Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

Wilders' Indische achtergrond en de NSB

Gestart door Adriaan, zaterdag 28 mei 2016, 05:58:37

Vorige topic - Volgende topic

Adriaan

Hier zijn een paar fragmenten van een lang artikel door Lizzy van Leeuwen. Van Leeuwen is goed thuis in Indische kringen omdat ze zelf een Indo is.




De politieke roots van Geert Wilder

Wreker van zijn Indische grootouders


Geert Wilders lijkt alle politiek te reduceren tot vraagstukken van grensbewaking, volkstelling en volksverplaatsing. Displacedness vormt het steeds terugkerende motief van zijn betoog en niet toevallig ook van zijn verborgen Indische familiegeschiedenis.  
door LIZZY VAN LEEUWEN


Voor wie thuis is in kringen binnen de Indische gemeenschap is het niet onbekend dat Wilders juist op het punt van grenzen trekken veel bijval vindt van de oudere generaties Indische Nederlanders. Die al dan niet heimelijke instemming komt van totok- (blanke) en vooral van Indo-kant. Voor hen is Wilders een regelrechte branie: een lefgozer, een rebel, een ontregelaar. Afkeer van en angst voor moslimimmigratie en het fenomeen multiculturaliteit tekenden opvallend veel van de zichtbare politieke activiteit van Indische Nederlanders sinds de late jaren zeventig.

Serieuze vormen kregen deze sentimenten in 1980 met de oprichting van de Centrumpartij door de Indo Henry Brookman, destijds werkzaam aan de VU. De Centrumpartij kritiseerde het minderhedenbeleid en profileerde zich als een nationalistische anti-immigratiepartij; leden van de oervorm van de Centrumpartij, de NCP, hadden in 1980 Marokkanen overvallen die in een kerk in hongerstaking waren vanwege dreigende uitzetting. In deze tijd werden Indische Nederlanders voor hun gevoel door de overheid 'weggezet' als culturele minderheid, terwijl het Nederlanderschap, de vaderlandse taal en cultuur en de aanhankelijkheid jegens Oranje vanouds juist gevierd werden onder Indo's. Het idee onder één noemer terecht te komen met Turkse en Marokkaanse moslims, broeders van de Indonesiërs die hen na een bloedige klopjacht, de bersiap, uit hun moederland hadden verjaagd, was voor vele Indo's onverteerbaar, zoals nog na te lezen valt in oude nummers van het Indische lijfblad Moesson.
...

Het is opvallend hoe constant de deelname was van Indische Nederlanders aan partijvorming op basis van conservatief-nationalistische, (neo)koloniale beginselen, vergeleken met de deelname aan de progressieve beweging. De focus lag daarbij sterk op beschermen en bewaken van grenzen en op insluiten en/of buitensluiten van bevolkingsgroepen. In de jaren dertig, nog in Nederlands-Indië, sloten relatief veel Indo's zich aan bij de NSB (zeventig procent van het ledenaantal). Dit was het geval vanwege het ultranationalistisch Hollandse karakter van de partij, maar ook vanwege de grote angst voor het oprukkende Indonesische nationalisme.
De NSB had in de kolonie een ander (niet-racistisch) karakter en een andere plek dan in Nederland. De partij bood Indo's de kans om zichzelf en elkaar te laten zien dat zij 'Hollandser dan de Hollanders' wilden zijn en dat zij zich geheel identificeerden met de Nederlandse culturele erfenis en met oranje-blanje-bleu. Niet vergeten moet worden dat de koloniale elite in die tijd nagenoeg blank was. Omdat de Indische NSB een autoritair gezag voorstond, evenals het eeuwige behoud van de kolonie voor het vaderland, zagen veel Nederlanders in Indië in de partij dé oplossing om de dreiging van de opstandige, islamitische 'inlanders' te keren. Bij zijn succesvolle bezoek aan Nederlands-Indië in 1935 werd Anton Mussert zelfs tot tweemaal toe ontvangen door gouverneur-generaal De Jonge.
Nog voor de NSB leden ging werven, had in Batavia overigens al de eerste bijeenkomst van de Nederlandsch-Indische Fascisten Organisatie plaatsgehad, onder leiding van de Indo majoor b.d. Rhemrev. Ook hij maakte zich sterk voor terugdringing van de 'inlandse' invloed op het bestuur en herstel van de leidende rol van Nederlanders in de kolonie, maar kreeg minder aanhang.
...
Zo was een van de eerste bekende politici die zich opvallend tegendraads uitliet over het vreemdelingenbeleid en de multiculturele samenleving VVD-prominent Frits Bolkestein, die een Indische moeder had. Hij viel op omdat hij in zijn tijd de enige EU-commissaris was die zich fel keerde tegen eventueel EU-lidmaatschap van Turkije. Tevens 'torpedeerde' hij, zo meldde het KRO-programma Reporter, als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel de handelsrelaties met Indonesië, iets waarvan hij ook al was beticht toen hij daar nog werkte voor Shell. Onder Bolkesteins hoede zou Wilders in 1998 zijn entree maken als VVD-Kamerlid, nadat hij als fractiemedewerker jarenlang speeches voor Bolkestein had geschreven.
De opkomst van de Indische NSB in de jaren dertig werd niet alleen veroorzaakt door Nederlands-Indisch patriottisme en de vrees voor Indonesisch nationalisme. De economische crisis werd in Nederlands-Indië zeer diep gevoeld en ook daarom klonk de roep om een autoritair en daadkrachtig bestuur steeds luider. Door bedrijfssluitingen nam de werkloosheid onder alle bevolkingsgroepen snel toe. De ambtenarensalarissen werden geregeld verlaagd, wat de Indo's – in groten getale werkzaam bij de overheid – hard trof. Vanaf ongeveer 1900 had vooral deze groep in Nederlands-Indië geleefd met een groeiende angst voor een Indonesische revolutie. Vanwege hun gemengde afkomst was het onzeker of er na zo'n wisseling van de wacht nog wel plaats voor hen was in hun geboorteland. 'Europa' was voor hen een abstract begrip; een plek om 'met verlof' te gaan voor hoger geplaatste ambtenaren.

