De Filipijnen kampen met een imagoprobleem en dat is jammer.

[Luc]

Ja maar je moet er wel aan denken dat de Filipino call centers de Engelstalige markten moeten bedienen en die moeten hun dan wel kunnen verstaan. Het is een feit dat die dikwijls staan te lachen met hun uitspraak. Mij stoort dat niet en sommige zaken waren mij ook nooit opgevallen totdat Amerikanen mij daar opmerkzaam over maakten. Zo lachen ze over de uitspraak van "beach" hetgeen in de oren van een Engelstalige klinkt als "bitch". Bedsheets = bedshits. Dat vinden ze hilarisch. Toen ik er echt begon op te letten kon ik het het verschil ook opmerken maar dan nog is het verschil voor mijn oren minimaal.

English as first or second  language in the Philippines

But American employers in the U.S. are now saying that they reject 95 of 100 call center job applicants because of inadequate English language proficiency.

http://www.viatimes.com/_Archive/VT_1005/objectivelyharsh.html

[Phille]

En nu een volgende bedenking die ik mij maakte na de vele reacties en commentaren in de verschillende topics gelezen te hebben.

Eerst mijn persoonlijke ervaringen en indrukken opgedaan in de Filipijnen de afgelopen 2 jaar en 6 bezoeken daar ter plaatse.

Ook ik vind bepaalde dingen ergerlijk, die heb ik hier zeker al ooit eens neergepend, zeer zeker vind ik het ergerlijk dat wij als westerlingen (waarschijnlijk toeristen in het algemeen) beschouwd worden als rijk en het geld zit in de toeristen hun zakken en dat zijn niet de juiste zakken. Dus wordt er veel aan gedaan om daar verandering in te brengen; zo zijn er genoeg voorbeelden gegeven, ook door mij, van bijvoorbeeld de taxi's, de trikes, op de markt, noem het maar ... echter moeten we eerlijk zijn, zouden we niet hetzelfde doen als wij in hun plaats moesten zijn; waarschijnlijk wel.

Zo stoorde mij het heel erg toen ik de eerste keer in Puerto Galera was en ik geen moment van rust vond op het strand, wegens irritante verkopers. Maar na een tijdje minderde dat heel sterk, de eerste dag om de minuut, na een paar dagen kennen ze je en laten ze je met rust. Zo was ik erg verrast dat men mij een jaar later nog herkende en mij met rust lieten.

De honger naar geld vanuit de familie is ook een bron van ergernis zijn, daar is iedereen het helemaal mee eens, ik denk dat dit geen betoog hoeft; echter het is een algemeen gegeven; dit weet men op voorhand, het is nu eenmaal een cultureel gegeven, de kinderen zorgen voor de ouders vanaf een bepaalde leeftijd; de familie zorgt voor elkaar in de meeste gevallen.

Zo kan ik nog veel meer bronnen van ergernis opsommen, maar is het niet zo dat we bewust kiezen voor een relatie met een Filipina? En horen dit soort dingen er nu eenmaal bij, is dit gewoon een onderdeel van het pakket? Hoe meer ik daar ben en hoe meer ik met mijn vriendin (verloofde) praat en hoe beter ik de dingen begin te begrijpen.

Het is nu eenmaal een feit dat de dingen daar minder goed geregeld worden, er geen regels zijn en als ze er al zouden, zijn ze nauwelijks worden toegepast laat staan gecontroleerd worden. Dat maakt het ook gemakkelijk voor de Filipijn om hun prijzen aan te passen aan de westerling ... ze hebben daar geen regelneefjes; iets wat sommigen onder ons toch storend vinden; helaas is de keerzijde van de medaille dat er dan ook niets geregeld is en dat vinden diezelfde personen dan ook weer een probleem.  

Ik begin hier den indruk te krijgen dat velen hier wel een relatie met een Filipina wensen; maar niet bereid zijn om de cultuur en alles wat erbij hoort te aanvaarden.

