Met je buitenlandse partner naar Nederland: 20 tips

[Kano]

Met je buitenlandse partner naar Nederland: 20 tips

Rnw.nl,  11 Febr 2010

Je kunt heel goed met je niet-westerse partner in Nederland gaan wonen, mits je je baseert op Europese wetgeving. Informatie over de EU- of Belgiëroute en andere tips van vreemdelingenrechtadvocaat Gart Adang.

Op het relaas van Geert Groot Koerkamp volgden vele reacties van Nederlanders in het buitenland. Daaronder was ook die van Jolanda:

• Ik heb al overwogen om een brief naar de koningin over dit hele verhaal te schrijven. Ik heb nu 6 jaar een relatie met een Zuid-Afrikaanse man. Wij wonen nu 3 jaar samen en hebben sinds begin december een dochtertje. Wij willen het vierde kwartaal van 2010 terug naar Nederland, maar ik maak me ontzettende zorgen hierover. Hij ziet het nog positief in, maar alle formaliteiten waaraan voldaan moet worden, de kosten van het hele proces, ik moet een baan met een jaarcontract hebben met minimale inkomenseis en - dat is nog het ergste - gedurende de aanvraag van de vergunning voor hem mag hij niet bij ons verblijven in Nederland. Al met al kan zo'n procedure tot 6 maanden in beslag nemen. Ik word al helemaal niet goed als ik eraan denk dat hij al die tijd zijn dochter niet kan zien en wellicht niet eens voor haar eerste verjaardag in Nederland zal zijn.

Tips van Gart Adang

• Zolang Jolanda met haar partner nog in het buitenland woont heeft deze voor iedere reis een visum kort verblijf nodig, tenzij voor de betreffende nationaliteit geen visumplicht geldt . Ook dit verblijf is tegenwoordig in Europees verband geregeld. Ik noem de Schengengrenscode  en de Visumcode. Deze laatste gaat gelden vanaf april 2010. In beide gevallen is de maximale verblijfsduur 90 dagen per half jaar.
  ls haar partner bij de visumaanvraag een ander Schengenland als hoofdreisdoel aangeeft, kan hij bij de ambassade van dat land een visum aanvragen. Het visum is dan gratis, terwijl de Nederlandse ambassade € 60 leges mag vragen. Andere landen laten de partners van hun eigen onderdanen doorgaans niet betalen. Voor niet-visumplichtigen begint de termijn van 90 dagen te lopen vanaf de voorlaatste inreis, zodat je de verblijfsperiode in feite steeds kunt verlengen door het maken van twee korte uitstapjes buiten het Schengengebied. De negentig dagen beginnen dan weer te lopen vanaf de dag dat de partner van het eerste uitstapje terugkeerde. Dit volgt uit de uitspraak van het Europese Hof in de zaak Bot tegen Frankrijk.Klik hier voor het arrest en de conclusie
  
  
• Op grond van de Europese visumregels kan een visum ook voor meerdere jaren worden afgegeven. Nederland voert dit uit als zogenaamd Oranjeloperbeleid. Dit houdt in dat bonafide visumaanvragers recht hebben op een visum van vijf jaar dat geldig is voor meerdere reizen. Bonafide is bijvoorbeeld iemand die al eerder gebruik heeft gemaakt van een visum en volgens de regels is teruggekeerd.Omdat Jolanda in het buitenland is gevestigd zal ook voor haar partner doorgaans de terugkeer zijn gewaarborgd. Registreer je als Nederlander bij de ambassade en informeer bij de consul naar de mogelijkheden. De receptie op Koninginnedag is hiervoor wellicht een goede gelegenheid. Formeel aanvragen kan uiteraard altijd. Mocht de ambassade dit vijfjaarsvisum niet willen afgeven, dan staat daartegen bezwaar en beroep open, ook als het visum wel voor één reis is verstrekt. Dat moet dan wel binnen vier weken na afgifte. Het laatste woord is dan aan de bestuursrechter.
  
  
• Een visum dat voor minder dan negentig dagen is gevraagd of afgegeven kan in Nederland voor € 40 worden verlengd zonder dat daarvoor een bijzondere reden hoeft te zijn. Dat kan ook met Schengenvisa die door een ander land zijn afgegeven. Verlenging tot zes maanden is slechts in zeer bijzondere en onvoorziene omstandigheden mogelijk. Wel kent Nederland een verblijfsvergunning van zes maanden voor familiebezoek. Die moet vooraf via een MVV worden aangevraagd en kost totaal € 1.018,-
  
  
• Ook als je geen directe plannen hebt om terug te gaan naar Nederland is het altijd raadzaam om wijzigingen in je burgerlijke staat te laten registreren bij dienst Burgerzaken, afdeling Landelijke Taken van de gemeente Den Haag. Dit is een digitaal loket voor het inschrijven van buitenlandse akten. Het is raadzaam huwelijken hier te registeren, omdat daarmee vast staat dat het huwelijk rechtsgeldig is volgens Nederlands internationaal privaatrecht. De registratie duurt op dit moment ruim een halfjaar. Voor de registratie worden originele stukken vereist. Bent je eenmaal in Nederland, dan is registratie in Den Haag pas mogelijk na inschrijving in de Gemeentelijke Basisadministratie van je woongemeente via de zogenaamde M46-procedure die een maand of twee duurt. Ook buitenlandse overlijdensaktes van Nederlanders kunnen in Den haag worden ingeschreven. Alle inschrijvingen in Den Haag zijn kosteloos.
  
  
• Registreer bij de burgerlijke stand in Den Haag altijd de geboorteakte van je in het buitenland geboren Nederlandse kinderen. Daarmee voorkom je problemen voor de kinderen in hun latere leven. Het is een stuk eenvoudiger een uittreksel uit Den Haag te laten komen, dan uit Timboektoe. Die registratie kan op elk willekeurig moment plaatsvinden. Zie ook tip 4). Het eerste advies aan Jolanda is om haar dochtertje zo snel mogelijk te laten registreren.
  
  
• Bij definitieve terugkeer naar Nederland hebben de buitenlandse partner en eventuele niet-Nederlandse kinderen een speciaal nationaal visum nodig, de zogenaamde machtiging tot voorlopig verblijf (MVV). Slechts Unieburgers en onderdanen van Japan, Zuid Korea, de VS, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland zijn hiervan uitgezonderd. Iedereen die MVV-plichtig is moet ook het inburgeringsexamen buitenland. Dat moet vóór de MVV-aanvraag gebeuren en kan niet in Nederland.
  
  
• Problemen bij de MVV-procedure, mogelijk langdurige scheiding van een deel van het gezin en hoge legeskosten zijn te vermijden door bij terugkeer niet rechtstreeks naar Nederland te komen maar eerst een paar maanden in een andere lidstaat van de Europese Unie te gaan wonen. Keuze uit 26. Er hoeft door de partner dan ook geen examen te worden gedaan. Omdat men al langdurig buiten Nederland heeft gewoond kunnen die paar maanden extra er vaak nog wel bij.
  
  
• Kies je voor de rechtstreekse komst naar Nederland, kijk dan op de website van de IND. Via de Klantdienstwijzer kom je bij een keuzemenu. Na invulling kun je zien welke eisen voor jou en je partner gelden. De simpelste manier om een partner naar Nederland te halen is door het voldoen aan deze eisen. Omdat Jolanda al in het buitenland samenwoonde is zij gezinshereniger en is de norm in haar geval 100% van de geldende bijstandsnorm voor een gezin, dit op basis van een arbeidscontract voor de duur van minimaal 12 maanden op het moment van de MVV-aanvraag) Als Jolanda bijvoorbeeld de inkomenseis net niet haalt, is het makkelijker haar (aanstaande) werkgever vooraf om opslag en een langere contractsduur te vragen voordat zij de hieronder beschreven procedure gaat volgen (tip 9 en 10).
  
  
• Jolanda’s man moet een maand of twee, drie voor vertrek een MVV aanvragen. Dat hoeft niet voor haar dochtertje, zij is tenslotte al Nederlandse. Jolanda moet dan al zicht op een contract hebben dat lang genoeg geldig is. Expats die willen terugkeren met een buitenlandse partner zouden eigenlijk voordat ze aan hun uitzending beginnen hun baas om zo'n contract moeten vragen.
  
  
• Het is zaak goed te communiceren met de IND. Dit soort aanvragen loopt doorgaans via het kantoor in 's-Hertogenbosch. De dienst kent jouw situatie niet en kan er ook moeilijk mee omgaan zolang je nog geen adres hebt in Nederland. Daardoor gebeurt het vaak dat de Nederlander eerst in zijn/haar eentje terugkomt uit het buitenland, de zaken moet regelen en dan pas buitenlandse partner en kinderen kan laten komen. Met name als je nog een goede baan moet vinden en bij zelfstandigen, die nog geen gevestigd ondernemer zijn (minimaal anderhalf jaar), kan de tijd van scheiding lang duren. Als aan alle voorwaarden wordt voldaan is de MVV tegenwoordig vrij snel geregeld. Reken op een maand of twee.
  
  
• Kan of wil Jolanda de MVV-procedure niet volgen, dan kan zij als Nederlandse gebruik maken van haar recht op vrij verkeer binnen de Europese Unie, een van de EER-landen of Zwitserland. Daar heeft zij als burger van de Europese Unie een verblijfsrecht en daarmee ook haar Zuid-Afrikaanse man. Soms zelfs haar schoonouders en de grootouders van haar man of diens overige familieleden. Dit wordt in de wandeling de EU-route of België-route genoemd. De Europese Commissie heeft een leidraad geschreven voor een optimaal gebruik van de hiervoor relevante Richtlijn 2004/38/EG. Daarnaast is vorig jaar een richtsnoer opgesteld voor de lidstaten die het vaak met die rechten niet zo nauw nemen.
  
  
• Bijkomend voordeel van het gebruikmaken van een andere EU-lidstaat om terug te keren is dat er geen zogenaamd 'verblijfsgat' ontstaat. Bij voldoende kennis van het Nederlands kan de partner dan veel sneller naturalisatie vragen zonder weer drie jaar te moeten wachten. Hiervoor is de eis namelijk niet alleen dat men tenminste drie jaar is gehuwd, maar ook dat er drie jaar voorafgaande aan het naturalisatieverzoek zonder onderbreking op dezelfde adressen met de Nederlandse echtgenoot is samengewoond. Een onderbreking in de samenwoning ontstaat vooral bij de MVV-procedure omdat met niet steeds samen kan reizen en de Nederlander noodgedwongen vooruit is gereisd.
  
  
• Om op grond van de gunstiger EU-regels (het gemeenschapsrecht) naar Nederland te kunnen terugkeren met behoud van die rechten moet Jolanda meer dan drie maanden in een andere lidstaat te hebben verbleven. Neem dit een beetje ruim en volsta niet met drie maanden plus één dag, het absolute minimum. Verstandig is het als in ieder geval Jolanda in de uitgekozen lidstaat haar “verklaring van inschrijving” heeft gekregen. Voor haar man is dat niet nodig als kan worden aangetoond dat deze wel bij haar in de betreffende EU lidstaat heeft verbleven. Spanje is een goede keuze als eerste verblijfsland sinds dat land zich na een veroordeling van het Europese Hof wel aan de regels houdt. België maakt het Nederlanders aanmerkelijk lastiger. Als er keuze is raad ik aan dat land, of in ieder geval Antwerpen, te mijden. Zie ook mijn handboek voor de EU-route.  Jolanda en haar man doen er goed aan in alle gevallen ook bewijzen van hun feitelijke aanwezigheid in het gekozen land te bewaren (denk aan pinbonnen bijvoorbeeld) en ook officiële correspondentie naar het adres aldaar te laten sturen.
  
  
• Als je ongehuwd met een partner terug wilt naar Nederland, is het raadzaam na te gaan welke eisen je inreisland stelt aan de duur van de relatie. De meeste lidstaten verlangen een huwelijk, voor België moet de relatie eerst twee jaar hebben geduurd, voor het Verenigd Koninkrijk drie. Omdat het met name om het verblijfsrecht van de Nederlander gaat, kun je ook als ongehuwden best een land uitkiezen dat EU-rechten alleen aan de gehuwde partner geeft, maar deze krijgt dan pas rechten na aankomst in Nederland. Het verblijfsrecht kan dan in de andere lidstaat de eerste drie maanden zijn gedekt door een visum voor kort verblijf.
  
  
• Bij gebruikmaking van het Europese recht op vrij verkeer heb je geen kosten voor het inreisvisum voor je partner, tenzij je inreist met een Nederlands Schengenvisum (dat kost in de meeste landen € 60) en ook niet voor de MVV (€ 830) en de latere verblijfsvergunning (€ 188). De partner hoeft ook geen inburgeringsexamens buitenland (kosten € 350) en binnenland (kosten verschillen per gemeente) te doen. Als Jolanda altijd zonder probleem een Nederlands visum kreeg, vraag dat dan ook nu gewoon aan en betaal de verschuldigde leges. Spreek niet over de definitieve vertrekplannen want daar heeft de ambassade niets mee te maken. Wel zal de ambassade visumafgifte volstrekt ten onrechte frustreren als deze op de hoogte raakt van de ware aard van de reis, namelijk doorreis naar een andere EU lidstaat. Voordat Jolanda vertrekt naar een andere lidstaat kunnen zij en haar man gerust gedurende de geldigheidsduur van zijn visum in Nederland verblijven. Bij het volgen van de EU-route is geen baan nodig, dan volstaan voldoende middelen van bestaan uit elke legale bron. Dus ook spaargeld of bijdragen van derde zoals ouders. Eenmaal in Nederland mag op bijstand worden teruggevallen, in ieder geval als in de andere EU lidstaat werd gewerkt of gestudeerd.
  
  
• De visumaanvraag kan ook worden gedaan bij een andere EU-ambassade. Dan moet het visum gratis zijn. Vertel daar alleen niet dat je van plan bent om in dat land te gaan wonen, want dan raakt de ambassade gealarmeerd vanwege vermeend vestigingsgevaar. Uiteraard is dat er niet, er is juist een recht op vestiging van Jolanda en haar gezin, maar ambassades kennen de Europese regels soms onvoldoende of willen deze bewust niet toepassen (ontmoedigingsbeleid). Je zit niet te wachten op een afwijzing of een lange beslissingstermijn omdat een lokale medewerker de zaak zo nodig moet voorleggen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Mocht men jou op de betreffende ambassade doorverwijzen naar de NL ambassade, antwoord dan dat je helemaal niet van plan bent naar Nederland te reizen en dat het om een gezamenlijke toeristische reis naar het betreffende land gaat.
  
  
• Eenmaal in Nederland, al dan niet via een kort verblijf elders in de EU, kunnen Jolanda en haar man zich inschrijven in een gemeente naar keuze. Er is geen huisvestingsvereiste zodat zij ook bij iemand mogen inwonen. Jolanda’s man krijgt een bewijs van bekendmaking dat later door de IND naar de gemeente wordt teruggestuurd. Die kan dan de inschrijving definitief maken. Wijs de gemeente op het belang van dezelfde datum van inschrijving. Zie tip 12 over het verblijfsgat. Met de IND wordt via telefoonnummer 0900-1234561 een afspraak gemaakt voor het aanvragen van een verblijfsvergunning (als met een MVV is ingereisd) of voor toetsing aan het gemeenschapsrecht (als er een tussentijds verblijf elders in de EU was). In dat laatste geval worden zoveel mogelijk bewijzen van verblijf aldaar meegenomen.
  
  
• Gemeentes kunnen de buitenlandse partners oproepen voor een inburgeringscursus en subsidiëren deze cursussen vaak ook. Als je partner Nederlander wil worden is het raadzaam om wel zo’n inburgeringscursus te volgen. Het verkregen inburgeringscertificaat stelt hem of haar vrij van de naturalisatietoets. Degenen die de EU-route hebben gevolgd zijn echter niet inburgeringsplichtig.
  
  
• Bij het volgen van hetgeen hierboven is geschreven worden verschillende aanvragen gedaan bij overheidsinstanties (ambassade voor een visum of MV, IND voor EU-toetsing of verblijfsvergunning, gemeente voor registratie akte of inschrijving in de GBA). Hoe onvolledig zo'n aanvraag ook zou zijn, de ambtenaar is verplicht deze in te nemen. Laat je daarom nooit wegsturen bij de betreffende instantie. Je hebt recht op een beslissing of een brief met het verzoek om aanvullende informatie. Bij een negatieve beslissing gaat het vaak om een standaardweigering. Ga altijd in bezwaar. Dit kan ook zonder gebruikmaking van een advocaat maar dat acht ik vrijwel nooit verstandig.
  
