Foto's uit het dagelijks leven in Dumaguete city en Oriental Negros

Gestart door bananacreek, zaterdag 4 december 2010, 13:21:53

Vorige topic - Volgende topic

koy

Ik besef nu dat Banana niet meer onder ons is - heel verdrietig vind ik dat, van sommige mensen denk je dat ze er altijd zullen zijn, het leven is hard en anders rip banana uw bijdragen waren voor mij als fotograaf altijd interessant en leuk om te zien.

Groeten van Koy
leven en laten leven...

Ingy


Pinocchio

Citaat van: bananacreek op zaterdag  5 december 2015, 12:15:04
Citaat van: bananacreek op zaterdag  5 december 2015, 12:13:43
Citaat van: bananacreek op donderdag  3 december 2015, 12:25:25Daar vlak achter hangt de opositie commentaar op de governor....... :lachen: :lachen: (Arnie Teves) (eigenaar van Honecomb)








Derde wereldoorlog begint hier....... :lachen: :jajaja: :jajaja: :run: :run: :run: :run: :run: :run:

Election time...zeer gevaarlijk............... :jajaja: :ripba8: :ripba8: :run: :run: :run:
Department of foreign affairs heeft de geldigheid van het passport ingetrokken van congresman Arnie Teves

https://www.philstar.com/headlines/2024/02/09/2332154/dfa-ordered-cancel-expelled-solon-arnie-teves-passport

Die zien we de komende jaren niet meer terug in Negros Oriental

O.B.Bommel

Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

O.B.Bommel

Even een topic afstoffen, de starter hiervan is niet meer.

In de 25 jaar dat ik nu hier in Dumaguete kom bleef ik de eerste 15 jaar niet altijd in "rundumhause" zogezegd. Ik had een zwager die ook graag rondtrok alleen deed hij het niet uit geldgebrek en dat kon ik dan weer oplossen. Wij vulden elkaar goed aan, hij was technisch en zeer makkelijk in de omgang in de lokale taal en mores (handig in de mountains) en ik deed de rest. Natuurlijk heb ik nog een aantal witte vlekken, zo ben ik nooit op Palawan geweest, nooit noordelijk van Baguio, west Mindanao en Samar. Nou ja ik hoef ook alles niet te zien. Na het overlijden van mijn vrouw was er even genoeg te doen en net toen ik de draad weer wilde oppikken overleed mijn zwager ook. Een paar jaar kwam er dus niks van. We deden alles met de brommer.

Deze keer heb ik de naaste omgeving weer eens in de herhaling gezet. Met uitzondering van Siaton Pelapel waar een deel van de familie vandaan komt. Reden: Iedereen waar ik wat mee had is overleden.

Dus ben ik weer lokaal op pad geweest. Naast Moalboal en Oslob op Cebu de rest dichtbij. Forest Camp, Pulangbato Falls, Dauin en omgeving, Ocean 24, Tierra Alta, Mango Farm en wat resorts ook mijn vroegere hang out Tambobo Bay. Vroeger elk jaar een paar keer.

Tambobo Bay licht ik er even uit. Vroeger was dat een hele rit, meer dan 40 kilometer en na Zamboanguita was het rough road en dan bedoel ik echt ruig. Ik maakte er kennis met een Amerikaan genaamd Tom. In de regel heb ik weinig met Amerikanen maar hij was duidelijk een uitzondering. Een markant figuur met het uiterlijk van de kerstman, inclusief baard. Had ooit bij buitenlandse zaken iets gedaan maar was zogezegd uit de maatschappij gestapt. I came here, I looked around, I liked it and I never left. Zo ongeveer. Leefde eenvoudig in een Nipa hut (een gigantische ruimte zonder kamers, een mega studio).

Via Tom leerde ik de "bewoners" wat beter kennen. Allemaal overjarige hippies die hun eigen gang gingen, sommigen rijk sommigen arm. De rijken zeilden de wereld over en kwamen tot rust in Tambobo, de armen bleven hangen. Inmiddels heb ik mezelf ook min of meer gecancelled in Europa ( begrijp het niet meer en/of ik doe niet meer mee) maar ik was toen nog niet zover. Een bont gezelschap van verschillende pluimage.

We kwamen samen in resort Tongo, uitbater Nigel, een Austalier met toen al een paardenstaart. En nu verdomd, hij was er nog steeds. Er was niets veranderd. Wel als enige, de rest was overleden, inclusief Tom. De tand des tijds had zijn werk gedaan. Ook hij was weduwnaar geworden en met zijn 76 jaar nu had hij ook verschillende ouderdomskwalen die niet meer overgaan. Leuk om hem weer eens te zien.

De terugweg via de nu geheel geasfalteerde (ik moet zeggen betonnen) hoofdweg was een afkapper. Vierbaans gemaakt en bochten vaak eruit gehaald met kale opgeblazen rotswanden, de orginaliteit is er wat dat betreft wel af. Maar het was mijn toptrip deze keer.

Een Heer van stand voelt zich thuis in Rommeldam

Pinocchio