Waarop is de keuze van een Filipijnse vrouw gebaseerd?

[Adriaan]

Ik denk dat het wel verschil uitmaakt hoe goed je die mensen kent. Mijn schoonfamilie woont op het zelfde complex op stukjes grond die wij destijds hebben gekocht. Ik heb een aantal jaren temidden van hen gewoond en ken sommigen beter dan mijn nog in Holland wonende eigen broers en zusters. Ook heeft vooral mijn vrouw nog veelvuldig contact via Skype en zijn we van hun wel en wee tot in details op de hoogte.

In dergelijke omstandigheden is een beroep op je portemonnee toch iets anders dan een televisieoproep om daar en daar heen geld over te maken, al zie je zulke oproepen vaak vergezeld gaan van schrijnende beelden.

Wat Phille's retorische vraag betreft: ik vrees dat het antwoord 'nee' is. Hoe karig de Belgische staat ook uit de hoek zal komen wanneer je de pensioengerechtigde leeftijd bereikt je zult, als je je dan in de Filippijnen vestigt, waarschijnlijk altijd nog beter af zijn dan je schoonfamilie, tenzij je net een welvarende hebt getroffen (in welk geval natuurlijk het hele probleem van hulpverlening niet bestaat).

Het beste advies dat ik iemand kan geven die overweegt zich op vrijersvoeten in de Filippijnen te bewegen is uit te kijken naar een vondeling.

[Phille]

Ik denk dat het wel verschil uitmaakt hoe goed je die mensen kent. Mijn schoonfamilie woont op het zelfde complex op stukjes grond die wij destijds hebben gekocht. Ik heb een aantal jaren temidden van hen gewoond en ken sommigen beter dan mijn nog in Holland wonende eigen broers en zusters. Ook heeft vooral mijn vrouw nog veelvuldig contact via Skype en zijn we van hun wel en wee tot in details op de hoogte.

In dergelijke omstandigheden is een beroep op je portemonnee toch iets anders dan een televisieoproep om daar en daar heen geld over te maken, al zie je zulke oproepen vaak vergezeld gaan van schrijnende beelden.

Wat Phille's retorische vraag betreft: ik vrees dat het antwoord 'nee' is. Hoe karig de Belgische staat ook uit de hoek zal komen wanneer je de pensioengerechtigde leeftijd bereikt je zult, als je je dan in de Filippijnen vestigt, waarschijnlijk altijd nog beter af zijn dan je schoonfamilie, tenzij je net een welvarende hebt getroffen (in welk geval natuurlijk het hele probleem van hulpverlening niet bestaat).

Het beste advies dat ik iemand kan geven die overweegt zich op vrijersvoeten in de Filippijnen te bewegen is uit te kijken naar een vondeling.

Wat een redenering is dit nu alweer "als je je dan in de Filipijnen vestigt" ... dus moet je ginder gaan wonen omdat je niet kunnen sparen hebt wegens teveel sponsoring in het verleden.  En daardoor gaat men waarschijnlijk blijven verwachten dat je sponsort ... wat leven we toch in een rare wereld als ge het mij vraagt 

[Adriaan]

Allright, dan vestig je je niet in de Filippijnen - ook goed. Maar ik maak me sterk dat je ook in Belgie nog beter af zult zijn. Ik neem aan dat je, hoe klein dat pensioen ook is, daar toch altijd nog de noodzakelijke medische hulp zal kunnen krijgen. Dat is erg belangrijk op die leeftijd en dat is het waar het in de Filippijnen nu net aan ontbreekt.

Jammer dat ook jij die vondeling niet gevonden hebt.

[Phille]

Allright, dan vestig je je niet in de Filippijnen - ook goed. Maar ik maak me sterk dat je ook in Belgie nog beter af zult zijn. Ik neem aan dat je, hoe klein dat pensioen ook is, daar toch altijd nog de noodzakelijke medische hulp zal kunnen krijgen. Dat is erg belangrijk op die leeftijd en dat is het waar het in de Filippijnen nu net aan ontbreekt.

