Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

Kerk en huwelijk

Gestart door Pjottr, maandag 14 februari 2011, 14:57:38

Vorige topic - Volgende topic

josv

Citaat van: bananacreek op vrijdag  8 april 2011, 18:04:20
Ben hier zelf gebaptized in de katholieke kerk (anders kon ik toen niet trouwen, want dat was een vereiste van de ouders van mijn ex) en ik stelde teveel vragen tijdens de seminar en de Ierse priesters zeiden toen, ok u bent geslaagd voor de seminar en nu gaan we bier drinken in de keuken voordat de baptismal begint, en ik stond een ietsje uit het lood toen de baptismal begon twee uur later :jajaja: :jajaja:
Dat was Fr. Dunne @ Redemptorist Church in 1979.

Grappig. Nene werkte ook voor de Redemptorist. Hier was het voor mij altijd bij aankomst in Davao "bieren bij de Ieren". Bracht altijd kaas voor ze mee die dan meteen aangevallen werd.

Btw, Fr.Dunne is 'n paar jaar geleden overleden zegt Nene.
Het land zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel....

bananacreek

@Josv: Spijtig om dat te horen betreffende het overlijden van Fr. Dunne, maar ja, dat was dan ook zo'n 30 jaar geleden dat ik de man kende en die kerk heeft vele buitenlandse priesters gehad, en of ze wel-of niet pedo waren, of zoiets, weet ik niet, zo misschien mogelijk kunnen zijn in bepaalde gevallen? Maar welke buitenlandse priester op de PI zou dat risiko nemen?



bananacreek


gosternokke

Citaat van: josv op vrijdag  8 april 2011, 13:45:22
Peter, ik kan niks anders zeggen dan : je hebt gelijk ! Ik ben zelf absoluut niet "kerks" maar hier netjes in de kerk getrouwd. Daar is ook niet aan te ontkomen als je met "meneer pastoor's" kokkinnetje trouwt  :biggrinn:. Helaas lees/hoor ik veel verhalen van veel mede-emigranten dat "de kerk" uit den boze is. Dat vind ik wel eens jammer want het maakt ( de dames zullen het niet zeggen !! ) veel echtgenotes ongelukkig. Wat boeit het nou om 1x in de zoveel tijd naar 'n kerk te gaan, uurtje met je ogen open slapen en  :benweg: . Ik vind ook dat op dit gebied best wel wat water bij de wijn gedaan mag worden !!

Dan kom jij er nog goed van af Jos met af en toe dat ene uurtje. Das bij mij wel andere koek,ik ben bijna een hele dag " kwijt" aan kerkbezoek op zondag.
7 uur opstaan en douchen, 8vertrek, uurtje rijden naar de kerk met auto,  9uur aankomst bij de kerk, me vrouw is lid van het koor dus die gaat dan officersprayer doen en zich  "inzingen "voor de de kerkdienst. en ik ga lekker aan een bakje verse koffie.
10 uur begin v.d. kerkdienst, 11 uur einde van de dienst, neem ik weer maar een bakkie.  11.30 kinderdienst
12 uur kinderdienst klaar,   12.30 uur lekker uitgebreid filippijns eten.  13 uur het koor gaat oefenen voor de volgende dienst.  En ik ga dan een uurtje lekker pitten in de auto.  14 uur oefenen is klaar,en we vertrekken
15 uur ,we zijn weer thuis.    Maar ik klaag niet, thuisblijven is voor mij geen optie, ik zou mijn vrouw daar geen plezier mee doen, en druk ik me heel voorzichtig uit.  En na 13 jaar huwelijk ben ik niet anders gewend.

