Oud en nieuw 2011-2012 : 40 dagen "het leven zoals het is" ...

[jiggy]

In" Even voorstellen / Introduction > Arsène & Sandra" postte ik reeds het relaas van Sandra's verblijf in de herfst 2011.
Mijn wedervaren van mijn 40 dagen in Caloocan City breng ik hier.

Verwacht jullie niet aan adembedenemde plaatjes van landschappen en resorts, maar .. een impressie van "het leven zoals het is"....

Het was dus amper 3 weken aftellen tussen haar terugkeer naar de Phils en vooraleer ik naar Sandra kon reizen.
Hard werken intussen om al mijn werk hier gedaan te krijgen of op orde te stellen, want... ik ging "overwinteren" op de Phils....

Nooit voordien was ik 40 dagen van huis, amper de helft.
Dat vergt de nodige voorbereiding, want.. ik ben zelfstandig en .. woon niet op een appartement.
Een greep uit mijn agenda van de laatste week en dagen :
- een tuin aanplanten (op een regendag, zodat ik .. halfziek naar de Phils vertrok...)
- mijn huis opruimen, hier en daar afsluiten, diepvries leegmaken, ...
- nog twee vergaderingen, ja zelfs de avond voor ik vertrok
- regeling treffen voor de verzorging van mijn schapen en kippen...
- mijn hond Flash wegbrengen bij vrienden ...
- mijn paperassen bij de boekhouder brengen en de nodige facturen nog betalen
- documenten op mijn laptop copiëren , zodat ik ook in de Phils nog wat kon werken
- kopies nemen uit grondplannen, zodat ik voorbereidende schetsen kon maken voor 2 nieuwe projecten ,...
- MIJN VALIES MAKEN... hahaah

Ja... dit laatste gebeurde pas.. om 4 u in de morgen en ... om 6 u zou mijn zoon hier staan om we naar Antwerpen Centraal te brengen.

Sandra was intussen al wakker, daar in De Phils en.. dus.. om 4 u morgen, met behulp van mijn iPad (met cam dus..) wist ze me te vertellen waar zij bepaalde spullen had opgeborgen. WOW... ik was een beetje "een vreemde" geworden in mijn eigen huis.. Doch.. Sandra en "de wonderen der modernde communicatie" brachten redding ! Hehehe

Het voordeel van pas op het allerlaatste moment je valies te vullen, is... dat je alles checkt en ... weet wat er in zit.. en.. wat je niet meehebt, kan je ook op je bestemming kopen.
Mensen die een valies vullen een week op voorhand.. twijfelen wellicht steeds of er al iets in zit of niet.. Ik niet dus... Heheheeh

Door de zware dagen van de laatste weken , buitenwerk bij "hondenweer"... vertrok ik halfziek naar de Filippijnen...

Een goede vlucht met tussenstop in Singapore




Wat een luxe : een rokersterras tussen echte bloemen...



bracht mij naar MIAA , waar Sandra me al stond op te wachten .
Bij de G van mijn familienaam.
Nog een goede 2 uur later en we waren in haar "biotoop", Village Magdalena 3, in Camarin — Caloocan City.
Ik had echter zo'n dorst.. en zin in een Redhorse dat we eerst nog een tussenstop maakten in Quezon City, waar we in Robinsons ook nog geld konden wisselen.

Eens bij haar thuis : een eerste verrassing : haar dochter stond klaar met een grote Bday-cake. Ja... ik was verjaard een maand voordien , en had dit samen met Sandra een beetje gevierd en nadien ook met mijn kinderen, doch... ik werd dus aangenaam verrast met een klein feestje..
Wow...  een hartelijke ontvangst...















Zoals gezegd.. ik was half ziek.. en ... het ging van kwaad naar erger.
De overgang naar het broeierige klimaat (al was het "winter", doch met 30 C° !) maakte dat ik dagenlang met koorts en spierpijnen rondliep.

Dus.. van Noche Buena, Kerstavond heb ik niet echt genoten.. Alles ging zo stroef en ik voelde me zwaar...

Ook de overgang van een huis waar ik alleen was, naar een huisje van halve grote gaven me een beetje een bevangen gevoel.. Niet omwille van de engere ruimte, doch... ook de hoeveelheid mensen.

Sandra is immers een gastvrije vrouw, en steeds bereid mensen op te vangen. Dus.. had haar neef, een paar dagen voor Kerstmis zijn 4 kinderen daar "afgezet" omdat hij en zijn vrouw het druk hadden op het werk (slagerij...), en .. eigenlijk niet naar huis gingen en dus niet op hun kinderen konden passen.
Op 24 december kwamen hij en zijn vrouw (+ nog een collega !) bij Sandra aan. Ik dacht .. om de kinderen op te halen ,doch.. ze bleven er.. en zo.. kwam het dat we 2 dagen (nachten) met 14 sliepen in een huis waar ze normaal en officieel met 3 wonen.. heeh
De kinderen sliepen in de leefruimte, de neef, zijn vrouw en collega, op het overdekte terras, op een bank..
Ik had het wat benauwd.. ik kwam van een huis van dubbele grootte dan hier.. waar ik alleen woon.. En hier met 14.. Stel je voor.. dus.. hier zouden dus 28 mensen wonen, eten, slapen... haaha
JA, ik was echt op de Phils, doch... ik was aan het vechten tegen een griepaanval, dus.. kon dit niet echt appreciëren...

Doch... Kerstdag ging en .. Nieuwjaar kwam er aan..
Overal , de ganse dag.. hoorde je hier en daar al het knallen van "crackers"... soms vrij dicht, zodat je opschrikte op je stoel of zelfs in bed... Ja... dat beloofde voor Newyears Eve... Sandra had me er al voor gewaarschuwd...
Het goede was... ik had mijn koorts overwonnen, en .. voelde me beter, doch niet optimaal...

Gelukkig waren haar neef en gezin vertrokken en ook een paar nichtjes, zodat ik wat meer "lucht en ruimte" kreeg..  Iedereen hier snapt wel het gevoel..

Dus... het werd oudejaar en.. er kwamen lekkere spijzen op tafel...
En dan .. 23u30... al meer schoten kondigden aan dat het wledra zo ver was....

3..2...1..... BHAAAMMMMMMM  BOEMM KLETS BOEM PATAT, TTTRRRRRRRR   DE HEL BRAK LOS !!!!!
Je, het is maar een woonwijk, waar de bevolkingsdichtheid "vrij laag" is,
Doch.. het was net alsof een burgeroorlog was losgebroken. Zeker die "kettingbommetjes" op de straat, die als een machinegeweer vuur en geluid blijven spuwen....


http://img803.imageshack.us/flvplayer.swf?f=Ptz9
"chaotisch filmke, de overgang van oud naar nieuw in de Phils...

Dit alles duurde een goed half uur denk ik.. dan waren de 100.000en pesos in rook en vuur opgegaan... en ... de straten hingen vol zwaveldampen.. NIET TE DOEN !!!!

Het was donker en je zag dit niet zo direct, doch.. wanneer een auto of een scooter door de straat reed, zag je in het schijnsel van de koplampen een dikke smog hangen, net zoals hier een dikke mist...
Ik snoot mijn neus... en er kwam zwart slijm uit !!!!

Aan de andere kant.... mocht ik niet klagen : ik was in goed gezelschap en .. er was lekker eten :















De volgende dagen .. voelde ik me weer niet lekker... Wellicht amper hersteld, en nu .. half vergiftigd.. Dagenlang had ik geen eetlust , at dus amper en... verzwakte waardoor ik weer ... ziek werd.
Ik voelde me ellendig.. nog nooit zo een eindejaar meegemaakt.

Gelukkig .. had ik een uitstekende "verpleegster" . Sandra depte zelfs 's nachts het zweet van mijn hoofd en lijf, zodat ik een beetje af kon koelen... Ik voelde me geborgen bij haar , doch.. ziek als een hond...

