Baliw-katok reis 1 april - 22 april 2009

Gestart door Baliw-katok, vrijdag 8 mei 2009, 19:45:59

Vorige topic - Volgende topic

Baliw-katok

donderdag 16 april

Om 6.30 uur het bed uit en een uurtje later aan de ontbijttafel. Vandaag verlaten we het exotische Bantayan Eiland met zijn sneeuwwitte stranden en groenblauwe zee. Om 8.00 uur uitchecken en het busje van Ogtong Cave Resort brengt ons naar de 'pantalan' (pier). Hier kunnen we nog haastig onze tickets kopen voor de oversteek naar Cebu Eiland en een goed uur later kunnen we daar ook voet aan wal zetten. Het is heet en plakkerig, maar de tocht is nog ver. Met ons vieren stappen we op een tricycle waar nog een ander koppel heeft plaatsgenomen. Dus met zijn zessen + driver en meerdere koffers op motorfiets met aanhangwagen voor een rit die ons via stofferige wegen brengt tot in de stad Bogo. We zijn moe en het zweet druipt van alle kanten. Een frisdrankje doet deugd vooraleer we alweer een andere boot op moeten. Deze Super Shuttle Ferry vertrekt met 40 minuten vertraging en dan pas kunnen we beginnen aan de tocht naar Leyte. Twee en een half uur lang zitten we te zitten op deze overjaarse ferryboot; een kind naast ons moet overgeven ... een mengsel van chocolademelk en rijst. Om 15.15 uur komen we in een zengende hitte aan in de havenstad Palompon en zijn scheel van de honger. Een maaltijd in het plaatselijke Wemdee's restaurant wordt vlug binnengeslokt want we mogen onder geen beding de laatste verbinding missen naar Capoocan. En deze verbinding is geen evidentie, want rechtstreeks is er geen enkele bus noch "van" die deze amper 70 kilometer lange tocht maakt. Vanuit Palompon moeten we via de stad Kananga naar de verder gelegen stad Ormoc en dit met 16 passagiers in een soort espace. Theo zit op mijn schoot en mijn rug doet pijn. Eenmaal aangekomen in Ormoc (18.00 uur) hebben we niet eens de tijd om een flesje mineraal water te kopen en kunnen we in een alweer propvolle "van" de zigzaggende bergrit nemen via alweer Kananga naar Capoocan. We rijden dus ettelijke tientallen kilometers aan nog geen 35 kilometer per uur dubbel omdat er geen rechtstreekse verbindingen zijn. Om 19.30 uur (11 uur na ons vertrek uit Bantayan kunnen we eindelijk een verfrissende douche nemen). Maar we klagen niet. We hebben immers een prachtige vakantie.

Zomaar wat losse foto's :














Baliw-katok

vrijdag 17 april

Elke dag zijn wij hier vroeg wakker. De luide kerkklokken en de preek van de priester door de grote boxen nodigen ons uit om op te staan. Ook vandaag is dit het geval om 6.30 uur. Een kopje koffie en omeletje volstaan om deze heuglijke dag aan te vatten. Citadels zusje Katlheen trouwt immers binnen enkele uren met haar geliefde Beyee, een sympathieke kerel maar wat weinig spieren in vergelijking met mijn Adonisfiguur (enkel mijn bescheiden mening, hihihi).



Omstreeks 9.30 uur komen de ouders en enige broer van Beyee aan. Binnen een halfuurtje wordt iedereen op het stadhuis verwacht. Maar don't panic, Beyee loopt nog rustig rond in bermuda en teenslippers, terwijl Katlheen er begint aan te denken om zich te douchen en om te kleden. Kwartiertje te laat (wat naar Filipino normen eigenlijk nog een kwartiertje te vroeg is) loopt gans het gezelschap (de trouwers, twee getuigen, de ouders en Citadel) het kleine kantoortje binnen van de burgemeester. Deze is nog bezig in vergadering met andere mensen, maar niemand stoort zich ook maar aan iets en er wordt gedaan alsof men thuis is. Iemand gaat prompt naar de muziekinstallatie en zet wat achtergrondmuziek op, anderen praten en lachen wat en de burgemeester die doet gewoon zijn ding. Na wat wachten kan de civil marriage van Katlheen en Beyee beginnen, maar blijkt dat ze een document te kort hebben en dat diegene die dit formulier moet opstellen niet aanwezig is. De burgemeester zegt iets (ik begrijp hem niet maar zijn gezicht voorspelt niet al te veel goeds) en de twee trouwers staan zenuwachtig te draaien met hun vingers. Ik zag de bui al hangen ... het huwelijk zal moeten worden uitgesteld, maar aangezien wij reeds zondag vertrekken naar Manila zal ik er als getuige niet bij kunnen zijn. Maar neen hoor, de burgemeester had er niets op tegen om de ceremonie zonder dit document te laten doorgaan (zou dan later wel erbij gevoegd worden), maar hij was zo beschaamd dat zoiets gebeurd in het bijzijn van een blanke. Enfin, zoals gezegd waren een kwartiertje later (en na een preek van de burgemeester over de taak van beide partners en de gelijkheid tussen man en vrouw) Beyee en Katlheen officieel man en vrouw en mocht de bruid gekust worden.
Daarna naar huis, gewone kledij aan en de dagelijkse routines. Tijd om te feesten was er niet want morgen geven wij ons afscheidsfeest (despedida) en dit gold evenzeer als hun trouwfeest, onze 15de huwelijksverjaardag en tevens de verjaardagen van enkele neefjes en nichtjes. Vandaag dus handen uit de mouwen om inkopen te doen en alles klaar te maken.

varkentje slachten


adobo, afritada, kaldereta, eskabeche ... klaarmaken ... Nanay is chefkok


en natuurlijk de lechon


zaterdag 18 april

Vandaag het afscheidsfeest met familie, vrienden en kenissen.



















