Stand van zaken van uw visum dossier

[Phille]

Uiteraard blijft niemand stilstaan bij mijn opmerking, maar wanneer ons vrouwtje hier toekomt, ze kent de taal niet, ze ken niemand in de omgeving, ze weet niet waar naartoe, ik stel me gewoon de vraag hoe ze hiermee omspringen, zo nen ganse dag thuis alleen zitten waar ze gewoon zijn om voortdurend omringd te zijn door mensen (vaak met veel op kleine ruimte leven) ... ik denkt dat dit een niet te onderschatten aanpassing is.

Net zoals altijd hangt dit samen met de persoonlijkheid. Virgie is nooit een uitgangstype geweest en zat dan ook de meeste tijd thuis.
Hier heeft ze dezelfde mening en dank zij het www kan ze dagelijks met de familie en vrienden chatten.
De taal komt wel, mits haar medewerking, vrienden maakt ze wel, maak je nou maar geen zorgen Phil. Ik denk dat jij tranquilizers nodig hebt. Wij hebben de mentaliteit van " wat kan er fout gaan ? ". Zij " wat kan er nog beter gaan  ? "
Daar al eens bij stilgestaan ?

Hoeveel uren ben jij thuis Peter? Misschien is jou situatie in dit geval niet representatief, ik weet niet he, kan me ook vergissen.

[Digos]

Nee!  

Uiteraard blijft niemand stilstaan bij mijn opmerking, maar wanneer ons vrouwtje hier toekomt, ze kent de taal niet, ze ken niemand in de omgeving, ze weet niet waar naartoe, ik stel me gewoon de vraag hoe ze hiermee omspringen, zo nen ganse dag thuis alleen zitten waar ze gewoon zijn om voortdurend omringd te zijn door mensen (vaak met veel op kleine ruimte leven) ... ik denkt dat dit een niet te onderschatten aanpassing is.

Je moet er wel degelijk eens bij stilstaan en zeker in het begin de nodige meer aandacht aan schenken, zeer zeker.

Het is ook een kwestie van inburgeren, vrienden komen gauw genoeg daar moet je niet achter gaan zoeken.

Wat ik wel belangrijk vond was de inburgering en de taal waar jezelf een heel groot deel aan bijdraagt en je zeker moet doen.

Bij aankomst hier in   direct ingeschreven in de inburgeringscursus en de nederlandse lessen, en de lessen niet twee uurtjes per week....maar 5 halve dagen per week, dat houd ze al een beetje bezig en later pluk je daar echt wel de vruchten van en zeker zij zelf.......enkel dat je op den duur moet uitkijken wat je zegt  

[stip66]

Hoeveel uren ben jij thuis Peter? Misschien is jou situatie in dit geval niet representatief, ik weet niet he, kan me ook vergissen.

Uiteraard ben ik door tegenslag regelmatig thuis.
Maar als ge door een crapuleuze (ex)werkgever al bijna 8 maanden zonder inkomen wordt gezet, ben ik ook ( bijna ) dagelijks bezig met een " alternatief " inkomen.
Dit houdt in dat ik 's ochtends rond 8 uur vertrek en terug thuis ben circa 19-20 uur.
Juist op tijd voor het avondeten.
Fysieke arbeid ben ik nooit gewoon geweest ( maar doet wel deugt ) en dus lig ik meestal vroeg in slaap.
Mijn asawa apprecieert mijn manier van " overleven ".
En daarbij, Leuven is nu ook geen boerengat, ze zal der wel een landgenoot tegenkomen met wie ze zich kan vinden.
Hier is het net hetzelfde. Uitgaande van het feit dat er meer Filipinas in Antwerpen wonen dan Leuven ( en omstreken ), heeft ze een 5-tal vriendinnen die het goed menen en ik regelmatig haar aanspoor om eens met hun af te spreken.
Best mijdt je de " raadgevers ", maar als je toekomstige van schiften, vermijdt je misunderstandings.
Daar twijfel ik niet aan, Christy kan volgens mij prima situaties inscchatten en relativeren.
Volgens mij maak jij je druk over niks.
Laat ze nou eens doen, bekijk de situatie en grijp in als het ECHT nodig is.
Laissez faire, laissez passer.....

..... en je gaat je een stuk beter voelen, de humor ervan inzien en          langer leven !

[josv]

Nee!  

Uiteraard blijft niemand stilstaan bij mijn opmerking, maar wanneer ons vrouwtje hier toekomt, ze kent de taal niet, ze ken niemand in de omgeving, ze weet niet waar naartoe, ik stel me gewoon de vraag hoe ze hiermee omspringen, zo nen ganse dag thuis alleen zitten waar ze gewoon zijn om voortdurend omringd te zijn door mensen (vaak met veel op kleine ruimte leven) ... ik denkt dat dit een niet te onderschatten aanpassing is.

Het was voor mij de grootste reden om naar de PH te vertrekken. Mijn vrouw was "al" 46. Ze had in de PH een goeie baan waarin ze gerespecteerd werd door haar werkgever, werd ( nog steeds uiteraard ) gerespecteerd door haar familie hier, en heeft nu een leuke eatery waar ze al haar kunsten in kwijt kan en word alom gewaardeerd door de klanten.