Phille

Het valt me telkens weer op als we het over respect gaat dat het blijkbaar één richting uitgaat, wij (zij die niet geloven bedoel ik) moeten onzen waarden en normen verloochenen en lekker hypocriet gaan doen en mee naar de kerk gaan; voor alle duidelijkheid, ik heb er geen enkel probleem mee indien mijn vrouw naar de kerk wenst te gaan; maar ik zou er wel het grootste probleem mee hebben mocht ze eisen dat ik zou moeten meegaan. Ik geloof niet in god en alles wat er mee te maken heeft, daar moet men ook respect voor kunnen opbrengen. Respect voor elkaars waarden en normen moet een tweerichtingsverkeer zijn. Maar tja, respect voor niet gelovigen in de katholieke wereld (en religie in het algemeen), hmmmmmmm ... onverdraagzaamheid van de religie noem ik dat  :jajaja:.

Gelukkig is mijn vrouw geen kerkganger, ik kan mij niet herinneren wanneer zij nog eens naar de kerk geweest is; dat doet ze alleen als in de provincie is en hier komt dan weer het hypocriete karakter van vele zogenaamde gelovigen, in het dorpsleven gaat men naar de kerk; naar mijn bescheiden mening eerder om gezien te worden dan voor de beleving van het geloof op zich. Dat lees ik ook hier, ne keer hier is het niet meer nodig om de kerk te bezoeken; is dat allemaal niet een beetje hypocriet?  :weetikniet:

Voor mij is het compromis heel eenvoudig, ze mag haar geloof zoveel beleven als ze dat nodig acht, maar mij moet ze daar niet mee lastig vallen ... ik respecteer dat zij gelooft! Ik woon letterlijk recht tegenover de kerk, dus ben benieuwd, maar ik verwacht niet dat ze er naartoe zal gaan, ook is het maar paar meter bij wijze van spreken.

Ik spreek wel ervan uit gaande dat zij hier komt wonen, ik ben mij heel bewust van dat wanneer ik ginds mocht gaan wonen er van mij meer flexibiliteit zou verwacht worden, of ik bereid zou zijn om daar aan toe te geven is dan maar de vraag; maar ik vermoed dat ik weinig keuze zou hebben; de Filippijnse cultuur is nu eenmaal doorspekt van het katholieke geloof, maar momenteel is dat niet aan de orde en dus ook geen probleem. Ik denk dat ik al een groot probleem zou hebben als er kinderen komen, net zoals bij ons is het een traditie is om kinderen te dopen, welk een probleem gaat zijn want we zijn niet voor de kerk getrouwd ... zal nog wel een discussie worden vrees ik.

Dit brengt mij een vraag trouwens, wie heeft er ervaringen met kinderen en het dopen er van? Hoe springt men hier mee om, hier in België wonende dan wel hé.






gosternokke

Nou ja ,ik moet er bij zeggen mijn vrouw is niet katholiek. Meeste katholieken tillen niet zo zwaar aan kerkbezoek, en zeker in  :eu: verwaterd dat al snel. Er wonen hier in de buurt Filippijnse mensen die in  :smiley-philippines: de kerkdeur zowat platliepen, en hier in  :nederlandsevlag: hebben ze genoeg aan een santo-nino en een rozenkrans op het nachtkastje.

Mijn vrouw heeft  vanaf begin af aan er nooit een geheim van gemaakt hoe belangrijk het geloof voor haar is.  Ik weet nog dat ze in het eerste briefje dat ik van haar kreeg( internet bestond toen nog niet) schreef,dat ze uit een " God fearing and law abiding family" afkomstig was.  het zei me allemaal niet zo veel. Maar bij de eerste ontmoeting liet ze me al weten hoe belangrijk geloof was, en of ik daar maar rekening mee wilde houden.  Dus ik wist van begin af aan hoe de vlag erbij stond.  Dus ik stond meteen in feite voor het blok, had ik gezegd sorry daar doe ik niet aan mee, dan was er zeker geen basis voor een relatie geweest.   Overigens nooit een dag spijt van gehad.

Rich

Vanaf het begin van mijn relatie hebben mijn vriendin en ik diepgaande gesprekken gehad over religie, en dat is ook nodig vind ik.
Ik ben...hoe moet ik het zeggen, een beetje gelovig, zo van...er moet toch iets zijn?  Maar ik ga eerder mee in de leer van het Boedhisme. De één zegt het is een religie en een ander zegt het is een levens en denkwijze. Voor mij is het het laatste.