...

Dat het een risico inhield voor ambtenaren om in zulke onzekere tijden voor een jaar met Europees verlof te gaan, ondervond Johan Ording, de grootvader van Geert Wilders.

IN HET NATIONAAL ARCHIEF, tussen de vele vergeelde stukken die bewaard zijn gebleven van het Commissariaat voor Indische Zaken – dat direct onder de minister van Koloniën viel – bevindt zich een lijvig dossier, geheel gewijd aan Ording. Het dossier is in 1935 afgesloten en vermoedelijk pas deze zomer voor het eerst weer opengeslagen.
Ording, een geboren Utrechter, was adjunct-inspecteur voor het financieel toezicht op de regentschappen en stadsgemeenten in de provincie Oost-Java. Het eerste half jaar van zijn verlofperiode, najaar 1933, had hij doorgebracht in Nice. Daarna was hij neergestreken in het kerkdorp Grubbenvorst nabij Venlo, samen met zijn uit een oude Indische familie afkomstige vrouw Johanna en hun zeven kleine kinderen. Ording had zich om economische redenen tijdelijk in het afgelegen Grubbenvorst gevestigd. Terwijl hij al in Nice zat, was hij in Soerabaja namelijk (opnieuw) failliet verklaard. In Grubbenvorst ontving hij najaar 1934 onverwacht een telegram met het bericht dat hij wegens ongeschiktheid voor de dienst was ontslagen. Hij kreeg het advies zo snel mogelijk pensioen aan te vragen. Dat pensioen werd almaar niet uitbetaald, waardoor hij in grote geldnood kwam. Wederom ging hij failliet. Nog veel erger was dat Ording en zijn gezin, naar later zou blijken, geen passage terug naar Nederlands-Indië kregen vergoed, omdat hij in Nederland geboren was. Zijn vrouw en kinderen waren echter wél allemaal op Java geboren.

Voor de zwangere Johanna, afkomstig uit de bekende en grote Indisch-joodse familie Meijer en gewend aan een zwerm van bedienden om zich heen, moet het eerste verblijf in Nederland vreselijk zijn geweest. De zorg voor de kinderen (de oudste was dertien) zal op haar alleen zijn neergekomen: een nieuwe ervaring in vreemde omstandigheden. Waarschijnlijk kon zij het lokale dialect amper verstaan. De eerste maanden ontving de gestrande familie nog een klein bedrag aan voorlopige bijstand uit Indië, waarop wegens de schulden ook nog werd gekort. Twee maanden na de bevalling van Johanna in januari 1935 hield deze bijstand zonder berichtgeving op. Ording en zijn gezin raakten aan de bedelstaf en werden daarnaast ook bedreigd met huisuitzetting. Hij schreef het Nationaal Crisiscomité om steunverlening.

Ondanks een serie verzoeken om informatie had Ording nog steeds niet gehoord waarom hij, na zeventien jaar, ongeschikt was verklaard voor de dienst. Weliswaar had hij in de privé-sfeer geregeld met grote financiële moeilijkheden en faillissementen te kampen gehad (die hij toeschreef aan de 'tijdelijke niet gehele toerekeningsvatbaarheid' van zijn echtgenote). Ook was hij vlak voor zijn vertrek voorlopig in een andere functie tewerkgesteld. Toen hij eenmaal vertrokken was uit Indië kwam uit dat Ording opnieuw hoge schulden had gemaakt tijdens een lange tussenstop op weg naar de boot, in Soekaboemi (waar Wilders' moeder als zevende kind geboren werd, waarschijnlijk in het ouderlijk huis van Johanna). In Soekaboemi was ook justitieel onderzoek geopend naar beschuldigingen van oplichting en 'flesschentrekkerij' door het echtpaar. Wat later vast kwam te staan was dat Ording ettelijke schuldeisers bewust had benadeeld, niet alleen in Nederlands-Indië, maar ook op verlof in Nice. Zijn ambtelijke beoordelingen waren echter altijd meer dan voldoende geweest en volgens ambtelijke berichten waren 'zijn capaciteiten niet ongunstig'.

Ording bleef dus in het duister over de reden waarom hij geen pensioen ontving en waarom de voorlopige bijstandverlening plotseling was stopgezet: hij ontving geen enkel nader bericht, niet uit Nederlands-Indië en niet uit Den Haag. Ten einde raad wendde hij zich in april 1935 met een aangrijpend verzoekschrift tot minister van Koloniën Colijn, waarin Ording hem vroeg zijn gezin 'op het laatste moment van een algeheelen ondergang' te redden. 'Thans laat de provincie [Oost-Java] mij en mijn gezin, bestaande uit buiten mijzelf en echtgenote acht zeer jeugdige kinderen, over aan de publieke liefdadigheid. Thans, Excellentie, heerscht in mijn gezin broodnood.' Op advies van gouverneur-generaal De Jonge besloot Colijn om Ordings pensioenaanvraag toch af te wijzen. Volgens De Jonge had Ording zich in Nederlands-Indië aan 'zoodanig ernstig wangedrag' schuldig gemaakt dat hij daarmee al zijn pensioenaanspraken had verspeeld. Er was vanuit Oost-Java gerapporteerd dat hij 'geen orde op zijn zaken kon stellen', dat hij 'zoowel in financieel als in moreel opzicht geheel onbetrouwbaar' was en dat hij 'evenals zijn echtgenoote gewend is vèr boven zijn stand te leven'. Dat Ording zich op geen enkel moment had kunnen verdedigen tegen deze overzeese aantijgingen had bij de besluitvorming kennelijk geen gewicht in de schaal gelegd.
...

De gang van zaken was voor de 33-jarige Johanna, gewend aan een comfortabel bestaan in de tropen, ongetwijfeld een diep traumatische ervaring, evenals voor haar acht kinderen. Ze was vervallen tot bittere armoede, afgesneden van haar familie en van haar geboorteland, zonder enig vooruitzicht op terugkeer. Ze was bovenal op slinkse wijze haar land uitgezet. Haar vader, die ze niet meer zou terugzien, overleed in 1942 in Soekaboemi. Haar moeder zou de Japanse bezetting en de bersiap overleven en in 1946 als postkoloniale migrant intrekken bij het gezin van Johanna, op 82-jarige leeftijd. Terugkeren naar het Nederlands-Indië van weleer zat er toen voor niemand meer in. Indonesië was voortaan voor de Indonesiërs, al wilde nog niet iedereen dat tot zich door laten dringen.

Ording slaagde erin in Nederland opnieuw carrière te maken, ditmaal in het militaire gevangeniswezen. In de rang van majoor gaf hij leiding in het beruchte interneringsoord voor collaborateurs Fort Honswijk, waar vandaan ook de deportatie van honderden (Nederlandse) NSB'ers en SS'ers naar Nieuw-Guinea plaatsvond. Ording gaf verder leiding aan de strafgevangenis Scheveningen en later aan die in Leeuwarden. Ondanks zijn uiteindelijke rehabilitatie is het waarschijnlijk dat zijn wrange verlofervaring bittere sporen heeft achtergelaten in zijn gezin. In 1961, twee jaar voordat hun kleinzoon Geert er geboren zou worden, vestigden Ording en zijn vrouw zich opnieuw in Venlo. Volgens Wilders woonden zijn grootouders 'op een halve kilometer afstand' bij hem vandaan en bezocht hij ze vaak. Ording zou in 1976 overlijden; zes jaar later – Geert was toen achttien – stierf Johanna.