3 jaar geleden dacht ik al bij mezelf : die moet je niet in NL. op een flatje zetten zonder wat nuttigs te doen of achter een lopende band in de koekjesfabriek. Dan word ze dood ongelukkig. Tis natuurlijk wel leuk, chatten op internet etc. etc. Maar dat verwatert ook snel en wat als de familie daar geen geld heeft op naar een internetcafe te gaan. En een ph-kenissenkring opbouwen in NL ?? Da's bijna vragen om moeilijkheden.....................

[Fail_over]

Ik denk dat we hier de logica, (en misschien intelligentie) van de fHillipijnse vrouwen niet mogen onderschatten. Allemaal weten ze dat geld het leven gemakkelijker maakt. Persoonlijke motieven zijn daar om het in hun eigen land, of daarbuiten te hopen.

[Budgie]

@ Josv De mijne was dat ze hier kwam 44 en had een baan als onderwijzeres en was zeer gewaardeerd op school maar wou hier wel graag komen want alleen maar werken dag en nacht om rond te komen was toch niet haar levensdoel. Had geen kinderen en wist vanuit de familie dat het ook hier niet altijd rozegeur en maneschijn is
Hadden de afspraak over 5 jaar terug naar de Filippijnen maar zie dat nog niet gebeuren zoals het er nu voorstaat want een rustig leven hier met goede voorzieningen ook voor je oude dag zijn voor haar ook belangrijk
Kreeg na 1 maand een hartaanval en een bypass en alles werd betaald en iedereen hielp haar met komen naar mij en met de dingen die ze niet wist Dit was voor haar ongekend en haast niet te begrijpen zeker dat mijn vrienden dat voor haar deden en het feit dat je alles vergoed krijg

Ze heeft hier wel weinig vrienden nog maar het feit dat het hier op het platteland schoon is en er weinig problemen zijn trekt haar. Alsmede dat ze alle dagen bezig is en niet altijd moet vind ze fijn. Belangrijk is wel dat je open naar je asawa ben en haar steun met het leren van de taal
En heimwee dat heeft ze gerust wel eens zo nu en dan maar dan zegt ze Gaat wel over schat want ik moet ook voor jouw zorgen en wat eten betreft geloof ik dat je gewoon moet proberen regelmatig  die dingen op tafel te zetten die zij graag lust En zorg altijd dat als ze trek heeft er goede rijst is met een stukje vis of vlees 

[O.B.Bommel]

3 jaar geleden dacht ik al bij mezelf : die moet je niet in NL. op een flatje zetten zonder wat nuttigs te doen of achter een lopende band in de koekjesfabriek. Dan word ze dood ongelukkig. Tis natuurlijk wel leuk, chatten op internet etc. etc. Maar dat verwatert ook snel en wat als de familie daar geen geld heeft op naar een internetcafe te gaan. En een ph-kenissenkring opbouwen in NL ?? Da's bijna vragen om moeilijkheden.....................

Dat hangt er maar vanaf. Inderdaad, ze moet iets nuttigs doen en dat gebeurt nu ook, het komt niet aanwaaien. En de kennissen die ze heeft zijn inderdaad PH+, maar die zijn wel "gescreend" (en vergeet niet de aanhang te screenen), de slechte buiten de deur houden.

Er is wel een ander probleem, je hebt minder kennissen van NL/NL huize, daar voelen ze zich in de regel minder op hun gemak en die gaan verwateren. Dat is wederzijds "cultuurverschil". Ach, het is maar waar je mee zit.

In het geval van Josv begrijp ik het volkomen, daaruit komt het mooie statement "iedereen heeft zijn eigen tijd om al of niet een keuze te maken". Er is geen blauwdruk of vaste oplossing.

[Fail_over]

Een vrouw is avontuur, en een Phillipijnse vrouw is dubbel avontuur, zullen we maar zeggen.

Het verlieft worden.

De reis.

Het verblijf, nieuw land.

Al de energie voor het voor elkaar krijgen van de papieren.

De nieuwe vriendschappen die je opdoet. Al dan niet on-line.

De stress van het wachten. Dan leer je jezelf kennen. (En je naasten)

Maar als ze eenmaal hier is begint het pas....

[stip66]

Maar als ze eenmaal hier is begint het pas....

Is juist FO, maar met wat geduld bereikt men veel.
Na 5 maanden is ze er achter gekomen dat haar ondergoed even goed wordt gewassen in de wasmachine ipv met de hand in de " poempbak ".
Communicatie met haar landgenoten loopt steevast via SMS. Hoe dikwijls ik haar duidelijk gemaakt heb dat men gratis kan bellen van Proximus naar Proximus in het week-end ben ik ondertussen al vergeten.
Met de chat van 't zelfde. Liever minuten lang typen dan effe gebruik te maken van de webcam met voice.
Waarom makkelijk als moeilijk voor de hand ligt ? 
.... en dan heb ik het nog niet over het woord " maybe " 

[Fail_over]

Communicatie met haar landgenoten loopt steevast via SMS.

Ik had mijn Smart sim bij vertrek op International roaming gezet, zowel voor spraak als txt.
Om te kijken of sms van roaming Smart in belgie, naar Smart in the  goedkoper zou zijn.

â,¬ 0,50,- p.b. dus da's ook geen oplossing.

Maar ik snap wel dat ze liever smss'en.