Back to the bukit of hoe vier ik m'n 50e verjaardag.

[O.B.Bommel]

Jos, eerst gecondoleerd, daarna gefeliciteerd met je 50-ste en daarna         

Ik was al bek-af van Twin-lake 1 naar Twin-lake 2, 1,5 km of zoiets. Dit had ik dus nooit gered. Knap-knap-knap.     
Zat hier al achter de computer te zweten bij die foto's, alleen verfrist door de tocht door de rivier. En dan krijgen ze hier een speldje als ze de 4-daagse lopen........

[Rich]

Gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder, en gefeliciteerd met je 50ste verjaardag.

Mooi verhaal en mooie foto's 

[bruno13]

gecondoleerd,,,,happy birthday
wouw prachtig gebied ,mooie foto s,ben zelf al 7 keer in phil geweest en ben hier nu voor 3 maand
in mindanao heb ik nog niet geweest denk dat er daar heel mooie plaatsen zijn,doet me denken aan batad in de mountain province in luzon tussen de rijstterrassen
grtjs bruno

[josv]

De begrafenis.

De nederzetting waar Oma woonde bestond uit 4 huisjes. Allemaal bewoond door de familie van haar 3e echtgenoot. Van hem had ze 3 kinderen. In totaal 11 uit 3 huwelijken. Oma had dus niet stilgelegen. Tussen ons gezegd en gezwegen was het gewoon 'n kleine slettebak. Haar 2e echtgenoot ( Nene's vader ) had ze met 7 kinderen achtergelaten ( waarvan de jongste Danillo pas 2 jaar was ). Maar over de doden niets dan goed zeggen we dan maar. Ze lag opgebaard in haar huisje helemaal gewikkeld in een laken dus niet zoals wij gewend zijn in 'n net jurkje en gekamde haren. De kist zelf was gemaakt van allerlei bij elkaar geraapte stukken hout, niet geverfd ofzo.  De rest van het huisje zat vol met familieleden waaronder haar blinde echtgenoot. De rest zat uiteraard buiten.



Er werd druk gekookt en de mannen hielpen mee.





Het eerste half uur zat ik daar uiteraard als 'n dood vogeltje bij te komen van de wandeling. Daarna ben ik voorzichtig wat foto's gaan maken van de omgeving. Voorzichtig want de nederzetting was gebouwd op 'n steile helling die door de regen nog steeds glibberig was.









Nene had ondertussen even 'n bad genomen in de rivier om haar haren te wassen. Vraag me alsjeblieft niet waarom.................................



Daarna bijpraten met wat familie.



Ondertussen werd het later en later. Het gat was al gegraven, de kerels zaten al aan de tanduay, gegeten was er ook al maar er gebeurde voor de rest niks. En naar boven kijkend zag ik dat er al donkere wolken aankwamen. Toen maar even op m'n ( witte, buitenlandse ) strepen gaan staan en Nene voorzichtig gezegd dat ik toch wel rond 'n uur of 3 weer huiswaarts wilde gaan. Ik was nl. niet van plan om EN in het donker EN in de regen dat stuk af te leggen. Ze is toen met haar halfzus gaan praten ( enigste kind uit Oma's 1e huwelijk ) en toen ging het allemaal "on-filippijns" vlot. Zuslief kwam naar buiten, schreeuwde de drinkende kerels ( aan de overkant van het dal ) terug en het hele gebeuren kwam op gang. De timmerman ging naar binnen, hoop hamergeklop en de kist zat dicht.

Na 'n hoop overleg wordt de kist naar buiten gedragen :





De oudste dochter nam afscheidt van haar moeder en sprak alvast 'n vloek uit over de dragers dat als ze haar lieten vallen, Oma hen tot in lengte der tijden zal achtervolgen.



En daar ging Oma.



Bergaf door de rivier en weer bergop.



Aangekomen aan de overkant werdt de kist vlakbij het graf gezet voor de laatste gezangen en gebeden. De man met de doek op z'n hoofd is Oma's blinde echtgenoot. De hoofdbedekking is traditie. Btw, hij was trouwens sneller aan de overkant dan ik................................ Leuk detail : voor de zekerheid zijn de hamer met spijkers ook maar meegegaan.





Toen was het zover, Oma naar d'r laatste rustplaats..................







Iedereen hielp 'n handje mee ( in Nederland eigenlijk ook maar dan met 'n klein schepje ). Bloemen, vruchten en allerlei bladeren gingen ook het graf in.

Geweren werden af geschoten om iedereen in de omgeving te laten weten dat de begrafenis achter de rug was. Ik kwam er nu ook achter dat het geweer van m'n ene "bewaker" niet eens werkte.



Ook werdt er 'n rokend vuurtje gestookt waar iedereen overheen stapte om de eventuele kwade geesten achter te laten. Bij het huis lag ook zo'n zelfde vuurtje.



Tja, en dat was het eigenlijk. Terug in de nederzetting hadden we zelfs nog tijd voor 'n maaltijd en omdat onze watervoorraad bijna op was ( en ik dat water daar echt niet drink ) werden er 'n paar verse kokosnoten geplukt  en leeggegoten in de fles. Reistip 1 : tis lekker, en veilig !

Ik had Nene al eerder belooft dat we Oma niet in een jungle-graf zouden laten liggen maar ervoor zorgen dat het er 'n behoorlijke geverfde betonnen plaat op zou komen met 'n afdakje erboven. Btw, haar vaders graf zou ook opgeknapt worden met 'n lik verf en golfplaten.



