Effecten en stand van zaken coronavirus

[Michaela]

ik werk in een verzorgingshuis en was ook oktober vorig jaar besmet met corona.
Ook heb ik mijn tweede coronavaccin gekregen jl januari. Onlangs hoorde ik van het nieuws dat mensen die besmet waren geraakt met het corona-virus alleen 1 coronavaccin nodig hebben ipv 2. Een tweede vaccin zou alleen vervelende bijwerkingen geven. Gelukkig merk ik daar niks van.

[Antonio]

Wat is een leugen?

Dat het chinese vaccine niet erkend wordt?
Dat dit dan een reden is om in de Filippijnen te blijven?
Dat de zon schijnt in de Filippijnen?
Dat er een liquor ban is?
Dat Antonio veel naar buiten gaat en vitamine supplementen opvreet?

Zat ik ook mee. Maar waar het ook op kan slaan was "komt tijd komt raad". Dat is vaak een leugen. En dat zou in het geval van vaccineren wel eens waar "kunnen" zijn maar 
De stelligheid van de opmerking brengt verwarring.

Verder is de eerste geen leugen, de 2e is geen leugen maar een mening, de 3e is geen leugen maar dat doet hij in NL ook, 4e of er een liquor ban is me niet bekend (mijn vriendin haalt gewoon wijn in de winkel of valt dat niet onder liquor) en de 5e vraag zal het niet zijn omdat we niet in het gezelschap van Antonio verkeren en dat dus niet kunnen weten.

Ik wil het "gebabbel" van mij kant wel toelichten:

Wat is een leugen?

Dat het chinese vaccine niet erkend wordt?
Dat dit dan een reden is om in de Filippijnen te blijven?
=> Ik was zowiezo van plan om voorlopig in de Filippijnen te bliven, daar heb ik niet echte een extra reden voor nodig, de opmerking is meer "bij wijze van"...

Dat de zon schijnt in de Filippijnen?
=> Dat is wel een pluspunt, ik merk dat o.a. aan mij humeur. Na 2 flinke burnouts ben ik met vervroegd penioen gegaan. En zijn we verhuisd naar de Filippijnen.
Onder de streep vind ik het een goede keuze, het Nederlandse grijze weer vind ik echt niet prettig, de veranderde mentaliteit ook niet (nadat ik 2 nieuwe minder sociale buren kreeg was dat ook een ding geworden), beide ouders inmiddels overleden en geen hechte familie en vrienden banden, etc.
Ik moet hier nog wel wat doen qua inburgeren, maar ik heb geen heimwee o.i.d.
Vitamine D is mooi meegenomen in deze tijden.

Dat er een liquor ban is?
=> In Davao City is er al een half jaar of zo sprake van een liquorban, wat betekent dat er lokaal geen bier, wijn of sterke drank verkocht mag worden.
Vind ik niet leuk, aangezien ik af en toe een koude San Miguel heerlijk vind, maar vooral omdat ik van een glas wijn houdt. Sterke drank is wat minder aan mij besteed. Maar zoals vemeld, ik heb een aantal "workarounds" intussen, om toch de koelkast op peil te houden.

Dat Antonio veel naar buiten gaat en vitamine supplementen opvreet?
=> Ja, we zijn hier veel buiten uiteraard. Ook neem ik vitamine supplementen voor ondersteuning van het immuunsysteem (C, D, zink, Quercitine).
Desgewenst wil ik wel toelichten waarom.

Maar waar het ook op kan slaan was "komt tijd komt raad"
=> Tja, niet zo'n sterke opmerking van mijn kant. In feite twijfel ik wat te doen.. Naar NL gaan voor 2 vaccinaties voor 3 maanden ? Daar heb ik niet veel zin in, geen huis, geen spullen etc meer daar. Dat betekent uit de koffer leven en logeren bij kennissen o.i.d.
Hier in Davao een chinees vaccin halen, of AstraZeneca ?
Welke andere opties dienen zich binnenkort nog aan ? Dat bedoelde ik met: komt tijd komt raad.

[O.B.Bommel]

..
Ik wil het "gebabbel" van mij kant wel toelichten:
..

We babbelen hier allemaal wel wat af. Hoort er allemaal een beetje bij.

Nu we toch aan het babbelen zijn, ik ben in de afgelopen decennia een beetje veranderd in mijn klimaatbeleving. Voorheen kon het niet warm genoeg zijn en tijdens mijn reizen verbleef ik voornamelijk tussen 40 graden noorderbreedte en 40 graden Zuiderbreedte. Kou was niks voor mij.

