Zijn Cebuanos onbeleefd?

[Adriaan]

Een vriend die hier (i.e. Cebu) al lang woont zei me eens dat hij Cebuanos onbeleefd vond. Ik moest daaraan denken toen ik vanmorgen wat geld ging afhalen bij de BDO. Ik stond te wachten totdat er een "teller' vrij was maar werd gemaand naar de zijbalie te komen door een van de dames daar. Ik bood haar een beleefd "good morning" maar ze bood geen weerwerk en luisterde zwijgend naar mijn verzoek, stopte me even zwijgend een in te vullen formuliertje in de hand en schoof, nog steeds zwijgend, het geld naar me toe.

Wat een verschil, dacht ik, met Australie waar je altijd hartelijk wordt gegroet aan het loket en je voor je vertrek wordt gevraagd of men verder nog iets voor je kan doen.

Hoe dit Cebuaanse gedrag te verklaren? Men kan natuurlijk ook hier niet generaliseren. In de Cebuaanse horeca is men gewoonlijk beleefd genoeg. Daar heeft men de klant nodig. Dat is natuurlijk ook zo in het bankwezen. Maar misschien voelt de gemiddelde bankemployee dat niet zo. Want het is vooral bij banken, zo is mijn ervaring, waar de pijn met die onbeleefdheid zit.

Ik las dat ook Tagalog-sprekers vaak geen hoge dunk hebben van Cebuano beleefdheid omdat ze het respectvolle "po" of "opo"aan het einde van een zin missen, ook als de Cebuano Tagalog spreekt. Cebuano's werpen tegen dat als ze respect willen betonen aan een ouder iemand ze dat wel degelijk doen met hun eigen aanspreektermen: "manong" voor de mannelijke sekse en "manang" voor de vrouwelijke. Mijn asawa doet dit heel consistent met oudere vriendinnen. Daarentegen heb ik haar zelden "palihug" horen zeggen - en ook met het woordje "please" is ze niet zo gul (om het zachtjes uit te drukken)als de meeste "native speakers" van het Engels. Ik heb haar daar vaak, overigens vergeefs, op gewezen. Taalgewoonten zijn net zo hardnekkig als eetgewoonten.

Het is overigens wel makkelijk dat men in het Cebuaans niet die bijna obsessieve drang heeft om de juiste aanspreektitel te gebruiken voor de gesprekspartner als op Java het geval is waar men zich gedrongen voelt zoveel mogelijk uit te vinden over diens rang en leeftijd voor men een term kiest. Ik werd eens op de Universiteit van Salatiga verteld dat men daar in de omgeving negentig (als ik me goed herinner) manieren had om "you" te zeggen. Men heeft daar in Indonesie "van hogerhand" een einde aan gemaakt door een neutrale term voor "you" in te voeren: het woordje "anda".

In het Cebuano is dat kennelijk niet nodig. Hoe dan ook, ik zou het wel leuker vinden als die bankdames hier mijn noodzakelijke transacties verzoetten met wat beleefde frasen.

[eddyvm]

Hallo
Ik ben nu al een tijdje in Bohol,en moet dit beamen.Heel zelden krijg ik respons op mijn glimlach of hoofdknikje als goedendag,meestal kijkt men als zombies terug.het blijft over het algemeen een volk dat beleefdheidsmanieren,hoffelijkheid,niet hoog in het vaandel draagt.eddy

[Rich]

Een vriend die hier (i.e. Cebu) al lang woont zei me eens dat hij Cebuanos onbeleefd vond. Ik moest daaraan denken toen ik vanmorgen wat geld ging afhalen bij de BDO. Ik stond te wachten totdat er een "teller' vrij was maar werd gemaand naar de zijbalie te komen door een van de dames daar. Ik bood haar een beleefd "good morning" maar ze bood geen weerwerk en luisterde zwijgend naar mijn verzoek, stopte me even zwijgend een in te vullen formuliertje in de hand en schoof, nog steeds zwijgend, het geld naar me toe.

Wat een verschil, dacht ik, met Australie waar je altijd hartelijk wordt gegroet aan het loket en je voor je vertrek wordt gevraagd of men verder nog iets voor je kan doen.

Hoe dit Cebuaanse gedrag te verklaren? Men kan natuurlijk ook hier niet generaliseren. In de Cebuaanse horeca is men gewoonlijk beleefd genoeg. Daar heeft men de klant nodig. Dat is natuurlijk ook zo in het bankwezen. Maar misschien voelt de gemiddelde bankemployee dat niet zo. Want het is vooral bij banken, zo is mijn ervaring, waar de pijn met die onbeleefdheid zit.

