Bommel komt er weer aan in 2023.......

Gestart door O.B.Bommel, woensdag 16 november 2022, 09:43:21

Vorige topic - Volgende topic

O.B.Bommel

Na het allemaal weer eens aangekeken en wat rond gereisd te hebben in Europa is het weer eens tijd om een paar maanden te verkassen naar Dumaguete. Ik heb de jaarafrekening van Gas en Elektra nog niet ontvangen, zou zomaar NOG een reden kunnen zijn om even te vertrekken als ik de paniekverhalen hoor uit mijn omgeving. De beruchte frase: Goedkoper dan thuisblijven...

Het was wel weer een tijdje zoeken naar een leuk ticket. Liefst net voor de kerst maar daar werd je niet vrolijk van. Dat is eigenlijk altijd zo want de OFW-ers willen ook allemaal komen maar ik probeer het altijd weer. Alternatief is zoeken op de kerstdagen zelf want die zijn minder populair. Maar dan loop je tegen lange reis- en wachttijden aan. Of andersom dat je maar een uur hebt en dan haal jij het meestal wel maar de koffer niet. Heb het al 7x meegemaakt leuk is anders. En dat is alleen maar erger bij verschillende luchtvaartmaatschappijen in je vlucht.

Maar vorige week was het raak, tenminste voor Januari. Eindelijk heeft Cathay Pacific ook in de gaten dat de klanten geen 5000 euro wensen te betalen voor een business klasse ticket. Ze zijn nu weer bijna terug op voor-corona, wel een paar honderd meer maar geen 2800 die ik in juli moest aftikken voor Turkish Airlines. Nu dus iets boven de 2000. Heel netjes.

Intercontinentaal vlieg ik nog steeds BC. Nu ik na -42 kilo weer in een stoel pas is het niet meer medisch noodzakelijk maar ach zolang het nog kan is het comfort me het nog waard. Ik maak het liever zelf op dan de NL-regering.
Enige nadeel is een toch wat krappe overstap in Hong Kong maar dat gok ik maar, ik blijf toch 2 nachten in Manila en Cathay vliegt dagelijks op Manila dus hoeft die koffer dan niet via Timboektoe als het mis gaat.

De daaropvolgende domestic boeking Manila - Dumaguete liep helemaal fout. Ik boek vrijwel altijd Cebu Pacific omdat die redelijk veel vluchten hebben, voorheen betrouwbaarder dan Air Philippines maar tegenwoordig is de reden dat CP op Terminal 3 vliegt.

Ik heb wel een hekel aan het boekingsproces van hun site. Het duurt lang voor de volgende pagina opent en het doel is om zoveel mogelijk extra's uit je zak te kloppen. Vooral bij een soort "vlieggarantieverzekering" gaat het mis. Die staat er standaard in en moet je wegklikken bij de add-ons i.p.v. toevoegen. Ben je op het eind dan gooien ze je eruit en moet je weer opnieuw beginnen. Vervolgens kan je je gekozen stoel weer niet boeken.  :kwaad:  :kwaad:  :explotieren:  :moord:  :mauer:

Maar....... gisteren gelukt !!!



Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

Guadalupe

Voor corona vlogen we steevast met CX omdat dat dat in tijdsduur de snelste vlucht is van Amsterdam naar Cebu.
Je kon elke dag een vlucht uitkiezen waar dat nu vanaf Amsterdam alleen op maandag is,de andere dagen vliegt het via Manchester meen ik en dan maar hopen dat je de vlucht vandaar naar HongKong niet mist.
Dat overkwam mij dus begin dat jaar,diverse vluchten gecancelled vanwege overstap problemen.

HongKong heeft verder het nadeel dat je daar weer door de transitie controle heen moet,waardoor je soms moet rennen om de vlucht naar Cebu te kunnen halen.

Nu voor de 2de maal met Singapore airlines,duurt wel ca 5 uur langer door de overstap en het iets langere traject.
Geen transitie controle gelukkig daar alleen even het treintje pakken en op je gemak een bak koffie met een cigaretje er bij.
De premium economy classes van beide maatschappijen zijn vergelijkbaar,ruime stoelen en de benen kunnen gestrekt gelukkig.

Wie lacht niet wie de mens beziet.

O.B.Bommel

Nou ik ben er weer en de trip is al met al goed verlopen. eTravel (wat je ook van het systeem vind) werkt verrassend goed, even scannen en doorlopen.

Het minpuntje was de sfeer op de luchthaven van Hongkong. Het was er redelijk rustig, stiller dan ik gewend was. Nagenoeg alles dicht en mondkapjes verplicht. Uiterst streng. Lounges ook dicht maar daar had ik toch weinig aan met zo'n korte overstaptijd. Dat liep wel goed want ik was er niet helemaal gerust op.