Zowel Wilders' moeder als zijn grootmoeder en overgrootmoeder hadden zich dus op Nederlandse bodem bevonden toen het doek viel voor Nederlands-Indië en in december 1949 de – afgedwongen – soevereiniteitsoverdracht werd ondertekend. Het oude zeer van de lange Tweede Wereldoorlog moest worden opgeruimd en de postkoloniale herschikking van groepen en grenzen kwam op gang: een proces dat behalve gerechtigheid ook veel koloniaal geïnspireerd ressentiment met zich meebracht. Dat laatste vertaalde zich onder meer in de Haags-Indische lobby's en de politieke en ambtelijke carrières van 'Indische jongens' vanaf begin jaren vijftig.
Hoewel de Nederlandse regering het de Indische Nederlanders moeilijk heeft gemaakt om naar Nederland te vertrekken, omdat ze daarvoor te 'Oosters georiënteerd' zouden zijn, zijn de meesten er toch in geslaagd. Ze zouden ervaren dat ze noch in Indonesië noch in Nederland welkome burgers waren. Eén op de vijf migreerde (door) naar de VS, Canada of Australië. Zij die toch in Indonesië bleven, zijn in 1957 door Soekarno, op het hoogtepunt van de Nieuw-Guineacrisis, ten slotte het land uitgezet.

WILDERS' UITSPRAKEN en stellingnamen lijken wonderwel in de conservatieve en kolonialistische kaders te passen die ook andere politici van Nederlands-Indische origine meer dan een halve eeuw geleden hebben gesteld. Patriottisme, versterking en behoud van de Nederlandse invloedssfeer, waarden en cultuur en een heilig geloof in de natiestaat als panacee (zoals destijds 'stamland' Nieuw-Guinea) staan daarin voorop. Ook voor Wilders is 'terug naar de toestand van vroeger' vaak het leidmotief en dat leidt soms tot verrassende claims. Zo pleitte hij vorig jaar serieus voor de 'hereniging' van Vlaanderen met Nederland, zodat het mythische Groot-Nederland eindelijk op de kaart kon worden gezet (overigens destijds een bekend NSB-streven). Wilders schreef toen in NRC Handelsblad: 'Het wordt tijd leiderschap te tonen om de historische fouten alsnog recht te zetten. Nu is het moment.' In dezelfde sfeer vroeg hij onlangs in de Kamer of minister Verhagen bereid was 'de onvermijdelijke opheffing van België te bespoedigen'. Tegelijkertijd verkondigt hij dat 'onze soevereiniteit als natie wordt verkwanseld'. Wilders pleitte ook voor de verplaatsing van de Nederlandse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem, 'als beloning voor Israël',
..."

Luke

Wat heeft dit met de PH te maken?
Dacht dat je een Eigen webstek had Adriaan?
Waarom het daar de  uiteenzetting verder voeren ipv van hier telkens maar weer een (zeik) duel aan te gaan!

Ifugao

Citaat van: Luke op zaterdag 28 mei 2016, 06:08:19
Wat heeft dit met de PH te maken?

Niets, daarom staat het ook in "Europa\Nederland".  :atyourservice:

Adriaan



Luke:

Zeikduel? Foei.

Ifugao gaf al het juiste antwoord op je vraag.

Ter completering: een aantal leden is kennelijk zeer bij Wilders betrokken. Daarom dacht ik dat een verhaal over zijn achtergrond relevant zou zijn al is het voor sommigen dan onwelkome informatie.

Ik had verder de indruk dat dit forum was bedoeld als een plaats voor meningsuitwisseling, niet als een echo-galerij. Dat mijn meningen je niet welkom zijn is geen reden om ze "gezeik" te noemen.

O.B.Bommel

Citaat van: Adriaan op zaterdag 28 mei 2016, 06:40:35

..... Daarom dacht ik dat een verhaal over zijn achtergrond relevant zou zijn al is het voor sommigen dan onwelkome informatie.

Ik had verder de indruk dat dit forum was bedoeld als een plaats voor meningsuitwisseling, niet als een echo-galerij. Dat mijn meningen je niet welkom zijn is geen reden om ze "gezeik" te noemen.
Dat verhaal is absoluut niet relevant dus dacht je verkeerd, zo diep ligt het helemaal niet. Maar dat dringt blijkbaar niet door. Waar haal je dat verband vandaan, ik zie dit stuk overigens als een manipulatieve redenering die verdere discussie hierover dood slaat. Ik verzin het ter plekke: Pseudo-wetenschappelijk populisme.

Maar ik noemde al je valkuil (overtuiging van je eigen gelijk gekoppeld aan diskwalificatie van andersdenkenden), als er al 2 mensen zijn die hier eenzelfde afwijkende mening hebben die niet strookt met die van jou dan is het wat jou betreft een echo-galerij.

Respecteer nu eens meningen van anderen is mijn advies en blijf niet drammen. Dat een aantal zich verbaal wat minder kunnen uitdrukken diskwalificeert hun mening niet. Dan kun je vragen stellen in plaats van meningen opdringen.

En nogmaals, ik ben niet bij Wilders betrokken, bij geen enkele politicus om dat maar even ten overvloede te melden. Ik zou weleens je visie willen horen over onze nieuwe politieke partij DENK, nu we toch bezig zijn.
Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

klootzakken (voorheen Jens)

wat tracht je nu met dit verhaal te zeggen  Adriaan ? . pas wel op met je antwoorden  :lachen:  want de beste stuurlui staan aan wal .

je lijkt wilders wel .
grote mond tegen de baas , je mag op dit forum geen eigen mening hebben . dan volgt een ban , haha . verrek maar met het forum.
Reactie van de Admin: Bovenstaande werd door dit lid geplaatst nadat hij op zijn taalgebruik aangesproken werd. Zulke leden kunnen we missen.

Ifugao

Citaat van: O.B.Bommel en Tom Poes op zaterdag 28 mei 2016, 09:35:03

Respecteer nu eens meningen van anderen is mijn advies en blijf niet drammen. Dat een aantal zich verbaal wat minder kunnen uitdrukken diskwalificeert hun mening niet. Dan kun je vragen stellen in plaats van meningen opdringen.


Wel een beetje kort door de bocht Bommel. Je kunt van Adriaan niet verwachten dat hij zich verlaagd tot het nivo van sommige deelnemers hier, evenals je van laatstgenoemde ongeletterden kan verwachten dat zij zich kunnen uitdrukken  op zijn nivo. Een beetje respect voor Adriaan is wel op zijn plaats.

Welnu Adriaan, wat wil je eigenlijk zeggen met het hele verhaal. De relevantie ontgaat ook mij een beetje.
Wilders spreekt de taal van het onderbuikgevoel, waarmee de kiezers nergens anders terecht kunnen.
De kiezers zijn de gevestigde elite duidelijk spuugzat en willen verandering zoals je ziet in de V.S. (Trump) de PH (Duterte) Nederland (Wilders) en ga maar door.
Een ellenlang "Pseudo-wetenschappelijk" betoog van een of andere Lizzy van Leewen verandert daar niets aan.

Lenn

Adriaan, wi je nu Wilders in een negatief daglicht stellen?Ik kan er ook niks aan doen dat mijn moeder was geboren in djokdjakarta.En dat mijn opa daar politie was.Het lijkt mij dan ook totaal onrevelant wie je(groot) ouders waren en wat die hebben gedaan.Dan pak je maxima maar.

klootzakken (voorheen Jens)

Citaat van: Ifugao op zaterdag 28 mei 2016, 10:02:43
Citaat van: O.B.Bommel en Tom Poes op zaterdag 28 mei 2016, 09:35:03

Respecteer nu eens meningen van anderen is mijn advies en blijf niet drammen. Dat een aantal zich verbaal wat minder kunnen uitdrukken diskwalificeert hun mening niet. Dan kun je vragen stellen in plaats van meningen opdringen.


Wel een beetje kort door de bocht Bommel. Je kunt van Adriaan niet verwachten dat hij zich verlaagd tot het nivo van sommige deelnemers hier, evenals je van laatstgenoemde ongeletterden kan verwachten dat zij zich kunnen uitdrukken  op zijn nivo. Een beetje respect voor Adriaan is wel op zijn plaats.

:ikkeniebegrijp: Dat had Heer Bommel toch al duidelijk uitgelegd? . dus je post is op zijn minst misplaatst , dus blijft er maar 1 ding over , je wil weer eens uitleggen hoe geleerd jij wel bent , of je wil het een ieder die dit leest nog een op een door jou wel bekende manier onder de neus wrijven , dat ook hier weer een stel achterlijken aan het gesprek deel nemen .althans zo vatten de door jou laatstgenoemde ongeletterden  dat op . neem mij niet kwalijk .

o ter attentie, en ik weet dat mijn schrift vol met fouten staat maar NIVO schrijf je volgens mij zo.  NIVEAU 

grote mond tegen de baas , je mag op dit forum geen eigen mening hebben . dan volgt een ban , haha . verrek maar met het forum.
Reactie van de Admin: Bovenstaande werd door dit lid geplaatst nadat hij op zijn taalgebruik aangesproken werd. Zulke leden kunnen we missen.

Ifugao