filipijnse contacten gezocht

[opinie]

De vraag die alles kan verklaren is: Wie is je huidige familie?

Is dit: ouders, broers, zussen, neven en nichten (tot in de 100ste graad)?

Is dit het eigen gezin; echtgenoot, kinderen, ...

Als iemand trouwt in de  worden dan ook de eigen kinderen tot de bedelstaf veroordeeld zodat broers zich kunnen lazarus zuipen?

[Ronny55]

Een individu zou dit als een aantasting van onafhankelijkheid ervaren, en dat 'kunnen gaan' als een eis definiëren. Maar het beschrijft uitstekend de ongeschreven regels van hoe je door middel van invloed je staande kunt houden in een omgeving/ relatie waar men 'afhankelijk' van elkaar is (en elkaar niet openlijk afvalt - doodzonde).

Echter, u woont in phils (en hebt een partner waarmee je deze gezamenlijk overtuiging hebt? Denkt u dat wanneer uw vrouw bijvoorbeeld enige tijd in Belgie vertoeft, en andere al 'geindividualiseerde' filippijnse vrouwen treft dat ze ook meer in de verleiding komen 'voor haarzelf' te kiezen? Het is niet elk persoon gegeven standvastig te blijven, of aan de ander om met de verandering om te gaan!

Zeker de verandering vraagt vaardigheden (bv dmv verleiding ipv autoriteit) om iemands afhankelijkheid (zoals ze vertrouwd zijn) in stand te houden terwijl de persoon van hier juist in een land is opgevoed als individu (het tegenovergestelde) te handelen.

Als het feit dat je aan de kant van je vrouw/man moet staan als een aantasting van je onafhankelijkheid ervaart , dan had je eerst en vooral, al niet moeten trouwen
, zeker geen belofte van "trouw " moeten maken. Ontrouw betekend meer dan een langs de pot pissen, dat zou ik mss nog kunnen vergeven , de omstandigheden kennend, maar in mijne rug schieten daar heb ik geen begrip voor. Dat heeft niets met autoriteit of verleiding te maken, wil ik onafhankelijk zijn. dan touw ik gewoonweg niet .

[Adik]

Een individu zou dit als een aantasting van onafhankelijkheid ervaren, en dat 'kunnen gaan' als een eis definiëren. Maar het beschrijft uitstekend de ongeschreven regels van hoe je door middel van invloed je staande kunt houden in een omgeving/ relatie waar men 'afhankelijk' van elkaar is (en elkaar niet openlijk afvalt - doodzonde).

Echter, u woont in phils (en hebt een partner waarmee je deze gezamenlijk overtuiging hebt? Denkt u dat wanneer uw vrouw bijvoorbeeld enige tijd in Belgie vertoeft, en andere al 'geindividualiseerde' filippijnse vrouwen treft dat ze ook meer in de verleiding komen 'voor haarzelf' te kiezen? Het is niet elk persoon gegeven standvastig te blijven, of aan de ander om met de verandering om te gaan!

Zeker de verandering vraagt vaardigheden (bv dmv verleiding ipv autoriteit) om iemands afhankelijkheid (zoals ze vertrouwd zijn) in stand te houden terwijl de persoon van hier juist in een land is opgevoed als individu (het tegenovergestelde) te handelen.

Als het feit dat je aan de kant van je vrouw/man moet staan als een aantasting van je onafhankelijkheid ervaart , dan had je eerst en vooral, al niet moeten trouwen
, zeker geen belofte van "trouw " moeten maken. Ontrouw betekend meer dan een langs de pot pissen, dat zou ik mss nog kunnen vergeven , de omstandigheden kennend, maar in mijne rug schieten daar heb ik geen begrip voor. Dat heeft niets met autoriteit of verleiding te maken, wil ik onafhankelijk zijn. dan touw ik gewoonweg niet .

Even voor de goede orde. Persoonlijk zit ik behoorlijk op uw 'lijn' maar er zijn er genoeg die wel samen zijn maar hun onafhankelijkheid niet willen opgeven of juist eenmaal in europa willen ontdekken (laat ik het maar aardig zeggen).

Als dan iemand waar je om geeft zienderogen veranderd, krijgen de meeste mensen juist wel neiging om invloed (bv door autoriteit - of door verleiden - etc) proberen uit te oefenen. U staat daar duidelijk heel principeel in.