  
• Iedereen die onvoldoende inkomen heeft  kan gebruikmaken van het recht op door de overheid gefinancierde rechtsbijstand. Dat geldt ook voor een vreemdeling en diegene die in het buitenland woont. Van belang is slechts dat het rechtsprobleem in Nederland speelt. In bovengenoemde gevallen zal het vaak gaan om een weigering van visum of MVV. De advocaat regelt in zo'n geval de rechtsbijstand (toevoeging genoemd) waarbij op basis van het (gezins)inkomen een eigen bijdrage wordt opgelegd. De laagste eigen bijdrage is € 100 (norm 2010). Dit geldt voor procedures als bezwaar en beroep. Advies of begeleiding door een advocaat worden niet vergoed. Meer informatie geeft de Raad voor Rechtsbijstand.

Nog wat losse tips voor expats met een buitenlandse partner.

• Bij uitschrijving uit Nederland ontstaat een gat voor de latere AOW. Je kunt je vrijwillig verzekeren bij de Sociale verzekeringsbank (SVB)
  
  
• Bij komst naar Nederland zal de buitenlandse partner maar gedeeltelijk verzekerd zijn voor de latere AOW. Er is een mogelijkheid tot inkoop voor een in verhouding laag bedrag. Dit kan tot tien jaar na vestiging in Nederland. Betaling van de premie in termijnen is mogelijk. Vraag in ieder geval een offerte aan bij de SVB.
  
  
• Heb je inkomen in Nederland en een huwelijkspartner in het buitenland? Dan heeft deze partner mogelijk recht op een algemene heffingskorting van de Nederlandse belastingdienst. Je kiest er dan beiden voor binnenlands belastingplichtig te zijn.
  
  
• Heb je inkomen in zowel Nederland als in het buitenland, dan staat de Nederlandse belastingdienst je waarschijnlijk slechts aftrek van aftrekposten toe naar rato van je Nederlands inkomen. Dit is in ieder geval onjuist als er ook inkomen wordt verworven elders in de EU zoals het Hof heeft vastgesteld in het arrest De Groot. Overleg in voorkomend geval met je belastingadviseur.
  
  
• Forums voor Nederlanders met een buitenlandse partner met een schat aan ervaringen zijn Mixed Couples, Recht op Gezinshereniging  (speciaal voor de EU-route) en de Stichting Buitenlandse Partner. Let op als je hier post en plaats geen tot jouw persoon te herleiden details want de IND leest mee.

[Prawo]

Dit artikel is weliswaar al ruim 18 jaar oud maar de essentie staat nog recht overeind.

Sinds mei 2017 is er een betere mogelijkheid bijgekomen voor degene die als derdelander ouder (mede) de zorg heeft voor een minderjarig Nederlands kind.
Zie

Stel je vragen over dit onderwerp in het volgende topic: https://www.mixed-couples.nl/index.php/topic,22089.html

Een derdelander die ouder is van een minderjarig kind dat het Europees burgerschap bezit, kan aanspraak maken op een afgeleid verblijfsrecht in de Unie. Dat geldt ook als verblijf in Nederland wordt beoogd.
De EU- of Belgiëroute is in zo'n geval helemaal niet nodig. Bovendien is er geen inkomens- of middeleneis.
Van belang is slechts dat vastgesteld moet kunnen worden dat de zorg die de ouder-derdelander het kind biedt een zodanige afhankelijkheidsverhouding oplevert dat het kind genoopt zou zijn het grondgebied van de Unie te verlaten als aan die ouder een verblijfsrecht wordt geweigerd.

Voor een Nederlands commentaar van Tomas Spijkerboer (hoogleraar aan de Vrije Universiteit) op deze uitspraak zie http://verblijfblog.nl/?p=2203

In dergelijke gevallen heeft de betreffende ouder zelfs recht op een gratis zogenaamd faciliterend visum.