maar een dakloze aarden tunnel met wanden van meer dan twee meter hoog en een kurkdroge bodem. El Ninjo heeft ook hier toegeslagen. Het land is in de greep van een droogte die op enkele plaatsen tot wanhoop van de boeren heeft geleid.In het "donkere Zuiden" van het zuidelijke eiland Mindanao, in de provincie North Cotabato, leidde dat tot een protestactie van de weg blokkerende boeren. Ze hadden geen eten meer en wachtten op een beloofde uitdeling van rijst die maar niet afkwam. Iemand (het staat niet vast wie want ze schuiven allemaal de schuld van zich af) gaf de politie de opdracht de weg vrij te maken. Dat leidde tot een botsing waarbij twee boeren werden dood geschoten. Een politie agent raakte ernstig gewond. Ik zei het al, de politie is hier niet, zoals dat opvoedkundige Nederlandse liedje beweerde," je beste kameraad."

Maar de vingers wezen al gauw naar de gouverneur van de plaats die onnodig getreuzeld zou hebben met die rijst uitdeling ("we moeten de juiste procedures volgen" zei ze - en dat betekent in de Filippijnen "red tape" zo lang als morgen de hele dag). Buitenstaanders boden rijst aan waarop die gouverneur, een middelbare dame, gepikeerd reageerde: "Willen ze ons beledigen?" Nou graag gouverneur). Enfin ze heeft nu haar "come uppance" want de Ombudsman (eigenlijk een 73-jarige dame en voormalige opperrechter) die hier erg machtig is en carrières niet kan maken maar wel breken heeft haar in staat van beschuldiging gesteld  (even zo goed is ze kandidate voor de volgende gouverneursverkiezing dit jaar en ze heeft geen tegenkandidaat). Waar wordt ze van beschuldigd? Ze bestelde duizenden liters diesel voor een wegkarwei dat maar een fractie van die voorraad vereiste? Waar is de rest gebleven? Die diesel werd geleverd door een benzine station dat het eigendom van haar moeder is ... Naar alle waarschijnlijkheid was dus een deel van die levering fictief hoewel er wel voor werd betaald (hier een verjaardagskadootje moeder).

Ja het is dus een hete zomer voor de "onsalighe eylanden". Men rekent hier met de "heat index", dat is dus niet alleen de door de thermometer geregistreerde temperatuur maar de hitte die door het lichaam wordt gevoeld - en dat is dus ook een zaak van de vochtigheidsgraad die hier gewoonlijk veel hoger is dan bijv. in Australie (waar we soms in de zomer hogere temperaturen  maar een lagere "heat index" hebben dan hier). Men stelt dat we bij 51 graden in de gevarenzone komen. De zaak wordt alarmerend en acuut gevaarlijk bij 54 graden. Voor zover ik weet is hier nergens nog die 54 graden bereikt maar de onderste limiet van de gevarenzone (51 graden) is soms  al op verschillende plaatsen overschreden. Niet hier overigens. De temperaturen hier zijn buiten meestal nog erg dragelijk omdat we niet ver van de zee zitten en een verkoelend zeewindje vaak een welkome gast is.

Ik bemin (met een schuldig geweten vanwege die boeren) El Ninjo. Dag aan dag zonneschijn en blauwe hemels van "dawn to dusk". En wat de pret nog groter maakt: alle kwellende insecten, zoals die venijnig stekende zandvliegjes ("nikniks") en muskieten zijn totaal verdwenen. Wel hebben we een invasie gehad van termieten die ook vocht nodig hebben en die het bij de gratie van onder mijn keukenkastjes stomende elektrische ketel daar in het kennelijk bevochtigde hout konden vinden. Ze hadden onder de oppervlakte (want ze kunnen geen licht verdragen) al een goed deel van onze keukenkastjes opgevreten voor dat we de schade ontdekten. Onze klusjesman heeft ze gereproduceerd maar nog niet opgehangen.


Maar de nare "beasties" zijn voorlopig verdwenen en ik kan ongestoord in mijn tuintje zitten en het oog laten dwalen van groen naar blauw en van blauw naar groen. Heerlijk. Ik zie niet uit naar de regentijd wanneer die kwelgeesten waarschijnlijk weer terug komen.