Antwoorden? van belgië naar de Filipijnen? alle raad welkom

[Amice]

Allereerst kun je gewoon zonder visum naar de Filippijnen gaan,dan mag je er 22 dagen verblijven,waarna je verblijf verlengt dient te worden bij buro of immigration met telkens 59 dagen totdat je er maximaal 16 maanden hebt verbleven. Als toerist dien je dan het land te verlaten. Maar kunt uiteraard ook weer terug komen waarna bovenstaande gewoon weer van voren af aan gaat lopen.

De kosten voor verlenging van je verblijfsvisum zijn verschillend. de eerste verlenging kost meer dan de daarop volgenden.

Ook kun je naar de Filippijnse ambassade gaan in belgie en daar een visum vragen voor verblijf bij familie,dit visum wordt dan meestal meteen afgegeven voor 59 dagen (dit is dan dus inclusief de genoemde 22 dagen vrij verblijf).

Meerdere adressen voor organisaties voor straatkinderen vindt je hier: www.pinays.netfirms.com

[tbennekik]

Hallo Sharon,

Men heeft je topic blijkbaar verplaatst want gisteren las ik hier al een antwoordje op je visavraag:
Je kan inderdaad naar de Filippijnen voor 21 dagen zonder visum. Je kan dan je visum laten verlengen tot 59 dagen en nadien opnieuw. Je zal in het andere topic eens moeten zoeken hoeveel maal je dit voor elkaar krijgt en hoeveel dit kost.
Op de ambassade kan je ook onmiddellijk een visum voor 59 dagen aanvragen. Ik weet nu niet of je Vlaming bent, maar in dat geval kan je het visum ook aanvragen op het consulaat in Antwerpen.

Wat heb je voor de rest nog nodig, lichte kledij, maar die kan je ook makkelijk en veel goedkoper ginder kopen (als je in de kleine maten valt).
Ik weet niet waarheen je juist gaat want de Filippijnen zijn zo uitgestrekt. In bepaalde gevallen is er gevaar voor malaria.
Waar je in lager gelegen gebieden dient voor op te letten is voor Dengue. Dat is ook een infectieziekte die wordt overgebracht door muggen. Er bestaan twee varianten van een: milde en een dodelijke. Je kan hiervoor best uit de buurt blijven van stilstaande poelen want daar leven die beestjes het liefst. Voor de rest koop je best muggenspul ter plekke omdat dat meer aangepast is aan de situatie van ginder.
Het drinken van "lokaal" leidingwater is best iets dat je opbouwt als je geen last wil hebben van diaree. Wij mijden de eerste week steeds alle leidingwater, ook ijsblokjes. Geleidelijk aan nemen we wel ijs in onze drankjes en na een tweetal weken zijn we aangepast. Op deze manier nog nooit last gehad.

Ik wil het eigenlijk hebben over een serieuze vraag die je niet stelt. Ik wil heus niet negatief overkomen en je jeugdig enthousiasme kelderen, want ik hou zelf heel veel van de Filippijnen.

Ik zou graag zien dat je voor dat je gaat, voor jezelf afvraagt, "Hoe goed ben ik op de hoogte van de financiële en sociale situatie van mijn famiie ginds?"

Ik stel deze vraag omdat ik van vrienden weet (over India) dat geadopteerde kinderen op zoek naar hun biologische ouders en famileleden er meestal niet alleen hun ouders en familie bijkrijgen maar ook hun problemen.

Vergeet niet dat ruim 60% van alle Filipino's onder de armoedegrens leeft en denkt dat wij uit het westen het geld zo maar uit de bomen hoeven te schudden.

Tijdens ons eerste bezoek aan de Filippijnen zouden we ook bij familie logeren. We werden vriendelijk onthaald met feestdis inkluis. Alleen bleek deze later op de pof te zijn gekocht en diende door ons nog te worden betaald. Men had bij de plaatselijke sari-sari store een lopende rekening geopend en wij zouden die wel voldoen.