Ik ben benieuwd, hoe wij zouden reageren als onze betreffende vrouwen zo zouden praten over Belgie/Nederland ... dat zij over alles en nog wat zo negatief zouden doen. Want het is echt niet moeilijk om elementen hier bij ons die slecht geregeld zijn. Of de houding zouden aannemen, ik spreek Engels, dus iedereen in Vlaanderen moet ook maar Engels begrijpen; waarom moeite doen om Nederlands te leren. Of er een punt van maken dat wij hier niet elke dag rijst eten, want dat is toch wat ze gewoon zijn.

Kortom, een beetje meer respect betreffende de gang van zaken in de Filipijnen vind ik toch wel het minste... ja, ook ik heb in het verleden al wel eens de draak gestoken met hoe de dingen daar aan toe gaan. De laatste tijd vind ik dat het hier op het forum eerder aandacht wordt besteed aan alles wat niet goed geregeld is. Het is interessant om het daar over te hebben, maar alleen daar over is nu toch wel teveel van het goeie. Als men daar wenst te gaan wonen dan zal men zich toch moeten neerleggen hoe de dingen daar geregeld worden, verwachten wij hier ook van alle buitenlanders die zich hier komen vestigen. Het is er nu eenmaal anders, armer en roeien ze met de riemen die ze hebben.

Voila, dat is wat ik kwijt wilde.

[Phille]

Ja maar je moet er wel aan denken dat de Filipino call centers de Engelstalige markten moeten bedienen en die moeten hun dan wel kunnen verstaan. Het is een feit dat die dikwijls staan te lachen met hun uitspraak. Mij stoort dat niet en sommige zaken waren mij ook nooit opgevallen totdat Amerikanen mij daar opmerkzaam over maakten. Zo lachen ze over de uitspraak van "beach" hetgeen in de oren van een Engelstalige klinkt als "bitch". Bedsheets = bedshits. Dat vinden ze hilarisch. Toen ik er echt begon op te letten kon ik het het verschil ook opmerken maar dan nog is het verschil voor mijn oren minimaal.

Alsof de Amerikanen altijd zo goed begrijpbaar zijn met vaak hun nasale klanken en lachen met mensen die op z'n minst een poging wagen Engels te spreken is goedkoop; de gemiddelde Amerikaan spreekt slechts één taal .. zo heb ik al wel meerdere Amerikanen op hun plaats gezet met de eenvoudige vraag 'en hoeveel talen spreek jij?'.

[dolfijn76]

Phile,

Op je laatste betoog kan ik je in grote lijnen volgen.  Als je daar gaat wonen moet je je inderdaad aanpassen zoals overal.  Voor de ene zal dat al gemakkelijker gaan als voor een ander.  Zo zie je maar dat moslims er overwegend ook problemen mee hebben en hun regels proberen op te dringen.  Maar probeer dit niet in hun land.  Loop daar maar eens zonder sluier in officiele gebouwen komt niet goed in vele gevallen maar hier moeten we het slikken.  Zo heb je altijd wel iets.  Tollerantie is niet altijd gemakkelijk. Wij ergeren ons aan bepaalde dingen en een filippijn aan andere.  Ik erger mij vaak persoonlijk meer aan een amerikaan dan aan een filippijn maar ja dat is persoonlijk

[pvgossum]

phillie jouw betoog: wederzijds respect is steeds de startbasis geweest van mijn relatie. Het is juist rijker om te leren van 2 culturen met elk hun eigen voor- en nadelen.

Opleidingsniveau:
- de universiteit waar mijn vrouw werkt (visca) krijgt regelmatig VLIR-beurzen voor een bijkomende master en ze moeten niet onderdoen voor andere aziatische, zuidamerikaanse en afrikaanse landen. Bovendien zijn er verschillende die onderscheiding halen aan de Vlaamse universiteit waar ze deze bijkomende master doen. Daarnaast hebben bijna alle proffen een PhD in het buitenland (Japan, USA, Canada, Australia of Europa) gedaan, dus hun kennis zal wel niet zo slecht zijn.
- het nadeel tov europa is dat hun middelbaar maar 4 jaar is tov 6 jaar bij ons, hun bachelor is 4 jaar ipv 3 bij ons en master is bij beide 2 jaar