Baliw-katok

zondag 19 april

Alweer vroeg uit de veren, 6.30 uur om precies te zijn.  Citadels jongste zusje Phine was inmiddels al gearriveerd vanuit Cebu na haar 2 weken stage in een psychiatrische kliniek.  De studente verpleegkunde was net op tijd om ons uit te wuiven.
In de voormiddag ging ik nog vlug ff naar het internetcafe om mijn laatste verslagje vanuit Leyte op mijn reisblog te zetten.  Ik vroeg meteen ook om mijn foto's vanop mijn memory card op DVD te zetten, zodat ik zeker was om alles mee te hebben naar België.  Maar om een of andere reden lukte dit niet, officieel omdat er een virus op de PC zat. 
Na het pakken van de koffers en het afscheid nemen van de familie , gingen we met de multicab richting Tacloban.  Onderweg stapten nog wat nonkels en tantes af die nog waren blijven slapen na de despedida.  In Tacloban kochten we dan de mountainbikes voor de neefjes Bong en  Van zoals we hen beloofd hadden en daarna gingen we nog een mondje eten in de selfservice "Dahil sa Iyo".  Niet denderend van eten maar iedereen was toch meer bezig met afscheid nemen dan met lekker eten.









In de luchthaven van Tacloban nog een laatste fotootje met de meegekomen familie en dan de ganse rimram van pasportcontrole, tickets nazien, handbagage scannen, fouilleren en inchecken van de koffers om uiteindelijk rond 16.30 rustig te kunnen uitblazen in de pre-departure zone. RUSTIG UITBLAZEN ??
... tot Johanna mijn digitaal fototoestel vraagt om de foto's te kunnen bekijken van de despedida ... "Papa, waar zijn die foto's ? Ik zie er geen  ???" Yups, het internetcafé van deze morgen ... virus op de PC ... vijf dagen foto's compleet foetsjie ... ik werd er letterlijk niet goed van en moest ff zitten naast een aircotoestel.  Lijkbleek dan maar gebeld naar de familie in Capoocan, die op hun beurt meteen het bewuste internetcafe in buurtdorp Carigara bezocht.  Mijn kersverse schoonbroer Beyee (die met de nogal gespierde armen) is afgestudeerd als computerspecialist en zag dat mijn foto's wel nog op de HD van de computer in het internetcafe stonden, doch dat er inderdaad een hardnekkig virus op stond. Na een zenuwachtige vlucht dan geland omstreeks 19.05 in Manila waar ik voor alle zekerheid maar een Yellow taxi heb genomen, je weet wel, zo een waar je zeker niet bedot wordt.  De vriendelijke chauffeur vergat zelfs zijn meter aan te leggen en zei dit ook nadrukkelijk na zo'n 500 meter rijden "Oh I forgot to put on the meter, I just do it now".  In plaats van ons naar ons gevraagd hotel te brengen bracht hij ons naar hun headoffice, waar ze mij een ander hotel aanprezen.  Door die toestand met mijn verloren foto's en het feit dat hij mij zomaar ergens naar toebracht was ik echt pisnijdig en snauwde iedereen af.  Zij bleven er rustig bij en brachten me naar het dichtsbijzijnde hotel (aan de andere kant van de straat).  Nadat ik de kamer had geinspecteerd en de prijs had gecontroleerd besloot ik om de nacht hier door te brengen.  Ik keerde terug naar de taxi om vrouw en kinderen te halen, de koffers te nemen en af te rekenen met de chauffeur.  Op de meter stond 106 pesos en hoewel ik niet te spreken was over het gedrag van de chauffeur gaf ik hem toch 120 pesos omdat hij zijn meter 500m te laat had aangelegd.  De man glimlachte toen hij de 120 pesos zag en zei heel koel : you lack 100 sir, I forgot to put on the meter.  Dus dat was de truck van de betrouwbare yellow taxi.  That's your problem, not mine, goodbye en weg was ik.  's Avonds nog een wandeling gemaakt in de Roxas Boulevard, gaan eten in Mang Inasal en daarna nog een stevige pint gedronken om deze offday door te spoelen.





Admin

Gezien er vaker problemen zijn met verloren foto's, stel ik voor het in dit topic te behandelen:
Foto's en video's: opslag, back-up, virussen, ... in het ledendeel van het forum.
Hallo gast. :welcome:

Baliw-katok

Nog enkele fotootjes :

gelovigen branden kaars in Baclaran Church


vervuilde rivier in Manila


Wereldbol nabij Mall of Asia


Heiligenbeeld in Baclaran Church