[Adik]

Naast een bepaalde mate van (on)afhankelijkheid wordt vaak enorm onderschat hoeveel gevoel van competenties en verbondenheid iemand die emigreert inlevert.

Er is een wijsheid die zegt dat geluk de ervaring van een volheid is, maar vele zien het meer als vullen van leegtes.
Die combinatie van het inleveren van verbondenheid (ver van familie) en on- of afhankelijkheid maakt al gauw dat nieuwe vriendinnen erg belangrijk worden gevonden. Met een beetje pech wordt je dat als partner kwalijk genomen omdat de verwachting was dat ze gelukkig bij je zou zijn, of jaloezie dat je wel je familie kan bezoeken. Een illusie/ervaring rijker en een hoop geld armer als je niet uit kijkt!

En zoals ik hier laatst een link heb geplaatst dat een negatief gevoel veel meer impact heeft als een positief gevoel, kan het zomaar voorkomen dat je zo je best doet iemand gelukkig te maken (omdat die voor je naar NL/BE is gekomen) maar het 'opgegevene' niet los kan laten en alle nieuwe positieve dingen niet voldoende beseft en/ of gewaardeerd worden.

[nils]

Het valt me op dat er maar weinig mensen zijn met positieve ervaringen.
Zelf ben ik gelukkig nooit met een welkoms comité in aanraking geweest.
Of ze moeten undercover te werk zijn geweest. 

[Amice]

Naast een bepaalde mate van (on)afhankelijkheid wordt vaak enorm onderschat hoeveel gevoel van competenties en verbondenheid iemand die emigreert inlevert.

Er is een wijsheid die zegt dat geluk de ervaring van een volheid is, maar vele zien het meer als vullen van leegtes.
Die combinatie van het inleveren van verbondenheid (ver van familie) en on- of afhankelijkheid maakt al gauw dat nieuwe vriendinnen erg belangrijk worden gevonden. Met een beetje pech wordt je dat als partner kwalijk genomen omdat de verwachting was dat ze gelukkig bij je zou zijn, of jaloezie dat je wel je familie kan bezoeken. Een illusie/ervaring rijker en een hoop geld armer als je niet uit kijkt!

En zoals ik hier laatst een link heb geplaatst dat een negatief gevoel veel meer impact heeft als een positief gevoel, kan het zomaar voorkomen dat je zo je best doet iemand gelukkig te maken (omdat die voor je naar NL/BE is gekomen) maar het 'opgegevene' niet los kan laten en alle nieuwe positieve dingen niet voldoende beseft en/ of gewaardeerd worden.

Het feit dat die Filipina met iemand vrijwillig mee is gegaan en daarna het opgegevene niet los kan laten, betekent niet dat ze verplicht is in dat land te blijven,ze kan immers terug........maar dat doen ze juist niet want ze zijn oh zo blij uit de poverty ontsnapt te zijn.
In veel van zulke gevallen denk ik niet dat ze voor diegene naar NL/BE is gekomen, die is enkel de geboden mogelijk om het te verwezenlijken.

[Michaela]

     Vraagje : Komt dat roddelen , afgunst en jalouzie, nou voornamelijk voor bij laagopgeleide    Of bezondigen ze zich daar vrijwel allemaal aan ?   Zit gewoon in de cultuur misschien ?

Ik denk dat het met de opleiding niks mee te maken heeft. Het zit vooral in de karakter/gewoonte, mileu (familie, omgeving) van de persoon zelf. Geleerde gewoontes zijn moeilijk af te leren. Als de Filipijnse vrouw uit een familie komt waar roddelen normaal is, is de kans groot dat zij dat ook doet, waar zij ook bevind. Ik heb ook inderdaad gemerkt dat vrouwen die uit arm familie kwamen meer hun best doen om zeer goed (uitgedost) uit te zien. En vooral sexy, het match dan niet met de grote buik  Want, tja, altijd veel eten op tafel, en dat elke weekeinde op feest met uitbundige buffet  helpt ook niet met afvallen. En ik kan natuurlijk nog doorgaan met voorbeelden geven...............
Maar...er zijn uitzonderingen....veel zelf.
Kijk, als filippijnse in een vreemde land is het a "must" contact te zoeken met landgenoten. Ik schrijf  " a must". Om heimwee tegen te gaan. Eenzaamheid is het gevolg van heimwee.
Neem de tijd met het zoeken van vriendinnetjes...bij mij heeft het zeker meer dan 10 jaar geduurd voordat ik een groep vind die aansluit op mijn behoefte. En dan nog, neem afstand, niet te dichtbij. Hoe meer je betrokken bent met hun leven, hoe moeilijker het word om de relatie te behouden. Ik in elke geval hoef niet "teveel" te weten over hun persoonlijke leven. Wel heb ik behoefte in de diepgang van de vriendschap.
Uiteraard, er is altijd iemand uit de groep die begint te roddelen, maar als niemand daarop ingaat zou zij het snel afleren. oeps, verkeerde adres zou zij snel denken.

[Fail_over]

     Vraagje : Komt dat roddelen , afgunst en jalouzie, nou voornamelijk voor bij laagopgeleide    Of bezondigen ze zich daar vrijwel allemaal aan ?   Zit gewoon in de cultuur misschien ?

Godsamme haleluja! Alsof het alleen de  vrouwen zijn die roddelen. Ik heb eens een half jaartje in een  bedrijf gewerkt in een klein  stadje. En tijdens de pauzes met allemaal mannen die enkel en alleen maar over andere konden klappen. " Hedde geheurd dat den diee me zennne zatte kop daar ut de bocht gevlogen is?" " dat de dieen vreemd gaat met dien zn wijf?" enz enz enz. Ik heb nog nooit zo'n verschrikkelijke kippenhok van roddelende mannen bij elkaar gezien.

Het is nu eenmaal dat men liever over andermans problemen praat dan over hunnie eigen sorres. Bovendien kan je ervan uit gaan dat iedereen, ook jij, over de tong gaat bij anderen. De sport is om bij de ene een ander verhaal op te hangen dan bij de andere vriend, en dan kijken via wie het verhaal naar jou terug komt. 

Er is een wijsheid die zegt dat geluk de ervaring van een volheid is

Ik denk eerder dat geluk de ervaring van volharding is. Het niet zomaar opgeven van wat je bereikt hebt.....

Ik ben gelukkig gezegend met een Asawa die er wat meer westerse opvattingen op na houd. Wat af en toe wel botst met de dochters die echt pinay zijn.
(Of mijn mensen kennis is echt wel goed wat betreft kiezen van een  vrouw)

Natuurlijk kiest een Pinay meestal altijd voor het ontvluchten van de Filippijnen, hoe oud of lelijk de geldschieter ook is. In de ogen van de familie en kennissen zal ze altijd de "rijke" kano vrouw blijven.
Eenmaal in  zal het 9 van de 10 x echt goed tegenvallen. En zal de Pinay een cultuurschock hebben. (Iets wat vele  mannen ook hebben als ze naar de  gaan, zonder voorbereid te zijn)

Vele vriendinnen van mijn Asawa worden door hun  man gedwongen een westers leven aan te nemen. Geen stinkvis frituren, geen contact met  vriendinnen, geen faceboek, en geen geld naar Nanay en/of Tatay. Ze worden kort gehouden, maar mogen wel in de vleesfabriek werken. Het verdiende geld moeten ze afgeven. Ze worden niet gestimuleerd om in te burgeren of Nederlands te leren of rijbewijs te halen.
Dagelijks wordt er geëist dat er aardappelen met jus, een gehaktbal en spinazi op tafel staat.

Dus ik snap wel dat er zoiets bestaat als een "welkoms comitee" van oude lelijke bedrogen pinay's ja.

Als je echte vrienden, en vriendinnen zoekt zal je gewoon de wijde wereld in moeten gaan met een gezond verstand. En met een goede gezonde communicatieve verstandhouding met je filipijnse Asawa. Want als een welkoms commitee een breuk kan veroorzaken tussen jou en je Asawa is dat alleen als het commitee een bestaand wantrouwen kan aanwakkeren.

[Luke]

     Vraagje : Komt dat roddelen , afgunst en jalouzie, nou voornamelijk voor bij laagopgeleide    Of bezondigen ze zich daar vrijwel allemaal aan ?   Zit gewoon in de cultuur misschien ?

Godsamme haleluja! Alsof het alleen de  vrouwen zijn die roddelen. Ik heb eens een half jaartje in een  bedrijf gewerkt in een klein  stadje. En tijdens de pauzes met allemaal mannen die enkel en alleen maar over andere konden klappen. " Hedde geheurd dat den diee me zennne zatte kop daar ut de bocht gevlogen is?" " dat de dieen vreemd gaat met dien zn wijf?" enz enz enz. Ik heb nog nooit zo'n verschrikkelijke kippenhok van roddelende mannen bij elkaar gezien.