Wat nieuw is is een treintje tussen de gates zeg 10 en de splitsing naar de pieren 40-59 en 60-80. Scheelt je zomaar 10 minuten of langer lopen. Hebben ze ook in Kuala Lumpur maar die rit is veel langer.

Ander nieuwtje was de immigratie. Sinds ik weduwnaar ben ben ik weer teruggevallen naar toeristenstatus en zit weer met visagedoe. Nu ik 3 maanden blijf moet ik weer naar de immigration in Dumaguete.
Maar bij de paspoortcontrole waar men vroeg hoelang ik bleef werd verteld dat ik de verlenging ook op de luchthaven kon doen. Ergens op de derde verdieping ik moest maar rondvragen.

Na veel 5-en en zessen het loket gevonden en inderdaad ze geven visa af. Nadeel ik heb er maar gedeeltelijk wat aan want ze geven een maand na de 30 dagen dus moet ik eind volgende maand toch naar Immigratie in Dumaguete.

Maar ik was nu in 10 minuten klaar en geen vragen over de kleur van de ogen van mijn reeds lang overleden moeder en ook geen pasfoto's met de juiste maat en kleur. Voor immigratie in Dumaguete trek ik minstens een halve dag uit.

2 nachtjes even bijkomen in One Palm Tree Village tegenover de luchthaven en socializen met mijn "aangetrouwde" neef (bijna traditie geworden) voor ik de vroege vlucht naar Dumaguete had.

Gelukkig de vroege vlucht want om 1 uur gisterenmiddag begon het te regenen en dat doet het nu nog. Heb dit zoveel nog niet veel meegemaakt achter elkaar ik kreeg zelfs 3 x een soort waarschuwing-sirene op mijn telefoon. Amber alert PH stijl. Code oranje en rood.

Wat me nog opviel bij boarding voor Dumaguete dat toen mijn boardingpas gescand werd dat een eTravel ding op het scherm verscheen. Is dat ook nodig voor binnenlandse vluchten? En wordt mijn QR code gevolgd? Just curious.....

En nog steeds loopt meer dan 90% van de mensen in Manila met mondkapjes rond, hoe raar kan het zijn. Is toch echt niet meer verplicht volgens mij. Ook in Dumaguete meer dan de helft. Rare wereld.
Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

Bulldozer

Mondkapjes zijn binnen (in mall, supermarkt etc.) gewoon nog verplicht naar mijn weten.

folkertjong


O.B.Bommel

Citaat van: Bulldozer op woensdag 11 januari 2023, 21:27:07Mondkapjes zijn binnen (in mall, supermarkt etc.) gewoon nog verplicht naar mijn weten.
Ik heb het ook over buiten ben nog geen winkel in geweest. Wel een soort 7-eleven maar of ik toen een kapje onder mijn kin had ben ik even vergeten.

Veel mensen schijnen dus geen moeite te hebben met mondkapjes, ik heb er een bloedhekel aan. Zowel fysiek als mentaal. Had er in het begin van de pandemie wel begrip voor maar nu niet meer. Ik ben dan ook niet meer van deze tijd word ik me steeds meer van bewust.

Nog zo'n anekdote. Zaterdag had ik een overnachting op schiphol want had niemand om me weg te brengen. Urban Corendon. Goed hotel en shuttle maar........

Ik check in en kom even terug beneden om wat rond te lijken en in mijn onnozelheid waag ik het om een foto te nemen van de lounge en daar komt ook de receptie op voor. Komt zo'n receptionist op me af wat ik in hemelsnaam aan het doen ben door personeel op de foto te zetten. Ik zeg maak je niet zo druk het gaat over de lounge maar als je hier zo hysterisch van wordt delete ik ze wel even hoor!

Zo gezegd zo gedaan. Zit ik even op mijn telefoon te kijken komen er 2 beveiligingsbokito's en beginnen weer over die rotfoto's en zo agressief dat ze bijna mijn telefoon afpakten.