Gelukkig duurde dit niet te lang.. ik werd weer "de oude" en ik werd wat actiever.. Ja.. ook de overgang van quasi 18 u per dag "bezig of wakker" naar een bestaan van enkel liggen en uitzieken maakte me prikkelbaar..
Doch... Sandra's hond "ELMO" bracht een uitkomst. Ik begon met hem wandelingen te maken door de Village en.. buren te ontmoeten.
Ik werd actiever en .... mijn krachten kwamen terug...

Ja... ik was al 3 weken in de Phils en was nog niet "buiten" geweest.

Ik ging 's morgens om "pan de sal".. ik had mijn  ritme gevonden en maakte me nuttig : ik kluste hier en daar wat in en rond het huis.. Soms wel nodig in een huis waarin enkel vrouwen wonen ;-)

Doch... Elmo... de jonge labrador van 7 maand kreeg ook mijn aandacht en verminderde het gemis van mijn eigen bordercollie , Flash...
Ik leerde hem gehoorzamen : zitten, pootje geven, niet voorop te lopen bij het wandelen, te wachten tot ik eerst het hek uit was,... Ja.. allemaal dingen die nuttig kunnen zijn om een rustige hond te hebben , want... JIJ bent de baas... Klinkt allemaal misschien een beetje "dictatioraal", doch.. zo krijg je een hond die luistert en rustig is, niet aggressief.





Op dat punt waren mijn wandelingen met Elmo echte "martelgangen". Als ik alleen wandelde viel dat niet op, doch..eens met Elmo aan de lijn begon het hondengeblaf van achter elk hek, vanof quasi elk terras..
NIET TE DOEN !!! Elmo en ik zetten de ganse straat in rep en roer, als we voorbijkwamen, en zelf.. maakten we geen enkel geluid !! haahah
Om de proef op de som te nemen heb ik een wandeling gemaakt van 2 uur door de Village. En..alle honden geteld , die vaak schuimbekkend en met ontblote tanden zich lieten zien of die we konden horen...
Ca 400 woningen staan daar en .. ik telde 192 honden !!!!
Vaak triest om te zien. Sommigen zaten met 2 in een kooi van minder dan 1 m2 !! Of.. 4 honden op 1 terras !! Ja.. GAIA, de belgische dierenrechtenvereniging, zou hier nog werk hebben !!!

Niet alleen Elmo kreeg mijn aandacht uiteraard, want .. ik was voor Sandra naar de Filippijnen gekomen , hehehe...

We maakten een paar uitstappen, gingen inkopen, of bij kennissen of familie op bezoek.. Ik werd volledig ondergedompeld en opgeslorpt in het leven op de Filippijnen.






















De 2 vriendinnen : Jeanne & Rhona... (beiden zijn nog vrij, voor de geïnteresseerden.... )



De volgende dag naar GIUBATSU CIUDAD RESORT, een plaatselijk pret- en waterpark :
























Meer en meer... begon in dingen te zien door andere ogen...

Meer en meer .. aanvaardde ik dingen zonder ze twe willen te begrijpen....

Meer en meer... begreep ik de kleine dingen daar , waar hier soms op het forum in ergelijke taal over wordt gevloekt en gesakkerd...

Meer en meer.. voelde ik me er thuis...! ! !

IK genoot van plaats en omgeving en maakte kennis met de mensen uit de buurt of maakte een praatje met de vendors, die in talloos door de straat kwamen :



een scharenslijper , op zijn bedrijfsvoertuig



3 kleine meisjes, net terug van de bakker



het verkoopstertje in de printshop, die me nog herkende van .. 1 jaar geleden...



het vriendelijke personeel in PUREGOLD ALMAR



Arsène & Arsène : een jongentje uit de straat met ... exact dezelfde naam ! wat een toeval ! ! !







de altijd vriendelijke guard aan de gate : met 1 andere collega controleert hij 24/24 - 7/7 in- en uitgaand verkeer in de village !



Elping, de buurman



de visventer



een Indiër, met een matras op weg naar een klant


En.. zo kwam het gevoel.. dat ik er zou kunnen aarden.. Ja .. in dat mierennest, een overvol vat met wemelende mensen, jeepneys, tricycles, blaffende honden, hanen die je wakker kraaien, scheve of afwezige voetpaden, ... ja.. het huis van Sandra werd een beetje mijn "nest"..
Het had een ziel.. er was leven....
Ik kende "mijn" buren, praatte en zat bij de tricycle-drivers. Het werden mijn vrienden....