Ik weet niet of je reeds op bezoek bent geweest in een ontwikkelingsland. Voor ons was de eerste kennismaking alvast een cultuurshock. In ons geval verbleven we op het platteland in een bamboe huisje op palen met het varkenshok op zo'n 20m afstand en de kippen onder ons. Wel het is nu ongeveer 10 jaar later en kan nog altijd geen varkens ruiken. We hebben het daar volgehouden tot een van de familieleden op een vroege ochtend buiten een potje stond te koken voor die lieve beestjes en de rook door de kieren van het bamboe bij ons naar binnekwam. Mijn vrouw is toen in huilen uitgebarsten en wou weg. We hebben uiteraard een diplomatische uitweg gezocht en hebben de rest van ons verblijf in een resort doorgebracht. Wij waren nochtans geroutineerde kampeerders die dachten dat ze "tegen de grond" konden leven.
In grote delen van Manila of Cebu is het eigenlijk nog slechter daar leven de mensen opeengepakt in krottenwijken bestaande uit bijeengepsprokkelde plastic en houtafval en veel golfplaten zodat het er binnen een echte bakoven is met die hitte.

Sharon, ik vertel je dit, niet om je afkerig te maken, doch opdat je op een nuchtere manier zou kunnen beslissen en plezier beleven aan je trip


Groeten

Luc


[admin]

Hallo Sharon,Men heeft je topic blijkbaar verplaatst want gisteren las ik hier al een antwoordje op je visavraag

Op het moment dat bovenstaande reactie geplaatst werd, waren de twee andere topics de dag ervoor reeds verplaatst en samengevoegd. Het derde topic waarop u antwoordt, was door de mazen van het net geslipt.Nu zijn de drie topics samengevoegd en gezien in elk het startbericht hetzelfde was, komt dit nog maar eenmaal voor in het samengevoegde topic.[/admin]

[opinie]

Sharon, ben je ooit naar de Filippijnen geweest samen met je adoptiemoeder/nicht?
Dit om te weten welke kennis van de situatie ter plaatse je hebt.
Welke opleiding heb je genoten?

De verwarring over een paspoort in taalkundig omdat in de volksmond een identiteitskaart "een pas" genoemd wordt.
Links de identiteitskaart.
Rechts het paspoort met biometrische gegevens wat, gezien je naar de VS bent geweest, jij ook hebt.

[expando]http://www.hln.be/static/FOTO/pe/14/7/2/art_large_328277.jpg[/expando] [expando]http://www.demorgen.be/static/FOTO/pe/3/4/5/media_l_360965.jpg[/expando]

Via de bronlink van het volgende artikel kom je bij een Belgische hulporganisatie terecht:
Dr. Jose Favela Memorial Hospital... welkom in de babykliniek van Manila!

Allen zitten ze erop te azen dat ik tot daar kom.

Aan gezien ik de afgelopen 10 jaar een aantal serieuze familie kwesties heb gehad en persoonlijke problemen heb gehad, zitten ze nu al een hele tijd te vragen of ik niet terug naar daar wil gaan. Een familie die wel voor me wilt zorgen en er voor me wilt zijn zeiden ze.

natuurlijk is dat geen vanzelfsprekend iets. Maar sinds kort is ook mijn nieuwsgierigheid naar hen toe gegroeid.

En is terugkeren naar daar iets geworden wat ik wel zou willen.

Ik neem de vrijheid te denken dat de problemen direct en indirect verband houden met het overlijden van je Belgische vader. (de vermelde 10 jaar en persoonlijke ervaring dat bij een overlijden de messen op tafel komen)
De uitspraak: "Een familie die wel voor me wilt zorgen en er voor me wilt zijn" lijkt me controversieel. Twintig jaar geleden was dat net omgekeerd. De vraag is hoe de gevoelens zullen evalueren als je zegt voor een NGO te zullen werken aan een lokaal loon.