Zelf vind ik het helemaal niet nodig om elke week naar de kerk te gaan, en men zou mij daar ook niet toe moeten, "verplichten" en mijn vriendin gaat zelden naar de kerk want zij denkt er gelukkig hetzelfde over.
Mocht ze wel elke week naar de kerk willen gaan, dan zou ik dat zeker respecteren, maar men zou het ook moeten respecteren als ik niet zou gaan.

Je vermoedt Phille dat je als je daar zou wonen, je weinig keuze zou hebben, maar dat vind ik onzin, zolang je maar respect toont voor hun geloofsovertuiging, en verder wederzijds begrip.

Ik ben het gedeeltelijk eens met Phille, omdat ik mij de vraag stel of diegenen die niet geloven in zekere zin worden "verplicht" om mee te gaan naar de kerk.
Dan zou ik zeggen, het ligt aan jezelf of je dat doet ja of nee, en of er enige overtuiging aanwezig is als je naar de kerk gaat.
Geloof je niet en ga je elke week met tegenzin naar de kerk dan ben je een hypocriet en een meeloper en daar zou in nooit aan meedoen.
Kan men dat niet respecteren dan is er sprake van éénrichtingsverkeer op het gebied van respect.

Wat je vraag betreft Phille i.v.m dopen van je kinderen? Daar is natuurlijk moeilijk antwoord op te geven, maar als ik in jou plaats zou zijn dan had ik het daar al uitvoerig over gehad met haar. Misschien is het voor haar geen noodzaak om jullie kinderen te laten dopen.







Rich de Nederbelg.

bananacreek

Je vermoedt Phille dat je als je daar zou wonen, je weinig keuze zou hebben, maar dat vind ik onzin, zolang je maar respect toont voor hun geloofsovertuiging, en verder wederzijds begrip.

Toch niet dacht ikvbetreffende weinig keuze, want normaal heeft de Filipijn ook respect heeft voor degenen die NIET naar welke kerk dan ook wil gaan, en er zijn hier nu zeer veel andere soorten religions naast de RK kerk, en de RK kerk is haar greep op de mensen aan het verliezen :thumb: :thumb: om vele redenen  :thumb:

Als een Filipijn aan mij vraagt waarom ik niet naar een kerk wil gaan dan zeg ik netjes dat ik er persoonlijk geen behoefte aan heb, en normaal wordt dat geaccepteerd.

Verder probeer ik altijd discussies betreffende religions zeer kort te houden.

Zoals ook door Rich correct werd opgemerkt is het wel van belang om de geloofsovertuiging van de Filipijn te respecteren en dan is iedereen gelukkig. Ik heb daar in 33 jaar op de PI nog NOOIT problemen mee gehad.

Mijn partner gaat elke zondag naar de kerk. Waarom niet? Dat is haar recht en dan moet ik dat respecteren en daar heb ik geen enkel probleem mee.

Ik spreek nu niet over de geloofsovertuiging van de muslims hier, ik respecteer hun overtuiging ook, maar ik ga daar niet over discuseren want ik heb daar geen enkel belang bij.

Phille

Citaat van: bananacreek op zondag 10 april 2011, 13:45:09
Je vermoedt Phille dat je als je daar zou wonen, je weinig keuze zou hebben, maar dat vind ik onzin, zolang je maar respect toont voor hun geloofsovertuiging, en verder wederzijds begrip.

Toch niet dacht ikvbetreffende weinig keuze, want normaal heeft de Filipijn ook respect heeft voor degenen die NIET naar welke kerk dan ook wil gaan, en er zijn hier nu zeer veel andere soorten religions naast de RK kerk, en de RK kerk is haar greep op de mensen aan het verliezen :thumb: :thumb: om vele redenen  :thumb:

Als een Filipijn aan mij vraagt waarom ik niet naar een kerk wil gaan dan zeg ik netjes dat ik er persoonlijk geen behoefte aan heb, en normaal wordt dat geaccepteerd.

