Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

Zijn Cebuanos onbeleefd?

Gestart door Adriaan, zaterdag 12 december 2015, 11:25:25

Vorige topic - Volgende topic

Pinocchio

Citaat van: Adriaan op zaterdag 12 december 2015, 11:25:25
Ik moest daaraan denken toen ik vanmorgen wat geld ging afhalen bij de BDO.

Banco De Oro (BDO) is de grootste bank van de Filippijnen en alhoewel ze reeds heel lang bestaat is ze pas goed van start gegaan eind 2006 toen ze Equitable bank overnam met hun kantoren netwerk.

Equitable bank stond bekend als een klantonvriendelijke bank maar daartegenover was ze ook zeer vooruitstrevend en kon je er 20 jaar geleden, nog voor er sprake was van ATM's in kleinere steden, voorschotten krijgen op je kredietkaart waar dat in de meeste banken onmogelijk was.

Jammer genoeg vindt je die klantonvriendelijke mentaliteit van Equitable nog her en der terug in hun vroegere kantoren die nu de naam BDO dragen.

Adriaan

Ik heb Nederland al heel lang geleden verlaten en heb dus geen flauwe notie hoe het daar nu met zulke dingen is gesteld maar er staat me bij dat beleefdheid  niet de sterkste kant was van bedienend  personeel daar. Ik heb eens op een postkantoor meegemaakt dat een oud vrouwtje dermate werd gekoejeneerd door de roodharige feeks achter het loket dat ik me geroepen voelde er een brief over te schrijven aan de directeur van het postdistrict. Een detail dat ik me herinner is dat de betreffende klant zich moest legitimeren en toen een beduimelde stamkaart uit haar tasje haalde waarop die furie haar toesnauwde "mens gooi die oude moffenkaart toch weg" (formeel had ze daar natuurlijk gelijk in).

Die directeur belde me heel kort daarna op en zei dat hij blij was dat ik geschreven had want hij had al heel vaak klachten gehad over die "dame met het rode haar" maar als hij dan de klagers verzocht het e.e.a. op schrift te stellen kreeg hij niets en kon hij dus niets doen. Nu deed hij wel wat. Ze mocht voortaan geen loketdienst meer verrichten. De moraal van dit verhaal: zit niet alleen maar thuis te morren maar schrijf een brief ...

Overigens was dit een extreem geval. Maar beleefdheid, nee dat is me in Holland nooit opgevallen. Daar overigens niet als een gevolg van "authoritarianism" - eerder het tegendeel.


jiggy

Adriaan, zowel je eerste en laatste post zijn sprekend en... bevestigen dat je (on)beleefdheid en klant(on)vriendelijkheid overal kan tegenkomen en niet zomaar toe te wijzen is aan een bepaald volk of een bevolkingsgroep.
Ik ben eerlijk gezegd nog niet vaak in een bank geweest op de Filippijnen, want de ATM's zijn daar net zo "behulpzaam en vriendelijk" als de "Bancontacten" hier in België  :lachen:
Zoals Rich al opmerkte valt te vriendelijkheid van de mensen op in de Filippijnen. In department stores bvb. zelfs tot het vervelende toe vanuit elke gang : "Good morning sir! Can i help you sir?  Come again, sir.."
Op Bohol zelfs mensen die ons toeroepen en wuiven als we op de scooter passeren.

Onbeleefdheid of asociaal gedrag neemt toe naarmate de grootte van de bevolkingsgroep en dus de anonimiteit groeit. 
Ik kom uit een klein dorp, en wanneer men daar per fiets een onbekende kruist, zal men ook goede dag zeggen.
Niet zo in een stad, niet waar?
Ook in Portugal viel me de openheid, vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen op en niet gekunsteld omdat men geld aan jou, als toerist, kon verdienen. Doch eens in Lissabon was er weer die grotere afstand, eigen aan de anonimiteit van een (groot)stad.

Adriaan

Ja zoals ik al in een eerdere post opmerkte over de Filippijnse Horeca: daar waar de klant koning is, en dat ook zo wordt gevoeld, is men vriendelijk genoeg. Bij overheidsinstellingen, het bankwezen etc. is in feite ook de klant koning maar ik denk niet dat de betrokken lieden van dat feit wakker liggen.

Over het verband tussen grootte van de bevolkingsgroep, anonymiteit en vriendelijkheid: ja dat ben ik met je eens. In Australie woon ik in feite ook in een dorp en ik moet zeggen dat die vriendelijkheid in bijv.Sydney heel wat minder is. Maar daar kun je nauwelijks nagaan of het een en ander oer-Australisch is of niet want je hebt, zeker in de binnenstad, een grotere kans met een Aziaat te maken te hebben.

Als de ontmoeting met een medemens heel zeldzaam wordt groeit de neiging elkaar te groeten. Zo'n twintig jaar geleden ben ik eens heel Australie rondgereden. Ik moest toen, van Oost naar West, o.a. een zo'n 1700 km lang traject afleggen dat de Nullarbor (letterlijk: geen boom) wordt genoemd. Ik had het vooraf op de kaart bestudeerd en dacht dat het met die eenzaamheid nogal meeviel want er schenen 7 stadjes of dorpen langs die route te zijn, zo'n 350 km van elkaar af. Dat bleken in de praktijk zeven benzinestations te zijn. Nou ja men noemt ze "roadhouses": je kunt er wat eten en ook zo het e.e.a. kopen en er is soms een kleine camping bij.  Maar voor de rest was het daar eenzaam genoeg, althans toen. Zo eenzaam dat als twee weggebruikers elkaar van tegenovergestelde richtingen naderden men naar elkaar zwaaide. De grenzen van die "zwaaizone" vielen niet precies vast te stellen maar op een gegeven moment hield dat zwaaien weer op. De man of vrouw op de andere weghelft werd toen weer gereduceerd rot een deel van zijn onpersoonlijk voertuig.

nils

Ik ben een paar keer in Cebu geweest en ik heb daar geen slechte ervaringen gehad.
Ze zeggen dan ook niet overal hello sir, maar zegt dat meer over hoe het bedrijf haar personeel traint.
Wat ik wel merk is dat ze in de grotere steden niet meer van buitenlanders opkijken en
je daardoor de zelfde behandeling als een Filipino krijgt.