Maar hoe krijg je die spullen daar ? Niemand wist 'n antwoord. Totdat ik hardop zei dat als ze gvd 'n doos tanduay boven kunnen krijgen ze ook wel 'n zak cement boven kunnen krijgen. Mooi projekt voor de familie !! Plotseling was er 'n oplossing ! Uiteraard wel geld achtergelaten bij 'n vertrouwd persoon. Danillo ( Nene's broer ) gaat op de 40ste sterfdag ( met camera ) vanuit Davao terug naar het graf om te controleren of ze alles gedaan hebben zoals afgesproken. Meer kon ik niet doen.

Enige wat nu reste was de tocht terug. Niet zo spectaculair natuurlijk als de heenweg. Omdat het al later op de dag was waren de paden lekker opgedroogd, het pad langs de rivier was ondertussen ook weer "schoon" en omdat het meer afdalen was dan stijgen viel het me reuze mee. Uiteraard wel 'n paar "rustpuntjes" en kodak-momentjes.







Rond 'n uur of 5 waren we weer terug op ons logeer-adres. Oja, ik was jarig....................................................



Daar ik 'n kip had gekregen hadden we die avond wat anders te eten dan rijst met 'n blikje sardientjes. Candle-light ( oftwel kerosine-light ) verjaardagsmaal.



Nou, dat was het wel zo'n beetje. De volgende dag rustdag gehouden. Wel nog effe Nene's stiefmoeder met 'n bezoekje (en 2 pakjes Winston) vereerdt.



Maandagochtend stond het busje weer bij het 1e daglicht klaar. Zoals gewoonlijk totaal afgeladen met alles wat je maar kan bedenken. Gelukkig moesten er in Malita een paar passagiers uit zodat we wat meer "lucht" kregen en ik voorin kon zitten. Saaie trip dus ! 3 uur 's middags arriveerde we in Davao City.

Hier nog wat korte filmpjes die ik heb gemaakt vanuit de rijdende van :

[Johan En Elvie]

Gecondoleerd en gelukkige verjaardag samen.
Mooi verslagje dank u

[gosternokke]

Wat een belefenis Jos  Ik ben zelf ik pas 50 geworden, wij zijn stom toevallig even oud, maar dat was heel wat saaier kan ik je verzekeren.

  Tis me niet helemaal duidelijk geworden waarom die balsemer nou niet zonder politie begeleiding die bundok in durfde  ?  NPA ?

En ligt je schoonmoeder nou in de jungle of toch op een officiele begraafplaats?

  En die kist is nog zeer acceptabel , ik heb al mindere gezien. Tip voor een volgende keer neem een blikje vernis mee dat doet wonderen.

Mooie reportage    en roept veel herrinneringen op bij mij , aangezien men vrouw haar roots ook in Mindanao liggen (Caraga)   10 jaar terug ook wel eens zo,n funeral in de bundok meegemaakt, helaas geen fotos van.

[josv]

Gosternokke : ze ligt echt in de jungle. Als wij niet in paar zakken cement en golfplaten "sponseren" is er over pakweg 3 maanden niks meer van dat graf te zien. En die begeleiding : ja, exact weet ik het niet. Men praat wel over de NPA maar ik denk zelf meer dat het gewoon wat wacko hillbilly's uit het (nog) hogere gebergte zijn die af en toe naar beneden komen om te jagen, roven of wat dan ook. Maar ja, wie ben ik........

[balikbayan]

Een optimist denk ik of een realist het gaat vaker goed dan fout 

Fracties van verschillende rebellengroeperingen zijn nog altijd actief in geheel Mindanao. Met name in de Autonomous Region of Muslim Minanao (ARMM) vinden confrontaties tussen leger en groepen MILF-rebellen plaats en dient rekening te worden gehouden met aanslagen op burgerdoelen.
Het reizen naar/in de Sulu Archipel, die onder andere bestaat uit de eilanden Tawi Tawi, Sulu en Basilan evenals de omringende wateren, wordt ontraden vanwege het risico van terroristische activiteiten, ontvoeringen en piraterij. Confrontaties tussen het leger en leden van groeperingen als MNLF, Jemaah Islamiyah, MILF-rebellen en Abu Sayyaf komen hier regelmatig voor.

Het wordt daarom ontraden te reizen naar west-, centraal- en zuid-Mindanao en de eilanden van de Sulu archipel. Het betreft de volgende regio's en/of provincies: Zamboanga Peninsula (Region IX), Lanao del Norte (Provincie van Region X), Davao Region (Region XI, met uitzondering van Davao City), SOCCSKSARGEN (Region XII), ARMM.

[josv]

Een optimist denk ik of een realist het gaat vaker goed dan fout 

Tja, zo is het misschien wel. Tis ook absoluut geen reisadvies ofzo. Ik ben de eerste die, als iemand in de penarie komt in een no-go-area, zegt : l*l, ga er dan niet naar toe !!!!!! Het was gewoon voor mij 'n "moeten" om met Nene samen daar naar boven te gaan en haar niet in de steek te laten. Als ik 'n echte "nadenker" was geweest had ik misschien uberhaupt niet eens in de PH gewoont.............

[balikbayan]

Precies als ik alle adviezen van BUZA en mijn vrouw plus familie opvolg dan heeft het geen eens zin om daar op vakantie te gaan want dan is het maar veilig tot 1 mtr buiten het hek 

Gelukkig ben ik eigenwijs.

Ik vermaak me daar prima ook in het binnenland waar de elektra leidingen nog niet zijn gearriveerd