Verder probeer ik altijd discussies betreffende religions zeer kort te houden.

Zoals ook door Rich correct werd opgemerkt is het wel van belang om de geloofsovertuiging van de Filipijn te respecteren en dan is iedereen gelukkig. Ik heb daar in 33 jaar op de PI nog NOOIT problemen mee gehad.

Mijn partner gaat elke zondag naar de kerk. Waarom niet? Dat is haar recht en dan moet ik dat respecteren en daar heb ik geen enkel probleem mee.

Ik spreek nu niet over de geloofsovertuiging van de muslims hier, ik respecteer hun overtuiging ook, maar ik ga daar niet over discuseren want ik heb daar geen enkel belang bij.

Wel Bananacreek ik zou je graag willen geloven, maar ik heb toch een andere ervaring hoor, op het einde van ons huwelijks ceremonie in het gemeentehuis, vond de burgemeester het toch nodig om mij er attent op te maken dat het toch beter zou zijn om ook nog een kerkelijk huwelijk te doen en dat was toch op een heel gebiedend toontje hoor! Nadien met de ouders gaan eten en het kwam toch wel effe op tafel, want ze (ouders en getuige) vonden het toch wel uitermate belangrijk dat de kinderen zouden gedoopt worden. Ik ben niet in discussie gegaan en heb er gewoon diplomatisch een grote bocht omheen gemaakt.

En wat het dopen betreft; ik ben daar eigenlijk tegen; want je dringt iemand een geloof op zonder inspraak, dopen kan later nog en laat ik over aan het oordeel van de desbetreffende persoon.



bananacreek

@Phille: Wel Bananacreek ik zou je graag willen geloven, maar ik heb toch een andere ervaring hoor, op het einde van ons huwelijks ceremonie in het gemeentehuis, vond de burgemeester het toch nodig om mij er attent op te maken dat het toch beter zou zijn om ook nog een kerkelijk huwelijk te doen en dat was toch op een heel gebiedend toontje hoor! Nadien met de ouders gaan eten en het kwam toch wel effe op tafel, want ze (ouders en getuige) vonden het toch wel uitermate belangrijk dat de kinderen zouden gedoopt worden. Ik ben niet in discussie gegaan en heb er gewoon diplomatisch een grote bocht omheen gemaakt.

Ik ben gedoopt op de Filipijnen na 5 San Miquel met de Ierse priesters te hebben gedronken in de keuken van de kerk.
Kijk in het jaar 1980 was het een beetje anders als in 2011 en als ik destijds met mijn ex wilde trouwen dan moest het in de kerk gebeuren. Zo niet, dan zoek je maar een ander. Dat was gewoon de cultuur die dat vereiste. Zo dan heb je de keuze en die heb ik genomen en ben in de kerk getrouwd, en dat heeft me geen enkel probleem gegeven. Nadat mijn zoon in 1981 werd geboren is deze ook in Dumaguete gedoopt. Daar had ik ook geen probleem mee. Ik ben hier volgens de normen RK. Maar aan geloof daar doe ik totaal niets aan. Ik spot niet met anderen en hier op de Fil kan dat zeer gevaarlijk zijn als je geen respekt kan tonen voor de geloofsovertuiging van de lokalen.
Je zou ze niet te eten moeten geven al de genen die "vermoord" zijn wegens verschil van mening betreffende het geloof.Vergeet niet dat ze hier zeeeer gevoelig zijn betreffende datgeen.
Als je echt op de PI woont dan moet je op een gegeven moment geven en nemen om een beetje in te kunnen blenden (zelfs als het in bepaalde gevallen met tegenzin is) en als je de dingen dan zou willen doen zoals je dat normaal zou doen in Bel. of Ned.dan kom je op een gegeven moment toch wel in de moeilijkheden.
Dit is natuurlijk alleen mijn eigen ervaring en opinie.