In Manila daarentegen heb ik wel een paar slechte ervaringen gehad met taxi chauffeurs.
Zo moet ik veelal vragen de meter aan te zetten of weigeren ze je als je niet het dubbele van de normale kosten betaald.

Adik

Heb zelf voor zo'n instelling gewerkt. Niet met NL collega's maar Aziatisch. Op basis van die ervaring:

1. over het algemeen verdienen banken niets aan retail klanten, klantcontact heeft derhalve de allerlaagste prioriteit (en de goedkoopste medewerkers)
2. er is maar 1 iemand die tevreden hoeft te zijn en dat is de baas/ hoofdkantoor (ook hierop wordt je geselecteerd  :jajaja: )
3. carrière maken binnen zo'n instelling doe je door kosten te besparen en je doelstellingen te behalen (taakgericht dus niet mensgericht)

Ik laat het aan u over om in te schatten of u voor het takenpakket van een front-office bankmedewerker onder de categorie kosten of doelstelling valt  :atyourservice:

Adriaan

Ja banken zullen weinig verdienen aan kleine spaarrekeningen maar hypotheken en "credit cards" brengen geld in het laatje. De grote Australische banken concurreren hevig om je klandizie terzake. En als je al een hypotheek hebt dan probeert men je met een aanlokkelijk aanbod te bewegen die over te brengen naar de eigen bank.

Nou ligt het niet in de rede dat de keuze van een bank voor je hypotheek mede wordt bepaald door je indruk van zijn klantvriendelijkheid - al heeft je contact daar zich tot dusver beperkt tot die voor de bank onprofitabele spaarrekening? Dat Australische banktellers vaak zo aardig zijn heeft naar mijn indruk in principe weinig te maken met hun persoonlijke instelling en alles met de instructies terzake die ze van management ontvangen.

Misschien hoeft men in de Filippijnen niet scherp te concurreren om klandizie in de hypotheekmarkt. Ik heb het nooit nagegaan.

Adik

Citaat van: Adriaan op zondag 13 december 2015, 14:58:54
Ja banken zullen weinig verdienen aan kleine spaarrekeningen maar hypotheken en "credit cards" brengen geld in het laatje. De grote Australische banken concurreren hevig om je klandizie terzake. En als je al een hypotheek hebt dan probeert men je met een aanlokkelijk aanbod te bewegen die over te brengen naar de eigen bank.

Nou ligt het niet in de rede dat de keuze van een bank voor je hypotheek mede wordt bepaald door je indruk van zijn klantvriendelijkheid - al heeft je contact daar zich tot dusver beperkt tot die voor de bank onprofitabele spaarrekening? Dat Australische banktellers vaak zo aardig zijn heeft naar mijn indruk in principe weinig te maken met hun persoonlijke instelling en alles met de instructies terzake die ze van management ontvangen.

Misschien hoeft men in de Filippijnen niet scherp te concurreren om klandizie in de hypotheekmarkt. Ik heb het nooit nagegaan.

Ik weet niet hoe het er in Australie aan toe gaat maar denk dat een hypotheek gesprek met een andere medewerker gevoerd wordt dan de eenvoudige banktransacties? Bij die hypotheek medewerker ben je wel een doelstelling, bij de eenvoudige banktransacties aan de front-office meer een kostenpost (of kostbare tijd voor de betreffende medewerker die nog andere taken toebedeeld heeft gekregen)?


Adriaan

Kostenpost? Ja ik weet niet hoe men de "goodwill" calculeert die door klantvriendelijkheid aan de balie verkregen wordt. Mijn indruk is dat de grote Australische banken die nogal hoog inschatten.

"Bedtime" hier in de Filippijnen.

Michaela

Toen mijn vader op bezoek was in Nederland 10 jaar geleden kwam mijn vader op een dag thuis erg opgetogen en gelukkig.
Hij zei dat hij veel vriendin/vriendinnetjes heeft!! Ik keek hem niet begrijpend aan  :ikkeniebegrijp:
Toen legde hij uit. Tijdens zijn wandeling, kwam hij mensen tegen die honden uitlaten, en die mensen groette hem,,,,,keer op keer was hij verbaasd en natuurlijk groette hij ook terug met big  :lachen:
In Filippijnen is het natuurlijk niet gebruikelijk dat " hoi", of "goedemorgen" enzo. Voor mij vader was het een belevenis. Hij voelde ook een beetje ongemakkelijk daarover, al vond hij het leuk.
En ik denk dat deze gewoonte (niet groeten) zo normal is in de Filipijnen, dat ze deze gewoonte ook meenemen naar hun werk. Het heeft niks mee te maken met de klantvriendelijkheid. Tis een andere gewoonten, niets meer en niets minder.
Ik merk wel soms bij de Mall dat ze daar iets "beleefder" zijn, en dat heeft denk ik mee te maken met het feit dat de werkgever het eisen. Ik kan voorstellen dat de werknemers ook naar een cursus moeten om meer klantvriendelijk te zijn.
Verder wil ik opmerken dat de stimulans erg laag is, ze krijgen toch maar weinig salaris.