Dat soort dingen maak je tegenwoordig mee. In een tijd dat men zich kapot selfied op facebook en andere zgn. Social media en waar het hele land vol hangt met camera's mag je geen foto's meer maken. Privacy?
Of zou het komen dat ik een witte oude bejaarde boomer ben die nu aan de beurt zijn voor de komende eeuw slavernij.
Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

Michaela

Dat foto maken in het openbaar is zeker de laatste jaren lastig geworden, zeker met een grote camera, en erger nog  video maken met een videocamera. Je voelt een bepaalde schaamte te lopen met een grote toestel, wat vroeger normaal was. Nu loopt iedereen met een mobiele telefoon. Onlangs nog kocht mijn man een hele goede mobiele telefoon, iets duurder zodat hij niet meer hoeft te lopen met grote toestellen om zijn nek.
Vroeger, ongeveer 22 jaar geleden, kon ik nog met hartelust videomaken op school van mijn kinderen. Nu kan dat niet meer, iets met privacy.  :floet:

Bjorna145

O B Bommel als je rond 6.30 a 7.00 hr bij Bureau of Immigration bent, ben je als eerste aan de beurt.

En foto's maken het heeft meer met verdraagzaamheid te maken dat ontbreekt er in Nederland veel aan.
Veel verbodswetten instellen maar die geven geen oplossing voor het probleem maar drukken mensen meer in een hoek.

Johan

O.B.Bommel

Citaat van: Bjorna145 op donderdag 12 januari 2023, 00:41:57O B Bommel als je rond 6.30 a 7.00 hr bij Bureau of Immigration bent, ben je als eerste aan de beurt.

En foto's maken het heeft meer met verdraagzaamheid te maken dat ontbreekt er in Nederland veel aan.
Veel verbodswetten instellen maar die geven geen oplossing voor het probleem maar drukken mensen meer in een hoek.

Johan
Tja het is tegenwoordig mode. Als je iets niet leuk vind in de slachtofferrol kruipen en schreeuwen om een verbod. En dat wordt dan vaak door de regering overgenomen, hoe meer controle hoe beter. Langzamerhand mag je dan niks meer, de minderheid maakt de dienst uit met dictatoriale trekjes.

Nog erger zijn die klimaatgoeroes die jou willen weerhouden om te vliegen en zo maar zelf de hele wereld rondvliegen met uiteenlopende smoezen. Do what you preach dan praten we verder. Hoewel praten is er niet meer bij, men gaat het je nog beter uitleggen krijg je dan te horen. In gesprek gaan noemen ze dat. Geen compromissen maar een dictaat.

Zulke gesprekken zijn aan mij niet besteed. 2+2 blijft voor mij mijn leven lang 4 en geen vijf. Wat ze ook willen uitleggen.

Al die nutteloze verboden die ze toch niet allemaal kunnen controleren zijn aan inflatie onderhevig. Wie neemt ze nog serieus. Voorbeeld was het vuurwerk op oudejaarsavond, het was eerder meer dan minder. Dat is dan weer leuk al knal ik zelf helemaal niet, vind het leuk om te zien.

Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

O.B.Bommel

Inmiddels ben ik alweer een week of drie op mijn stekkie in Bacong. Alweer gesetteld en weer tijd genoeg om weer wat te filosoferen.

De eerste keer dat ik hier was was in 1999, dus 24 jaar geleden. In die tijd heeft zich hier een metamorfose voorgedaan die zich wel leent voor een beschrijving. Vaak stappen we zo gemakkelijk in de standaardmodus dat er niks is veranderd of dat het hier niet zo snel gaat. De vraag is of dat wel klopt. Laat ik er eens vrijblijvend aan beginnen.

Voor diegenen voor wie Dumaguete een onbekende plaats is wellicht wat minder interessant als het om benamingen gaat maar ongetwijfeld kan je die vertalen naar je eigen omgeving.

Dumaguete staat bekend onder de bijnaam city of gentle people. Wellicht stond, want de laatste jaren hoor ik die strofe niet meer. Vertelde mijn zwager me eens dat men vroeger na een avond stappen in het park je je roes kon uitslapen en dan nog steeds je portemonnee in bezit had, dat laat je inmiddels wel uit je hoofd.

We praten over 1999. De wegen waren betrekkelijk leeg buiten Percides street, de hoofdstraat zogezegd. Die werd voornamelijk gevuld met tricycles en lokale merken (jeepney kwaliteit) auto's, de Tamaraw was de meest luxe die je sporadisch zag, nog minder zag je een Fortuner. Geen SUV's, geen Montero, geen Ford Ranger, geen Nissan Navarra en zo zijn er inmiddels legio modellen en uitvoeringen die het straatbeeld bepalen. Maar toen niet.

Parkeren was geen probleem, plenty ruimte overal. Speciaal aan de boulevard die er toen uiteraard ook al was maar met nauwelijks uitspanningen. Why Not was zowat het enige restaurant wat geënt was op buitenlanders, de disco bestond al wel. De enige ijkpunten die er nu nog zijn was het Bethel Hotel en de chinees  Chen Loong. Voor de rest was er niets. Bij de haven hield de stad op. Pas veel later kwamen er restaurants als Hayahay en Lab As. Voor fast food was men aangewezen op Jollybee in Percides Street en her en der was er nog een Scooby's. En er was een Chow King.