Naarmate mijn leven vorderde had ik daar wat minder "last" van. Ik heb mij wel veel afgevraagd waarom me dat minder boeide. Er zijn wel de vermaldije kilo's vet bijgekomen waardoor ik nu net als de Schotten met 11 graden nog het liefst in mijn korte broek rondloop. Toen ik eenmaal de charme van Schotland en Scandinavie ontdekte ging er een wereld open.

Ik kreeg ook steeds meer vrije tijd waardoor ik ook steeds meer het mooie weer kon opzoeken dus mijn zon-vitamientjes kreeg ik toch wel. Ik denk dat het kantelpunt in 2003 begon, het jaar waarin de zomer duurde van maart tot oktober. Ik was toen ook in Europa want mijn vrouw moest toen geopereerd worden. Mijn vrouw had ook altijd haar gevleugelde opmerking: Tegen kou kan ik me kleden tegen warmte niet. Voor mij was dat niet ik had altijd zo weinig mogelijk kleding aan.

Het maakt me tegenwoordig dus weinig uit wat voor weer het is, ik neem het zoals het komt. Die klimaatverandering waar ik veel van hoor is het niet, zo snel kan het niet gaan.

Aan familie ligt het niet, die heb ik hier ook niet meer. Het leefklimaat, dat wordt inderdaad een probleem in NL. Ik verbaas me tegenwoordig elke dag hoe snel dit land naar de kloten wordt geholpen, er is geen houden aan. Ik ben expired, ik begrijp het niet meer. En daarin ben ik niet de enige. En DAT was in 2003 nog geen reden om te vertrekken.

Dus nu (behalve nu met het corona gedoe we niet kunnen pendelen) maar het beste van 2 werelden.

[Antonio]

..
Ik wil het "gebabbel" van mij kant wel toelichten:
..

...
Aan familie ligt het niet, die heb ik hier ook niet meer. Het leefklimaat, dat wordt inderdaad een probleem in NL. Ik verbaas me tegenwoordig elke dag hoe snel dit land naar de kloten wordt geholpen, er is geen houden aan. Ik ben expired, ik begrijp het niet meer. En daarin ben ik niet de enige. En DAT was in 2003 nog geen reden om te vertrekken.

Herkenbaar, eerlijk gezegd was ik een beetje verbaasd over het gebrek aan heimwee aan mijn kant, maar idd geen ouders meer, wel broers, zus, neven, nichten.
maar ach die zijn allemaal bezig met hun eigen ding. Ook de snel veranderende mentaliteit (of mij trage aanpassing ?) helpen wel mee.
Ik ga wel weer eens terug, misschien voor een familie reunietje, of effe koffie drinken links en rechts, maar dan zijn we in een week wel klaar.

Nu je Scandinavie noemt: ik was een beetje gefixeerd op warme landen, maar mijn broer en zijn vrouw zijn idolaat van de Scandinavische landen. Dus 2 jaar geleden een hele trip gemaakt per auto door met name Zweden en Norwegen, echt geweldig !
Nu ik in de Filippijnen ben, wil ik graag wat in deze regio reizen, Vietnam, Thailand, zeker ook de landen waar ik voor mij werk veel ben geweest: Taiwan, Singapore, Japan.
Ach, wie weten niet hoeveel aktieve jaren we nog te goed hebben (beide 60+), en ook de huidige reis restricties...

Dus toch een beetje: komt tijd , komt raad...

[O.B.Bommel]

....., maar idd geen ouders meer, wel broers, zus, neven, nichten.
maar ach die zijn allemaal bezig met hun eigen ding. Ook de snel veranderende mentaliteit (of mij trage aanpassing ?) helpen wel mee.
Ik ga wel weer eens terug, misschien voor een familie reunietje, of effe koffie drinken links en rechts, maar dan zijn we in een week wel klaar.
...

Nou dan stik je nog in de familie in mijn beleving, als ik mijn hele familie tot in de 6e graad mee tel (achter-achterneef) zitten er 4 bij mij aan tafel. 4e graad is er al niet meer.
Maar ik zie het veel, als de ouders weg zijn verwatert vaak de relatie met broer/zus.

Ik heb eens speurend wat stambomen gemaakt en er schijnt nog 6e graad in leven te zijn in Canada maar die reageerden niet op mijn berichten.