Jammer dat ook jij die vondeling niet gevonden hebt.

Ja gelukkig en door spaarzaam met de centen om te springen, het dus niet uit te geven aan de ruime familie zal tegen dan mijn huis wel afbetaald zijn en zal ik net kunnen rondkomen.

[Baron]

Ik denk dat het wel verschil uitmaakt hoe goed je die mensen kent. Mijn schoonfamilie woont op het zelfde complex op stukjes grond die wij destijds hebben gekocht. Ik heb een aantal jaren temidden van hen gewoond en ken sommigen beter dan mijn nog in Holland wonende eigen broers en zusters. Ook heeft vooral mijn vrouw nog veelvuldig contact via Skype en zijn we van hun wel en wee tot in details op de hoogte.

In dergelijke omstandigheden is een beroep op je portemonnee toch iets anders dan een televisieoproep om daar en daar heen geld over te maken, al zie je zulke oproepen vaak vergezeld gaan van schrijnende beelden.

Wat Phille's retorische vraag betreft: ik vrees dat het antwoord 'nee' is. Hoe karig de Belgische staat ook uit de hoek zal komen wanneer je de pensioengerechtigde leeftijd bereikt je zult, als je je dan in de Filippijnen vestigt, waarschijnlijk altijd nog beter af zijn dan je schoonfamilie, tenzij je net een welvarende hebt getroffen (in welk geval natuurlijk het hele probleem van hulpverlening niet bestaat).

Het beste advies dat ik iemand kan geven die overweegt zich op vrijersvoeten in de Filippijnen te bewegen is uit te kijken naar een vondeling.

Weer een van mijn stokpaardjes. .......... (citaat) uit kijken naar een vondeling.

Nu, ik ben van mening dat wi (niet de mensheid maar de man-heid) net zo goed eens wat serieuzer over partnerkeuze en toekomst met de partner kan nadenken. Net zoals dat wel normaal en gangbaar is voor vrouwen.
Als man neem je ook niet de eerste de beste vrouw als partner. Even los van schoonheid, kijk je ook naar andere dingen. Geloofsovertuiging bv voor de gelovigen, een taal die beiden kennen (Engels?) Opleidingsnivo vergelijkbaar. Sociaal maatschappelijk nivo vergelijkbaar. Zo ook financieel. Ik ken in de PH zoekende vrouwen die zijn met 4 van de 5 zussen allen advocaat, anderen 2 tandartsen en een gewone arts, enz.
Ik heb ook ooit al ergens geschreven hoe zich op een party van een goede kennis 3 van 4 zussen zich interesseerden in mij als partner. De oudste (toch 8 jaar jonger dan mij, vroeg mij openlijk of ik haar partner wilde worden. Deze 4 zussen hadden ieder net 2 miljoen dollar ge-orven. Net, dus het was nog niet uitgegeven haha.

Mijn advies is dus kijk eens wat verder dan je neus lang is. Adverteer eens in een krant, correspondeer in eerste instantie per brief. Dan heb je toch een ander publiek. Neem wat meer tijd om iemand te zoeken en te vinden. Tref je je grote liefde in een bar, een serveerstertje of zo, geen probleem. Maar als je alleen in bars hangt wordt het al moeilijk om iets anders te vinden. Iemand uit een familie die jouw hulp niet nodig heeft. En niet alleen die serveersters zijn schatjes, zo een advocate kan onder die lange zwarte toog ook mooi en privee erg lief en zorgzaam zijn.. In de PH leeft 40 % onder de armoede grens. Als je zelf niet veel hebt en weet dat je niet echt kunt helpen, maw dat geld vermoedelijk altijd een probleem zal zijn en blijven in je relatie, dan omzeil bij voorbaat dat probleem, en probeer iemand te vinden die tot die andere 60 % behoort. Hoeven niet extreem rijk te zijn maar in ieder geval niet al te zeer "hulpbehoevend".