Het is nu eenmaal dat men liever over andermans problemen praat dan over hunnie eigen sorres. Bovendien kan je ervan uit gaan dat iedereen, ook jij, over de tong gaat bij anderen. De sport is om bij de ene een ander verhaal op te hangen dan bij de andere vriend, en dan kijken via wie het verhaal naar jou terug komt. 

Er is een wijsheid die zegt dat geluk de ervaring van een volheid is

Ik denk eerder dat geluk de ervaring van volharding is. Het niet zomaar opgeven van wat je bereikt hebt.....

Ik ben gelukkig gezegend met een Asawa die er wat meer westerse opvattingen op na houd. Wat af en toe wel botst met de dochters die echt pinay zijn.
(Of mijn mensen kennis is echt wel goed wat betreft kiezen van een  vrouw)

Natuurlijk kiest een Pinay meestal altijd voor het ontvluchten van de Filippijnen, hoe oud of lelijk de geldschieter ook is. In de ogen van de familie en kennissen zal ze altijd de "rijke" kano vrouw blijven.
Eenmaal in  zal het 9 van de 10 x echt goed tegenvallen. En zal de Pinay een cultuurschock hebben. (Iets wat vele  mannen ook hebben als ze naar de  gaan, zonder voorbereid te zijn)

Vele vriendinnen van mijn Asawa worden door hun  man gedwongen een westers leven aan te nemen. Geen stinkvis frituren, geen contact met  vriendinnen, geen faceboek, en geen geld naar Nanay en/of Tatay. Ze worden kort gehouden, maar mogen wel in de vleesfabriek werken. Het verdiende geld moeten ze afgeven. Ze worden niet gestimuleerd om in te burgeren of Nederlands te leren of rijbewijs te halen.
Dagelijks wordt er geëist dat er aardappelen met jus, een gehaktbal en spinazi op tafel staat.

Dus ik snap wel dat er zoiets bestaat als een "welkoms comitee" van oude lelijke bedrogen pinay's ja.

Als je echte vrienden, en vriendinnen zoekt zal je gewoon de wijde wereld in moeten gaan met een gezond verstand. En met een goede gezonde communicatieve verstandhouding met je filipijnse Asawa. Want als een welkoms commitee een breuk kan veroorzaken tussen jou en je Asawa is dat alleen als het commitee een bestaand wantrouwen kan aanwakkeren.

Volledig mee eens!

[Ronny55]

     Vraagje : Komt dat roddelen , afgunst en jalouzie, nou voornamelijk voor bij laagopgeleide    Of bezondigen ze zich daar vrijwel allemaal aan ?   Zit gewoon in de cultuur misschien ?

Godsamme haleluja! Alsof het alleen de  vrouwen zijn die roddelen. Ik heb eens een half jaartje in een  bedrijf gewerkt in een klein  stadje. En tijdens de pauzes met allemaal mannen die enkel en alleen maar over andere konden klappen. " Hedde geheurd dat den diee me zennne zatte kop daar ut de bocht gevlogen is?" " dat de dieen vreemd gaat met dien zn wijf?" enz enz enz. Ik heb nog nooit zo'n verschrikkelijke kippenhok van roddelende mannen bij elkaar gezien.

Het is nu eenmaal dat men liever over andermans problemen praat dan over hunnie eigen sorres. Bovendien kan je ervan uit gaan dat iedereen, ook jij, over de tong gaat bij anderen. De sport is om bij de ene een ander verhaal op te hangen dan bij de andere vriend, en dan kijken via wie het verhaal naar jou terug komt. 

Er is een wijsheid die zegt dat geluk de ervaring van een volheid is

Ik denk eerder dat geluk de ervaring van volharding is. Het niet zomaar opgeven van wat je bereikt hebt.....