Het idee bestaat dat iedereen, die in het rijke westen woont, geld teveel heeft en men is natuurlijk behulpzaam om de last te verlichten.
De logica is:

• iedereen wil weg uit de 
• in het westen groeit het geld aan de bomen
• westerlingen en Filippijnen in het westen geven meer dan 10  maandlonen aan een ticket. Het bluffen  van sommigen helpt daaraan.
• Het ant woord dat het maar één maandloon kost, bevestigt argument 2.

Mijn advies:

gebaseerd op de verstrekte informatie

• breng je leven hier (weer) op het goede spoor
• zit er niet mee als je geen goede band hebt met je familie in België. Familie kies je niet, vrienden wel.
• op het einde van de dag is je leven wat je er zelf van maakt
• zoals Amice al zei, in België kan je terugvallen op sociale voorzieningen
• zomaar ingrijpen in het milieu van de (kinder)prostitutie kan je aan het verkeerde eind van een .45 brengen.
• Als adoptiekind kun je het gevoel hebben dat je hier niet past. Dit is een gevoel dat ook kinderen uit Colombia, Sri Lanka, China, ... na adoptie door  /  ouders. Maar vergeet niet: je bent meer dan je kleur of gezicht. Het gaat om de innerlijke mens.
• Daar schuilt ook het probleem voor de  Je bent niet meer dat baby-tje van 18 maanden! Je bent nu een jonge vrouw met ongeveer 20 jaar extra levenservaring en even zoveel Belgische cultuurervaring.
• Dit zal je steeds het label van buitenstaander geven in de  omdat je te kritisch tegen dingen zal aankijken (nadat de periode van vakantiegevoel voorbij is)
• maak gerust kennis met je biologische familie maar besef dat je heel waarschijnlijk beter een bestaan opbouwt waar je opgroeide.

[O.B.Bommel]

Sharon, ik sluit me bij de vorige posters aan: Alleen de zin al dat ze er op zitten te azen.......Je kent ze niet eens.

[sharon]

Sharon, ik sluit me bij de vorige posters aan: Alleen de zin al dat ze er op zitten te azen.......Je kent ze niet eens.

Azen is nu wel cru uitgedrukt, maar het komt erop neer dat mijn ouders hun afspraken niet nagekomen zijn,
en me volledig hebben weggetrokken van mijn 'ouders' ginder.
Ze willen me gewoon ontmoeten.
En andersom is dat ook wel, nu echt gaan leven daar is zeker niet een bovenstaande optie, maar een tijdje vrijwilligerswerk, en een x aantal maanden daar 'leven' kan zeker geen kwaad voor veel bij te leren.
En bijleren daar leef ik voor.

sharon

[sharon]

Sharon, ben je ooit naar de Filippijnen geweest samen met je adoptiemoeder/nicht?
Dit om te weten welke kennis van de situatie ter plaatse je hebt.
Welke opleiding heb je genoten?

De verwarring over een paspoort in taalkundig omdat in de volksmond een identiteitskaart "een pas" genoemd wordt.
Links de identiteitskaart.
Rechts het paspoort met biometrische gegevens wat, gezien je naar de VS bent geweest, jij ook hebt.

[expando]http://www.hln.be/static/FOTO/pe/14/7/2/art_large_328277.jpg[/expando] [expando]http://www.demorgen.be/static/FOTO/pe/3/4/5/media_l_360965.jpg[/expando]

Via de bronlink van het volgende artikel kom je bij een Belgische hulporganisatie terecht:
Dr. Jose Favela Memorial Hospital... welkom in de babykliniek van Manila!

Allen zitten ze erop te azen dat ik tot daar kom.

Aan gezien ik de afgelopen 10 jaar een aantal serieuze familie kwesties heb gehad en persoonlijke problemen heb gehad, zitten ze nu al een hele tijd te vragen of ik niet terug naar daar wil gaan. Een familie die wel voor me wilt zorgen en er voor me wilt zijn zeiden ze.

natuurlijk is dat geen vanzelfsprekend iets. Maar sinds kort is ook mijn nieuwsgierigheid naar hen toe gegroeid.

En is terugkeren naar daar iets geworden wat ik wel zou willen.