Nano(vader) en June spelen damma, Bong(zoon), kijkt toe...



Nano, Joël, Ojed, Bong, June, June2 ...







met Nano op de foto. Een beetje mysterieuze kerel, doch.. met een gouden hart...







net terug van een "service" met Ojed




Ze kenden me en wuifden me toe, en .. riepen mijn naam.. Niet Sir, of Boss, of Joe.. Neen... ik had hen gevraagd om mij gewoon bij voornaam te noemen.. Geen titels voor mij : ik was een gewoon mens tussen de mensen.. en .. ze aanvaardden mij...
Ik kreeg bij mijn afscheid zelfs een T-shirt ,dat enkel bestemd was voor TODA-members, de leden van hun tricycle-vereniging. Een kleinood dat voor hen een teken was van hun vriendschap, mijn verbondenheid met hen..



Wow.... een T-shirt uit SM koop je , doch dit stukje textiel.. was meer dan dat...

Deze keer op de Phils hebben we geen trips gemaakt, of hadden er geen gepland. Gelukkig maar.. want .. de eerste 3 weken was is ziek..

We hebben van elkaar genoten en veel gepraat... Onze ganse jeugd kwam naar boven.. Samen gelachen om kleine anekdotes en.. we ontdekten dat we dezelfde jeugd hadden, dezelfde ervaringen.
Daardoor... beseften we nog meer dan voordien dat we ook dezelfde waarden meegekregen hadden en .. hetzelfde nastreefden :
het is mooi wanneer je kan geven en niet ... verwacht te moeten krijgen.

We maakten een paar daguitstappen, of.. een avondlijk bezoek aan "The Circle" in Quezon City...


























een afsluitertje in de "Kubo" met lifemuziek...







Ik maakte een babbel met de bakkerin en .. zij stelde me voor aan haar dochter die.. IN de winkel , achter de toog stond te tekenen. Zij was 18 en studeerde architectuur.. WOW. Een "vakgenote".. Dus.. ik vol interesse achter de toog.. en haar ontwerp bestudeerd... en.. voorzichtig en niet te "belerend" gevraagd of zij dacht dat een toilet in de Filippijnen steeds zo groot was als een parkeerplaats.. , of een auto daar amper 3 meter lang was,... Typische beginnersfouten.. geen goed notie van de schaal waar ze in ontwerpen..





Het meisje bleek niet aangeslagen, doch eerder leergierig. Ze kleefde aan mijn lippen door alle practische tips en ervaring die ik met haar deelde... "Ohhh.. Thank you so much !!!" waren haar woorden..Diezelfde dag begon ze opnieuw.. want .. 3 dagen later moest ze haar werk afleveren...
Ik beloofde haar foto's te maken uit een boek "NEUFERT", de vakbijbel voor ontwerpers : van de standaardafmetingen voor eenvoudig toilet tot.. een luchthaven. Ja.. creativiteit mag geen grens kennen, doch.. bepaalde standaards moet je kennen en respecteren, anders deugt je ontwerp niet.











Ik beloofde het meisje ook ongebruikt tekenmateriaal te bezorgen, via Sandra of een volgende keer dat ik daar kom.



Moeder en dochter waren in de wolken, want... tekenmateriaal is hier duur , daar . .superduur. Zeker als je weet dat het meisje door de week op kot zit in Manilla...