Ik ben gelukkig gezegend met een Asawa die er wat meer westerse opvattingen op na houd. Wat af en toe wel botst met de dochters die echt pinay zijn.
(Of mijn mensen kennis is echt wel goed wat betreft kiezen van een  vrouw)

Natuurlijk kiest een Pinay meestal altijd voor het ontvluchten van de Filippijnen, hoe oud of lelijk de geldschieter ook is. In de ogen van de familie en kennissen zal ze altijd de "rijke" kano vrouw blijven.
Eenmaal in  zal het 9 van de 10 x echt goed tegenvallen. En zal de Pinay een cultuurschock hebben. (Iets wat vele  mannen ook hebben als ze naar de  gaan, zonder voorbereid te zijn)

Vele vriendinnen van mijn Asawa worden door hun  man gedwongen een westers leven aan te nemen. Geen stinkvis frituren, geen contact met  vriendinnen, geen faceboek, en geen geld naar Nanay en/of Tatay. Ze worden kort gehouden, maar mogen wel in de vleesfabriek werken. Het verdiende geld moeten ze afgeven. Ze worden niet gestimuleerd om in te burgeren of Nederlands te leren of rijbewijs te halen.
Dagelijks wordt er geëist dat er aardappelen met jus, een gehaktbal en spinazi op tafel staat.

Dus ik snap wel dat er zoiets bestaat als een "welkoms comitee" van oude lelijke bedrogen pinay's ja.

Als je echte vrienden, en vriendinnen zoekt zal je gewoon de wijde wereld in moeten gaan met een gezond verstand. En met een goede gezonde communicatieve verstandhouding met je filipijnse Asawa. Want als een welkoms commitee een breuk kan veroorzaken tussen jou en je Asawa is dat alleen als het commitee een bestaand wantrouwen kan aanwakkeren.

Ben ik grotendeels mee eens, maar de iedere medaille heeft twee kanten. Wat de cultuurshock betreft , daar wordt ik nu nog dagelijks mee geconfronteerd, maar daar moet ik mee leren leven hier in de  . Zo moet ik mij ook op andere vlakken aanpassen , zoals voeding, kleding(in mindere maten) en traditie's. Er komt wel eens een  maaltijd op tafel, maar die kan ik maandelijks op de vingers van mijn hand tellen  . Mij zal je ook niet online zien winkelen voor  of  producten.....Er zijn ook dingen die ik mis, als ik daar niet zonder kan , dan had ik maar in  moeten blijven.

Wat de onderlingen relatie's betreft, er zit een massa kaf tussen het koren, dan bedoel ik van twee kanten. Dat er mannen zijn die hun vrouw uitbuiten en aan strikte regels onderwerpen daar kan je niet omheen. Dat er vrouwen zijn die de financiële slagkracht van de man als springplank naar  gebruiken daar bestaat ook geen twijfel over.
Misbruiken zijn dan schering en inslag. Want zoals er als eens Filipinas worden "misbruikt" in  door hunne man, zo worden er ook mannen in de  door hun vrouwen 'misbruikt".

Het probleem is , hoe leer je elkaar kennen? 1 a 2 jaar Chatten , mss 2 tal bezoekjes en hup trouwen, tja dat er dan fout iets kan lopen ....Voorspelbaar 
Hij is een buitenlander , hij is "rijk", ouderdom speelt gene rol, das voor veel pinays voldoende.....ze is jong , ze is knap , ze is gewillig,  das voor de man voldoende.... Dat je achteraf ook met elkaar moet kunnen leven....Dat zien we dan wel. Je zit in je oude dagen opgescheept met een kind als vrouw die nog stappen en feesten en straatjatsen in hare kop heeft , terwijl jij rustig wil uitbollen. Zij moet dagelijks langs zo'n oud stuk vel liggen , die haar vader , als niet grootvader kon zijn. Terwijl er zoveel knappe jonge mannen haar het hof maken 

Zowel voor de mannen die naar de  willen emigreren als vrouwen naar  willen gaan, PAS JE AAN OF BLIJF THUIS, dat dat niet altijd meevalt hoeft er mij niemand te vertellen, maar als ik dat niet kan opbrengen blijf ik thuis. Het enige wat ik hier niet kan missen , dat is mijn vrouw, zolang ik haar heb zijn mijn grootste behoeften ingevuld . Heb ik geluk gehad met mijn vrouw? ja mss wel , maar ik heb me/ons wel de tijd gegeven elkaar goed te leren kennen, na 2 jaar chatten, 1 jaar samengewoond dan voorzichtig aan trouwen gedacht. Goed samen overlegt over hetgeen we verwachten zodat we achteraf niet moeten gaan zaniken. Vrienden en kennissen heb je altijd wel eens nodig, maar geen moeiallen of predikers. Als het op de nagel brand redden we het heel goed met ons tweeën.