Ik neem de vrijheid te denken dat de problemen direct en indirect verband houden met het overlijden van je Belgische vader. (de vermelde 10 jaar en persoonlijke ervaring dat bij een overlijden de messen op tafel komen)
De uitspraak: "Een familie die wel voor me wilt zorgen en er voor me wilt zijn" lijkt me controversieel. Twintig jaar geleden was dat net omgekeerd. De vraag is hoe de gevoelens zullen evalueren als je zegt voor een NGO te zullen werken aan een lokaal loon.

Het idee bestaat dat iedereen, die in het rijke westen woont, geld teveel heeft en men is natuurlijk behulpzaam om de last te verlichten.
De logica is:

• iedereen wil weg uit de 
• in het westen groeit het geld aan de bomen
• westerlingen en Filippijnen in het westen geven meer dan 10  maandlonen aan een ticket. Het bluffen  van sommigen helpt daaraan.
• Het ant woord dat het maar één maandloon kost, bevestigt argument 2.

Mijn advies:

gebaseerd op de verstrekte informatie

• breng je leven hier (weer) op het goede spoor
• zit er niet mee als je geen goede band hebt met je familie in België. Familie kies je niet, vrienden wel.
• op het einde van de dag is je leven wat je er zelf van maakt
• zoals Amice al zei, in België kan je terugvallen op sociale voorzieningen
• zomaar ingrijpen in het milieu van de (kinder)prostitutie kan je aan het verkeerde eind van een .45 brengen.
• Als adoptiekind kun je het gevoel hebben dat je hier niet past. Dit is een gevoel dat ook kinderen uit Colombia, Sri Lanka, China, ... na adoptie door  /  ouders. Maar vergeet niet: je bent meer dan je kleur of gezicht. Het gaat om de innerlijke mens.
• Daar schuilt ook het probleem voor de  Je bent niet meer dat baby-tje van 18 maanden! Je bent nu een jonge vrouw met ongeveer 20 jaar extra levenservaring en even zoveel Belgische cultuurervaring.
• Dit zal je steeds het label van buitenstaander geven in de  omdat je te kritisch tegen dingen zal aankijken (nadat de periode van vakantiegevoel voorbij is)
• maak gerust kennis met je biologische familie maar besef dat je heel waarschijnlijk beter een bestaan opbouwt waar je opgroeide.

Dankje voor al de informatie. En idd dat passpoort heb ik.
Ja van mijn 1.5 jaar tot mijn 5/6 jaar gingen we elk jaar totdat mijn ouders uiteengingen.
En ben met mijn moeder en zus in 2000 nog eens geweest. Ik ken de kloven tussen rijk en arm daar. Ik ken ze goed genoeg.
Ik heb een opleiding grafische vormgeving achter de rug. Maar ben zelf nog bezig met kunst en fotografie/sport.

Nu, een buitenstaander ben ik nooit geweest.
Ben eigenlijk een echte Belg.
Aangezien dit geen 1dagse beslissing/gedachte is en ik hieraan al een tijdje aan denk, ben ik me bewuster van al die dingen dan de meesten denken. Ik zie me ook niet voor de rest van mijn leven in de Filipijnen leven.
Ik zie me nergens voor de rest van mijn leven, leven. Maar dat zal waarschijnlijk mijn jeugdige enthousiasme zijn.
Ik hou van de wereld en de mensen erin. Maar weet ook dat waar ik ook naar toe ga, dat de negatieve dingen
van het leven steeds zullen wederkeren, waar ik ook ben.

Ik loop al heel mijn leven rond overvol van ambitie. Nieuwsgierigheid en ambitie tesamen kan zowel positief als negatief zijn.
Maar als ik het niet probeer, ga ik het nooit weten.

Juist?

[Amice]

Juist?

Dat is in zoverre juist als je inderdaad weet wat je doet en waar je mee bezig bent.