Ja, ik word een beetje haar "mentor". Ik gaf haar mijn businesskaartje, zodat ze contact kon houden en .. kreeg reeds een paar mailtjes. Leuk en grappig, maar vol van vreugde dat ik haar hielp en haar steun.
Lees zelf maar :

"hello uncle arsene, this is yancy .. how are you? how's the weather there in belgium? ) when will you go back here in the philippines? teach me again pls ^.^"

"thank you so much uncle i hope to see you soon ))"

"Hi there uncle arsene, we have a new project in our design subject. Its a vacation house. I'm still working on it. ) about the last one which is the church, unfortunately, our professor didn't return it yet. Oh by the way I just turned 18 last Thursday, Feb. 23 )) Hope your doing fine there regards to your family )"

De familie bleek uit Palawan afkomstig en .. voor een volgend verblijf aan de Phils.. werd ik reeds door hen uitgenodigd om daar op bezoek te gaan... Zo zie je opnieuw : Als mensen met elkaar praten, kunnen er wondere dingen gebeuren. Als je elkaar voorbij loopt, .. is er weer een gemiste kans..

Eind januari en dus ook de 2e verjaardag van Sandra's kleinzoon Kyle Cedric. Onvoorstelbaar dat de tijd zo vlug loopt. Het was een jaar geleden dat ik ook daar was voor 1e birthday party...






























Het laatste avondmaal...

Sandra's directe omgeving is nogal "vrouwelijk" : een inwonende moeder, dochter, een andere dochter, nichtjes die vaak over de vloer komen.. welnu.. ik wou ze nog eens samenbrengen en .. we zijn op zondagavond met 6-en naar Jollibee gaan in Almar. Wow.. we gingen op restaurant !! Een eenvoudige maaltijd, doch.. voor hen een feest .. en of het een feest was....





















Ook nog wat foto's genomen van het "streetlife".. Ja.. je mag het dan hectisch noemen, doch.. het heeft een ziel.. Als je je camera bovenhaalt, zie je spontaan lachende mensen. Een volk.. met elk zijn plaats : de tricycledrivers, balloonvendors, mensen die schaken op straat, een koppeltje dat een baby verwacht, straatkinderen,.... Ja.. ik zal het missen....





























Langzaam... maar zeker kwam de tijd van afscheid. Iets wat ik bijna voor onmogelijk had gehouden en steeds voor mij kon uitschuiven kwam dichterbij. Het was zondagavond 29 januari en.. tijd om in te pakken.
Zoals steeds kweet Sandra zich van deze taak, en ik assisteerde. We werden een beetje zwijgzamer, en zagen te tijd onherroepelijk wegtikken...
Pas laat na middernacht waren hiermee klaar. Een nacht waarin we eigenlijk niet wilden slapen, om elke resterende minuut bewust bij elkaar te kunnen zijn, doch.. er stond me nog een lange terugreis via Singapore te wachten, dus.. was het eigenlijk wel wijs een paar uurtjes te slapen.

Afscheid... zal ik nooit goed in zijn... weet niet goed hoe me te gedragen. Ben een man, doch.. deze keer kreeg ik een grote krop in mijn keel en bijna ... tranen in de ogen....
Hoe ga je weg van een

"mama", die me met veel liefde omelet , banana-cue en ander lekkers bereidde en vaak met mij converseerde, alhoewel haar Engels even "poor" is als mijn Tagalog...



"een dochter", die ondanks de schroom en respect een zekere afstand bewaarde, doch.. mij vaak, samen met haar vriendin en classmate, Lilibeth, iets lekkers meebracht op terugweg van school



"Elmo", de hond, die mij beter kende dan de anderen.. wij hadden immers een band opgebouwd door onze wandelingen en .. de trucjes die ik hem leerde..



"mijn nichtje" die ons reeds vergezelde naar Cebu, die mij steeds persoonlijk aansprak van in het begin en met wie ik steeds grapjes kan maken...




Sandra... mijn asawa.. mijn maatje, mijn toeverlaat, mijn alles...


Zij zou echter met mij de rit maken naar MIAA en nog een tijdje daar bij mij blijven voor ik werd opgeslokt door de deuren van de terminal en .. weer in de grote metalen vogel zou stappen die me naar Belgenland bracht..
Het was echter ook een gelukzalig gevoel.
Zoals ik reeds aanhaalde, waren we nog dichter naar elkaar gegroeid.
Ja.. we waren "2 handen op een buik", we hadden plannen gemaakt , dromen, die .. hopelijk ook kunnen uitkomen.. Beroepshalve maak ik plannen, realizeer andermans dromen. Wel... voor het eerst in lange tijd had ik plannen, samen met de vrouw van mijn dromen....