Terug naar Percides street. Eigenlijk werd het centrum gedragen door 2 winkels die er toe deden, Lee Plaza en Cang's. Lee Plaza bestaat nog steeds en is in die tijd nauwelijks veranderd, Cang's is inmiddels verhuisd naar North Road en een stuk groter gegroeid. In het oude pand van Cang's zit nu een MacDonalds die toen nog niet in het straatbeeld voorkwam. Ook een pizzaboer als Shakeys kwam pas veel later. Greenwich dat was de lokale pizzahut.

Internet was er nauwelijks. Mocht je contacten met de buitenwereld willen onderhouden dan was je aangewezen op de internet cafés die veelal te vinden waren in Scooby of een internetcafe. Met uiterst trage verbindingen. In mijn geval was dat meestal OK pension House. Zo om de 2 dagen. Zat je vaak tussen de lokale meisjes die in simultaan-chatten op jacht waren naar buitenlanders, de conversatie was makkelijk te volgen.

Anoniem rondlopen als buitenlander wat nu normaal is kon je vroeger vergeten. Op nagenoeg iedere straathoek werd je aangestaard met de verbale toevoeging "Hey Joe" alsof alle buitenlanders Amerikanen waren.

Het was altijd een hele zoektocht naar vertrouwde buitenlandse produkten als kaas en vleeswaren. Inmiddels is bijna alles van je gading te vinden in Hypermarkt, het grote nu gevestigde supermarktfiliaal van Lee Plaza in Bagacay. Voor zover niet out of stock, het is nog steeds zaak om voorraad in te slaan als er iets verkrijgbaar is. En je kunt er ook nog eens parkeren al wordt dat langzamerhand voor auto's ook een probleem. Misschien moeten ze eens aan een parkeergarage gaan denken zoals er net eentje is gebouwd in het centrum. Bij Robinson schijnt er nu ook een te komen.

Er is nu dus ook een Robinson Mall, weliswaar geen schim van de megamalls die je in de grote steden vindt (in 10 minuten wel afgelikt) maar het is toch een opstoming in de vaart der volkeren al blijft het nog steeds een dorpse sfeer uitstralen. Langs North Road is er een 2e Mall geopend al is die zo klein dat het de naam City Mall eigenlijk niet verdient.

In het centrum van Bacong komt nu ook een kleine Mall als ik de grote borden bij de bouwlokatie mag geloven. Het duurt nog even en ik heb geen idee wat voor winkels daar gaan komen. Mocht er een moderne supermarkt komen dan is dat een mooi alternatief voor Hypermarkt gezien het drukke verkeer want richting Zuid is het toch een stuk minder druk dan naar het centrum. Ik verlang eigenlijk wel terug naar de tijd toen het wat rustiger was, maar dat heb ik in Europa ook.

Als ik sporadisch in Tanjay vertoef waar Mildred woont dan herleeft het oude Dumaguete een beetje, supermarkt (lokaal) Prince als enige alternatief waar net zoals vroeger weinig westerse artikelen te vinden zijn.

Er is dus veel veranderd en eigenlijk ook weer niet. Hier in Bacong in onze Purok/Barangay is het eigenlijk nog hetzelfde. Er is wel veel bijgebouwd en ook veel meer luxere huizen maar de mentaliteit is niet zoveel veranderd. Dat is dan weer een plus hoewel dit een andere soort tweedeling uitstraalt. Veel meer puissant rijke Filipino's maar nog steeds meer lokalen die niks hadden en nu ook nog niks hebben.
Een parallele samenleving maar die trekjes zie je nu ook meer en meer in Europa ontstaan, de haves en de not-haves.

De vraag waar ik mee worstel of Europa meer op de Filipijnen gaat lijken of andersom. Nou ja worstelen is wat overdreven, het is maar een stelling. Dat het naar elkaar toegroeit is wel een constatering en het gaat sneller dan ik had kunnen denken. Vermoedelijk is de ontwikkeling van internet er voor een belangrijk deel debet aan. De meesten hebben tegenwoordig wel een smartphone maar heb je die niet dan mis je toch aardig de boot.

Ik ben er ook niet uit of ik die ontwikkelingen wel leuk vind. Aan de ene kant vond ik het eenvoudige leven wel heerlijk maar zou nu ook niet meer zonder de huidige internetcommunicatie  willen. En het is toch wel heerlijk dat je wat meer westerse producten kunt verkrijgen.



Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam