Nieuws:

eTRAVEL CARD via https://etravel.gov.ph

Hoofdmenu

Een persoon: twee culturen

Gestart door Digos, woensdag 4 augustus 2010, 10:14:57

Vorige topic - Volgende topic

Digos


Een persoon: twee culturen     
 
In juli 1999 verscheen in Tambuli het artikel "Een kind tussen twee culturen" van en over de toen 15-jarige Ligaya Butalid. Als kind van Filipijnse ouders, geboren en getogen in Nederland, vertelde ze wat het betekent om op te groeien in twee culturen en je zowel Filipijnse als Nederlandse te voelen. Precies tien jaar later onderzoekt Ligaya in het onderstaande artikel welke rollen de twee culturen in haar leven spelen. Door: Ligaya Butalid
Wie ben ik? Wat ben ik? Waar kom ik vandaan? En waar hoor ik bij?
Allemaal vragen die ik mezelf vaak genoeg heb gesteld. Dit zijn zaken die zowel kinderen, als jongeren en volwassenen bezig kunnen houden. Vragen die heel normaal en naar mijn idee ook heel gezond zijn bij de ontwikkeling van een eigen identiteit. Als kind in twee culturen hebben deze vragen wellicht nog meer betekenis.

Studeren in de Filipijnen
Tien jaar geleden schreef ik een stuk in Tambuli over een kind in twee culturen. Als kind van Filipijnse ouders, geboren en getogen in Nederland, schreef ik dat stuk vanuit mijn eigen ervaring. Ik voelde me Nederlands én Filipijns, maar tegelijkertijd voelde ik me ook weer net niet helemaal Nederlands of Filipijns. Dat is best verwarrend voor een jong meisje. Hoewel ik inmiddels 25 jaar oud ben en nu tot de groep (jong)volwassenen behoor, ben ik nog steeds zoekende wanneer het gaat om de rollen die de Filipijnse en de Nederlandse cultuur voor mij spelen.

Om hier wat meer duidelijkheid in te krijgen heb ik tijdens mijn studie psychologie een half jaar op de Filipijnen gestudeerd. In het kader van een uitwisselingsprogramma kwam ik op de Universiteit van de Filipijnen in Quezon City terecht. Studeren in het buitenland is overigens een geweldige ervaring die ik iedere student kan aanraden. Mijn motivatie om mee te doen aan een uitwisselingsprogramma was ook de kans die ik kreeg om op mijn manier de Filipijnen beter te leren kennen. Ik wilde onderzoeken wat de Filipijnen voor mij betekent. Is het puur het land van mijn ouders en familie en ben ik Nederlands? Of ben ik in mijn hart ook Filipijns?

Gewoonten en gebruiken
Van mijn ouders en familie kreeg ik vaak te horen dat ik me altijd bewust moest blijven van mijn Filipijnse identiteit. Maar wat is die Filipijnse identiteit eigenlijk? Moet ik die Filipijnse identiteit zoeken in bepaalde gewoonten en gebruiken? Wat dat betreft weet ik niet hoe goed ik dan nu nog voldoe aan deze identiteit. Ik hoop bijvoorbeeld niet dat het een vereiste is om iedere dag rijst en adobo (kipgerecht) te eten om je Filipijns te kunnen voelen. Want hoewel ik ontzettend kan genieten van het lekkere Filipijnse eten als ik op de Filipijnen ben, moet ik eerlijk bekennen dat mijn dagelijkse eetgewoonten niet bepaald Filipijns zijn. Een ander voorbeeld van een cultuurspecifieke gewoonte is de flexibiliteit in het begrip van tijd. Wat ze in de Filipijnse cultuur flexibele tijdsplanning noemen, interpreteren Nederlanders dit als 'te laat komen'. Ik kom niet vaak expres te laat op afspraken, maar merk ook dat ik niet geneigd ben me heel erg te haasten om stipt op tijd te komen. Noem ik mezelf Nederlands of Filipijns

Stereotypen
Het bewust worden van culturele gewoonten en gebruiken kan soms nogal humoristisch zijn, met name wanneer je kijkt naar stereotyperende beschrijvingen. Ik moet altijd erg lachen om de verschillende lijsten met Filipijnse dan wel Nederlandse gewoonten die op internet te vinden zijn en in populaire boekjes worden beschreven. Filipinos zitten bijvoorbeeld liever in de schaduw dan in de zon, hebben een extra koffer/doos mee voor pasalubong (cadeautjes) wanneer ze met het vliegtuig naar de Filipijnen reizen (en komen daarmee over het maximale toegestane gewicht voor bagage) en eten spaghetti met knakworst. Nederlanders daarentegen lopen liever als verbrande kreeft over het strand dan dat ze met zonnig weer binnen zitten, zeuren over het weer wanneer het regent en bieden een enkel koekje aan bij de thee.

Collectiviteit versus privacy
Wellicht is de Filipijnse identiteit ook in algehele kenmerken van een cultuur te vinden. De Filipijnse cultuur is een zogeheten collectivistische cultuur. Dit betekent dat de cultuur zich vooral richt op (het belang van) de gemeenschap of groep. Dat is vooral te merken aan de sterke familiebanden tussen Filipijnse familieleden. Ik heb bijvoorbeeld een hechte band met mijn ouders en zusje. Ook ervaar ik mijn familie op de Filipijnen als erg betrokken, vooral wanneer ik ze een bezoek breng. De betrokkenheid zou je zelfs als een soort bemoeienis kunnen ervaren, maar toch geeft die betrokkenheid me een veilig en warm gevoel wanneer ik op de Filipijnen ben. Nederland daarentegen is meer een individualistische cultuur, waarbij de kracht van het individu wordt benadrukt. Wanneer ik vervolgens mezelf weer probeer te plaatsen tussen deze twee culturen op het spectrum collectivisme versus individualisme bevind ik me opnieuw in een soort split.

Het verschil tussen de groepsgerichtheid en de focus op het individu is ook te merken aan het begrip privacy. Tijdens mijn uitwisselingsjaar op de Filipijnen verbleef ik in het International Center op de campus van de universiteit en deelde ik mijn studentenkamer met een andere buitenlandse studente. Voor Filipijnse studentenbegrippen is het delen van een studentenkamer met maar één andere kamergenoot al een hele luxe. Ik kon het goed vinden met mijn kamergenoot, maar de helft van de week verbleef zij niet op de campus maar bij familie die in Makati woonde. Opvallend waren de verschillende reacties die ik daarop kreeg. Mijn Nederlandse vriendinnen zeiden dat het vast wel fijn was om dan toch af en toe wat meer privacy te hebben. Mijn Filipijnse nichtjes reageerden echter op een hele andere manier. Zij waren bezorgd dat ik me eenzaam zou gaan voelen op de avonden dat mijn kamergenoot afwezig was.

Groep en identiteit
Identiteit kan ook met identificatie met sociale groepen te maken hebben. De groep waarbij je je aangetrokken en betrokken voelt, bepaalt vaak ook je gevoel van identiteit. Een sociale groep deelt vaak ervaringen die een belangrijke rol spelen in het vormen van de identiteit van de mensen in die groep. Als uitwisselingsstudent zijn er veel ervaringen die je met andere uitwisselingsstudenten deelt. Ik leerde in het uitwisselingsjaar ook veel mensen kennen van verschillende nationaliteiten en culturen. Het was echt een interculturele gemeenschap en het viel mij op dat ik me ineens heel erg Europees voelde wanneer ik met mijn interculturele vrienden optrok. Op het oog niet zo bijzondere ervaringen met schoolsystemen, met het openbaar vervoer, maar ook met de Europese politieke ontwikkelingen lijken dan ineens de boventoon te voeren waardoor je je met Europa of Nederland identificeert. Maar met mijn familie deel ik ook veel ervaringen, zoals de bruiloft van mijn nicht, bezorgdheid om de gezondheid van familieleden of het vieren van feestdagen. Opnieuw de vraag: betekent dit dat ik vooral Nederlands ben? Of toch Filipijns?

Uniek
Maar misschien wordt je identiteit uiteindelijk vooral gevoelsmatig bepaald. Met welk label en met welke identiteit voel ik mij prettig? Waarmee voel ik me emotioneel verbonden? Waar ligt mijn hart? Eigenlijk kan ik tot de conclusie komen dat ik enerzijds in vergelijking met tien jaar geleden niet veel wijzer ben geworden met betrekking tot de vraag of ik Filipijns of Nederlands ben. Anderzijds voel ik me mede door mijn ervaringen die ik de laatste jaren heb opgedaan zelfverzekerd en comfortabel over het feit dat ik van beide culturen een deel in mij meedraag. Het maakt mij uniek, maar tegelijkertijd weet ik dat ik hierin niet de enige ben. En daar ben ik heel gelukkig mee.




Bron: Tambuli

LIVE ONCE - LIVE IT