En Yes... it had been more fun in the Philippines !!















Nu ik dit schrijf, zijn we al 5 weken verder en ... zijn we weer hoopvol aan het aftellen.
De dag na mijn afscheid, maakte Sandra een afspraak op de Belgische ambassade. Op vrijdag mocht ze haar aanvraag voor "Friends visit visa" indienen. En ... DE DONDERDAG NADIEN... was het reeds goedgekeurd..  
We voelen ons gezegend.... om zovele kansen ...
Bij leven en welzijn.... sluit ik haar op 3 april opnieuw in mijn armen en.. kunnen we 3 maand hier in België en omstreken samen zijn en nieuwe dingen ontdekken....
Ja... het lentegevoel is er al.. Nu nog wachten op die eerste, die unieke zwaluw vanuit de Filippijnen...

[Baliw-katok]

Prachtig verslag Jiggy. Ik heb werkelijk genoten, zowel van je foto's als van je aangename vertelstijl.
Ik wens jullie samen een erg leuke 3 maanden toe tijdens haar verblijf in België.   

[jiggy]

dank je Baliw-Katok. en.. graag gedaan, want.. ook ik genoot enorm van je reisverhaal daar op Palawan !!
en.. begin mei ben ik in de streek van Ieper, voor een beursweekend in Kemmel.

Mocht het je boeien, kunnen we dan misschien eens afspreken?

[Paring Belga]

Ik moet ook wel zeggen, inderdaad een zeer prachtig verhaal.  Ik genoot zeer veel van je hartvoelende verhalen.

Ook al die foto's zijn indrukwekkend en entertaining.

Ook een fotootje gezien van Jollibee waar jullie allen aan het eten waren.  Dat is ook ons restaurantje om vlug eens goed te gaan eten.  Doch, als je eens goed de meisjes/mannen ziet die je je eten geven en voornamelijk als je frietjes koopt, wegen ze je frietjes en het komt tot 1 frietje aan als er eentje te veel inzit.  Ze wegen je frietjes vooralleer ze je het geven aan jou.  Nou, hoeveel weegt 1 mager frietje? .

Doch, goed, ik vind de Filipijnen nog altijd prettig en inderdaad "it can be a more fun place, too".

Ik wens jullie alvast het allerbeste en ook het bezoek van je meisje later in Belgie.

[Baliw-katok]

dank je Baliw-Katok. en.. graag gedaan, want.. ook ik genoot enorm van je reisverhaal daar op Palawan !!
en.. begin mei ben ik in de streek van Ieper, voor een beursweekend in Kemmel.

Mocht het je boeien, kunnen we dan misschien eens afspreken?

Steeds welkom ! Stuur me gerust een PM als het zover is.

[boldy]

mooie foto's en een mooi verslag . klote dat je de eerste 3 weken ziek was  maar gelukkig heb je daarna volop kennen genieten van je verlbijf daar.  wat betreft afscheid nemen ,ja das altijd kut 

[klootzakken (voorheen Jens)]

jonge jonge je maakt er wel werk van Jiggy, mooie foto,s en een zeer leuk verslag.  .

[Mawibata]

De foto's geven mooi de sfeer weer, maar de tekst erbij, daar geniet ik het meeste van .   


jiggy, samen met Baliw-Katok kunnen jullie best een reisgids uitgeven   

[shando]

Leuk verhaal.
Maar wat ik niet begrijp is bij die foto's van jollibee...Hoe kunnen die pinays nou cola met softijs  erin drinken?
Is het een nieuwe trend ofzo? Toen ik mijn vriendin het ook zag bestellen kon ik m'n ogen niet geloven...hahaha

[Fail_over]

Mooi (erg uitgebreid) verslag Jiggy!    

Mooi om Quezon City Memoryal Circle een keer bij nacht te zien.  Wij zijn daar vaak geweest.


Hoop dat voor jullie alles voorspoedig gaat, en jullie weldra bij elkaar mogen zijn.

Wat doe je voor werk?