Maar de hoeveelheid zegt op zich niet veel, het gaat over het contact. Als je kinderen hebt en door relatiebreuken geen contact meer hebt heb je er ook niet veel aan. Aan de andere kant kan ik ook het klefferige met b.v. kleinkinderen niet aanvoelen, het schijnt het allermooiste in het leven te zijn, die kleinkinderen. Als het er niet teveel zijn natuurlijk wat je in de Filipijnen nog wel eens aantreft. Daar weer teveel familie. En omdat ze daar qua familie ver doortellen onderscheiden ze nog first en second cousins, dus nog verder dan de 6e graad.

Van mijn vrouw waren beide ouders met zijn 10-en thuis en die hadden gemiddeld zo'n 6 kinderen en die weer gemiddeld 5. Dat telt aan. Een keer een reunie meegemaakt in Dumaguete van meer dan 300 man/vrouw. en dat uit een overopa en een overoma. En dan kon een groot deel niet eens.

Maar goed even terug    naar de vaccinatie: Ik meld even dat ik niet ben overleden aan trombose met mijn AstraZenica injectie. Wat een gedoe weer, de tam-tam was zelfs al te horen geweest in PH. De wereld wordt echt gek.

[Pinkpanther]

Ik heb ook de Astrazenica prik gehad....
Geen enkele bijwerking of reactie gehad en het is al 2 weken geleden.
Is dit niet vreemd.....ik dacht dat lichaam altijd reageerde .

In Php loopt het ook weer op.... dus wanneer zouden we weer op vakantie kunnen ........      

MvG

Pinkpanther      

[innka3]

' ''Ik meld even dat ik niet ben overleden aan trombose met mijn AstraZenica injectie.'''
ja ,degene waar het fout gegaan is die hoor je niet klagen     

[Kano]

Ik meld even dat ik nog niet ben overleden zonder een injectie    

[O.B.Bommel]

' ''Ik meld even dat ik niet ben overleden aan trombose met mijn AstraZenica injectie.'''
ja ,degene waar het fout gegaan is die hoor je niet klagen     

Die hoeven ook niet te reageren die zetten anderen wel in de krant. En dat gaat vervolgens weer een eigen leven leiden al naar gelang de mensen hun mening bevestigd willen zien. Het hoort bij deze gevaarlijke tijd. Ook zonder virus gaan we wel naar de kloten daar is corona niet echt voor nodig. Gaat alleen een beetje sneller.

Ik geef even aan dat we het niet hebben over massale bijwerkingen. Het tekent weer het paniekvoetbal wat er dan altijd ontstaat. En ik denk dat niemand het precies weet. Crisissen zonder slachtoffers zijn zeldzaam.

[Antonio]

....., maar idd geen ouders meer, wel broers, zus, neven, nichten.
maar ach die zijn allemaal bezig met hun eigen ding. Ook de snel veranderende mentaliteit (of mij trage aanpassing ?) helpen wel mee.
Ik ga wel weer eens terug, misschien voor een familie reunietje, of effe koffie drinken links en rechts, maar dan zijn we in een week wel klaar.
...

....
Aan de andere kant kan ik ook het klefferige met b.v. kleinkinderen niet aanvoelen, het schijnt het allermooiste in het leven te zijn, die kleinkinderen. Als het er niet teveel zijn natuurlijk wat je in de Filipijnen nog wel eens aantreft. Daar weer teveel familie. En omdat ze daar qua familie ver doortellen onderscheiden ze nog first en second cousins, dus nog verder dan de 6e graad.
...

Nou, dat heb ik dus ook. Op de laatste familie reunie die ik bijwoonde, leek het wel een wedstrijdje wie het leukste, slimste of mooiste kleinkind had. Men wil graag dat je die dan bewondert. Maar ik heb dat gevoel helemaal niet.
Die kinders breken ook in op ieder gesprek en krijgen dan meteen de volle 100% aandacht, erger nog dan een cellphone.
(je zult tussen de regels gelezen hebben dat wij geen kinderen hebben..)
Dus ja, laat maar denk ik dan.
Hier in de Filippijnen zijn het er wel wat meer, maar de jongere generatie lijkt niet meer zo druk met voortplanten, beginnen soms laat, druk met werk e.d.
Via messenger krijg ik nog wel eens een kraaiende baby onder ogen, maar ik reageer daar niet of nauwelijks meer op. Iedere keer dezelfde praat, en dezelfde filmpjes met de laatste kunstjes op het gebied van eten, drinken, boertje, lachje, etc.  Het zal voor de ouders veel geluk opleveren, ongetwijfeld, maar ik heb er niet veel mee.