Misschie klinkt het koel en beredeneerd maar ook rijke(re) meisjes kunnen lief zijn. Het ene sluit het andere niet uit !!

Met vriendelijke groet  
Baron met barong  

[Baron]

Ja het lijkt ogenschijnlijk zo redelijk wat die Australier zegt  (hij heeft naar ik meen te weten een bedrijfje in Indonesie en blijft daar dus om nog wel andere redenen dan het welzijn van zijn partner), maar je kunt m.i. met meer recht de andere kant op redeneren. Het is in feite zelfzuchtig van de man om daar te blijven hangen waar hij een geprivilegieerde positie heeft en zijn partner alleen maar in zijn kielzog mee mag varen. Als zijn schip de diepte ingaat is er voor haar meestal geen reddingsboot - noch is er voor haar een brancard aan de andere kant van een luchtverbinding, die de baron in crisisgevallen voor zichzelf verwacht.

Ik geef  toe dat dit alles niet zo klemt wanneer de partners een ongeveer gelijke leeftijd hebben - maar dat doet het wel als het leeftijdsverschil groot is (in mijn geval ongeveer 35 jaar).

Doch in alle gevallen is m.i. een van de beste dingen die een witneus voor zijn Filippijnse partner kan doen haar in staat te stellen het burgerschap te verwerven van een staat die wanneer ze, om welke reden dan ook (werkeloosheid, ziekte, ouderdom), zonder inkomsten komt te zitten, haar niet zonder meer aan haar lot overlaat. En om die prijs in de wacht te slepen zal ze zich toch echt, zeker voor een aantal jaren, naar het land van haar man moeten begeven waar ze evt. zelfs een verblijf in Hoky-Poky, Wagg Wagga of Lutjebroek zal moeten slikken (tussen haakjes: Wagga Wagga is een heel behoorlijke stad).

Dat is natuurlijk wel waar, Adriaan.  Maar ook dat zijn dus zaken die je van tevoren kunt overdenken. En er dus voor kiezen of niet.
"Valt" de liefde dan is deze discussie natuurlijk niet van toepassing, leef, arm of rijk, met je grote liefde. Maar velen zoeken via internet en vakanties een vrouw en in dat stadium valt er wel nog wat te plannen.

[Adriaan]

Baron, jij hebt natuurlijk je aristocratische titel mee (grapje), maar waar ontmoet je al die rijke soms ook academisch gevormde dames?
Niet dat ik nog van je ervaring wil profiteren (voor mij is dat hoofdstuk afgesloten) maar misschien kun je er anderen mee van dienst zijn.

Natuurlijk geldt mijn advies inzake de dienst die je je vrouw bewijst door haar mee te nemen naar het vaderland waarvan ze dan de nationaliteit kan verwerven niet voor jou persoonlijk. Ik herinner me dat je jouw (lieve) partner ontmoette toen ze al de duitse nationaliteit had dus voor haar is die reddingsboot altijd daar. Je kunt dus ongestoord genieten van je verblijf  in Manila wat dat betreft. Ik vind je echter wel wat optimistisch wat die gezondheidszorg betreft. Overigens is ook dit een kwestie van leeftijd denk ik. Ik ben net de 76 gepasseerd. Een verzekering is op die leeftijd nauwelijks te betalen  en ook onbetrouwbaar omdat men altijd wel een weg kan vinden om te verwijzen naar "voor de afsluiting van de verzekering bestaande omstandigheden".

Ik ken hier een geval van een Duits-Filippijns echtpaar (ze hadden beiden de Australische nationaliteit)  waarvan de man het op gevorderde leeftijd in zijn bol kreeg om weer in de Filippijnen te gaan wonen. Daar werd hij ziek en in een hospitaal opgenomen. Voor dat hij de laatste adem uitblies had zijn vrouw zich blauw betaald aan ziekenhuisrekeningen. Ze kwam geruineerd in Australie terug. Omdat ze hier een goede baan in een hospitaal heeft is ze er na jaren weer bovenop. Maar zo iets zou ik mijn vrouw niet aan willen doen.

Overigens goed je hier weer te treffen. Ik heb aangename herinneringen aan je bezoek aan Cebu.                                                       

[opinie]

Een andere deelnemer, een Ier die ook permanent in Indonesie woont en daar gehuwd is, is het gloeiend met hem eens. Hij zegt o.a.:

"Een gemengd huwelijk is prima zo lang de persoon die het initiatief tot de relatie nam bereid is om zich te vestigen in het land waar hij of zij zijn liefde heeft ontmoet. Het is totaal unfair om in een vreemd land op te duiken, een lokale schone op te pikken en haar dan mee te slepen naar Scunthorpe, Wagga Wagga of Hoky-Poky, Idaho en dan te verwachten dat ze daar helemaal zal passen Dat is crazy. Ik herinner me een absoluut bedwelmende meid die als kellnerin werkte in Desperados, Surabaya. Ze was hartverscheurend mooi en had de daarbij passende persoonlijkheid. Ik viel voor haar maar ik was ongeveer een maand te laat. Zij vertelde me dat ze al een vriend had, een Nieuw Zeelander, en dat ze zouden gaan trouwen en daarheen gaan. Ik ontmoette die verloofde van haar, en begrijp me goed, hij was een aardige vent en we raakten in gesprek. Hij was een boer in een klein plaatsje in het Zuid Eiland en zag er werkelijk naar uit om haar daarheen mee te nemen. Mijn ziel schreide bij de gedachte aan die arme meid die zich zou moeten vestigen op zo'n doodse schapenboerderij in een uithoek van Nieuw Zeeland, het zou haar dood zijn."

Nu kijkt die Ier vanuit zijn standpunt naar de situatie. Ik vermoed dat hij het niet lang zou trekken op die schapenboerderij. Waarom zou het haar dood worden? Als ze een echtgenoot heeft die om haar geeft en ze heeft een goed leven, wat wil men nog meer? Een gouden Rolls Royce?
"Gezonde mensen willen veel dingen, een zieke maar één."
Het klopt wat je zegt, Adriaan, als je opmerkt dat bij problemen vaak de buitenlandse partner in de kou blijft staan wanneer men bv. in de Filippijnen woont en het land moet ontvluchten.

Ik ken een geval waar de weg terug op voorhand weg was. Leningen afgesloten en met dat geld ginder begonnen. Zaak op de fles, geld op, vriendinnetjes, huwelijk kapot en hier wachten de schuldeisers. Tja, ...

Men kan zich i.v.m. familiale steun ook de vraag stellen of er niet een gelijkheidsbeginsel dient te zijn. Hoeveel broers en zussen geven steun aan de ouders zelfs nadat ze eigen kinderen hebben?

Met hetzelfde inkomen kan men theoretisch beter leven in de Filippijnen op voorwaarde dat de druk om te lenen (met afbetaling zonder rente over 100 jaar) niet verhoogd.

Terugkeren en verwachten dat de ambulance je even naar het ziekenhuis brengt? Hoeveel hebben er op dat moment nog een reserve voor het ticket? Is men nog in regel met de ziekteverzekering? Heeft men kinderen uit een vorig huwelijk dan draaien die op voor de kosten.
Zoals een oudere man die met een heel jonge Thaise trouwde. Zaak verkocht, ginder begonnen op haar naam (natuurlijk) en toen kreeg hij een beroerte. Zo snel als hij uit het ziekenhuis was en kon reizen, werd hij op de eerste vlucht geduwd met de boodschap "see you long time!" Zijn kinderen mochten hem verzorgen nu de pluimen geplukt waren. Dat zijn de risico als men met één kopje denkt en in het andere een beroerte krijgt.

Ik kan me voorstellen dat sommige kinderen wanneer ze een vraag krijgen onder deze omstandigheden om geld voor een ticket te sturen, plots geen telefoonaansluiting meer hebben.

Ik ken hier een geval van een Duits-Filippijns echtpaar (ze hadden beiden de Australische nationaliteit)  waarvan de man het op gevorderde leeftijd in zijn bol kreeg om weer in de Filippijnen te gaan wonen. Daar werd hij ziek en in een hospitaal opgenomen. Voor dat hij de laatste adem uitblies had zijn vrouw zich blauw betaald aan ziekenhuisrekeningen. Ze kwam geruineerd in Australie terug. Omdat ze hier een goede baan in een hospitaal heeft is ze er na jaren weer bovenop. Maar zo iets zou ik mijn vrouw niet aan willen doen.

Ook dat is een gevaar indien men toch een reserve heeft voor de uittocht uit de Filippijnen. Eens men in de klauwen van de ziekenhuizen terecht komt, vertrekt men pas na betaling. Zelfs al is die gijzeling niet legaal, men heeft de tijd niet meer om erover te debatteren voor de rechter. Zelfs het lijk wordt meestal pas na betaling vrijgegeven. Men heeft niet steeds een trage aandoening, beroerte, hartaanval, ... Spreekt men dan af met de vrouw dat ze snel moeten terugkeren en doof reageren op de betalingsverzoeken voor het stoffelijk overschot?

[Baron]

 


Adriaan, overigens ik heb net met de freule de fotoos van je huis(je) bewonderd op dit forum bij te huur aangeboden.
Zo fijn verzorgd,binnen en vooral de tuin!! Vol airconditioned enz. Prachtig. Jammer dat het een duitser geworden is die er nu van mag genieten voor slechts 9500 peso. Goed om de lezers er hier op te attenderen dat er veel, ook goedkopere wegen zijn die kunnen leiden tot een leven in de PH met je lief.

Meteen een brug naar je vraag hoe kom je aan die gestudeerde en / of gefortuneerde(re) vrouwen. Nu, ook op deze manier. Via via. Via dus oa leden van dit en amdere forums. Mogen ook anderstaligen zijn. Veel kontakten en dus ook veel / vaak in de PH zijn. Mensen treffen van de forums. Kontakten onderhouden.
Eens mensen uitnodigen (wij hadden hier vorige week een 12 tal Duitsers met Filipina's op bezoek op ons Sauerkraut etentje. Dan word je ook terug eens uitgenodigd en zie ......
Mensen die hier veel zijn hebben andere kontakten (naast hun bar bezoeken) zoals een brooker waar ze huren, hun arts, tandarts, de bankmedewerkers, Verder een gooede tip: kleed je fatsoenlijk (zoals jij en ik) en loop niet alleen / altijd in een korte broek. Er zijn gelegenheden waar dat eigenlijk niet gepast is en soms zelfs niet wordt toegestaan. Doe wat meer "ongebruikelijke" dingen als die die de (mannelijke) toerist meestal doet.

Leg kontakten via een advertentie in een krant (toch een ander soort reakties als de Asian dating sites). Die advertentie in die krant willen (sommige) mede forum leden best wel voor jou verzorgen en je de reakties toezenden als je voorlopig niet in de PH bent.

Ga eens naar wat sjiekere gelegenheden zoals speciale aanbiedingen in de duurdere hotels.
Ga dansen. Je weet niet wat je meemaakt !!!!!! Honderden vrouwen uit de meestal wat betere kringen, zo goed als allen alleen. Enkele PH die tegen betaling van bv 20 peso een dans met hun dansen. En jij daar als blanke, netjes gekleed, tussen. En nieuwsgierig. Al snel zal een wat oudere vrouw een praatje met je maken. Binnen de eerste 3 vragen komt het dan al: nej je getrouwd, heb je een vriendin? Kinderen. Ben je single, zoekt een vrouw. Binnen 5 minuten weet het de hele zaal. als je slim bent vertel je de oudere vrouw meteen waar je zo een beetje naar uitkijkt, wat je voorkeuren zijn. Overigens dansen kan ik ook niet, Ik wacht (of vraag) naar wat super langzaams en hou me goed vast. Ga niet zitten in zo een zaal maar beweeg wat, zodat je bereikbaar bent voor iemand die kontakt met je zoekt.
Koppelen is de grootste hobby van Filipina's !!

Een andere, nog betere manier, is het geloof, de kerk!
Komt daar zo een lekker ding van 32 die de moed eigenlijk al heeft opgegeven om nog een goede echtgenoot te vinden in de kerk en waw, daar sta jij. Kijk haar een paar keer doordringend en duidelijk aan en zorg dat je na de mis in haar buurt komt. groet haar en vraag of ze (in een net establishment als Figaro en SDtarbucks) een koo koffie wil gaan drinken. Je hoeft daar niet verlegen voor te zijn, je vraagt (op dat moment) niets oneerbaars. Dat komt misschien later haha!
Veel makkelijker zijn al die evangelische geloven. Zoek je een goede, nette en lieve vrouw (liefst met lange haren?). Ga naar de Born Again Christians. Die hebben bv enkele regels: haren lang (niet knippen), geen drugs, roken of alcohol. En daar zitten ook veel lieve bij. Waarom makkelijker: omdat die standaard na de mis samenblijven, samen eten, praten, beetje gezellig nafeesten. Het gerucjht zal al snel de ronde doen. Die nieuwe blanke!! zoekt een vrouwtje tot 30 jaar om serieus een relatie, gezin stichten, kinderwens etc. Dat wordt vechten daar door de vrouwen wie jou mag hebben.

Koop 2 maal per week de buy and sell (en ook eens andere kranten) en lees: cultuur, uitgaan, evenementen, dansen, kontakt gezocht, correspondentiekontakt gezocht, partner gezocht. Alles advertentierubrieken met tientallen tot honderden reakties.

Kortom, sta open voor alles en bewandel ook de minder voor de hand liggende wegen. Enn gebruik ook voor kontakten de forums en de forumleden.
Kom uit je hol en beweeg (op sociaal vlak) of ga naarn een duurder gym (fittness first bv) kost 2400 peso per maand dus ook alleen voor de mensen die NIET ot die 40 % onder de armoedegrens behoren.

Veel geluk en vooral ook veel plezier met je zoek akties.

[Phille]

Ik denk dat het wel verschil uitmaakt hoe goed je die mensen kent. Mijn schoonfamilie woont op het zelfde complex op stukjes grond die wij destijds hebben gekocht. Ik heb een aantal jaren temidden van hen gewoond en ken sommigen beter dan mijn nog in Holland wonende eigen broers en zusters. Ook heeft vooral mijn vrouw nog veelvuldig contact via Skype en zijn we van hun wel en wee tot in details op de hoogte.

In dergelijke omstandigheden is een beroep op je portemonnee toch iets anders dan een televisieoproep om daar en daar heen geld over te maken, al zie je zulke oproepen vaak vergezeld gaan van schrijnende beelden.

Wat Phille's retorische vraag betreft: ik vrees dat het antwoord 'nee' is. Hoe karig de Belgische staat ook uit de hoek zal komen wanneer je de pensioengerechtigde leeftijd bereikt je zult, als je je dan in de Filippijnen vestigt, waarschijnlijk altijd nog beter af zijn dan je schoonfamilie, tenzij je net een welvarende hebt getroffen (in welk geval natuurlijk het hele probleem van hulpverlening niet bestaat).

Het beste advies dat ik iemand kan geven die overweegt zich op vrijersvoeten in de Filippijnen te bewegen is uit te kijken naar een vondeling.

Weer een van mijn stokpaardjes. .......... (citaat) uit kijken naar een vondeling.