Ik las dat ook Tagalog-sprekers vaak geen hoge dunk hebben van Cebuano beleefdheid omdat ze het respectvolle "po" of "opo"aan het einde van een zin missen, ook als de Cebuano Tagalog spreekt. Cebuano's werpen tegen dat als ze respect willen betonen aan een ouder iemand ze dat wel degelijk doen met hun eigen aanspreektermen: "manong" voor de mannelijke sekse en "manang" voor de vrouwelijke. Mijn asawa doet dit heel consistent met oudere vriendinnen. Daarentegen heb ik haar zelden "palihug" horen zeggen - en ook met het woordje "please" is ze niet zo gul (om het zachtjes uit te drukken)als de meeste "native speakers" van het Engels. Ik heb haar daar vaak, overigens vergeefs, op gewezen. Taalgewoonten zijn net zo hardnekkig als eetgewoonten.

Het is overigens wel makkelijk dat men in het Cebuaans niet die bijna obsessieve drang heeft om de juiste aanspreektitel te gebruiken voor de gesprekspartner als op Java het geval is waar men zich gedrongen voelt zoveel mogelijk uit te vinden over diens rang en leeftijd voor men een term kiest. Ik werd eens op de Universiteit van Salatiga verteld dat men daar in de omgeving negentig (als ik me goed herinner) manieren had om "you" te zeggen. Men heeft daar in Indonesie "van hogerhand" een einde aan gemaakt door een neutrale term voor "you" in te voeren: het woordje "anda".

In het Cebuano is dat kennelijk niet nodig. Hoe dan ook, ik zou het wel leuker vinden als die bankdames hier mijn noodzakelijke transacties verzoetten met wat beleefde frasen.

Dat soort gedrag zoals in die bank maak je wel meer mee daar en ook soms in overheidsinstellingen, en dan vooral die stoïcijnse houding.  Zo van IK ben hier de baas dus ik heb het voor het zeggen.

Dat zijn van die dictatoriale trekjes en de persoon achter het loket verwacht enkel dat je ja knikt. Een bank weet en voelt ook wel wanneer je hen nodig hebt, en vooral daar maken ze dan nogal eens gebruik van hun macht. Ook zie je dat gedrag veel bij de rijkere families met een aantal "meiden"  en ik overdrijf niet als ik zeg dat men ze dikwijls als slaaf gebruikt. Hoe onderdaniger hoe liever dat ze het hebben.

Het viel mijn vrouw en stiefdochters op dat men hier in   in het gemeentehuis en de bank heel vriendelijk en beleefd is, en toen heb ik hen ook uitgelegd dat WIJ klant zijn en dat wij een goede service verwachten.

Je zou de bankdames er in het vervolg kort en krachtig op kunnen wijzen dat JIJ de klant bent en gewoon beleefd vragen waarom ze zo doen.  

[panshit]

Vanmorgen ging ik naar de supermarkt alvorens naar binnen te gaan moet je eventuele tassen afgeven en krijg je een nummertje,Bij het afhalen van mijn tassen komt er een Filipina en die begint voor te dringen zet haar op zij en trek een lange neus.Het zijn meesters in het voordringen zo onbeschoft alleen ik accepteer het niet meer en zet ze aan de kant moet je ze dan zien kijken.
Panshit

[Blauwvinger]

Hallo
Ik ben nu al een tijdje in Bohol,en moet dit beamen.Heel zelden krijg ik respons op mijn glimlach of hoofdknikje als goedendag,meestal kijkt men als zombies terug.het blijft over het algemeen een volk dat beleefdheidsmanieren,hoffelijkheid,niet hoog in het vaandel draagt.eddy

Ja, als ik jouw ooit is tegen kom loop ik ook hard weg 

[Blauwvinger]

In Digos is het heel verschillend.
De ene vriendelijk, de ander doet net of je niet bestaat.

[Rich]

Over het algemeen zijn de meeste mensen supervriendelijk in de Filippijnen vind ik.

Een hello Sir in de SM bijvoorbeeld dat maak ik hier in eender welk warenhuis zelden mee hoor.

[Digos]

Dat soort gedrag zoals in die bank maak je wel meer mee daar en ook soms in overheidsinstellingen, en dan vooral die stoïcijnse houding.  Zo van IK ben hier de baas dus ik heb het voor het zeggen.

Dat zijn van die dictatoriale trekjes en de persoon achter het loket verwacht enkel dat je ja knikt. Een bank weet en voelt ook wel wanneer je hen nodig hebt, en vooral daar maken ze dan nogal eens gebruik van hun macht. Ook zie je dat gedrag veel bij de rijkere families met een aantal "meiden"  en ik overdrijf niet als ik zeg dat men ze dikwijls als slaaf gebruikt. Hoe onderdaniger hoe liever dat ze het hebben.

Het viel mijn vrouw en stiefdochters op dat men hier in   in het gemeentehuis en de bank heel vriendelijk en beleefd is, en toen heb ik hen ook uitgelegd dat WIJ klant zijn en dat wij een goede service verwachten.

Je zou de bankdames er in het vervolg kort en krachtig op kunnen wijzen dat JIJ de klant bent en gewoon beleefd vragen waarom ze zo doen.  

idd Rich zo gaat er aan toe. Ze wonen zelf in een hutje van bamboe. maar op de bank zijn ze heer en meester en spelen baas tegen mensen die in de zelfde omstandigheden wonen en spelen solitair. Geld maakt macht al is het niet van hen.g

Zijn Cebuanos onbeleefd?.....ik zou er geen topic over starten, waar je ook bent in de phils bepaal je zelf de feedback die je geeft en krijgt van hen, maar soms   ja echt omdat alles niet zo soepel verloopt zoals we gewoon zijn.

Echt moeilijk voor mij hoor!! maar met wat begrip kom je er gerust wat moeilijk wel uit.

Mabuhay zeggen ze hé......daarme zouden al de problemen mee opgelost moeten zijn......

[klootzakken (voorheen Jens)]

In Digos is het heel verschillend.
De ene vriendelijk, de ander doet net of je niet bestaat.

dat is zeker heel verschillend , en niet alleen Assia of Europa maar in Amerika kunnen ze er ook wat van . de laatste keer in Los Angeles  een auto gehuurd bij Alamo, staat er zo,n meisje  [negerin] of in ieder geval zo,n blauwe met zo,n Donald duck kont achter de balie, een prop kauwgum achter haar kiezen en maar smakken en maar smakken , vraagt dat mormel [ sorry heb hier geen ander woord voor] of ze mij kon helpen, ik keek haar recht in haar ogen aan en had al 2 maal gezegd dat ik haar niet goed kon verstaan met dat gesmak van haar, het mormel smakte er verder gewoon  vrolijk op los , waarop ik vroeg of haar baas ook in de buurt was, moment!!!! smakte zij tegen mij en liep naar achteren waar ze naar een paar tellen met haar baas terug kwam , mijn vrouw die bij mij was en mij goed kent greep wijselijk direct in en trok mij met lichte druk weg van de balie en nam het gesprek over ,waarna wij binnen 5 min in een huurauto zaten. wat een onbeschoft wijf en dat zo,n mormel achter een verhuurbalie staat , niet te geloven . overigens zijn het in Amerika doorgaans vriendelijke mensen die je helpen . en ook hier geld, hoe meer fooi [tip] des te vriendelijker ze zijn .



       

[Adriaan]

Een gedeelte van de moeilijkheid, denk ik, is dat men behalve "Sir" en "Madam" in het Engels de juiste toonaard niet kan vinden - en wanneer men zich daarvan bewust is doet men er liever het zwijgen toe. Maar dat is het niet alleen. Ook mijn vrouw, die nu aan een Australische behandeling van klanten is gewend, klaagt over de houding van overheids- en bankpersoneel hier. Bijv. over de wijze waarop ze je voor een loket kunnen laten staan en je negeren door gewoon door te gaan met werken. Het viel haar in Australie op dat dat daar vrijwel nooit voorkomt en dat men al snel vriendelijk wordt gevraagd "can I help you". In Australische supermarkten  begreep ze aanvankelijk niet dat de man of vrouw aan de kassa vroeg "how are you" of iets dergelijks. Nu heeft ze het geëigende antwoord "fine and yourself ?". Ik weet wel dat die dingen door management worden voorgeschreven en dat men soms te veel van het goede krijgt zoals bijv. met de vraag "how was your day" maar in het algemeen prefereer ik toch dit soort sociale smeerolie boven dof zwijgen of "plain rudeness".

En dan krijg je meestal als witneus nog een soort voorkeursbehandeling. De Filipino's/na's moeten vaak heel wat meer slikken.

Er loopt een strook van "authoritarianism" door het hele sociale leven hier. Het begint al met de relatie tussen ouders en kinderen, en tussen onderwijzend personeel en leerlingen. Dat kan heel ver gaan. Een voorbeeld: mijn vrouw nam eens, op geheel vrijwillige basis, deel aan een cursus banketbakken. Dit was niet in een of ander schoolverband - gewoon een cursus waarvoor je moest betalen. Die lerares daar was geïnteresseerd in een of andere demonstratie die de volgende dag zou plaats vinden en gebood de verzamelde dames daar kortweg om er de volgende dag bij aanwezig te zijn. En toen sommigen dat nalieten kregen ze strenge verwijten te horen.