[Budgie]

@ Digos Ik kan niet alleen knopen aanzetten maar ook een naadje dichtnaaien met het machien Moest je asawa zien toen ze de eerste keer klaagde dat de naad los was en ik de machine op tafel zette Grote paniek Dat kan ik niet Heb het haar maar geleerd hoe het moet Hoef ik het niet altijd te doen meer
En dat andere naaien,mijn vader zei mij toen ik nog jong was dat zelfs de domste jongen van de klas het kon als hij de kans kreeg dus daar ga ik je niets over vertellen.Heb het mij dus na school zelf geleerd en vind het nog een mooie hobby

[boomerang]

En dat andere naaien,mijn vader zei mij toen ik nog jong was dat zelfs de domste jongen van de klas het kon als hij de kans kreeg dus daar ga ik je niets over vertellen.Heb het mij dus na school zelf geleerd en vind het nog een mooie hobby

Ben ik het volledig mee eens en wil zelfs stellen dat als 'Onze Lieve Heer' iets geeft wat nog fijner is dan hou ik deze hobby er geloof ik wel bij aan.

[Budgie]

@ Phille Wat betreft het aanpassen daar,wil je daar wonen zal je dat wel moeten maar dan zal je wel je ogen open moeten doen en kijken hoe ze het daar zelf onderling doen. Want het is daar naar mijn ervaring echt niet zo dat de familie zomaar elkander helpt Men kijkt daar ook of iemand het geld goed besteed en of het echt nodig is.
Bij mijn huidige familie is het zo dat alleen bij ziekte en zeer en bij studie helpt men als de ouders hun best doen om het zo veel mogelijk zelf doen En diegene die drinken of gokken kunnen het vergeten Krijgen hooguit een zak rijst
En ik ben niet rijk ook volgens de familie dus alleen bijdrage aan studiefonds Heb namelijk nogal wat familie in Amerika, Canada en Engeland die goed verdienen
En de familie helpt elkander daar wel aan werk via de vele connecties

En wat betreft dat bedelen sinds ze weten dat ik hetzelfde doe als de rest van de familie weinig vragen

Wat betreft het Engels daar dat is zo verschillend van bijna Oxford van een paar nichtjes tot net een paar woorden

[josv]

Phille, in grote lijnen heb je groot gelijk. Respect voor de cultuur, gewoontes etc.etc. zal je jezelf aan moeten leren want in de 1e paar jaar kom je tot grote verassingen te staan. Ik dacht ook altijd dat ze hier prima engels spraken. Maar nu niet meer. Uiteraard is het maar met wie je te maken hebt. Maar 70% kan geen normaal simpel gesprek in het engels voeren. In ons zaakje komt van alles, van hoog opgeleid tot tricycad-driver. En dan valt het wel op. Personeel van call-centers die niet verder komen dan de lines uit een film ( of het schermpje dat ze altijd op kantoor ) die ze gezien hebben of studenten van 'n universiteit die het engelse woord voor manouk niet weten. Tis gewoon slecht gesteld voor een land dat pretendeert engels als 2e taal te voeren.

Nog een leuke anekdote over het opleidingsnivo hier : Wij hebben hier simpele wereld-kaart aan de muur hangen. Paar maanden geleden was er een tsunami-waarschuwing vanuit Chili. Er zat hier 'n paartje te eten en zaten naar die kaart te kijken. Plotseling staat de knul op en wijst naar de kaart en vraagt z'n vriendin : Hoe kan die tsunami nu vanuit de Chili ( helemaal links op de kaart ) de Philippines bereiken ( helemaal rechts op de kaart ), er zit zoveel land tussen   ...................................................................................................

Met een stalen gezicht vroeg ik hen wat ze studeerde. Hij was 3e jaars student op de universiteit hier verderop....

Pluspuntje : z'n vriendin snapte het gelukkig wel.

[Bulldozer]

Jos, die kaart heb je zeker niet in de Filippijnen gekocht maar in Nederland?