Nu, ik ben van mening dat wi (niet de mensheid maar de man-heid) net zo goed eens wat serieuzer over partnerkeuze en toekomst met de partner kan nadenken. Net zoals dat wel normaal en gangbaar is voor vrouwen.
Als man neem je ook niet de eerste de beste vrouw als partner. Even los van schoonheid, kijk je ook naar andere dingen. Geloofsovertuiging bv voor de gelovigen, een taal die beiden kennen (Engels?) Opleidingsnivo vergelijkbaar. Sociaal maatschappelijk nivo vergelijkbaar. Zo ook financieel. Ik ken in de PH zoekende vrouwen die zijn met 4 van de 5 zussen allen advocaat, anderen 2 tandartsen en een gewone arts, enz.
Ik heb ook ooit al ergens geschreven hoe zich op een party van een goede kennis 3 van 4 zussen zich interesseerden in mij als partner. De oudste (toch 8 jaar jonger dan mij, vroeg mij openlijk of ik haar partner wilde worden. Deze 4 zussen hadden ieder net 2 miljoen dollar ge-orven. Net, dus het was nog niet uitgegeven haha.

Mijn advies is dus kijk eens wat verder dan je neus lang is. Adverteer eens in een krant, correspondeer in eerste instantie per brief. Dan heb je toch een ander publiek. Neem wat meer tijd om iemand te zoeken en te vinden. Tref je je grote liefde in een bar, een serveerstertje of zo, geen probleem. Maar als je alleen in bars hangt wordt het al moeilijk om iets anders te vinden. Iemand uit een familie die jouw hulp niet nodig heeft. En niet alleen die serveersters zijn schatjes, zo een advocate kan onder die lange zwarte toog ook mooi en privee erg lief en zorgzaam zijn.. In de PH leeft 40 % onder de armoede grens. Als je zelf niet veel hebt en weet dat je niet echt kunt helpen, maw dat geld vermoedelijk altijd een probleem zal zijn en blijven in je relatie, dan omzeil bij voorbaat dat probleem, en probeer iemand te vinden die tot die andere 60 % behoort. Hoeven niet extreem rijk te zijn maar in ieder geval niet al te zeer "hulpbehoevend".

Misschie klinkt het koel en beredeneerd maar ook rijke(re) meisjes kunnen lief zijn. Het ene sluit het andere niet uit !!

Met vriendelijke groet  
Baron met barong  

Hoogwelgeboren meneer de baron, hier kan ik alleen maar volmondig akkoord mee gaan. Maar men moet het een en het ander wel in het juiste perspectief plaatsen. Er bestaat zeker een relatie tussen opleidingsniveau en capaciteit om een gesprek te voeren en eveneens ook een bepaalde visie op het leven. Ik ga niet ontkennen dat ik hiermee geen rekening heb gehouden tijdens de vele gesprekken die ik in het verleden heb gehad in mijn wens om een filipina te leren kennen, want het was wel degelijk een bewuste keuze van mij. Maar de eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat het universitair niveau in de Filipijnen niet te vergelijken valt met iemand van in onze regio met een soortgelijk universitaire achtergrond. Want je moet je de vraag stellen, op welke wijze is men aan de middelen gekomen om een universitair diploma te kunnen verwerven ... is het omdat het een rijke familie betreft, is het omdat andere familieleden door middel van een relatie met een westerling de noodzakelijke geldstroom op gang heeft kunnen brengen, is het omdat men ervoor in het buitenland gaan werken is. Dit is heel belangrijk om te weten. In het eerste en derde geval zal de familie waarschijnlijk niet al te behoeftig zijn en kan men verwachten dat men wel in staat zal zijn zelf bedruipend te zijn; in het tweede geval moet men goed oppassen dat men niet hetzelfde verwacht van de nieuwe schoonzoon in de "behoeftige" familie, met name het aanboren van een nieuwe geldbron. Hoe raar het ook klinkt maar een relatie met een filipina is altijd een beetje een evenwichtsoefening.

En je redenering is in mijn beleving helemaal niet koel en beredeneerd