Ik deel in dat geval ook de meningen die hier gegeven worden,echter weet ik ook dat naast de verwachte financiele steun die de familie daar van je verwacht ook de familieband je deel zal zijn. De familieband is sterk in de filippijnen. Normaliter zou ik een jonge westerse vrouw afraden om alleen naar de filippijnen te gaan maar in jou geval kun je wel tot bepaalde hoogte terugvallen op de familie. Zeker voor 'n vakantie periode lijkt me dat een pre.
Financieel heb je het ook zelf in de hand maar zijt gewaarschuwd dat ze uitermate bedreven zijn in troggelen, familie of niet, daar zit geen verschil in.
Houdt in ieder geval geld achter voor de terugreis, je dient bij vertrek toeristenbelasting etc. op de airport te betalen en zonder geld ben je niets,nakkes nada in de filippijnen en zo wordt je dan ook behandeld.

veel plezier

[opinie]

Maar als ik het niet probeer, ga ik het nooit weten.

Eerst zou ik toch je aanraden een vakantie ter plaatse te nemen. De kijk die je had als 12-jarige op de situatie is normaal gezien anders dan wat een volwassene ervaart. Ook kan de herinnering na tien jaar vervormen.

Wat betreft het wegtrekken en houden aan afspraken: in zulke zaken hebben vaak alle betrokkenen boter aan het hoofd. Je zal nooit van iemand de naakte waarheid horen. Zeker wanneer men betrokken partij is, zal men zijn/haar/hun waarheid verkondigen die andere partij(en) mogelijk demoniseert.

Net zoals al de adoptiekinderen die via het programma "Spoorloos" hun ouders zochten, wil je ook weten waar je vandaan komt. Mogelijk vreesde men aan de  kant dat een nauwer contact met de  je zou van hen wegtrekken.

Wat je uiteindelijk ook doet, reserveer jezelf steeds het recht om kritisch te zijn en je eigenheid te bewaren.

Ook lijkt het me zéér intressant om tijdens je bezoek je indrukken te delen als reisverslag. Dit omdat je gezichtspunt vanuit een heel andere kant komt  in tegenstelling tot de meesten die als partner naar de  reizen. Zeker indien je ter plaatse een tijdje zou gaan leven.

[Digos]

Heb zo men bedenkingen bij dit citaat van jou en het houd me bezig......

Allen zitten ze erop te azen dat ik tot daar kom.

Aan gezien ik de afgelopen 10 jaar een aantal serieuze familie kwesties heb gehad en persoonlijke problemen heb gehad, zitten ze nu al een hele tijd te vragen of ik niet terug naar daar wil gaan. Een familie die wel voor me wilt zorgen en er voor me wilt zijn zeiden ze.

Zeiden ze......dus je hebt ook al zo je bedenkingen.

Als ik naar de Phils ga zorgen ze ook voor mij, maar ik betaal het wel uiteindelijk.

Dus kijk uit met de vorm van zorgverstrekking die ze aanbieden.

[sharon]

Heb zo men bedenkingen bij dit citaat van jou en het houd me bezig......

Allen zitten ze erop te azen dat ik tot daar kom.

Aan gezien ik de afgelopen 10 jaar een aantal serieuze familie kwesties heb gehad en persoonlijke problemen heb gehad, zitten ze nu al een hele tijd te vragen of ik niet terug naar daar wil gaan. Een familie die wel voor me wilt zorgen en er voor me wilt zijn zeiden ze.

Zeiden ze......dus je hebt ook al zo je bedenkingen.

Als ik naar de Phils ga zorgen ze ook voor mij, maar ik betaal het wel uiteindelijk.

Dus kijk uit met de vorm van zorgverstrekking die ze aanbieden.

Ik heb overal wel bedenkingen bij, en om op 1 van de vorige reacties terug te komen.
Ik weet hoe filipijnen zijn, mijn moeder hier is ook filipijns, en ik weet hoe zij denken over geld, en wat voor een grote rol die speelt. En zoals eerder werd vermeld : familie of niet. I know.
En uiteindelijk heeft alles zijn prijs, of dat nu geld is of iets anders.